متن کامل این مصاحبه بدین شرح است: کرمانشاه امروز همواره با خبرهایی پیوند خورده که بیش از هر چیز بار مثبت را از ذهن مردم می گیرد. اما واقعیت ها همیشه از این جنس نیستند. در میان ناکارامدی برخی از سیستم های مدیریتی، مجموعه ها و افرادی یافت می شوند که می توانند مسیر آگاهانه‌ی تدبیر و امید را طی کنند و دریچه‌های امید را بر طیفی از کرمانشاهیان بگشایند.
اگر چه امروزه فضاهای متعددی به نام دانشگاه در گوشه گوشه‌ی این استان مرزنشین خیل جوانان مشتاق تحصیل یا مدرک را به خود مشغول داشته اند و بسیاری از آنان تنها نامی از موسسات آموزش عالی را یدک می کشند، معدودی از این مراکز دانشگاهی در رقابتی خاص سعی دارند خود را با دانشگاه های معتبر ایران زمین قابل قیاس ببینند. دانشگاه صنعتی از این دست دانشگاه های معدود است که در صورت معرفی درست، می تواند یکی از فضاهای صنعتی-دانشگاهی و فرهنگی افتخارآمیز استان کرمانشاه باشد.
آنهایی که هر روز صبح مسیر میدان شهدا به سمت فرودگاه کرمانشاه را طی می کنند، در همان جهت پرتوهای خورشید با ساختمانی متفاوت روبرو می شوند که زیبایی منحصر به فردی دارد. این سازه البته از نمای داخلی بسیار چشم نوازتر به نظر می رسد. یکی از روزهای سرد بهمن ماه 96 خورشیدی است. به همراه یک تیم خبری از صدای آزادی مسیر دانشگاه صنعتی کرمانشاه را طی می کنیم تا به این سازه‌ی متفاوت دانشگاهی برسیم.
امروزه ساختمانهای سبز به عنوان ساختمانهای سازگار با محیط زیست محسوب می‌شود که امکان بهره برداری بهینه از انرژیهای طبیعی را فراهم می نمایند این ساختمان ها امکان استفاده بهینه ازمنابع پرارزش طبیعی را درکنار مصالح و تکنولوژیهای نوین ساخمانی فراهم می کنند درایران نیز توجه به مسائل زیست محیطی درصنعت ساختمان ازیک طرف و افزایش هزینه های انرژی ازطرف دیگر باعث توجه بیشتر به ساخت ساختمانهای سبز شده است.
این ساختمان ها در طول سالهای اخیر با پیشرفت فوق العاده ای در طراحی و فن آوری نوین مواجه شده که این امر کاهش آلودگی های زیست محیطی و تبعاً ایجاد محیط سالم تر در داخل و خارج ساختمانها را در پی دارد؛ آلودگی هایی که چه بر اثر تخریب و تجدید ساخت ساختمان ها و چه کیفیت هوا و خاک و مصرف انرژی های غیرپاک را در پی داشته است. با گسترش احداث ابنیه با تکنولوژی سبز در بخش های دولتی و خصوصی و استقبال صنعتگران و متخصصان ساختمانی، نیاز به برنامه ای مدون در این امر اجتناب ناپذیر شد. بدین منظور در شورای ساختمان سبز ایالت متحده (USGBC) برنامه ای طرح ریزی شد تا اصول بهره برداری از ساختمان های سبز را در کل جهان قابل استفاده گرداند. این برنامه مدون لید (LEED) نامیده لید به معنای رهبری در طراحی انرژی و محیط زیست است.
این پروژه با زیربنای تقریبی 22 هزار و 500 مترمربع در چهار طبقه و بصورت چهار بلوک جداگانه و متصل به هم در شرق شهر کرمانشاه و در مجاورت دانشگاه کشاورزی دانشگاه رازی واقع در بلوار امام خمینی طراحی و اجرا شده و عملیات اجرایی آن حدود 95% پیشرفت فیزیکی دارد. این مجتمع دانشگاهی با دارا بودن 2 هزار و 200 دانشجو مشتمل بر گروه های مهندسی، شیمی ، مکانیک ، برق ، کامپیوتر، فناوری اطلاعات و مهندسی فیزیک بوده و دارای فضاهای اداری ، آمفی تئاتر ، کارگاه ، کتابخانه ، رستوران و... است.
