کولبری و رفع مشکلات مرزنشینانی که در این زمینه فعال هستند بحث دیروز و امروز نیست و سال‌هاست که همزمان با فصل سرد و مرگ بسیاری در کوهستان‌های برفی سوژه خبرنگاران و فعالان اجتماعی می‌شود.
بسیاری معتقدند در مناطق مرزی سرمایه‌گذار و کارخانه کم است و چون افراد شغلی ندارند برای تامین معیشت خود به کولبری روی می‌آورند.
در این زمینه «عیسی منصوری» معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی در گفت و گو با ایرنا تاکید کرده که کولبری بخشی از یک زنجیره بسیار بزرگ کسب و کار و تجارت مرزی است.
وی افزود: این که صرفا آن را از منظر اقتصادی تخطئه کنیم یا بگوییم نباید انجام شود و به لحاظ اجتماعی عده‌ای را ظالم و عده‌ای را مظلوم در نظر بگیریم، کار خوبی نیست.
منصوری تاکید کرد: گزینه بهتر این است که این زنجیره (کولبری) را بررسی و به رسمیت بشناسیم.
وی اظهار داشت: ارزیابی‌های میدانی نشان می‌دهد که سهم کولبران از زنجیره تجاری که در آن فعال هستند پنج هزارم درصد است، به این معنی است که حلقه های قبل و بعد این زنجیره، اقتصادی بزرگی دارد و تبادلات مالی بزرگی در آن اتفاق می‌افتد.
به گفته معاون وزیر کار ، به عنوان مثال در شهر جوانرود، قیمت ماشین ظرفشویی می‌تواند سه میلیون تومان باشد و وقتی این کالا به تهران منتقل می‌شود، قیمت آن حدود هشت میلیون تومان می‌شود. در حالیکه سهم فردی که آن را از مرز رد کرده تنها ۱۰ درصد مقدار اولیه (۳ میلیون تومان) است.
وی تصریح کرد: بنابراین بحث ما این است که ابتدا مبادله مرزی و انتقال کالا را به رسمیت بشناسیم و مهمتر اینکه این زنجیره و همه بازیگران آن همچون شبکه حمل و نقل که کالا را پس از تحویل از کولبر به داخل شهرها منتقل می‌کنند را رسمیت دهیم و بپذیریم که وجود دارد.
منصوری اضافه کرد: بنابراین یا باید تبادل کالا در مرز به این روشی که وجود دارد را به رسمیت بشناسیم و یا قواعد رسمی سازی را بر آن اعمال کنیم. برای نمونه اگر بحث بیمه کولبر را می‌پذیریم، خوب است تجارت و فعالیت آن را نیز به رسمیت بشناسیم.
وی تاکید کرد: علاوه بر به رسمیت شناختن باید مدیریت کنیم تا کولبری به درستی انجام شود زیرا در غیر این صورت شاهد ادامه وضعیت موجود خواهیم بود.
معاون وزیر کار گفت: بررسی شهرهایی که فعالیت مرزی و کولبری در آنها رواج دارد، نشان می‌دهد که نرخ بیکاری بالایی دارند؛ برای نمونه کرمانشاه به عنوان یکی از شهرهای مرزی، بیشترین نرخ بیکاری را دارد.
وی افزود: از سوی دیگر از آنجا که کولبری فعالیت غیررسمی است، ساکنان شهرهای مرزی در آمارگیری‌ها اعلام می‌کنند بیکار هستند.
منصوری تبا اشاره به اینکه درآمد حاصل از فعالیت غیر رسمی کولبری بیش از حداقل دستمزدهاست، ادامه داد: از همین رو کولبران تمایلی به اشتغال رسمی ندارند؛ برای اثبات این ادعا، یشنهاد کردیم تا در این شهرها، معادل حداقل دستمزد به کارفرما در ازای اشتغال این افراد، کمک کنیم، اما تا کنون کسی داوطلب نشده است.
وی تاکید کرد: صرف اینکه بگوییم نرخ بیکاری در آن مناطق بالاست و عده‌ای نیز کار کم ارزش و سخت کولبری مشغول هستند مساله را حل نمی‌کند و باید راهکاری را ارائه دهیم.
منصوری گفت: برای این کار بسته اقتصاد و اشتغال مناطق مرزی آماده کردیم که بخشی از آن برای استان‌های غربی که درگیر این نوع مبادلات هستند، تهیه شده و دستگاه‌های ذیربط نیز از آن استقبال کردند و منتظر هستیم که به عنوان مصوبه اجرایی شود.
وی افزود: اکنون مسیر هماهنگی با دستگاه‌های ذیربط همچون وزارت کشور و وزارت صنعت، معدن و تجارت را طی کرده‌ایم و بعد هم به شورای امنیت ملی ارائه کردیم که مورد استقبال قرار گرفته و منتظریم گام‌های بعدی نیز برداشته شود.
