'سعید رحمتی قدیر' از جوانان موفق و فعال در زمینه های علمی ، ورزشی کنگاور است که به تازگی اولین کتابش با عنوان 'ورزش در خانواده' روانه بازار شده است، از وی دعوت کردیم تا مهمان ما باشد و در مورد این کتاب برایمان بگوید. رحمتی غدیر در گفت و گوبا ایرنا هدفش را آشنایی خانواده ها با ورزش عنوان کرد.
لطفا خودتان را برای خوانندگان معرفی کنید؟
سعید رحمتی قدیر هستم، شاغل در آموزش و پرورش کنگاور، پژوهشگر حوزه ی تعلیم و تربیت و ورزش. 10 سال است که به صورت نیمه حرفه ای ورزش می کنم و چندین بار در رشته ی جودو قهرمان استان شده ام. چند سالی است به مربیگری روی آوردم و هم اکنون نیز مربی جودوی تیم کنگاور هستم. ورزش جزء جدایی ناپذیر زندگی من است.
چه شد که به نویسندگی روی آوردید؟
نویسندگی را از سال دوم دانشگاهم با انتشار 2 مقاله در یک کنفرانس بین المللی آغاز کردم و پس از آن چندین مقاله ی دیگر را نیز به چاپ رساندم. به کار تحقیق و پژوهش علاقه زیادی دارم. از نوشتن لذت می برم و به این مساله اعتقاد دارم افرادی که توانایی نویسندگی دارند نباید از مشکلات بترسند و با عشق و علاقه کار خود را انجام دهند.
کتاب ورزش در خانواده چگونه خلق شد؟
گاهی اوقات در باشگاه ورزشی از تمرینات 2 نفره استفاده می کردیم و من می دیدم که غالبا ورزشکاران انگیزه بالایی برای انجام دادن آنها دارند و از طرفی هم به این فکر بودم که ورزش را به برنامه مشترک خانواده های ایرانی اضافه کنم، به همین دلیل بهترین راه را در خلق کتاب ورزش های 2 نفره دیدم.
آیا پیشنهادهایی از سوی مراکز علمی برای چاپ کتابتان داشتید؟
بله از 2 دانشگاه معتبر کشور و چند انتشارات ملی در این حوزه پیشنهاد داشتم ولی چون نمی خواستم مطالب کانالیزه و اعمال سلیقه شوند، نپذیرفتم. متاسفانه فرآیند چاپ کتاب های علمی در دانشگاه ها آنقدر طول می کشد که ممکن است زمان انتشار کتاب آمارها و مطالب کتاب با واقعیت جامعه تفاوت بسیاری کرده باشند. فضا به گونه ای شده که هرکسی به دنبال سود خودش است و این مساله آسیب زیادی به جامعه علمی کشور می زند.
شما چه مشکلات و دشواری‌هایی را در تدوین و تألیف این اثر پیش رو داشتید؟
بزرگترین مشکل من در این راه دید مردم نسبت به ورزش بانوان بود. حتی به سختی توانستم ورزشکار خانم برای عکاسی تمرینات پیدا کنم. از طرفی نیز فضای مناسب برای این کار در شهر ما وجود ندارد و کمبود امکانات باعث شد که تکمیل کار حدود 2 سال زمان ببرد. یک مساله دیگر که مرا بسیار آزار داد بی توجهی و بی حالی مردم در برخورد با مساله ورزش بود.
با اینکه چند روز است 'ورزش در خانواده' روانه بازار شده است، استقبال مردم را چگونه پیش بینی می کنید؟
به نظرم استقبال خوبی از این کتاب می شود، چون بخش زیادی از کتاب تصویریست و مورد توجه آنهایی قرار می گیرد که اهل کتاب و کتاب خوانی نیستند.
البته برای استقبال همشهریان از این کتاب، سکه طلا در نظر گرفته ایم که انشاالله از بین خریداران کتاب قرعه کشی خواهد شد.