وارد دفتر ریاست دانشگاه می شویم. اولین بار است که می خواهیم با دکتر اختری روبرو شویم. خانمی دارد با رئیس دانشگاه خداحافظی می کند. با تعارف دکتر اختری می نشینیم و کم کم صحبت ها گر می گیرد. حس متفاوتی داریم. رییس با وسواس برگه هایی را به ما نشان می دهد و می گوید: این خانم کرمانشاهی ماههاست درگیر کسب اجازه برای تدریس است اما موانع بسیار دارد. برگه ها، حاوی رزومه‌ی دانشگاهی این نخبه ی کرمانشاهی است که در بهترین دانشگاههای کانادا مدارج عالی را طی کرده بود. بماند که در باره‌ی این موضوع هم چقدر بحث کردیم... اما آغاز خوبی بود برای یک گفت و گوی صمیمی با این استاد و رئیس دانشگاه صنعتی. پرسیدیم از خودش بگوید اما بیشتر ترجیح داد این گونه پاسخ بدهد:
«سال 74 عضو هیات علمی دانشگاه رازی شدم. سال 80 آغاز دورۀ دکترای من بود و یکسال بعد از دکترا عهده دار مسئولیت دفتر فنی همین دانشگاه شدم. از سال 89 تا 90 سرپرست دانشگاه و از سال 90 تا حال حاضر عهده دار ریاست دانشگاه صنعتی کرمانشاه هستم. در سالهای ابتدایی کار، 9 ساختمان اجاره‌ای در پردیس داشتیم و در آنجا با مشکلات زیادی روبرو بودیم.
جالب است بدانید که در همان آغاز راه اندازی دانشگاه در کرمانشاه، حدوداً موازی با ما 2 دانشگاه دیگر هم در کشور راه اندازی شد: دانشگاه صنعتی ارومیه و دانشگاه صنعتی همدان. چه اتفاقی افتاد؟ در ارومیه «پژوهشگاه برف و باران» را از «آب منطقه ای» گرفتند و یک شهرک صنعتی را هم به دانشگاه صنعتی واگذار کردند که از درآمدهای این شهرک ساختمان این دانشگاه شکل گرفت.برای دانشگاه صنعتی همدان 12 هزار و 500 متر کاخ فرمانداری را با تفکر بهروز مرادی کرمانشاهی(استاندار وقت همدان) در نظر گرفتنتند و 20 ساختمان مسکونی نزدیک به دانشگاه را که در اختیار کارمندان بود تخریب کردند و به زمین دانشگاه اضافه کردند.
همان زمان استاندار کرمانشاه با یک نفر از دانشگاه درگیر بوده که حاصلش این می شود که تا 89 سال هیچ اتفاق مثبتی برای این دانشگاه رخ نمی دهد و بعد فضای آموزشی دانشگاه صنعتی، تنها 2 اتاق می شود که برپایی این دانشگاه، مورد استفاده قرار می گیرد. کافی است کمی تأمل کنیم. همدان برای ایجاد دانشگاه چه کرد؟ و مدیران وقت کرمانشاه چه کردند؟
از او می پرسم شما مقصر را آقای رییس وقت دانشگاه می دانید؟ او جواب جالبی می دهد: من مقصر را فرهنگ اداری مدیران می‌دانم، مثلاً روبروی دانشگاه یک چاه آب هست و در جانبین آن، چاه آب شهرداری و چاه کشاورزی قرار دارد. اما در دانشگاه آب نداریم. فصل درختکاری در حال شروع است. 15 اسفند پایان درختکاری است و ما نمی توانیم آبی تأمین کنیم.
مشکلی که با آن روبرو هستیم، این است که ما تیمی نگاه نمی کنیم و هر کسی به فکر خودش است. سال 89 اصفهان را «باغ پنجم کشور» معرفی کردند که اعتبار به آن برسانند. اما در کرمانشاه به جای گره گشایی در کار دانشگاه گره می‌اندازند.همه گرفتار موضوع کارهای خود هستیم کما اینکه شهرداری اگر از دانشگاه پول نگیرد از کجا منافعش را تأمین کند؟ پس برای اخذ هزینه ها، دانشگاه در اولویت قرار می گیرد. اگر اینجا درختکاری شود، رفاه دانشجو و تنفس شهر را به دنبال دارد. ما به نقاط تنفسی شهراضافه می کنیم. پس دیگر نباید استرس آب را داشته باشیم.
از وضعیت خود دانشگاه و روند پیشبرد امور آموزشی می پرسم و او همچنان آرام و صمیمی پاسخ می دهد: این دانشگاه سال 86 دانشجو در 2 رشته برق و شیمی دانشجوپذیر شد. شاید تأسف بار باشد که مخاطبان صدای آزادی بشنوند: بعد از آن که سال 89 ساختمان سازمان ملی جوانان را به پردیس دادند، نصف آن را به دانشگاه و نصف دیگر آن را به مرکز ترک اعتیاد واگذار کردند! قبل از آن که به جای تازه نقل مکان کنیم، در دانشگاه رازی فضای کاملاً محدودی داشتیم. بعدها اجاره نشین شدیم.
