وضعیت پل های عابر پیاده کلانشهری یک میلیون نفری کرمانشاه را از چند منظر می توان مورد بررسی قرار داد که جا دارد شهرداری به عنوان متولی شهر مشکلات و نواقص این پل ها را برطرف کند.
در این کلانشهر حدود 16 پل عابر پیاده وجود دارد و شهرداری در قالب هشت منطقه به شهروندان خدمات ارائه می دهد.
اولین و مهمترین کارکرد پل عابر پیاده، استفاده عابران از آن برای عبور و مرور است که این موضوع امروز تحت شعاع موارد غیرضروری از جمله تبلیغات قرار گرفته و انگار کارکرد پل ها تغییر کرده است.
اگرچه این پل ها مکان و فضای بسیار خوبی برای تبلیغات محسوب می شوند و می تواند منبع درآمد پایدار بسیار خوبی هم برای شهرداری باشد اما نیاز به ساماندهی دارد.
شهرداری تنها از بیلبوردهای نمای بیرونی پل ها، درآمد زایی می کند که می توان از فضای درونی نیز برای این اقدام بهره برد و این مکان ها را از وضعیت نابسامان فعلی خارج کرد.
برخی از بیلبوردهای نصب شده بر روی فضای بیرونی پل ها بسیار بزرگ است و پل ها را به محفظه ای تاریک و بدون دید تبدیل کرده که از پایین دید ندارد و می تواند به مکانی برای بروز جرم تبدیل شود.
برخی مواقع در این پل ها متکدیان و معتادانی وجود دارند که می توانند برای عابران به خصوص زنان و کودکان مزاحمت ایجاد نمایند که باید این نقطه ضعف را برطرف کرد به طوری که پل ها از پایین دید داشته باشد.
برخی از پل ها سقف ندارد و در فصول مختلف سال از جمله در زمان بارش منجر به بروز مشکلاتی برای عابران می شود.
در پله ها و کف این پل ها نیز از ورقه هایی استفاده می شود که مقاومت کمتری دارد و مستحکم نیست و با هر بار رفت و آمد از روی آن بالا و پایین می رود و در فصل بارش نیز لیز می شود و عابران را در عبور و مرور با مشکل دچار می کند.
نکته دیگر اینکه اغلب پل ها تبدیل به زباله دانی شده و گویا شهرداری به این مکان توجه نمی کند، پوسترها و تراکت هایی از دوره های مختلف انتخابات از گذشته تا حال در آن به وفور وجود دارد.
افراد و موسسات بی ملاحظه هم بدون توجه به زیبایی شهر اقدام به چسباندن پوستر و تراکت های تبلیغاتی بر روی بدنه داخلی و خارجی پل می کنند که چهره آن را زشت کرده است.
انواع و اقسام تبلیغات و آگهی را در پل ها می توان مشاهده کرد از موسسات آموزشی تا نیاز به کارگر و آشپز، از فروش وام تا باشگاه ورزشی و رستوران اما نکته مهم این است که کسی به این تبلیغات توجهی نمی کند و با بی اعتنایی از کنار آن رد می شوند.
بی توجهی شهروندان و رد شدن از کنار آن اگرچه شاید دلایل دیگری داشته باشد اما یکی از دلایل مهم آن به بهم ریختگی و بی نظمی این تبلیغات بر می گردد که توجه عابران را جلب نمی کند.
انگار پل های عابر پیاده به حیاط خلوتی برای گذاشتن هرچیز اضافی برخی از افراد بی ملاحظه تبدیل شده که جا دارد شهرداری و دستگاه های متولی با این افراد برخورد نمایند.
پل های عابر پیاده می تواند به محلی برای تبلیغات تبدیل شود در صورتی که براساس اصول باشد.
در دیواره های درونی ورودی پل ها می توان نقشه گردشگری و تصاویری از اماکن دیدنی استان کرمانشاه را نصب کرد و علاوه بر ترویج گردشگری، فضای مناسبی را نیز به وجود می آورد.
ورودی پل ها باید معبر مناسبی برای عبور افراد سالخورده، کودکان و معلولان و جانبازان باشد تا آنان نیز بتوانند به آسانی تردد کنند.
پل های عابر پیاده را با مقداری ذوق و هنرمندی و طراحی درست و مناسب می توانند به گالری های هنری تبدیل شود که باتوجه به اینکه در دسترس مردم است می تواند استقبال مردم را نیز به همراه داشته باشد.
نکته دیگر در این ارتباط این است که برخی از پله های این پل ها برقی نیست و یا اگر هست در ساعت خاصی و به مدت زمان کمی روشن می شود که این موضوع تمایل عابران به استفاده از آن را به حداقل رسانده است.
شهروندان استرس عبور و مرور از بلوارها و خیابان های شهر را به استفاده از پل های عابر پیاده را به دلایل مختلفی از جمله استاندارد نبودن پل ها، نداشتن پله برقی و محیط بسته و کثیف آن ترجیح می دهند.
پلیس راهور مدتی قبل از غیراستاندارد بودن این پل ها خبر داده بود و از شهرداری خواست که پل ها را استاندارد کند اما گویا خبری از استاندارد سازی نیست.
پل های عابر پیاده تبدیل به مکانی برای نصب بیلبوردهای تبلیغاتی شده و شهرداری از طریق برگزاری مزایده آن را واگذار می کند که جا دارد در این ارتباط نیز بازنگری صورت گیرد.
شهرداری کرمانشاه سرمایه گذاری زیادی در طراحی و نصب این پل ها کرده که در صورت عدم خدمات رسانی و بی توجهی این سرمایه گذاری هدر می رود و پل ها نیز بلااستفاده می ماند.
