در بخش یادداشت این هفته نامه آمده است، امروزه فضای متکثر و پیچیده ارتباطی در جوامع انسانی، از جمله جامعه ایرانی به شدت متفاوت و متمایز از سال‌های پیشین و دارای شرایطی ویژه است.
در این فضای ارتباطی که با انبوهی از مخاطبان مطلع و ابزارهای ارتباطی چند بعدی و شدید متنوع شکل گرفته، پیام‌رسانی شرایط خاص خود را دارد .
هر سازمان و مجموعه‌ای که بخواهد در این فضای پیچیده و سخت ارتباطی، پیام خود را به گوش مخاطب خود برساند، باید با این شرایط خاص همراه و هم راستا شود .
امروزه در غوغای گوشی‌های هوشمند و اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارهای قدرتمند ارتباطی مدیریت ارتباطات درون و برون سازمانی با شیوه‌های سنتی تقریبا غیرممکن است .
در این شرایط، متاسفانه بسیاری از نهادها و سازمان‌ها در کشور ما با موضوع استفاده از تکنولوژی‌های جدید در موضوع ارتباطات درون و برون سازمانی و به‌ویژه در حوزه‌ی ارتباطات مردمی بیگانه هستند.
روش‌ها و فنون روابط عمومی در کشور ما و در حال حاضر، سنتی و سهم کاربر انسانی در انجام آن به شکلی غیرمنطقی و غیرقابل پذیرش، بالاست .
بماند که نیرو و کاربر انسانی شاغل در حوزه‌ی روابط عمومی در اکثر ادارات دولتی، دستگاه‌های اجرایی و نهادهای عمومی غیردولتی و حتی در بخش خصوصی در قیاس با سایر بخش‌های سازمانی، چه به لحاظ کمی و چه به لحاظ کیفی، تناسبی با ماموریت مهم حوزه روابط عمومی ندارد.
کمتر مدیردولتی یا غیردولتی را پیدا می‌کنید که از مجموعه روابط عمومی خود رضایت کاملی داشته باشد، به این معنی که اغلب قریب به اتفاق مدیران سازمان‌های دولتی و خصوصی معتقدند اقدامات صورت گرفته توسط آن‌ها و سازمان‌هایشان به درستی به اطلاع مردم نمی‌رسد .
از سوی دیگر، اکثریت قریب به اتفاق شهروندان در حوزه‌های مختلف معتقدند که حرف‌هایشان، انتقادات و پیشنهاداتشان توسط سازمان‌های مربوطه، به‌درستی شنیده نمی‌شود.
این موضوع حتی در مورد ارتباطات درون سازمانی هم صدق می‌کند، به‌نحوی که مدیران سازمان‌ها با مجموعه‌ی کارمندان، کارگران و مجموعه‌های ذی‌نفع و مرتبط ارتباط سازنده، مدوام و موثری ندارند.
ناکارآمدی در حوزه‌ی روابط عمومی چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد و مجموعه‌ای نیست که بتواند در حوزه‌ی روابط عمومی ادعای کارآمدی داشته باشد.
بخشی از این ناکارآمدی قطعا معطوف به عدم استفاده از فن‌آوری‌های نوین است .
این مشکل در کشور ما و در مناطق مختلف، سازمان‌های مختلف و حوزه‌های مختلف، شدت و ضعف دارد، به شکلی که در بخش خصوصی مشکل اندکی کمتر از بخش دولتی است یا در تهران و بعضی کلانشهرهای بزرگ چون مشهد و اصفهان، وضعیت به مراتب بهتر از شهرهای کوچکتر است.
عمده دستگاه‌ها و سازمان‌های دولتی و غیر دولتی به دلیل حجم انبوه مخاطب در شهرهای بزرگ، ناگزیر به استفاده از فنون ارتباطی پیشرفته و مبتنی بر تکنولوژی بوده و فراخور انبوه مخاطب، مجبور به استفاده‌ی فراگیر و سیستماتیک از فناوری‌های نوین هستند.
در شهرهای کوچکتر اما، شرایط متفاوت و به‌شکلی غیرقابل قبول است.
