در این یادداشت آمده است: رفته بودم دکان استادعلی کلیدساز، قفل ساز محله برای درست کردن کلید یدکی درب آپارتمان.
استادعلی داشت با مرد میانسالی جرو بحث می کرد، یک عدد قفل اوراقی توی دستش بود، مشتری از اینکه خریدار کالای ایرانی است افتخار می کرد و تعصب عجیبی داشت که باید به او هم حق داد، اما مشکل کار کجا بود و بحث و مشاجره چرا؟!
مشتری قفل ایرانی خریده بود که از صنایع داخلی حمایت کرده باشد، اما کم دوام و زود به هم ریخته و اوراق شده بود.
استاد قفل ساز، اعضای داخلی فرو ریخته توی قفل را نشانش می داد که از تولیدات بنجل چین بود و فقط جلد و پوسته قفل بود که نام و برند ایرانی داشت.
حال سوال اینجاست که واقعاً چرا بعضی واحدهای تولیدی برای صرف هزینه کمتر از مواد اولیه بنجل چینی در ساخت کالاهای خود استفاده می کنند؟!
این روش کاری علاوه برآنکه موجبات خروج ارز را از کشور فراهم می کند و زیان ملی را به دنبال دارد، مصرف کنندگان کالاهای ایرانی را نیز از تولیدات خودمان بدبین و دلزده می کند و واقعاً بزرگترین خیانت به هویت ملی است.
پیش از این به ویژه در سال گذشته نیز بحث تولیدات پوشاک ایرانی مطرح بود که عکس این واقعه را نشان می داد.
رییس اتحادیه تولید کنندگان پوشاک در مصاحبه تلویزیونی به خبر تلخی اشاره کرد که چون بسیاری ازشهروندان و خریداران پوشاک دوست دارند از پوشاک با برند خارجی استفاده کنند، بعضی از تولید کنندگان پوشاک ایرانی، برای جلب رضایت بیشتر مشتریان، تولیدات خود را با صرف هزینه ای به ترکیه می فرستند تا با برند و بسته بندی ویژه تولید کنندگان ترک به ایران باز گردانده شده و این البسه به عنوان تولید خارجی عرضه می شود.
متأسفانه این روش نوعی بی توجهی و خیانت به هویت ملی است که در مورد اول تولید کنندگان داخلی از قطعات و مواد اولیه ارزان قیمت در آن استفاده می کنند
و مورد دوم بی توجهی مردم به تولیدات با کیفیت داخلی است که به دنبال برندهای خارجی هستند و فقط ژست خارجی پوشی و لباس با برند خارجی را به رخ دیگران می کشند.
امیدواریم این فرهنگ غرب زدگی دراین مقطع زمانی که به عناوین مختلف در تحریم قرار گرفته ایم و نیاز به حمایت از تولیدات داخلی داریم، برای مردم که مصرف کنندگان اصلی کالاها هستند از میان برداشته شده و مصرف و حمایت از صنایع و تولیدات کشور خودمان همگانی و عمومی شود.
3209/8066 خبرنگار:عباداله آذرگون ** انتشاردهنده:علی مولوی
انتهای پیام استادعلی داشت با مرد میانسالی جرو بحث می کرد، یک عدد قفل اوراقی توی دستش بود، مشتری از اینکه خریدار کالای ایرانی است افتخار می کرد و تعصب عجیبی داشت که باید به او هم حق داد، اما مشکل کار کجا بود و بحث و مشاجره چرا؟!
مشتری قفل ایرانی خریده بود که از صنایع داخلی حمایت کرده باشد، اما کم دوام و زود به هم ریخته و اوراق شده بود.
استاد قفل ساز، اعضای داخلی فرو ریخته توی قفل را نشانش می داد که از تولیدات بنجل چین بود و فقط جلد و پوسته قفل بود که نام و برند ایرانی داشت.
حال سوال اینجاست که واقعاً چرا بعضی واحدهای تولیدی برای صرف هزینه کمتر از مواد اولیه بنجل چینی در ساخت کالاهای خود استفاده می کنند؟!
این روش کاری علاوه برآنکه موجبات خروج ارز را از کشور فراهم می کند و زیان ملی را به دنبال دارد، مصرف کنندگان کالاهای ایرانی را نیز از تولیدات خودمان بدبین و دلزده می کند و واقعاً بزرگترین خیانت به هویت ملی است.
پیش از این به ویژه در سال گذشته نیز بحث تولیدات پوشاک ایرانی مطرح بود که عکس این واقعه را نشان می داد.
رییس اتحادیه تولید کنندگان پوشاک در مصاحبه تلویزیونی به خبر تلخی اشاره کرد که چون بسیاری ازشهروندان و خریداران پوشاک دوست دارند از پوشاک با برند خارجی استفاده کنند، بعضی از تولید کنندگان پوشاک ایرانی، برای جلب رضایت بیشتر مشتریان، تولیدات خود را با صرف هزینه ای به ترکیه می فرستند تا با برند و بسته بندی ویژه تولید کنندگان ترک به ایران باز گردانده شده و این البسه به عنوان تولید خارجی عرضه می شود.
متأسفانه این روش نوعی بی توجهی و خیانت به هویت ملی است که در مورد اول تولید کنندگان داخلی از قطعات و مواد اولیه ارزان قیمت در آن استفاده می کنند
و مورد دوم بی توجهی مردم به تولیدات با کیفیت داخلی است که به دنبال برندهای خارجی هستند و فقط ژست خارجی پوشی و لباس با برند خارجی را به رخ دیگران می کشند.
امیدواریم این فرهنگ غرب زدگی دراین مقطع زمانی که به عناوین مختلف در تحریم قرار گرفته ایم و نیاز به حمایت از تولیدات داخلی داریم، برای مردم که مصرف کنندگان اصلی کالاها هستند از میان برداشته شده و مصرف و حمایت از صنایع و تولیدات کشور خودمان همگانی و عمومی شود.
3209/8066 خبرنگار:عباداله آذرگون ** انتشاردهنده:علی مولوی
کپی شد