فقط اینجا را با 12 هزار و 500 متر دانشگاه صنعتی همدان مقایسه کنید. اینجا یک ساختمان کوچک داشتیم که امانی هم بود. دانشگاه چاره ای نداشت ساختمانی را اجاره کرد ساختمانی که 9 طبقه بود رفت و آمد آن از پله بود صورت گرفت. با اظهار تأسف از سالهای اجاره نشینی دانشگاه ادامه می دهد: در حال حاضر سرانه ما نسبت به آن موقع تغییر محسوسی داشته. دانشگاه کم کم به 13 رشته کارشناسی ارتقا پیدا کرد چهار رشته کارشناسی ارشد هم به آن اضافه شد و در حال حاضر هفت رشته کارشناسی ارشد و 10 رشته کارشناسی داریم که آنها را تجمیع کردیم. برنامه داریم در سال 1400 جمعیت دانشجویی را که 2 هزار و صد نفر است، به 2 هزار و 500 نفر برسانیم. 400 دانشجو بیشتر اضافه نخواهد شد. اما نوع دانشجو عوض می شود و بیشتر دانشجوی تحصیلات تکمیلی می گیریم.
هیأت علمی به 80 و کارمندان دانشگاه نیز به نزدیک 90 نفر خواهد رسید. در حال حاضر 52 کارمند داریم و آهنگ کیفی سازی دانشگاه را در این چند ساله برنامه ریزی کردیم. مدل توسعه ای نوشته ایم که نسبت به دانشجو از آن جلوتریم. در جذب هیأت علمی به دلیل مشکلات اقتصادی از مدل عقب تریم اما شدنی است. خوشحالیم که اکنون با این آهنگ رشد به طرح پیش بینی شده می رسیم.
می پرسم: طبیعی است که در طول این همه مدت کار و فعالیت به مواردی قابل تأمل و به یادماندنی برخورد کرده‌اید. به نمونه هایی از این اتفاقات اشاره بفرمایید می گوید: ببینید! در سالهای پیش بارها به خانواده هایی که از اقشار متوسط بودند، برخورد می کردم که از راه اندازی این دانشگاه خوشحال بودند و من فکر می کردم اگر این دانشگاه نبود، اینها چکار می کردند و تا کجا باید رنج تحصیل در شهرهای دیگر را تحمل می کردند؟
اتفاق عجیبی درحوالی سال 90 افتاد. در این سال که دانشجویان فارغ التحصیل شدند، متوجه شدیم که دانشگاه هنوز ثبت نشده است. یک تیم همدل هشت نفره ظرف مدت یک ماه و نیم این مشکل را حل کردند.
اگر این موضوع مرتفع نمی شد، نمی توانستیم پذیرش دانشجو داشته باشیم و دانشگاه حذف می شد. اگر استاندار وقت کارش را خوب انجام داده بود، امروز این دانشگاه چهارهزار دانشجو داشت. دانشجویان کرمانشاهی زیادی خارج از استان تحصیل می کنند و ما توانستیم در آن سالها برای آنها در شهر و استان خودشان فضای دانشگاه مناسب مهیا کنیم.
ترافیک دانشجو و کثرت آنها در استان کرمانشاه چه منافعی برای این استان می تواند ایجاد نماید؟ موانع در این مسیر کدامند؟
سوال خوبی است. پذیرش دانشجو در استان حتی بر اقتصاد آن هم تأثیر می گذارد. چرا که این دانشجویانِ غالباً مهمان در کرمانشاه هزینه می کنند. این هزینه های خُرد می تواد در دراز مدت به نفع مردم استان باشد. کسی دست ما را نمی گیرد نه استانداری و نه سازمان برنامه بودجه. استاندارهای قبلی هم برای بحث خوابگاه ها مساعدتی نکردند.
حتی برای آقای بهروز مرادی آن موقع که سازمان بودجه بودند، نامه نوشتیم! که ترتیب اثر داده نشد و دیگر مسئولان از جمله آقای نوبخت که نتیجه ای حاصل نشد. امروزه یکی از مطالبات ما خوابگاه های اجاره ای هستند که دانشجویان ما نزدیک 350 هزار تومان هزینه می‌کنند اما کیفیت مطلوبی هم نصیبشان نمی شود. باید نگاهمان را به «خوابگاه» تغییر دهیم.
وارد موضوع دیگری می شوم: عموماً در هر زیرمجموعه ی مدیریتی همواره نظرسنجی هایی انجام می شود تا مدیران هم کاستی ها را ببینند و هم به نقاط مثبت عمکردشان آگاهی بیابند. آیا این گونه نظرسنجی ها در دانشگاه و زیرمجموعه‌ی مدیریتی تان انجام گرفته است؟
دکتر اختری پاسخ می دهد: کاملاً طبیعی است که ما هم از این نوع نگرش ارزیابی کننده برخورداربوده ایم. نظرسنجی ما عموماً شامل پرسش هایی از میزان رضایتمندی دانشجو است. باید بپذیریم که دانشگاه ها با مجموعه هایی جوان، آگاه و آرمان‌نگر روبرو هستند. بر این اساس نتایج ارزیابی ها و نظرسنجی ها با ایده‌آل های دانشجویان نیز ارزش گذاری می شود.
