به گزارش ایرنا؛ مجموعه تاریخی بیستون در جنوب غربی شهر بیستون واقع شده و در 22 تیر ماه سال 1385 به شماره ثبت 1222 در فهرست اثار جهانی به ثبت رسیده است.
پایگاه پژوهشی میراث جهانی بیستون نیز در سال 1379 تاسیس شده است.
در عرصه محوطه ی تاریخی، فرهنگی و طبیعی بیستون 28 اثر ثبت شده ملی وجود دارد و تاکنون در حریم آن نیز بیش از 150 اثر تاریخی شناسایی شده که از این تعداد 88 اثر آن در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.
حریم ثبت ملی اثر از شمال غرب و جنوب غربی به کوه های 'نِژی وَران'، 'بیستون'، از جنوب به سه چک، کوه لاره و کوه ایل دره، از شرق و جنوب شرق به شیزر محدود است که حدود 50 هزار هکتار وسعت دارد.
عرصه ثبت ملی از شمال به تپه نادری، از شمال غرب به روستای سنقرآباد، از غرب به کوه بیستون، از جنوب به کشتارگاه صنعتی و از شرق در فاصله 200 متری به رودخانه گاماسیاب و روستاهای چمبطان بالا و چمبطان پایین محدود است که حدود هزار و 300 هکتار وسعت دارد.
محدوده عرصه جهانی و حریم بلافصل جهانی بیستون در عرصه ملی آن قرار دارد، محدوده ثبت جهانی حدود 340 هکتار را در بر می گیرد و حریم منظری آن حدود 34 هزار هکتار است.
آن گونه که از شواهد و مدارک باستان شناسی برمی آید انسان ها، اولین بار در دوره پارینه سنگی میانی در غارها و پناهگاه های صخره ای دشت بیستون ساکن شدند که غارهای شکارچیان، مَرتاریک، مَردودر، مَرآفتاب، مَرخِر و پناهگاه های صخره ای چرخِلان و زرده بیوچِک شواهدی بر این مدعا هستند.
وجود تپه ها و آثار فراوان موجود در دشت بیستون نشان می دهد که این منطقه در پیش از تاریخ از مهمترین مناطق سکونتی منطقه زاگرس و به طور کلی ایران بوده است.
قداست کوه بیستون، شرایط مطلوب آب و هوایی، نزدیکی این محل به بین النهرین و واقع شدن بر سر راه های مهم (جاده ماد به بابل در دوران هخامنشی و سلوکی- جاده ابریشم در روزگار اشکانی و ساسانی) سبب شد تا در دوران تاریخی شاهان و فرمانروایان بیشماری به این منطقه توجه کنند و از خود آثار و یادگارهای بی بدیلی در دل و دامنه کوه بیستون بر جای بگذارند.
برخی از این آثار به حق در ردیف با ارزش ترین مدارک تاریخی عصر خویش قرار داشته و بیانگر واقعه ای تاریخی هستند که از آن میان می توان به کتیبه و نقش برجسته داریوش (دوره هخامنشی)، نقش برجسته هرکول (دوره سلوکی) و نقش برجسته های اشکانی مهرداد دوم و گودرز دوم اشاره کرد.
بعضی دیگر از این آثار، نشان دهنده سطح بالای فن آوری و دانش مهندسی سازندگان خویشند که پل خسرو (دوره ساسانی) و پل بیستون (دوره ساسانی) از آن جمله اند.
با مطالعه و بررسی آثار دیگر بیستون می توان پاره ای از ابهام های موجود در رابطه با هنر، معماری، شهرسازی و حتی مسایل اجتماعی و مذهبی دوران مختلف را روشن نمود که پرستشگاه مادی (دوره ماد)، دژ مادی (دوره ماد)، نقش برجسته بلاش (دوره اشکانی)، پرستشگاه پارتی (دوره اشکانی)، کاخ خسرو (دوره ساسانی)، فرهاد تراش (دوره ساسانی)، شهر پارتی (دوره اشکانی)، کاروانسرای ایلخانی (دوره ایلخانی)، کاروانسرای شاه عباسی (دوره صفوی) و وقف نامه شیخ علیخان زنگنه (دوره صفوی) از آن جمله هستند.
