در این یادداشت آمده است: اگر دستیابی به توسعه تنها با حضور فیزیکی بیشتر در فضای اداری حاصل می شد، اکنون کرمانشاه حال و روز خوشتری داشت. کارکنان ادارات ما در مقایسه با کشورهای توسعه یافته یک روز بیشتر فعالیت می کنند. این تعطیلات کمتر، نه به رهایی کرمانشاه از بیکاری و توسعه نیافتگی کمک کرده و نه در دیگر سو از شتاب توسعه کشورهای اروپایی کاسته. آیا حضور بیشتر کارمندان در فضای اداری، لزوما توسعه آفرین است یا اینکه کیفیت و مفید بودن این حضور، عامل مهمتری برای رسیدن به یک توسعه پایدار است.
البته طرح این گونه پرسش ها و پذیرش الگوی 2 روز تعطیلات آخر هفته در فضای جوامع کمتر توسعه یافته جسارت می خواهد. اینکه عنوان شود برای رسیدن به توسعه 'دقیقا کجایی؟' چندان مهم نیست بلکه دغدغه هایی همچون 'دقیقا چه برنامه و راهکاری داری؟' و یا 'دقیقا داری چکار می کنی؟' موضوعات بسیار مهم تری هستند. اینکه اضافه کار و اضافه حضور، به تنهایی دردی را دوا نمی کند و در این میان چگونگی و کیفیت کار مهمتر است. پذیرش این موضوع که افزایش غیرمنطقی ساعات کاری موجب کاهش راندمان و فرسوده شدن توان روحی و جسمی کارکنان می شود.
بخشی از عوامل توسعه نیافتگی در جامعه کرمانشاهی را باید در همین فضاهای اداری جستجو کرد؛ اداراتی که 6 روز در هفته فعال هستند. شاید اگر برخی از مدیران یک روز کمتر سر کار حاضر شوند، مانع تراشی های موجود کمتر شود و چرخ توسعه بهتر بچرخد.
مدیری که عمق فاجعه ی تبدیل یک رودخانه شهری به کانال فاضلاب و خیابان را درک نمی کند، همان بهتر که سر کار نیاید. یا مدیری که برای عبور مونوریل از شکارگاه خسروپرویز و یا تخریب بافت تاریخی و باغات شهری، آسمان و ریسمان را به هم می بافد، همان بهتر که کمتر در دفتر کارش حضور یابد.
توسعه، جسارت می خواهد. جسارت در بازاندیشی رفتارهای غلط و اینکه برای رسیدن به توسعه باید بهترین، عقلانی ترین و پایدارترین راه را انتخاب کنیم و فریب آدرس های غلط را نخوریم.
تعیین 2 روز تعطیلات برای آخر هفته در کشورهای توسعه یافته براساس پژوهش های علمی و به منظور بالابردن راندمان کاری کارکنان صورت گرفته است. ما هم برای داشتن یک نیروی کار پویاتر باید به این یافته ها احترام بگذاریم. حتی اگر فرض کنیم بخش اندکی از افراد کار مفید قابل قبولی داشته باشند، باید آن ها از حق داشتن یک تعطیلات آخر هفته دو روزه و استاندارد برخوردار باشند تا بتوانند اول هفته را با انرژی و انگیزه بیشتر در محل کار حاضر شوند.
8066
انتهای پیام البته طرح این گونه پرسش ها و پذیرش الگوی 2 روز تعطیلات آخر هفته در فضای جوامع کمتر توسعه یافته جسارت می خواهد. اینکه عنوان شود برای رسیدن به توسعه 'دقیقا کجایی؟' چندان مهم نیست بلکه دغدغه هایی همچون 'دقیقا چه برنامه و راهکاری داری؟' و یا 'دقیقا داری چکار می کنی؟' موضوعات بسیار مهم تری هستند. اینکه اضافه کار و اضافه حضور، به تنهایی دردی را دوا نمی کند و در این میان چگونگی و کیفیت کار مهمتر است. پذیرش این موضوع که افزایش غیرمنطقی ساعات کاری موجب کاهش راندمان و فرسوده شدن توان روحی و جسمی کارکنان می شود.
بخشی از عوامل توسعه نیافتگی در جامعه کرمانشاهی را باید در همین فضاهای اداری جستجو کرد؛ اداراتی که 6 روز در هفته فعال هستند. شاید اگر برخی از مدیران یک روز کمتر سر کار حاضر شوند، مانع تراشی های موجود کمتر شود و چرخ توسعه بهتر بچرخد.
مدیری که عمق فاجعه ی تبدیل یک رودخانه شهری به کانال فاضلاب و خیابان را درک نمی کند، همان بهتر که سر کار نیاید. یا مدیری که برای عبور مونوریل از شکارگاه خسروپرویز و یا تخریب بافت تاریخی و باغات شهری، آسمان و ریسمان را به هم می بافد، همان بهتر که کمتر در دفتر کارش حضور یابد.
توسعه، جسارت می خواهد. جسارت در بازاندیشی رفتارهای غلط و اینکه برای رسیدن به توسعه باید بهترین، عقلانی ترین و پایدارترین راه را انتخاب کنیم و فریب آدرس های غلط را نخوریم.
تعیین 2 روز تعطیلات برای آخر هفته در کشورهای توسعه یافته براساس پژوهش های علمی و به منظور بالابردن راندمان کاری کارکنان صورت گرفته است. ما هم برای داشتن یک نیروی کار پویاتر باید به این یافته ها احترام بگذاریم. حتی اگر فرض کنیم بخش اندکی از افراد کار مفید قابل قبولی داشته باشند، باید آن ها از حق داشتن یک تعطیلات آخر هفته دو روزه و استاندارد برخوردار باشند تا بتوانند اول هفته را با انرژی و انگیزه بیشتر در محل کار حاضر شوند.
8066
کپی شد