دانشجو دنبال یک فضای آرمانی دانشگاهی است. برهمین اساس: نزدیک به 30 درصد از دانشجویان، رضایت کامل دارند. 40 درصد اوضاع بهتری می خواهند و 30درصد هم نسبت به وضع موجود ناراضی هستند. البته بخشی از نارضایتی‌ها مربوط به نداشتن خوابگاه و نبود استانداردهای آن است و بخش دیگر از نارضایتی، متوجه مدیریت می شود. به عنوان مثال تصمیم گرفته شد که آزمون ریاضی متمرکز برگزار شود. ما برای 10 کلاس جزوه یکسان، درس یکسان و آزمون یکسان هماهنگ کردیم. این در صورتی بود که قبلا هر استاد جزوه جدا تدریس می کرد. طبیعی است که برخی از دانشجویان این گونه برنامه ریزی های آموزشی را نپذیرند.
می پرسم: بسیاری معتقدند که دانشگاه پژوهش‌محور بسیار پیشروتر از دیگر دانشگاههاست. شما برای ورود به این فضا چه گامهایی برداشته اید؟ می گوید: قطعاً یکی از پایه های مهم و استوار در دانشگاه صنعتی کرمانشاه توجه به همین اصل مهم است. برهمین اساس روی طرح های پژوهشی سرمایه گذاری می کنیم. طرحها را به سمت تقاضا محوری برده‌ایم. به عنوان مثال در حال حاضر طرحهایی را برای صنایع مهم استا نهای همجوار و خود کرمانشاه تا مرحله ی اجرایی رسانده ایم و فکر می کنیم در این عرصه هم تا حد قابل توجهی موفق بوده ایم اما از لحاظ اقتصادی هنوز به درآمدزایی نرسیده ایم.
می خواهم داستان سازه دانشگاه صنعتی را شرح کند. او به جملات زیر در این باره بسنده می کند: بنای این ساختمان در سال 86 شروع شد. مجری آن «راه و شهرسازی» بود اسکلت این سازه به این شکل بود. اما نقشه اش فرق می کرد. بازنگری در طرح های سازه ای را انجام دادیم و در این بازنگری مهندسیِ ارزشی صورت گرفت که باعث کاهش هزینه ها شد و قیمت ها تقلیل پیدا کرد.
سال 91 جهش تورم که پیش آمد بودجه آن متوقف شد و همزمان با آن، ریاست دانشگاه را عهده دار شدم. پروژه را که بازنگری کردم چیزی حدود 30 میلیارد تومان پول لازم بود که عملا 30 صد میلیون تومان آن پرداخت شد که فقط پول مشاوره آن می شد. از فضائی که تعطیلی پروژه ایجاد کرده بود استفاده کردیم سازه را تغییر دادیم و معماری آن را بازنگری کردیم اینجا داشکده انرژی بود که ما به دانشگاه تبدیلش کردیم. تغییرات سازه ای انجام گرفت سقف و کف ها کاملا عوض شد، سالن های مختلف اضافه گردید و فقط مفهوم سازه باقی ماند آن هم به خاطر اینکه فونداسیون آن انجام گرفته بود اگر این اتفاق نمی افتاد قطعاً سازه‌ی بهتری برای دانشگاه ایجاد می کردیم. وی در پایان می گوید: هنوز تا تکمیل نهایی ساختمان، فاصله داریم. ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺸﻜﻼﺕ اﻋﺘﺒﺎﺭﻱ ﻫﻮاﺭﺳﺎﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﺸﺪﻩاند و امیدواریم ﺗﺎ 97 این ﺳﻴﺴﺘﻢ نیز ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻮﺩ.
گفتنی است در این دانشگاه، دانشجویان در رشته‌های مختلفی تحصیل می کنند که عبارند از : مقطع کارشناسی: 1- مهندسی برق شامل چهار گرایش: ( 1- قدرت 2- مخابرات 3- کنترل 4- الکترونیک) 2- مهندسی شیمی 3- مهندسی کامپیوتر شامل 2 گرایش: (معماری سیستم- فناوری اطلاعات) 4- مهندسی مکانیک 5- مهندسی عمران 6- مهندسی صنایع 7- مهندسی راه آهن 8- فیزیک مهندسی 9- علوم مهندسی شامل 2 گرایش: ( زیست محیطی و محاسباتی) 10- علوم کامپیوتر
مقطع کارشناسی ارشد: 1- مهندسی شیمی- فرآیند های جدا سازی 2- مهندسی برق- سیستمهای قدرت 3- مهندسی برق– الکترونیک قدرت و ماشینهای الکتریکی 4- مهندسی برق- مدارهای مجتمع الکترونیک 5- مهندسی برق- افزاره های میکرو و نانوالکترنیک 6- مهندسی مکانیک – تبدیل انرژی 7- مهندسی مکانیک – طراحی کاربردی
با بدرقه رییس و مدیر روابط عمومی دانشگاه صنعتی کرمانشاه، این فضای دوست داشتنی را کم کم ترک می کنیم. در حیاط باز دانشگاه با یکی 2 دانشجو روبرو می شوم که از قبل با آنها آشنا بوده ام. آنها هم با من هم عقیده اند که این فضای دانشگاهی، از بهترین فضاهای آموزش عالی در کرمانشاه است. دانشگاهی که نوپاست اما همتش این است یک محیط خوب و با ارزش در رتبه های بالای کشوری باشد.
