در این یادداشت آمده است: هیچ گاه فکر نمی کردیم روزی خبر بارش رحمت الهی دلمان را بلرزاند. اما این روزها هرگاه ابری در آسمان پیدا شد قلب ما فرو ریخت و چشم به آسمان، آرزو کردیم که نبارد؛ در سرپل ذهاب، گیلانغرب، جوانرود، اسلام آباد و ازگله حالا حالاها نبارد! امروز هم از آن روزها بود.
خبری، سخت آشفته مان کرد. به گزارش سازمان هواشناسی چهارشنبه شب یک سامانه بارشی از شمال غرب و غرب وارد کشور می شود و بارش باران و برف همراه با وزش باد روز پنجشنبه نیمه غربی کشور را فرا می گیرد و از روز جمعه 5 تا 10 درجه دمای هوا کاهش می یابد. این در حالی است که هزاران خانواده در استان کرمانشاه بی خانمان هستند!
مردم زلزله زده ی استان کرمانشاه پس از گذشت 23 روز هنوز در چادر زندگی می‌کنند و اگر روند تأمین امکانات برای اسکان موقت به همین روال پیش برود به این زودی چادرنشینی زلزله زدگان به پایان نخواهد رسید.
زمستان نزدیک است و مردم در این چادرها به خاطر خطر آتش سوزی و مصمومیت با گاز حتی قادر نیستند از وسایل گرمایشی استفاده کنند. حوادثی که دور از ذهن نیست! طبق گفته‌ی شهاب نادری عضو مجمع نمایندگان کرمانشاه در مجلس، در این مدت 2 نفر بر اثر گازگرفتگی و 2 کودک در اثر سرما جان خود را از دست داده اند.
در این شرایط کودکان از همه آسیب پذیرترند. کودکانی که به ظاهر شاد به نظر می رسند اما اضطراب و استرس ناشی از این حوادث روزی به صورت زخم‌های روانی سر باز می کنند و مشکلات عدیده ای را بوجود می آورند. کودکانی که یک یا چند نفر از اعضای خانواده، همسایه و یا همکلاسی خود را از دست داده اند، مدرسه شان تخریب شده و طعم تلخ نان گرفتن از دست غیر پدر را چشیده اند!
در زلزله‌ی استان کرمانشاه 27 کودک یک والد و 6 کودک هردو والد خود را از دست داده اند و طبق گفته‌ی معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه 39 کودک زیر پنج سال و 11 مادر باردار در این رویداد جان باختند.
طبق شنیده ها بیش از یکصد نفر از نظر حرکتی معلول شده اند و طبق آمار رسمی نزدیک به 600 نفر جان خود را از دست دادند.
به گفته یکی از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در زلزله اخیر 85 درصد مدارس استان تخریب شده اند!
12 هزار خانه به صورت 100 درصد تخریب شده اند و 45 هزار ساختمان دیگر نیازمند مرمت می باشند!
آیا رواست مردمی که چنین فاجعه ای را تجربه کرده اند و همه‌ی دارو ندارشان را یک شبه از دست داده اند شاهد رنج کشیدن فرزندانشان در زیر چادر باشند؟
مسئولان در خوشبینانه ترین حالت وعده‌ی اسکان موقت را تا یک ماه آینده داده‌اند. تکلیف چادرنشینان در این یک ماه چیست؟ آیا خودتان در چنین شرایطی دوام می‌آورید؟
8066 انتشاردهنده:علی مولوی
انتهای پیام خبری، سخت آشفته مان کرد. به گزارش سازمان هواشناسی چهارشنبه شب یک سامانه بارشی از شمال غرب و غرب وارد کشور می شود و بارش باران و برف همراه با وزش باد روز پنجشنبه نیمه غربی کشور را فرا می گیرد و از روز جمعه 5 تا 10 درجه دمای هوا کاهش می یابد. این در حالی است که هزاران خانواده در استان کرمانشاه بی خانمان هستند!
مردم زلزله زده ی استان کرمانشاه پس از گذشت 23 روز هنوز در چادر زندگی می‌کنند و اگر روند تأمین امکانات برای اسکان موقت به همین روال پیش برود به این زودی چادرنشینی زلزله زدگان به پایان نخواهد رسید.
زمستان نزدیک است و مردم در این چادرها به خاطر خطر آتش سوزی و مصمومیت با گاز حتی قادر نیستند از وسایل گرمایشی استفاده کنند. حوادثی که دور از ذهن نیست! طبق گفته‌ی شهاب نادری عضو مجمع نمایندگان کرمانشاه در مجلس، در این مدت 2 نفر بر اثر گازگرفتگی و 2 کودک در اثر سرما جان خود را از دست داده اند.
در این شرایط کودکان از همه آسیب پذیرترند. کودکانی که به ظاهر شاد به نظر می رسند اما اضطراب و استرس ناشی از این حوادث روزی به صورت زخم‌های روانی سر باز می کنند و مشکلات عدیده ای را بوجود می آورند. کودکانی که یک یا چند نفر از اعضای خانواده، همسایه و یا همکلاسی خود را از دست داده اند، مدرسه شان تخریب شده و طعم تلخ نان گرفتن از دست غیر پدر را چشیده اند!
در زلزله‌ی استان کرمانشاه 27 کودک یک والد و 6 کودک هردو والد خود را از دست داده اند و طبق گفته‌ی معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه 39 کودک زیر پنج سال و 11 مادر باردار در این رویداد جان باختند.
طبق شنیده ها بیش از یکصد نفر از نظر حرکتی معلول شده اند و طبق آمار رسمی نزدیک به 600 نفر جان خود را از دست دادند.
به گفته یکی از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در زلزله اخیر 85 درصد مدارس استان تخریب شده اند!
12 هزار خانه به صورت 100 درصد تخریب شده اند و 45 هزار ساختمان دیگر نیازمند مرمت می باشند!
آیا رواست مردمی که چنین فاجعه ای را تجربه کرده اند و همه‌ی دارو ندارشان را یک شبه از دست داده اند شاهد رنج کشیدن فرزندانشان در زیر چادر باشند؟
مسئولان در خوشبینانه ترین حالت وعده‌ی اسکان موقت را تا یک ماه آینده داده‌اند. تکلیف چادرنشینان در این یک ماه چیست؟ آیا خودتان در چنین شرایطی دوام می‌آورید؟
8066 انتشاردهنده:علی مولوی
کپی شد