8066/3033
گزارش از فرزاد نویدی
انتهای پیام در این کلانشهر حدود 16 پل عابر پیاده وجود دارد و شهرداری در قالب هشت منطقه به شهروندان خدمات ارائه می دهد.
اولین و مهمترین کارکرد پل عابر پیاده، استفاده عابران از آن برای عبور و مرور است که این موضوع امروز تحت شعاع موارد غیرضروری از جمله تبلیغات قرار گرفته و انگار کارکرد پل ها تغییر کرده است.
اگرچه این پل ها مکان و فضای بسیار خوبی برای تبلیغات محسوب می شوند و می تواند منبع درآمد پایدار بسیار خوبی هم برای شهرداری باشد اما نیاز به ساماندهی دارد.
شهرداری تنها از بیلبوردهای نمای بیرونی پل ها، درآمد زایی می کند که می توان از فضای درونی نیز برای این اقدام بهره برد و این مکان ها را از وضعیت نابسامان فعلی خارج کرد.
برخی از بیلبوردهای نصب شده بر روی فضای بیرونی پل ها بسیار بزرگ است و پل ها را به محفظه ای تاریک و بدون دید تبدیل کرده که از پایین دید ندارد و می تواند به مکانی برای بروز جرم تبدیل شود.
برخی مواقع در این پل ها متکدیان و معتادانی وجود دارند که می توانند برای عابران به خصوص زنان و کودکان مزاحمت ایجاد نمایند که باید این نقطه ضعف را برطرف کرد به طوری که پل ها از پایین دید داشته باشد.
برخی از پل ها سقف ندارد و در فصول مختلف سال از جمله در زمان بارش منجر به بروز مشکلاتی برای عابران می شود.
در پله ها و کف این پل ها نیز از ورقه هایی استفاده می شود که مقاومت کمتری دارد و مستحکم نیست و با هر بار رفت و آمد از روی آن بالا و پایین می رود و در فصل بارش نیز لیز می شود و عابران را در عبور و مرور با مشکل دچار می کند.
نکته دیگر اینکه اغلب پل ها تبدیل به زباله دانی شده و گویا شهرداری به این مکان توجه نمی کند، پوسترها و تراکت هایی از دوره های مختلف انتخابات از گذشته تا حال در آن به وفور وجود دارد.
افراد و موسسات بی ملاحظه هم بدون توجه به زیبایی شهر اقدام به چسباندن پوستر و تراکت های تبلیغاتی بر روی بدنه داخلی و خارجی پل می کنند که چهره آن را زشت کرده است.
انواع و اقسام تبلیغات و آگهی را در پل ها می توان مشاهده کرد از موسسات آموزشی تا نیاز به کارگر و آشپز، از فروش وام تا باشگاه ورزشی و رستوران اما نکته مهم این است که کسی به این تبلیغات توجهی نمی کند و با بی اعتنایی از کنار آن رد می شوند.
بی توجهی شهروندان و رد شدن از کنار آن اگرچه شاید دلایل دیگری داشته باشد اما یکی از دلایل مهم آن به بهم ریختگی و بی نظمی این تبلیغات بر می گردد که توجه عابران را جلب نمی کند.
انگار پل های عابر پیاده به حیاط خلوتی برای گذاشتن هرچیز اضافی برخی از افراد بی ملاحظه تبدیل شده که جا دارد شهرداری و دستگاه های متولی با این افراد برخورد نمایند.
پل های عابر پیاده می تواند به محلی برای تبلیغات تبدیل شود در صورتی که براساس اصول باشد.
در دیواره های درونی ورودی پل ها می توان نقشه گردشگری و تصاویری از اماکن دیدنی استان کرمانشاه را نصب کرد و علاوه بر ترویج گردشگری، فضای مناسبی را نیز به وجود می آورد.
ورودی پل ها باید معبر مناسبی برای عبور افراد سالخورده، کودکان و معلولان و جانبازان باشد تا آنان نیز بتوانند به آسانی تردد کنند.
پل های عابر پیاده را با مقداری ذوق و هنرمندی و طراحی درست و مناسب می توانند به گالری های هنری تبدیل شود که باتوجه به اینکه در دسترس مردم است می تواند استقبال مردم را نیز به همراه داشته باشد.
نکته دیگر در این ارتباط این است که برخی از پله های این پل ها برقی نیست و یا اگر هست در ساعت خاصی و به مدت زمان کمی روشن می شود که این موضوع تمایل عابران به استفاده از آن را به حداقل رسانده است.
شهروندان استرس عبور و مرور از بلوارها و خیابان های شهر را به استفاده از پل های عابر پیاده را به دلایل مختلفی از جمله استاندارد نبودن پل ها، نداشتن پله برقی و محیط بسته و کثیف آن ترجیح می دهند.
پلیس راهور مدتی قبل از غیراستاندارد بودن این پل ها خبر داده بود و از شهرداری خواست که پل ها را استاندارد کند اما گویا خبری از استاندارد سازی نیست.
پل های عابر پیاده تبدیل به مکانی برای نصب بیلبوردهای تبلیغاتی شده و شهرداری از طریق برگزاری مزایده آن را واگذار می کند که جا دارد در این ارتباط نیز بازنگری صورت گیرد.
شهرداری کرمانشاه سرمایه گذاری زیادی در طراحی و نصب این پل ها کرده که در صورت عدم خدمات رسانی و بی توجهی این سرمایه گذاری هدر می رود و پل ها نیز بلااستفاده می ماند.
8066/3033
گزارش از فرزاد نویدی
کپی شد
