این فعال رسانه ای مطلب خود را چنین آغاز کرده است : هفدهم دی‌ماه سالروز تولد خواجوی کرمانی است. شاعری که در شمار افتخارات برجسته‌ی کرمان است. حتی اخیرا در شورای شهر کرمان این پیشنهاد روز میز قرار گرفت که روز تولد او به‌عنوان روز کرمان نامگذاری شود.
خواجو اما در دوره‌ی شکوفایی فعالیت‌های فرهنگی‌اش از کرمان دور بود، و نهایتا پس از یک مدت طولانی زندگی در شیراز، در این شهر فوت کرد. مزار او اکنون در محلی مشرف به دروازه قرآن شیراز قرار دارد.
این شاعر بزرگ کرمان، برای اهالی فارس نیز جایگاه رفیعی دارد. به‌خصوص در سال‌های اخیر که مزار او را بازسازی کردند و از نظر گردشگری نیز اهمیت بیشتری یافت. در واقع، اگر خواجو را به تعبیر امروز ، دو تابعیتی فرض کنیم، به‌گمان من سخنی به گزاف نگفته‌ایم.
توجه به خواجو اما در کرمان پس از برگزاری کنگره خواجو در سال هفتاد به اوج رسید. مجسمه‌اش در یکی از میدان‌های مهم کرمان نصب شد و آثار ارزشمند او، با کیفیت بسیار خوبی منتشر گردید. پس از آن صدها پژوهش و سخنرانی دیگر هم در باره‌ی او انجام شد.
در همایش «از کارمانیا تا کرمان» که چند هفته پیش در تهران برگزار شد، سیدحسین مرعشی فاش کرد در دوره‌ی استانداری‌اش به احیا و بازسازی مزار خواجو در شیراز کمک کرده است.
مهدی نوروز که گزارش این همایش را در ایسنا منتشر کرده از قول مرعشی می‌نویسد: قبر خواجو در تپه‌های الله اکبر شیراز متروک افتاده بود. نامه نوشتم خطاب به حضرت امام(ره) و استفتاء کردم که قبر 600-700 ساله چه حکمی دارد. پس از آن، رونوشت زدم به آقای دانش آشتیانی استاندار فارس و گفتم مقدمات انتقال قبر خواجو را از شیراز به کرمان آماده کنید! آن‌ها گفتند نمی‌شود. گفتیم یک شاهزاده‌ی شکست خورده‌تان آمده بود کرمان؛ ما پای او جنگیدیم و هفت من چشم دادیم؛ حالا یک شاعر ما آنجا فوت کرده؛ یک سنگ قبر برایش نساخته‌اید؟! خلاصه آن‌که سیمان آوردند و آن قبر را احیا کردند. ما هم روزآخر کنگره خواجو را در شیراز برگزار کردیم.
برای دیدن عکس‌های بیشتر لطفا به صفحه اینستاگرام من mlatifkar بپیوندید.
5054
انتهای پیام خواجو اما در دوره‌ی شکوفایی فعالیت‌های فرهنگی‌اش از کرمان دور بود، و نهایتا پس از یک مدت طولانی زندگی در شیراز، در این شهر فوت کرد. مزار او اکنون در محلی مشرف به دروازه قرآن شیراز قرار دارد.
این شاعر بزرگ کرمان، برای اهالی فارس نیز جایگاه رفیعی دارد. به‌خصوص در سال‌های اخیر که مزار او را بازسازی کردند و از نظر گردشگری نیز اهمیت بیشتری یافت. در واقع، اگر خواجو را به تعبیر امروز ، دو تابعیتی فرض کنیم، به‌گمان من سخنی به گزاف نگفته‌ایم.
توجه به خواجو اما در کرمان پس از برگزاری کنگره خواجو در سال هفتاد به اوج رسید. مجسمه‌اش در یکی از میدان‌های مهم کرمان نصب شد و آثار ارزشمند او، با کیفیت بسیار خوبی منتشر گردید. پس از آن صدها پژوهش و سخنرانی دیگر هم در باره‌ی او انجام شد.
در همایش «از کارمانیا تا کرمان» که چند هفته پیش در تهران برگزار شد، سیدحسین مرعشی فاش کرد در دوره‌ی استانداری‌اش به احیا و بازسازی مزار خواجو در شیراز کمک کرده است.
مهدی نوروز که گزارش این همایش را در ایسنا منتشر کرده از قول مرعشی می‌نویسد: قبر خواجو در تپه‌های الله اکبر شیراز متروک افتاده بود. نامه نوشتم خطاب به حضرت امام(ره) و استفتاء کردم که قبر 600-700 ساله چه حکمی دارد. پس از آن، رونوشت زدم به آقای دانش آشتیانی استاندار فارس و گفتم مقدمات انتقال قبر خواجو را از شیراز به کرمان آماده کنید! آن‌ها گفتند نمی‌شود. گفتیم یک شاهزاده‌ی شکست خورده‌تان آمده بود کرمان؛ ما پای او جنگیدیم و هفت من چشم دادیم؛ حالا یک شاعر ما آنجا فوت کرده؛ یک سنگ قبر برایش نساخته‌اید؟! خلاصه آن‌که سیمان آوردند و آن قبر را احیا کردند. ما هم روزآخر کنگره خواجو را در شیراز برگزار کردیم.
برای دیدن عکس‌های بیشتر لطفا به صفحه اینستاگرام من mlatifkar بپیوندید.
5054
کپی شد