8066 انتشاردهنده:علی مولوی
انتهای پیام اگر چه امروزه فضاهای متعددی به نام دانشگاه در گوشه گوشه‌ی این استان مرزنشین خیل جوانان مشتاق تحصیل یا مدرک را به خود مشغول داشته اند و بسیاری از آنان تنها نامی از موسسات آموزش عالی را یدک می کشند، معدودی از این مراکز دانشگاهی در رقابتی خاص سعی دارند خود را با دانشگاه های معتبر ایران زمین قابل قیاس ببینند. دانشگاه صنعتی از این دست دانشگاه های معدود است که در صورت معرفی درست، می تواند یکی از فضاهای صنعتی-دانشگاهی و فرهنگی افتخارآمیز استان کرمانشاه باشد.
آنهایی که هر روز صبح مسیر میدان شهدا به سمت فرودگاه کرمانشاه را طی می کنند، در همان جهت پرتوهای خورشید با ساختمانی متفاوت روبرو می شوند که زیبایی منحصر به فردی دارد. این سازه البته از نمای داخلی بسیار چشم نوازتر به نظر می رسد. یکی از روزهای سرد بهمن ماه 96 خورشیدی است. به همراه یک تیم خبری از صدای آزادی مسیر دانشگاه صنعتی کرمانشاه را طی می کنیم تا به این سازه‌ی متفاوت دانشگاهی برسیم.
امروزه ساختمانهای سبز به عنوان ساختمانهای سازگار با محیط زیست محسوب می‌شود که امکان بهره برداری بهینه از انرژیهای طبیعی را فراهم می نمایند این ساختمان ها امکان استفاده بهینه ازمنابع پرارزش طبیعی را درکنار مصالح و تکنولوژیهای نوین ساخمانی فراهم می کنند درایران نیز توجه به مسائل زیست محیطی درصنعت ساختمان ازیک طرف و افزایش هزینه های انرژی ازطرف دیگر باعث توجه بیشتر به ساخت ساختمانهای سبز شده است.
این ساختمان ها در طول سالهای اخیر با پیشرفت فوق العاده ای در طراحی و فن آوری نوین مواجه شده که این امر کاهش آلودگی های زیست محیطی و تبعاً ایجاد محیط سالم تر در داخل و خارج ساختمانها را در پی دارد؛ آلودگی هایی که چه بر اثر تخریب و تجدید ساخت ساختمان ها و چه کیفیت هوا و خاک و مصرف انرژی های غیرپاک را در پی داشته است. با گسترش احداث ابنیه با تکنولوژی سبز در بخش های دولتی و خصوصی و استقبال صنعتگران و متخصصان ساختمانی، نیاز به برنامه ای مدون در این امر اجتناب ناپذیر شد. بدین منظور در شورای ساختمان سبز ایالت متحده (USGBC) برنامه ای طرح ریزی شد تا اصول بهره برداری از ساختمان های سبز را در کل جهان قابل استفاده گرداند. این برنامه مدون لید (LEED) نامیده لید به معنای رهبری در طراحی انرژی و محیط زیست است.
این پروژه با زیربنای تقریبی 22 هزار و 500 مترمربع در چهار طبقه و بصورت چهار بلوک جداگانه و متصل به هم در شرق شهر کرمانشاه و در مجاورت دانشگاه کشاورزی دانشگاه رازی واقع در بلوار امام خمینی طراحی و اجرا شده و عملیات اجرایی آن حدود 95% پیشرفت فیزیکی دارد. این مجتمع دانشگاهی با دارا بودن 2 هزار و 200 دانشجو مشتمل بر گروه های مهندسی، شیمی ، مکانیک ، برق ، کامپیوتر، فناوری اطلاعات و مهندسی فیزیک بوده و دارای فضاهای اداری ، آمفی تئاتر ، کارگاه ، کتابخانه ، رستوران و... است.
وارد دفتر ریاست دانشگاه می شویم. اولین بار است که می خواهیم با دکتر اختری روبرو شویم. خانمی دارد با رئیس دانشگاه خداحافظی می کند. با تعارف دکتر اختری می نشینیم و کم کم صحبت ها گر می گیرد. حس متفاوتی داریم. رییس با وسواس برگه هایی را به ما نشان می دهد و می گوید: این خانم کرمانشاهی ماههاست درگیر کسب اجازه برای تدریس است اما موانع بسیار دارد. برگه ها، حاوی رزومه‌ی دانشگاهی این نخبه ی کرمانشاهی است که در بهترین دانشگاههای کانادا مدارج عالی را طی کرده بود. بماند که در باره‌ی این موضوع هم چقدر بحث کردیم... اما آغاز خوبی بود برای یک گفت و گوی صمیمی با این استاد و رئیس دانشگاه صنعتی. پرسیدیم از خودش بگوید اما بیشتر ترجیح داد این گونه پاسخ بدهد:
«سال 74 عضو هیات علمی دانشگاه رازی شدم. سال 80 آغاز دورۀ دکترای من بود و یکسال بعد از دکترا عهده دار مسئولیت دفتر فنی همین دانشگاه شدم. از سال 89 تا 90 سرپرست دانشگاه و از سال 90 تا حال حاضر عهده دار ریاست دانشگاه صنعتی کرمانشاه هستم. در سالهای ابتدایی کار، 9 ساختمان اجاره‌ای در پردیس داشتیم و در آنجا با مشکلات زیادی روبرو بودیم.
