و در این میان آنچه مهم است اینکه چه نتایج و بهره ای را امسال نسبت به سال های قبل از وجود این عزاداری ها گرفته ایم.
با گریه هایمان و شرکت در مراسم عزاداری و سیاهپوش شدن برای اهل بیت (ع) به دنبال چه بودیم؟ از چه گذشتیم؟ به چه رسیدیم؟ چه تصمیم های جدی و بزرگی در زندگی گرفتیم؟ چقدر توانستیم اخلاقیات و معنویات را در زندگی وارد سازیم؟ چقدر وقت برای تفکر گذاشتیم؟
در سال یازدهم هجرت؛ رسول اکرم (ص) در آخرین سفر حج(در عرفه)، در مکه و در غدیرخم و قبل از بیماری در جمع یاران با صراحت و بدون هیچ ابهامی از رحلت خود خبر داد و فرمودند: فراق نزدیک شده و بازگشت همه به سوی خداوند است و دو چیز گران بها را در میان شما می گذارم و می روم و آن دو کتاب خدا و عترتم است و این دو هرگز از هم جدا نشوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.
آن بزرگوار در مسجد پس از انجام نماز صبح در چند روز آخر عمر خود فرمود: «ای مردم! آتش فتنه ها شعله ور گردیده و فتنه ها همچون پارههای امواج تاریک شب روی آورده است. من در روز رستاخیز پیشاپیش شما هستم و شما در حوض کوثر بر من در می آئید. آگاه باشید که من درباره ثقلین از شما می پرسم، پس بنگرید چگونه پس از من درباره آن دو رفتار می کنید، زیرا که خدای لطیف و خبیر مرا آگاه ساخته که آن دو از هم جدا نمی شوند تا مرا دیدار کنند.
سرانجام پیامبر (ص) هنگامی که سرش بر دامان علی (ع) بود در 28 صفر جان به جان آفرین تسلیم کرد.
گذشت و گذشت و امروز قرآن کریم کتاب آسمانی ما و حقیقت زندگی مان بر پایه آن بنا شده است کتابی که در آن از ثقلین گفته شده است و به ما نیز یادآور می شود که باید آگاه باشیم که فردا روزی می رسد که از ما درباره ثقلین پرسیده خواهد شد ، اینکه چگونه در مورد آن ها رفتار کرده ایم .
مردم استان کرمان با دارا بودن پیشینه مذهبی از گذشته‌های دور با فرا رسیدن ماه محرم و صفر با آداب و رسوم خاصی خاطره سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) و اهل بیت (ع) و یاران باوفایش را زنده می کنند.
و در این روزهای پایانی صفر نیز با احترام به سیاهپوش شدن و انجام مراسم محرم را تا ساعت های پایانی صفر ادامه داده و این حقیقت پایان ناشدنی را احترام می گذارند و پایان ماه صفر را شروع تفکری نو در زندگی می دانند.
و اما آنچه که مهم است این است بدانیم که اهداف بزرگی در پشت این عزاداری و احترام نگه داشتن به شهادت ها و رحلت ها و همچنین ولادت ها و رشادت ها وجود دارد و آگاهی از آن جز با تفکر درست آن هم در سایه مطالعه و ایمان و تقوا امکان پذیر نیست.
فلسفه ی این روزها حک کردن و یادآوری تصویری عزتمندانه و سرشار از صفات نیکو و حکیمانه انسان هایی است که ذات وارسته و بزرگی داشته اند و با درک حقیقت زندگی آن هاست که می توان لحظه های ناب زندگی را بدون هیچ ناامیدی و حزن و اندوهی به پایان رساند.
عزاداری در رحلت یا شهادت بزرگان و انسان های وارسته چون حسین بن علی علیه السلام و پیامبر مکرم اسلام و شادمان بودن در ولادت ها انسان را بسته به بزرگی آن حادثه و مظلومیت و وارستگی محزون و یا شاد می گرداند و این بیشتر درونی است چرا که بدون تفکر نمی توان این اندوه و شادی به درون ادمی راه پیدا کند.
مهم تر از آن این است که هر چه هدف از اتفاق افتاده شده بزرگتر باشد تاثیرگذاری آن نیز بزرگتر است و ارتباط مستقیمی نیز با روح و ایمان و حق گرایی دارد و ابراز داشتن این حزن در قالب عزاداری نیز کاری به دور از شایستگی نیست.
بارها و بارها شنیده ایم که برای رسیدن به وارستگی در زندگی هر روز باید برای ما خوبی ها و برتری ها و شایستگی ها یادآوری گردد و این یادآوری در اینجا همین مراسمات مذهبی است که وقتی با تفکر انسان عجین می گردد تلنگری خواهد بود که از راه درست راه را بیراهه نرویم.
از برکت اشک های محرم و دریافتن ثقلین به بهار رسیدیم و باید سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم باشد که بتوانیم سبک زندگیمان را با ایمان و تقوای الهی تعالی بخشیم به سرمنزل مقصود چون انسان های وارسته رهنمون شویم.
