در این یادداشت آمده است: یک صبح زیبای زمستانی است. نم نم باران که به آرامی بر صورتت می خورد، ترا دچار حسی تازه می‌کند. قدم می‌زنی و وارد حیاط مدرسه می‌شوی. هیاهوی ممتد نوجوانان به تو امید می‌دهد که هنوز زندگی جاری‌است. از پنجره‌ی رنگ و رو رفته‌ی طبقه‌ی دوم صدای جیغ چند دختر خُردسال سرهامان را بر می‌گرداند. داد می‌زنند: «آقای موزونی!، مانگه‌شه‌و و ... » و او با لبخندهای همیشگی برایشان دست تکان می دهد و آنها را سر ذوق می‌آورد. منتظر یکی دو تن هستی و مجبوری سری به بیرون بزنی. زنی میانسال از دور مجری نام آشنای شبکه ی زاگرس را می بیند. پیش می آید و از او به گرمی تمجید می کند...
اینها تنها گوشه‌ای از محبتهای کوچک و بزرگ مردم نجیب و شریف کرماشان است که مدام ابراز می‌دارند و هر روزه شاهد این اتفاقات متفاوتیم. دلیل این کار را می‌توان در موارد زیر دید:
شخصیت خاص، صمیمی و تلاشگر شاعر و پژوهنده‌ی هم دیاری: «رضا موزونی» در طول برنامه‌های سالیان دور و نزدیک، موجب شده تا مخاطبان به نوعی شایسته به هر شکل ممکن نسبت به این چهره‌ی فرهنگی واکنش نشان دهند.
شاید دوستیِ نگارنده‌ی سطور با این مجری و کارشناس زبده‌ی صدا و سیما فرصت درج واقعیات بیشتری را بگیرد و به دلایل بسیار نشود به ذکر واقعیت ها و پتانسیل های شخصیتی وی اشاره کنم. اما یک جمله را می گویم: خوشحالم که فرهنگ و ادبیات کرماشان در این سال‌ها «رضا موزونی» را دارد.
مردم این استان بیش از هر چیز متوقع‌اند که صدا و سیمای مرکز استان آینه‌ی فرهنگی-اجتماعی شان باشد. از این رو به سمت برنامه‌های کُردی گرایشی ویژه دارند. برهمین اساس رادیو و تلویزیون به ناچار و یا از سر آگاهی برای اینکه مخاطبانش را از دست ندهد به این سمت و سو چراغ سبز نشان می دهد.
زمستان 1397 را مردم فرهنگ دوست کرماشان با برنامه‌ی مانگه‌شه‌و سپری می‌کنند. برنامه‌ای که از ویژگی‌های خاصی برخوردار است. این گونه برنامه‌سازی‌ها در گذشته‌های زمستانی کرماشان نیز سابقه داشته و در همان مسیر ذهنی و علائق مخاطبان قرار دارد. اما در کنار مجری- کارشناس نام‌آشنای شبکه زاگرس، حضور یک تهیه کننده‌ی فرهنگ‌دوست، یک کارگردان آگاه و مجموعه عوامل همراه توانسته به این برنامه وجاهت و اعتبار خاصی ببخشند.
یکی از رویکردهای این برنامه ترویج عالمانه‌ی فرهنگ، ادب و هنر کُردی است. بسیارند برنامه‌هایی که در این حوزه ساخته می شوند اما با تمام شدن دقایق و ثانیه های آن برای همیشه از اذهان مردم می کوچند و البته گاه برنامه‌های تفننی تنها و صرفاً باارزش گذاری تفنن! برای مدتی در فضاهای مجازی می چرخند ولی بارِ «آموزندگی» و دانشوری ندارند. اما براستی این برنامه توانسته است برای بسیاری از مفاهیم فرهنگ عامه‌ی کوردی «رفرنس» به حساب بیاید.