جالب است بدانید که در همان آغاز راه اندازی دانشگاه در کرمانشاه، حدوداً موازی با ما 2 دانشگاه دیگر هم در کشور راه اندازی شد: دانشگاه صنعتی ارومیه و دانشگاه صنعتی همدان. چه اتفاقی افتاد؟ در ارومیه «پژوهشگاه برف و باران» را از «آب منطقه ای» گرفتند و یک شهرک صنعتی را هم به دانشگاه صنعتی واگذار کردند که از درآمدهای این شهرک ساختمان این دانشگاه شکل گرفت.برای دانشگاه صنعتی همدان 12 هزار و 500 متر کاخ فرمانداری را با تفکر بهروز مرادی کرمانشاهی(استاندار وقت همدان) در نظر گرفتنتند و 20 ساختمان مسکونی نزدیک به دانشگاه را که در اختیار کارمندان بود تخریب کردند و به زمین دانشگاه اضافه کردند.
همان زمان استاندار کرمانشاه با یک نفر از دانشگاه درگیر بوده که حاصلش این می شود که تا 89 سال هیچ اتفاق مثبتی برای این دانشگاه رخ نمی دهد و بعد فضای آموزشی دانشگاه صنعتی، تنها 2 اتاق می شود که برپایی این دانشگاه، مورد استفاده قرار می گیرد. کافی است کمی تأمل کنیم. همدان برای ایجاد دانشگاه چه کرد؟ و مدیران وقت کرمانشاه چه کردند؟
از او می پرسم شما مقصر را آقای رییس وقت دانشگاه می دانید؟ او جواب جالبی می دهد: من مقصر را فرهنگ اداری مدیران می‌دانم، مثلاً روبروی دانشگاه یک چاه آب هست و در جانبین آن، چاه آب شهرداری و چاه کشاورزی قرار دارد. اما در دانشگاه آب نداریم. فصل درختکاری در حال شروع است. 15 اسفند پایان درختکاری است و ما نمی توانیم آبی تأمین کنیم.
مشکلی که با آن روبرو هستیم، این است که ما تیمی نگاه نمی کنیم و هر کسی به فکر خودش است. سال 89 اصفهان را «باغ پنجم کشور» معرفی کردند که اعتبار به آن برسانند. اما در کرمانشاه به جای گره گشایی در کار دانشگاه گره می‌اندازند.همه گرفتار موضوع کارهای خود هستیم کما اینکه شهرداری اگر از دانشگاه پول نگیرد از کجا منافعش را تأمین کند؟ پس برای اخذ هزینه ها، دانشگاه در اولویت قرار می گیرد. اگر اینجا درختکاری شود، رفاه دانشجو و تنفس شهر را به دنبال دارد. ما به نقاط تنفسی شهراضافه می کنیم. پس دیگر نباید استرس آب را داشته باشیم.
از وضعیت خود دانشگاه و روند پیشبرد امور آموزشی می پرسم و او همچنان آرام و صمیمی پاسخ می دهد: این دانشگاه سال 86 دانشجو در 2 رشته برق و شیمی دانشجوپذیر شد. شاید تأسف بار باشد که مخاطبان صدای آزادی بشنوند: بعد از آن که سال 89 ساختمان سازمان ملی جوانان را به پردیس دادند، نصف آن را به دانشگاه و نصف دیگر آن را به مرکز ترک اعتیاد واگذار کردند! قبل از آن که به جای تازه نقل مکان کنیم، در دانشگاه رازی فضای کاملاً محدودی داشتیم. بعدها اجاره نشین شدیم.
فقط اینجا را با 12 هزار و 500 متر دانشگاه صنعتی همدان مقایسه کنید. اینجا یک ساختمان کوچک داشتیم که امانی هم بود. دانشگاه چاره ای نداشت ساختمانی را اجاره کرد ساختمانی که 9 طبقه بود رفت و آمد آن از پله بود صورت گرفت. با اظهار تأسف از سالهای اجاره نشینی دانشگاه ادامه می دهد: در حال حاضر سرانه ما نسبت به آن موقع تغییر محسوسی داشته. دانشگاه کم کم به 13 رشته کارشناسی ارتقا پیدا کرد چهار رشته کارشناسی ارشد هم به آن اضافه شد و در حال حاضر هفت رشته کارشناسی ارشد و 10 رشته کارشناسی داریم که آنها را تجمیع کردیم. برنامه داریم در سال 1400 جمعیت دانشجویی را که 2 هزار و صد نفر است، به 2 هزار و 500 نفر برسانیم. 400 دانشجو بیشتر اضافه نخواهد شد. اما نوع دانشجو عوض می شود و بیشتر دانشجوی تحصیلات تکمیلی می گیریم.