خیلی ها معتقدند کسی که می خواهد پیشرفت کند، باید از کنگاور بیرون بیاید و در بستر تهران قرار بگیرد، آیا شما این را قبول دارید؟
از برخی جهات بله، اما به هیچ وجه این گونه هم نیست که پیشرفت فقط در تهران باشد. مهاجرت افراد متخصص و وجود تجهیزات مدرن در تهران باعث شده که مرکز انجام بسیاری از کارها تهران باشد اما می توان این کارها را بدون مهاجرت نیز انجام داد. اگر قرار باشد همه افرادی که می خواهند پیشرفت کنند در تهران جمع شوند پس تکلیف دیگر شهرها چه می شود؟ نمی شود که سرمایه های عظیم طبیعی را رها کنیم و به تهران برویم که پیشرفت کنیم!؟
به نظر شما چه کنیم که پیوند خانواده ها با ورزش برقرار شود؟
باید برنامه ریزی مناسبی برای این کار داشته باشیم. حتما باید وقتی را برای ورزش کردن همراه با هم در نظر بگیریم حتی اگر این وقت 10 دقیقه در روز باشد. باید مطالعه ورزشی داشته باشیم، این کار باعث می شود ناخودآگاه به سمت ورزش کردن کشیده شویم.
البته باید بدانیم که سلامتی ما در گرو ورزش کردن است.هم سلامتی روحی و هم جسمی. باید فرزندان خود را در ورزش همراهی کنیم و آنها را به سمت ورزش سوق دهیم و همچنین برگزاری همایش های ورزش خانوادگی نیز می تواند بسیار کارساز باشد.
به عنوان یک نویسنده که به تازگی پا در این وادی گذاشتید، چه انتظاری از مسئولان دارید؟
بسترهای مادی و معنوی را برای تحقیقات پژوهشگران آماده کنند. ساز و کار صدور مجوزها را سرعت ببخشند.
تخصیص وام های بدون بهره نیز گوشه ای از مشکلات نویسندگان را حل می کند. نویسندگان وام های چند صد میلیاردی نمی خواهند، با چند میلیون نیز کارشان راه می افتد.
حرف آخر:
من با تمام وجود امیدوارم و آرزو می کنم که مردم ما به کتاب و کتاب خواندن و ورزش کردن روی بیاورند. ما برای همه چیز وقت می گذاریم؛ غیر از روحمان و آنچه که مایه آرامش و لذت آن است. امیدوارم روزی فرا رسد که ساعت مطالعه و ورزش کردن در برنامه روزانه زندگی ما جایگاهی ثابت و همیشگی داشته باشد.
8066/7447
انتهای پیام لطفا خودتان را برای خوانندگان معرفی کنید؟
سعید رحمتی قدیر هستم، شاغل در آموزش و پرورش کنگاور، پژوهشگر حوزه ی تعلیم و تربیت و ورزش. 10 سال است که به صورت نیمه حرفه ای ورزش می کنم و چندین بار در رشته ی جودو قهرمان استان شده ام. چند سالی است به مربیگری روی آوردم و هم اکنون نیز مربی جودوی تیم کنگاور هستم. ورزش جزء جدایی ناپذیر زندگی من است.
چه شد که به نویسندگی روی آوردید؟
نویسندگی را از سال دوم دانشگاهم با انتشار 2 مقاله در یک کنفرانس بین المللی آغاز کردم و پس از آن چندین مقاله ی دیگر را نیز به چاپ رساندم. به کار تحقیق و پژوهش علاقه زیادی دارم. از نوشتن لذت می برم و به این مساله اعتقاد دارم افرادی که توانایی نویسندگی دارند نباید از مشکلات بترسند و با عشق و علاقه کار خود را انجام دهند.
کتاب ورزش در خانواده چگونه خلق شد؟
گاهی اوقات در باشگاه ورزشی از تمرینات 2 نفره استفاده می کردیم و من می دیدم که غالبا ورزشکاران انگیزه بالایی برای انجام دادن آنها دارند و از طرفی هم به این فکر بودم که ورزش را به برنامه مشترک خانواده های ایرانی اضافه کنم، به همین دلیل بهترین راه را در خلق کتاب ورزش های 2 نفره دیدم.