خبرنگار ایرنا در کرمان *
9889/ 5054
انتهای پیام با گریه هایمان و شرکت در مراسم عزاداری و سیاهپوش شدن برای اهل بیت (ع) به دنبال چه بودیم؟ از چه گذشتیم؟ به چه رسیدیم؟ چه تصمیم های جدی و بزرگی در زندگی گرفتیم؟ چقدر توانستیم اخلاقیات و معنویات را در زندگی وارد سازیم؟ چقدر وقت برای تفکر گذاشتیم؟
در سال یازدهم هجرت؛ رسول اکرم (ص) در آخرین سفر حج(در عرفه)، در مکه و در غدیرخم و قبل از بیماری در جمع یاران با صراحت و بدون هیچ ابهامی از رحلت خود خبر داد و فرمودند: فراق نزدیک شده و بازگشت همه به سوی خداوند است و دو چیز گران بها را در میان شما می گذارم و می روم و آن دو کتاب خدا و عترتم است و این دو هرگز از هم جدا نشوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.
آن بزرگوار در مسجد پس از انجام نماز صبح در چند روز آخر عمر خود فرمود: «ای مردم! آتش فتنه ها شعله ور گردیده و فتنه ها همچون پارههای امواج تاریک شب روی آورده است. من در روز رستاخیز پیشاپیش شما هستم و شما در حوض کوثر بر من در می آئید. آگاه باشید که من درباره ثقلین از شما می پرسم، پس بنگرید چگونه پس از من درباره آن دو رفتار می کنید، زیرا که خدای لطیف و خبیر مرا آگاه ساخته که آن دو از هم جدا نمی شوند تا مرا دیدار کنند.
سرانجام پیامبر (ص) هنگامی که سرش بر دامان علی (ع) بود در 28 صفر جان به جان آفرین تسلیم کرد.
گذشت و گذشت و امروز قرآن کریم کتاب آسمانی ما و حقیقت زندگی مان بر پایه آن بنا شده است کتابی که در آن از ثقلین گفته شده است و به ما نیز یادآور می شود که باید آگاه باشیم که فردا روزی می رسد که از ما درباره ثقلین پرسیده خواهد شد ، اینکه چگونه در مورد آن ها رفتار کرده ایم .
مردم استان کرمان با دارا بودن پیشینه مذهبی از گذشته‌های دور با فرا رسیدن ماه محرم و صفر با آداب و رسوم خاصی خاطره سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) و اهل بیت (ع) و یاران باوفایش را زنده می کنند.
و در این روزهای پایانی صفر نیز با احترام به سیاهپوش شدن و انجام مراسم محرم را تا ساعت های پایانی صفر ادامه داده و این حقیقت پایان ناشدنی را احترام می گذارند و پایان ماه صفر را شروع تفکری نو در زندگی می دانند.
و اما آنچه که مهم است این است بدانیم که اهداف بزرگی در پشت این عزاداری و احترام نگه داشتن به شهادت ها و رحلت ها و همچنین ولادت ها و رشادت ها وجود دارد و آگاهی از آن جز با تفکر درست آن هم در سایه مطالعه و ایمان و تقوا امکان پذیر نیست.
فلسفه ی این روزها حک کردن و یادآوری تصویری عزتمندانه و سرشار از صفات نیکو و حکیمانه انسان هایی است که ذات وارسته و بزرگی داشته اند و با درک حقیقت زندگی آن هاست که می توان لحظه های ناب زندگی را بدون هیچ ناامیدی و حزن و اندوهی به پایان رساند.
عزاداری در رحلت یا شهادت بزرگان و انسان های وارسته چون حسین بن علی علیه السلام و پیامبر مکرم اسلام و شادمان بودن در ولادت ها انسان را بسته به بزرگی آن حادثه و مظلومیت و وارستگی محزون و یا شاد می گرداند و این بیشتر درونی است چرا که بدون تفکر نمی توان این اندوه و شادی به درون ادمی راه پیدا کند.
مهم تر از آن این است که هر چه هدف از اتفاق افتاده شده بزرگتر باشد تاثیرگذاری آن نیز بزرگتر است و ارتباط مستقیمی نیز با روح و ایمان و حق گرایی دارد و ابراز داشتن این حزن در قالب عزاداری نیز کاری به دور از شایستگی نیست.
بارها و بارها شنیده ایم که برای رسیدن به وارستگی در زندگی هر روز باید برای ما خوبی ها و برتری ها و شایستگی ها یادآوری گردد و این یادآوری در اینجا همین مراسمات مذهبی است که وقتی با تفکر انسان عجین می گردد تلنگری خواهد بود که از راه درست راه را بیراهه نرویم.
از برکت اشک های محرم و دریافتن ثقلین به بهار رسیدیم و باید سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم باشد که بتوانیم سبک زندگیمان را با ایمان و تقوای الهی تعالی بخشیم به سرمنزل مقصود چون انسان های وارسته رهنمون شویم.
خبرنگار ایرنا در کرمان *
9889/ 5054
کپی شد