فرایند تحلیل محتوای رسانه‌ها به عنوان یکی از اساسی‌ترین و حیاتی‌ترین فرایندهای روابط عمومی در بسیاری از سازمان‌ها و نهادهای مهم همچون استانداری‌ها، شهرداری‌ها، شرکت‌های بزرگ و فراگیر خدمات رسان همچون شرکت‌های توزیع آب، برق و گاز به‌شکل دستی و با کاربر انسانی، عمدتا ناآشنا و غیرماهر صورت می‌گیرد.
در حالی که حداقل در مورد تحلیل محتوای رسانه‌ها در چند سال گذشته، نرم‌افزارهای بومی مطلوبی طراحی و تولید شده است.
آرشیو فیلم، عکس و صوت در اکثر ادارات دولتی و مجموعه‌های خصوصی به شکل غیرحرفه‌ای، نامطمئن و غیر مکانیزه صورت می‌گیرد، در حالی‌که راهکارهای بومی و غیربومی فراوانی در این زمینه وجود دارد که متاسفانه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد .
در مورد رسانه‌های نوظهور و فراگیری چون پیام‌رسان‌های اینترنتی و اپلیکیشن‌های ارتباطی نیز نوع استفاده‌ی سازمان‌ها چه در بخش دولتی و چه در بخش غیردولتی استفاده‌ی موثری از ربات‌ها و افزونه‌های کارآمد ارتباطی صورت نمی‌گیرد.
با این اعتقاد، نخستین نمایشگاه ملی فن‌آوری‌های نوین در روابط عمومی شکل گرفت، تا بهانه‌ای برای تامل بیشتر پیرامون این موضوع باشد. نخستین نمایشگاه ملی فن‌آوری‌های نوین در روابط عمومی بیش از آن‌که عرصه‌ای برای نمایش میزان استفاده‌ی موثر از این دست فناوری‌ها باشد.
فضایی است برای طرح این مساله که چگونه فناوری‌های نوین می‌توانند به شکل‌گیری ارتباطی گرم‌تر، بین سازمان‌ها و شهروندان کمک کنند .
امید است این نمایشگاه با مجموع برنامه‌های جانبی، بتواند در این زمینه گام موثری بردارد .
به طور قطع محصول ارتباط گرم‌تر شهروندان با سازمان‌های خدمات دهنده، دستگاه‌های دولتی و نهادهای عمومی افزایش سرمایه و امید اجتماعی است .
** سرپرست ارتباطات و امور بین‌الملل شهرداری کرمان
7420/ 5054
انتهای پیام در این فضای ارتباطی که با انبوهی از مخاطبان مطلع و ابزارهای ارتباطی چند بعدی و شدید متنوع شکل گرفته، پیام‌رسانی شرایط خاص خود را دارد .
هر سازمان و مجموعه‌ای که بخواهد در این فضای پیچیده و سخت ارتباطی، پیام خود را به گوش مخاطب خود برساند، باید با این شرایط خاص همراه و هم راستا شود .
امروزه در غوغای گوشی‌های هوشمند و اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارهای قدرتمند ارتباطی مدیریت ارتباطات درون و برون سازمانی با شیوه‌های سنتی تقریبا غیرممکن است .
در این شرایط، متاسفانه بسیاری از نهادها و سازمان‌ها در کشور ما با موضوع استفاده از تکنولوژی‌های جدید در موضوع ارتباطات درون و برون سازمانی و به‌ویژه در حوزه‌ی ارتباطات مردمی بیگانه هستند.
روش‌ها و فنون روابط عمومی در کشور ما و در حال حاضر، سنتی و سهم کاربر انسانی در انجام آن به شکلی غیرمنطقی و غیرقابل پذیرش، بالاست .
بماند که نیرو و کاربر انسانی شاغل در حوزه‌ی روابط عمومی در اکثر ادارات دولتی، دستگاه‌های اجرایی و نهادهای عمومی غیردولتی و حتی در بخش خصوصی در قیاس با سایر بخش‌های سازمانی، چه به لحاظ کمی و چه به لحاظ کیفی، تناسبی با ماموریت مهم حوزه روابط عمومی ندارد.
کمتر مدیردولتی یا غیردولتی را پیدا می‌کنید که از مجموعه روابط عمومی خود رضایت کاملی داشته باشد، به این معنی که اغلب قریب به اتفاق مدیران سازمان‌های دولتی و خصوصی معتقدند اقدامات صورت گرفته توسط آن‌ها و سازمان‌هایشان به درستی به اطلاع مردم نمی‌رسد .