آیا پیشنهادهایی از سوی مراکز علمی برای چاپ کتابتان داشتید؟
بله از 2 دانشگاه معتبر کشور و چند انتشارات ملی در این حوزه پیشنهاد داشتم ولی چون نمی خواستم مطالب کانالیزه و اعمال سلیقه شوند، نپذیرفتم. متاسفانه فرآیند چاپ کتاب های علمی در دانشگاه ها آنقدر طول می کشد که ممکن است زمان انتشار کتاب آمارها و مطالب کتاب با واقعیت جامعه تفاوت بسیاری کرده باشند. فضا به گونه ای شده که هرکسی به دنبال سود خودش است و این مساله آسیب زیادی به جامعه علمی کشور می زند.
شما چه مشکلات و دشواری‌هایی را در تدوین و تألیف این اثر پیش رو داشتید؟
بزرگترین مشکل من در این راه دید مردم نسبت به ورزش بانوان بود. حتی به سختی توانستم ورزشکار خانم برای عکاسی تمرینات پیدا کنم. از طرفی نیز فضای مناسب برای این کار در شهر ما وجود ندارد و کمبود امکانات باعث شد که تکمیل کار حدود 2 سال زمان ببرد. یک مساله دیگر که مرا بسیار آزار داد بی توجهی و بی حالی مردم در برخورد با مساله ورزش بود.
با اینکه چند روز است 'ورزش در خانواده' روانه بازار شده است، استقبال مردم را چگونه پیش بینی می کنید؟
به نظرم استقبال خوبی از این کتاب می شود، چون بخش زیادی از کتاب تصویریست و مورد توجه آنهایی قرار می گیرد که اهل کتاب و کتاب خوانی نیستند.
البته برای استقبال همشهریان از این کتاب، سکه طلا در نظر گرفته ایم که انشاالله از بین خریداران کتاب قرعه کشی خواهد شد.
خیلی ها معتقدند کسی که می خواهد پیشرفت کند، باید از کنگاور بیرون بیاید و در بستر تهران قرار بگیرد، آیا شما این را قبول دارید؟
از برخی جهات بله، اما به هیچ وجه این گونه هم نیست که پیشرفت فقط در تهران باشد. مهاجرت افراد متخصص و وجود تجهیزات مدرن در تهران باعث شده که مرکز انجام بسیاری از کارها تهران باشد اما می توان این کارها را بدون مهاجرت نیز انجام داد. اگر قرار باشد همه افرادی که می خواهند پیشرفت کنند در تهران جمع شوند پس تکلیف دیگر شهرها چه می شود؟ نمی شود که سرمایه های عظیم طبیعی را رها کنیم و به تهران برویم که پیشرفت کنیم!؟
به نظر شما چه کنیم که پیوند خانواده ها با ورزش برقرار شود؟
باید برنامه ریزی مناسبی برای این کار داشته باشیم. حتما باید وقتی را برای ورزش کردن همراه با هم در نظر بگیریم حتی اگر این وقت 10 دقیقه در روز باشد. باید مطالعه ورزشی داشته باشیم، این کار باعث می شود ناخودآگاه به سمت ورزش کردن کشیده شویم.
البته باید بدانیم که سلامتی ما در گرو ورزش کردن است.هم سلامتی روحی و هم جسمی. باید فرزندان خود را در ورزش همراهی کنیم و آنها را به سمت ورزش سوق دهیم و همچنین برگزاری همایش های ورزش خانوادگی نیز می تواند بسیار کارساز باشد.
به عنوان یک نویسنده که به تازگی پا در این وادی گذاشتید، چه انتظاری از مسئولان دارید؟
بسترهای مادی و معنوی را برای تحقیقات پژوهشگران آماده کنند. ساز و کار صدور مجوزها را سرعت ببخشند.
تخصیص وام های بدون بهره نیز گوشه ای از مشکلات نویسندگان را حل می کند. نویسندگان وام های چند صد میلیاردی نمی خواهند، با چند میلیون نیز کارشان راه می افتد.
حرف آخر:
من با تمام وجود امیدوارم و آرزو می کنم که مردم ما به کتاب و کتاب خواندن و ورزش کردن روی بیاورند. ما برای همه چیز وقت می گذاریم؛ غیر از روحمان و آنچه که مایه آرامش و لذت آن است. امیدوارم روزی فرا رسد که ساعت مطالعه و ورزش کردن در برنامه روزانه زندگی ما جایگاهی ثابت و همیشگی داشته باشد.
8066/7447
کپی شد