3033/8066 خبرنگار:فرزاد نویدی ** انتشار دهنده:علی مولوی
انتهای پیام پایگاه پژوهشی میراث جهانی بیستون نیز در سال 1379 تاسیس شده است.
در عرصه محوطه ی تاریخی، فرهنگی و طبیعی بیستون 28 اثر ثبت شده ملی وجود دارد و تاکنون در حریم آن نیز بیش از 150 اثر تاریخی شناسایی شده که از این تعداد 88 اثر آن در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.
حریم ثبت ملی اثر از شمال غرب و جنوب غربی به کوه های 'نِژی وَران'، 'بیستون'، از جنوب به سه چک، کوه لاره و کوه ایل دره، از شرق و جنوب شرق به شیزر محدود است که حدود 50 هزار هکتار وسعت دارد.
عرصه ثبت ملی از شمال به تپه نادری، از شمال غرب به روستای سنقرآباد، از غرب به کوه بیستون، از جنوب به کشتارگاه صنعتی و از شرق در فاصله 200 متری به رودخانه گاماسیاب و روستاهای چمبطان بالا و چمبطان پایین محدود است که حدود هزار و 300 هکتار وسعت دارد.
محدوده عرصه جهانی و حریم بلافصل جهانی بیستون در عرصه ملی آن قرار دارد، محدوده ثبت جهانی حدود 340 هکتار را در بر می گیرد و حریم منظری آن حدود 34 هزار هکتار است.
آن گونه که از شواهد و مدارک باستان شناسی برمی آید انسان ها، اولین بار در دوره پارینه سنگی میانی در غارها و پناهگاه های صخره ای دشت بیستون ساکن شدند که غارهای شکارچیان، مَرتاریک، مَردودر، مَرآفتاب، مَرخِر و پناهگاه های صخره ای چرخِلان و زرده بیوچِک شواهدی بر این مدعا هستند.
وجود تپه ها و آثار فراوان موجود در دشت بیستون نشان می دهد که این منطقه در پیش از تاریخ از مهمترین مناطق سکونتی منطقه زاگرس و به طور کلی ایران بوده است.
قداست کوه بیستون، شرایط مطلوب آب و هوایی، نزدیکی این محل به بین النهرین و واقع شدن بر سر راه های مهم (جاده ماد به بابل در دوران هخامنشی و سلوکی- جاده ابریشم در روزگار اشکانی و ساسانی) سبب شد تا در دوران تاریخی شاهان و فرمانروایان بیشماری به این منطقه توجه کنند و از خود آثار و یادگارهای بی بدیلی در دل و دامنه کوه بیستون بر جای بگذارند.
برخی از این آثار به حق در ردیف با ارزش ترین مدارک تاریخی عصر خویش قرار داشته و بیانگر واقعه ای تاریخی هستند که از آن میان می توان به کتیبه و نقش برجسته داریوش (دوره هخامنشی)، نقش برجسته هرکول (دوره سلوکی) و نقش برجسته های اشکانی مهرداد دوم و گودرز دوم اشاره کرد.
بعضی دیگر از این آثار، نشان دهنده سطح بالای فن آوری و دانش مهندسی سازندگان خویشند که پل خسرو (دوره ساسانی) و پل بیستون (دوره ساسانی) از آن جمله اند.
با مطالعه و بررسی آثار دیگر بیستون می توان پاره ای از ابهام های موجود در رابطه با هنر، معماری، شهرسازی و حتی مسایل اجتماعی و مذهبی دوران مختلف را روشن نمود که پرستشگاه مادی (دوره ماد)، دژ مادی (دوره ماد)، نقش برجسته بلاش (دوره اشکانی)، پرستشگاه پارتی (دوره اشکانی)، کاخ خسرو (دوره ساسانی)، فرهاد تراش (دوره ساسانی)، شهر پارتی (دوره اشکانی)، کاروانسرای ایلخانی (دوره ایلخانی)، کاروانسرای شاه عباسی (دوره صفوی) و وقف نامه شیخ علیخان زنگنه (دوره صفوی) از آن جمله هستند.
3033/8066 خبرنگار:فرزاد نویدی ** انتشار دهنده:علی مولوی
کپی شد