از سوی دیگر، اکثریت قریب به اتفاق شهروندان در حوزه‌های مختلف معتقدند که حرف‌هایشان، انتقادات و پیشنهاداتشان توسط سازمان‌های مربوطه، به‌درستی شنیده نمی‌شود.
این موضوع حتی در مورد ارتباطات درون سازمانی هم صدق می‌کند، به‌نحوی که مدیران سازمان‌ها با مجموعه‌ی کارمندان، کارگران و مجموعه‌های ذی‌نفع و مرتبط ارتباط سازنده، مدوام و موثری ندارند.
ناکارآمدی در حوزه‌ی روابط عمومی چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد و مجموعه‌ای نیست که بتواند در حوزه‌ی روابط عمومی ادعای کارآمدی داشته باشد.
بخشی از این ناکارآمدی قطعا معطوف به عدم استفاده از فن‌آوری‌های نوین است .
این مشکل در کشور ما و در مناطق مختلف، سازمان‌های مختلف و حوزه‌های مختلف، شدت و ضعف دارد، به شکلی که در بخش خصوصی مشکل اندکی کمتر از بخش دولتی است یا در تهران و بعضی کلانشهرهای بزرگ چون مشهد و اصفهان، وضعیت به مراتب بهتر از شهرهای کوچکتر است.
عمده دستگاه‌ها و سازمان‌های دولتی و غیر دولتی به دلیل حجم انبوه مخاطب در شهرهای بزرگ، ناگزیر به استفاده از فنون ارتباطی پیشرفته و مبتنی بر تکنولوژی بوده و فراخور انبوه مخاطب، مجبور به استفاده‌ی فراگیر و سیستماتیک از فناوری‌های نوین هستند.
در شهرهای کوچکتر اما، شرایط متفاوت و به‌شکلی غیرقابل قبول است.
فرایند تحلیل محتوای رسانه‌ها به عنوان یکی از اساسی‌ترین و حیاتی‌ترین فرایندهای روابط عمومی در بسیاری از سازمان‌ها و نهادهای مهم همچون استانداری‌ها، شهرداری‌ها، شرکت‌های بزرگ و فراگیر خدمات رسان همچون شرکت‌های توزیع آب، برق و گاز به‌شکل دستی و با کاربر انسانی، عمدتا ناآشنا و غیرماهر صورت می‌گیرد.
در حالی که حداقل در مورد تحلیل محتوای رسانه‌ها در چند سال گذشته، نرم‌افزارهای بومی مطلوبی طراحی و تولید شده است.
آرشیو فیلم، عکس و صوت در اکثر ادارات دولتی و مجموعه‌های خصوصی به شکل غیرحرفه‌ای، نامطمئن و غیر مکانیزه صورت می‌گیرد، در حالی‌که راهکارهای بومی و غیربومی فراوانی در این زمینه وجود دارد که متاسفانه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد .
در مورد رسانه‌های نوظهور و فراگیری چون پیام‌رسان‌های اینترنتی و اپلیکیشن‌های ارتباطی نیز نوع استفاده‌ی سازمان‌ها چه در بخش دولتی و چه در بخش غیردولتی استفاده‌ی موثری از ربات‌ها و افزونه‌های کارآمد ارتباطی صورت نمی‌گیرد.
با این اعتقاد، نخستین نمایشگاه ملی فن‌آوری‌های نوین در روابط عمومی شکل گرفت، تا بهانه‌ای برای تامل بیشتر پیرامون این موضوع باشد. نخستین نمایشگاه ملی فن‌آوری‌های نوین در روابط عمومی بیش از آن‌که عرصه‌ای برای نمایش میزان استفاده‌ی موثر از این دست فناوری‌ها باشد.
فضایی است برای طرح این مساله که چگونه فناوری‌های نوین می‌توانند به شکل‌گیری ارتباطی گرم‌تر، بین سازمان‌ها و شهروندان کمک کنند .
امید است این نمایشگاه با مجموع برنامه‌های جانبی، بتواند در این زمینه گام موثری بردارد .
به طور قطع محصول ارتباط گرم‌تر شهروندان با سازمان‌های خدمات دهنده، دستگاه‌های دولتی و نهادهای عمومی افزایش سرمایه و امید اجتماعی است .
** سرپرست ارتباطات و امور بین‌الملل شهرداری کرمان
7420/ 5054
کپی شد