هیأت علمی به 80 و کارمندان دانشگاه نیز به نزدیک 90 نفر خواهد رسید. در حال حاضر 52 کارمند داریم و آهنگ کیفی سازی دانشگاه را در این چند ساله برنامه ریزی کردیم. مدل توسعه ای نوشته ایم که نسبت به دانشجو از آن جلوتریم. در جذب هیأت علمی به دلیل مشکلات اقتصادی از مدل عقب تریم اما شدنی است. خوشحالیم که اکنون با این آهنگ رشد به طرح پیش بینی شده می رسیم.
می پرسم: طبیعی است که در طول این همه مدت کار و فعالیت به مواردی قابل تأمل و به یادماندنی برخورد کرده‌اید. به نمونه هایی از این اتفاقات اشاره بفرمایید می گوید: ببینید! در سالهای پیش بارها به خانواده هایی که از اقشار متوسط بودند، برخورد می کردم که از راه اندازی این دانشگاه خوشحال بودند و من فکر می کردم اگر این دانشگاه نبود، اینها چکار می کردند و تا کجا باید رنج تحصیل در شهرهای دیگر را تحمل می کردند؟
اتفاق عجیبی درحوالی سال 90 افتاد. در این سال که دانشجویان فارغ التحصیل شدند، متوجه شدیم که دانشگاه هنوز ثبت نشده است. یک تیم همدل هشت نفره ظرف مدت یک ماه و نیم این مشکل را حل کردند.
اگر این موضوع مرتفع نمی شد، نمی توانستیم پذیرش دانشجو داشته باشیم و دانشگاه حذف می شد. اگر استاندار وقت کارش را خوب انجام داده بود، امروز این دانشگاه چهارهزار دانشجو داشت. دانشجویان کرمانشاهی زیادی خارج از استان تحصیل می کنند و ما توانستیم در آن سالها برای آنها در شهر و استان خودشان فضای دانشگاه مناسب مهیا کنیم.
ترافیک دانشجو و کثرت آنها در استان کرمانشاه چه منافعی برای این استان می تواند ایجاد نماید؟ موانع در این مسیر کدامند؟
سوال خوبی است. پذیرش دانشجو در استان حتی بر اقتصاد آن هم تأثیر می گذارد. چرا که این دانشجویانِ غالباً مهمان در کرمانشاه هزینه می کنند. این هزینه های خُرد می تواد در دراز مدت به نفع مردم استان باشد. کسی دست ما را نمی گیرد نه استانداری و نه سازمان برنامه بودجه. استاندارهای قبلی هم برای بحث خوابگاه ها مساعدتی نکردند.
حتی برای آقای بهروز مرادی آن موقع که سازمان بودجه بودند، نامه نوشتیم! که ترتیب اثر داده نشد و دیگر مسئولان از جمله آقای نوبخت که نتیجه ای حاصل نشد. امروزه یکی از مطالبات ما خوابگاه های اجاره ای هستند که دانشجویان ما نزدیک 350 هزار تومان هزینه می‌کنند اما کیفیت مطلوبی هم نصیبشان نمی شود. باید نگاهمان را به «خوابگاه» تغییر دهیم.
وارد موضوع دیگری می شوم: عموماً در هر زیرمجموعه ی مدیریتی همواره نظرسنجی هایی انجام می شود تا مدیران هم کاستی ها را ببینند و هم به نقاط مثبت عمکردشان آگاهی بیابند. آیا این گونه نظرسنجی ها در دانشگاه و زیرمجموعه‌ی مدیریتی تان انجام گرفته است؟
دکتر اختری پاسخ می دهد: کاملاً طبیعی است که ما هم از این نوع نگرش ارزیابی کننده برخورداربوده ایم. نظرسنجی ما عموماً شامل پرسش هایی از میزان رضایتمندی دانشجو است. باید بپذیریم که دانشگاه ها با مجموعه هایی جوان، آگاه و آرمان‌نگر روبرو هستند. بر این اساس نتایج ارزیابی ها و نظرسنجی ها با ایده‌آل های دانشجویان نیز ارزش گذاری می شود.
دانشجو دنبال یک فضای آرمانی دانشگاهی است. برهمین اساس: نزدیک به 30 درصد از دانشجویان، رضایت کامل دارند. 40 درصد اوضاع بهتری می خواهند و 30درصد هم نسبت به وضع موجود ناراضی هستند. البته بخشی از نارضایتی‌ها مربوط به نداشتن خوابگاه و نبود استانداردهای آن است و بخش دیگر از نارضایتی، متوجه مدیریت می شود. به عنوان مثال تصمیم گرفته شد که آزمون ریاضی متمرکز برگزار شود. ما برای 10 کلاس جزوه یکسان، درس یکسان و آزمون یکسان هماهنگ کردیم. این در صورتی بود که قبلا هر استاد جزوه جدا تدریس می کرد. طبیعی است که برخی از دانشجویان این گونه برنامه ریزی های آموزشی را نپذیرند.
