دکتر حمیدرضا سعیدینژاد روز شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: حزب کانال مدرن، نهادمند، پاکیزه و شفاف برای کسب قدرت است در حالیکه فقدان حزب آشفتگی، بینظمی، ابهام، فساد، بیعدالتی و آلودگیهای بسیار به دنبال دارد.
او یادآوری کرد: وجود احزاب مستقل و فراگیر و رقابت تعریف شده بر سر قدرت یا انتقال مسالمتآمیز قدرت از ویژگیهای دولت مدرن است.
این استاد دانشگاه در ادامه با بیان اینکه سابقه تشکیل حزب به بیش از ۳۰۰ سال قبل در انگلستان بر میگردد، گفت: امروز در تمام دولتهای دموکراتیک مشارکت مدنی مردم برای اعمال تعیین حق سرنوشت خود در قالب ساختارهای نهادمند و تعریف شده به اسم حزب صورت میگیرد.
سعیدینژاد با بیان اینکه حزب، الگوهای رفتاری و برنامههای سیاسی کاندیداهای کسب قدرت را از پیش تعریف و اعلام میکند، افزود: احزاب شفافیت برنامههای سیاسی کاندیدا و رفتار و کردار سیاسی پذیرفتنی او را برای شهروندان از پیش معین میکند و البته مسوولیت اعمال سیاسی وی را نیز میپذیرد و متقابلا رفتار رایدهی شهروندان را با اعلام برنامههای حزبی سازماندهی و تسهیل مینماید.
مدیر گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: در جامعه مدرن شهروندان با وجود شفافیت برنامههای حزبی آگاهانه و براساس دیدگاههای سیاسی خود کاندیداهای موردنظر را از میان نمایندگان احزاب مختلف انتخاب مینمایند در حالیکه در فقدان حزب و نظام حزبی همه چیز آشفته، بیبرنامه و سردرگم است.
سعیدینژاد افزود: دستور کار کاندیداهای حزبی نقد وضع موجود، نقد قدرت و اعلام برنامههای سیاسی جایگزین است در حالیکه در فقدان حزب کاندیدا در تایید وضع موجود و نهایتا ادامه و استمرار مشکلات فعلی قدم بر میدارد.
او گفت: درصد بالای مشارکت سیاسی یعنی حجم عظیمی مطالبات انجام نشده از سوی جامعه، جامعهای که امیدوار است از طریق چرخش نخبگان و تغییر سیاستها بتواند به بخشهایی از مطالبات برسد در حالیکه درصد پایین مشارکت ۲ معنا میتواند داشته باشد؛ یا همانند جامعه آمریکا که عموما مشارکت سیاسی در انتخابات به کمتر از ۵۰ درصد میرسد نشان دهنده برآورده شدن بخش عمده مطالبات جامعه است، جامعهای که دیگر خواستهای از حکومت ندارد و از سوی دیگر مشارکت پایین برعکس در جوامعی هم البته میتواند نشان دهنده ناامیدی مردم از برآورده شدن مطالبات از سوی سیستم سیاسی باشد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: اکنون در ایران در هر حوزه انتخابیه تعداد افراد بسیار زیادی با ثبت نام، کاندیداتوری خود را برای انتخابات مجلس بعدی اعلام کردهاند که اگر نقش تعصبات و وابستگیهای قومی و قبیلهای نادیده گرفته شود تنها تفاوت آنها به شکل ظاهری آنان بر میگردد نه به برنامههای سیاسی آنها.
سعیدینژاد اضافه کرد: حتی منش و شخصیت فردی کاندیداها نیز به عقیده بنده بسیار مشابه همدیگر است. عمده این افراد اصولا برنامه سیاسی خاصی برای انتقال قدرت و تغییر وضع موجود و در وهله بعد ارایه برنامههای سیاسی جایگزین ندارند.
عضو هیات علی دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه در ادامه با بیان اینکه در فقدان حزب همه چیز مبهم است، گفت: سابقه و پیشینه افراد به دقت از سوی حکومت رصد میشود در حالیکه شهروندان در فقدان مطبوعات آزاد از جزییات پیشینه آنان عمدتا بیاطلاع هستند.
سعیدینژاد افزود: در فقدان حزب افرادی با اشاره و چراغ سبز حکومت بدون پشتوانه فعالیتهای سیاسی یک شبه به عرصه قدرت معرفی میشوند و ارتقا پیدا میکنند در حالیکه در نظام حزبی ارتقای کاندیداها سلسله مراتبی، تدریجی و محصول فعالیتهای حزبی مستمر و بلندمدت است.
او ادامه داد: در فقدان حزب منابع مالی و هزینههای کاندیداها کاملا غیرشفاف است، هزینههای سرسامآور برخی کاندیداها مطلقا تناسبی با درآمدهای آنان در طول چهار سال نمایندگی ندارد و ناگزیر شائبه سوءاستفادههای بعدی آنان بعد از کسب پیروزی را از رانتهای حکومتی در یک نظام سیاسی، اقتصادی غیرشفاف به ذهن متبادر مینماید.
وی همچنین افزود: شایسته سالاری در سیاست محصول نظام حزبی و فقدان حزب مخرب شایسته سالاری است. فرد پیروز در میان کاندیداها طبیعتا در نصب و انتصابات سیاسی بعدی وامدار افرادی در حوزه انتخابیه خود است که بیشترین تلاشها را برای پیروزی او داشتهاند و نه لزوما افراد شایسته برای احراز منصب مسوولیت.
وی اظهارداشت: در فقدان نظام حزبی کاندیداها به جای حزب ناگزیر از بزرگان ایل، طایفه و کدخداهای محلی که اصولا درک چندانی از اوضاع سیاسی ندارند، مشاوره میگیرند در حالیکه در درون یک نظام حزبی فرد کاندید دستورالعملهای خود را از حزب متبوع خود میگیرد.
این استاد دانشگاه افزود: در فقدان حزب ناگزیر کاندیدا به دامن ایل، طایفه، قبیله، کدخدا، لویی جرگه و عناصر فرهنگی پیشامدرن پناه میبرد در حالیکه کاندیدای حزبی ایدههای خود را با هم حزبیهای خود در درون حزب صیقل میدهد.
سعیدینژاد در ادامه گفت: همچنین در نبود نظام حزبی فرد کاندیدا ناگزیر بر تکیه به مافیای قدرت برای کسب حمایت و پشتوانه و در نهایت اخذ تایید صلاحیت است که حتی بعضا به دادن رشوههای کلان نیز مجبور میشود چرا که در درون این میدان مبارزه فرد کاندیدا عمدتا تنها و بیپشتوانه است در حالیکه در نظام حزبی، حزب پشتوانه کاندیدای خود است و کاندیدا اصولا نیازی به گرفتن حمایت مافیای قدرت از طریق نامشروع غیرقانونی و غیر اخلاقی ندارد.