در این یادداشت آمده است: فکرش آزاردهنده است. حتی تصورش فعلا برای ما که به راحتی از آب لوله کشی به وفور و فراوان استفاده می‌کنیم، سخت است.
با این روند و شیوهای که پیش گرفته‌ایم دور نیست روزی مردم این شهر و دیگر شهرهای ایران، برای آب، رو به روی هم بایستند و دوئل!! کنند.
امروز که شیر آب چکه می‌کند و هر وقت آن را باز و بسته کنیم، چشم‌مان به جمال آب روشن می‌شود و روزانه 2 بار دوش می‌گیریم و خستگی از تن به در می‌کنیم، حیاط منازل و حتی ادارات و ارگان‌ها را با فشار آب می‌شوئیم حتی نمی‌خواهیم به این مسئله فکر کنیم که خیلی دیر و دور نیست، عطش کودکانی که منتظر می‌ایستند تا پدر یا مادر خانواده، با لیوانی آب از راه برسد و آن را عادلانه تقسیم کند.
گیریم که فرزندان‌مان آب داشته باشند آیا فرزندان دیگران، آب خواهند داشت؟ یکی از بدترین ویژگی‌های ما ایرانی‌ها توجه نکردن به آینده است این در حالی است که در برخی از کشورهای دیگر، به این مسئله نه تنها اهمیت می‌دهند بلکه برخی از تولیدات خویش را برای آیندگان در نظر گرفته‌اند.
واقعیت این است که آب نداریم! هر چند تلخ باشد و بسیاری از ما نخواهیم آن را باور کنیم.
به همین دلیل، هر روز چاه‌ها را عمیق‌تر می‌کنیم و اگر ارگان یا سازمانی مانع این کار شود حتی حاضریم از امتیاز ایثارگری‌های دوران جنگ تحمیلی و... استفاده کنیم تا چاه مسدود نشود، از رانت و سوءاستفاده بهره می‌بریم تا آب بیشتری را تلف کنیم.
مگر می‌شود ملتی تا این اندازه به سرنوشت خود و نسل‌های بعد از خود بی‌اهمیت باشد.
بر سر ما چه آمده است مگر همان ملتی نیستیم که گروه گروه جوانان‌مان برای مقابله با دشمن از جان شیرین گذشتند، چه شده که امروز برای تلف کردن آب با یکدیگر مسابقه گذاشته‌ایم.
بعدها تاریخ در مورد ما و نسل چه قضاوتی خواهد کرد؟ تا توانستیم به جای بیابان زدایی، بیابان زایی کردیم، آب‌های فسیل را هم بالا کشیدیم و هدر دادیم، جنگل‌ها را نابود کردیم، چشمه‌ها را خشکاندیم، روستاهای آباد را رها کردیم و به شهرها هجوم آوردیم.
حتی ذره‌ای نگران نشتی آب از لوله‌ها نیستیم و همین طور با بی‌تفاوتی از کنار داشته‌های‌مان گذشتیم.
با آنکه سی روز روزه گرفتیم و معنی تشنگی را فهمیدیم اما انگار نه انگار که آب دارد تمام می‌شود.
پروفسور کردوانی و تمام دانشمندانی که در ناسا هستند و پیش‌بینی کرده‌اند که وضعیت آب در ایران بحرانی است، کوچک ترین تاثیری بر روی ما ندارد، اگر داشت چنان امروز، آب را به درستی مصرف می‌کردیم و نگرانی در نگاه و رفتارمان پیدا بود که مردمان دیگر کشورها از ما الگو بگیرند!!!
3209/8066 دریافت کننده:عباداله آذرگون ** انتشاردهنده: علی مولوی
انتهای پیام با این روند و شیوهای که پیش گرفته‌ایم دور نیست روزی مردم این شهر و دیگر شهرهای ایران، برای آب، رو به روی هم بایستند و دوئل!! کنند.
امروز که شیر آب چکه می‌کند و هر وقت آن را باز و بسته کنیم، چشم‌مان به جمال آب روشن می‌شود و روزانه 2 بار دوش می‌گیریم و خستگی از تن به در می‌کنیم، حیاط منازل و حتی ادارات و ارگان‌ها را با فشار آب می‌شوئیم حتی نمی‌خواهیم به این مسئله فکر کنیم که خیلی دیر و دور نیست، عطش کودکانی که منتظر می‌ایستند تا پدر یا مادر خانواده، با لیوانی آب از راه برسد و آن را عادلانه تقسیم کند.
گیریم که فرزندان‌مان آب داشته باشند آیا فرزندان دیگران، آب خواهند داشت؟ یکی از بدترین ویژگی‌های ما ایرانی‌ها توجه نکردن به آینده است این در حالی است که در برخی از کشورهای دیگر، به این مسئله نه تنها اهمیت می‌دهند بلکه برخی از تولیدات خویش را برای آیندگان در نظر گرفته‌اند.
واقعیت این است که آب نداریم! هر چند تلخ باشد و بسیاری از ما نخواهیم آن را باور کنیم.
به همین دلیل، هر روز چاه‌ها را عمیق‌تر می‌کنیم و اگر ارگان یا سازمانی مانع این کار شود حتی حاضریم از امتیاز ایثارگری‌های دوران جنگ تحمیلی و... استفاده کنیم تا چاه مسدود نشود، از رانت و سوءاستفاده بهره می‌بریم تا آب بیشتری را تلف کنیم.
مگر می‌شود ملتی تا این اندازه به سرنوشت خود و نسل‌های بعد از خود بی‌اهمیت باشد.
بر سر ما چه آمده است مگر همان ملتی نیستیم که گروه گروه جوانان‌مان برای مقابله با دشمن از جان شیرین گذشتند، چه شده که امروز برای تلف کردن آب با یکدیگر مسابقه گذاشته‌ایم.
بعدها تاریخ در مورد ما و نسل چه قضاوتی خواهد کرد؟ تا توانستیم به جای بیابان زدایی، بیابان زایی کردیم، آب‌های فسیل را هم بالا کشیدیم و هدر دادیم، جنگل‌ها را نابود کردیم، چشمه‌ها را خشکاندیم، روستاهای آباد را رها کردیم و به شهرها هجوم آوردیم.
حتی ذره‌ای نگران نشتی آب از لوله‌ها نیستیم و همین طور با بی‌تفاوتی از کنار داشته‌های‌مان گذشتیم.
با آنکه سی روز روزه گرفتیم و معنی تشنگی را فهمیدیم اما انگار نه انگار که آب دارد تمام می‌شود.
پروفسور کردوانی و تمام دانشمندانی که در ناسا هستند و پیش‌بینی کرده‌اند که وضعیت آب در ایران بحرانی است، کوچک ترین تاثیری بر روی ما ندارد، اگر داشت چنان امروز، آب را به درستی مصرف می‌کردیم و نگرانی در نگاه و رفتارمان پیدا بود که مردمان دیگر کشورها از ما الگو بگیرند!!!
3209/8066 دریافت کننده:عباداله آذرگون ** انتشاردهنده: علی مولوی
کپی شد