می پرسم: بسیاری معتقدند که دانشگاه پژوهش‌محور بسیار پیشروتر از دیگر دانشگاههاست. شما برای ورود به این فضا چه گامهایی برداشته اید؟ می گوید: قطعاً یکی از پایه های مهم و استوار در دانشگاه صنعتی کرمانشاه توجه به همین اصل مهم است. برهمین اساس روی طرح های پژوهشی سرمایه گذاری می کنیم. طرحها را به سمت تقاضا محوری برده‌ایم. به عنوان مثال در حال حاضر طرحهایی را برای صنایع مهم استا نهای همجوار و خود کرمانشاه تا مرحله ی اجرایی رسانده ایم و فکر می کنیم در این عرصه هم تا حد قابل توجهی موفق بوده ایم اما از لحاظ اقتصادی هنوز به درآمدزایی نرسیده ایم.
می خواهم داستان سازه دانشگاه صنعتی را شرح کند. او به جملات زیر در این باره بسنده می کند: بنای این ساختمان در سال 86 شروع شد. مجری آن «راه و شهرسازی» بود اسکلت این سازه به این شکل بود. اما نقشه اش فرق می کرد. بازنگری در طرح های سازه ای را انجام دادیم و در این بازنگری مهندسیِ ارزشی صورت گرفت که باعث کاهش هزینه ها شد و قیمت ها تقلیل پیدا کرد.
سال 91 جهش تورم که پیش آمد بودجه آن متوقف شد و همزمان با آن، ریاست دانشگاه را عهده دار شدم. پروژه را که بازنگری کردم چیزی حدود 30 میلیارد تومان پول لازم بود که عملا 30 صد میلیون تومان آن پرداخت شد که فقط پول مشاوره آن می شد. از فضائی که تعطیلی پروژه ایجاد کرده بود استفاده کردیم سازه را تغییر دادیم و معماری آن را بازنگری کردیم اینجا داشکده انرژی بود که ما به دانشگاه تبدیلش کردیم. تغییرات سازه ای انجام گرفت سقف و کف ها کاملا عوض شد، سالن های مختلف اضافه گردید و فقط مفهوم سازه باقی ماند آن هم به خاطر اینکه فونداسیون آن انجام گرفته بود اگر این اتفاق نمی افتاد قطعاً سازه‌ی بهتری برای دانشگاه ایجاد می کردیم. وی در پایان می گوید: هنوز تا تکمیل نهایی ساختمان، فاصله داریم. ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺸﻜﻼﺕ اﻋﺘﺒﺎﺭﻱ ﻫﻮاﺭﺳﺎﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﺸﺪﻩاند و امیدواریم ﺗﺎ 97 این ﺳﻴﺴﺘﻢ نیز ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻮﺩ.
گفتنی است در این دانشگاه، دانشجویان در رشته‌های مختلفی تحصیل می کنند که عبارند از : مقطع کارشناسی: 1- مهندسی برق شامل چهار گرایش: ( 1- قدرت 2- مخابرات 3- کنترل 4- الکترونیک) 2- مهندسی شیمی 3- مهندسی کامپیوتر شامل 2 گرایش: (معماری سیستم- فناوری اطلاعات) 4- مهندسی مکانیک 5- مهندسی عمران 6- مهندسی صنایع 7- مهندسی راه آهن 8- فیزیک مهندسی 9- علوم مهندسی شامل 2 گرایش: ( زیست محیطی و محاسباتی) 10- علوم کامپیوتر
مقطع کارشناسی ارشد: 1- مهندسی شیمی- فرآیند های جدا سازی 2- مهندسی برق- سیستمهای قدرت 3- مهندسی برق– الکترونیک قدرت و ماشینهای الکتریکی 4- مهندسی برق- مدارهای مجتمع الکترونیک 5- مهندسی برق- افزاره های میکرو و نانوالکترنیک 6- مهندسی مکانیک – تبدیل انرژی 7- مهندسی مکانیک – طراحی کاربردی
با بدرقه رییس و مدیر روابط عمومی دانشگاه صنعتی کرمانشاه، این فضای دوست داشتنی را کم کم ترک می کنیم. در حیاط باز دانشگاه با یکی 2 دانشجو روبرو می شوم که از قبل با آنها آشنا بوده ام. آنها هم با من هم عقیده اند که این فضای دانشگاهی، از بهترین فضاهای آموزش عالی در کرمانشاه است. دانشگاهی که نوپاست اما همتش این است یک محیط خوب و با ارزش در رتبه های بالای کشوری باشد.
8066 انتشاردهنده:علی مولوی
کپی شد