یکی دیگر از جلوه‌های درخشان این برنامه، حضور موفق کودکانی است که به زبان مادری(کوردی) برگشته‌اند و با شعرخوانی، موج امید و تازگی را در دل مشتاقان به راه انداخته اند. این حرکت را که در فضای مجازی هم بازتاب‌های ویژه داشته به فال نیک می گیریم و خوشحالیم که برنامه‌ای این چنینی توانسته مسیری تازه را پیش روی کودکان دیارمان بگذارد. کودکانی که می توانند همچنان پاسداران فرهنگ و ادبیات دیرینی در این خاک باشند که در تاریخ هزاران ساله ریشه دارد.
صبح‌های زیبای بسیاری چشم به راه نونهالی هستند که نم نم باران فرهنگ و ادب کوردی همچنان صورت زیبایشان را نوازش کند و هیاهوی امیدشان خیابان‌های جهان آینده را تسخیر کند. با برنامه سازی‌های امروز و استفاده‌ی درست و کارشناسانه از ابزارهای مهم اطلاع رسانی می توان همچنان به آینده‌ی درخشان فرهنگ و هنر این خاک سربلند امیدوار بود. «کوشش آن حق گزاران یاد باد.»
8066
انتهای پیام اینها تنها گوشه‌ای از محبتهای کوچک و بزرگ مردم نجیب و شریف کرماشان است که مدام ابراز می‌دارند و هر روزه شاهد این اتفاقات متفاوتیم. دلیل این کار را می‌توان در موارد زیر دید:
شخصیت خاص، صمیمی و تلاشگر شاعر و پژوهنده‌ی هم دیاری: «رضا موزونی» در طول برنامه‌های سالیان دور و نزدیک، موجب شده تا مخاطبان به نوعی شایسته به هر شکل ممکن نسبت به این چهره‌ی فرهنگی واکنش نشان دهند.
شاید دوستیِ نگارنده‌ی سطور با این مجری و کارشناس زبده‌ی صدا و سیما فرصت درج واقعیات بیشتری را بگیرد و به دلایل بسیار نشود به ذکر واقعیت ها و پتانسیل های شخصیتی وی اشاره کنم. اما یک جمله را می گویم: خوشحالم که فرهنگ و ادبیات کرماشان در این سال‌ها «رضا موزونی» را دارد.
مردم این استان بیش از هر چیز متوقع‌اند که صدا و سیمای مرکز استان آینه‌ی فرهنگی-اجتماعی شان باشد. از این رو به سمت برنامه‌های کُردی گرایشی ویژه دارند. برهمین اساس رادیو و تلویزیون به ناچار و یا از سر آگاهی برای اینکه مخاطبانش را از دست ندهد به این سمت و سو چراغ سبز نشان می دهد.
زمستان 1397 را مردم فرهنگ دوست کرماشان با برنامه‌ی مانگه‌شه‌و سپری می‌کنند. برنامه‌ای که از ویژگی‌های خاصی برخوردار است. این گونه برنامه‌سازی‌ها در گذشته‌های زمستانی کرماشان نیز سابقه داشته و در همان مسیر ذهنی و علائق مخاطبان قرار دارد. اما در کنار مجری- کارشناس نام‌آشنای شبکه زاگرس، حضور یک تهیه کننده‌ی فرهنگ‌دوست، یک کارگردان آگاه و مجموعه عوامل همراه توانسته به این برنامه وجاهت و اعتبار خاصی ببخشند.
یکی از رویکردهای این برنامه ترویج عالمانه‌ی فرهنگ، ادب و هنر کُردی است. بسیارند برنامه‌هایی که در این حوزه ساخته می شوند اما با تمام شدن دقایق و ثانیه های آن برای همیشه از اذهان مردم می کوچند و البته گاه برنامه‌های تفننی تنها و صرفاً باارزش گذاری تفنن! برای مدتی در فضاهای مجازی می چرخند ولی بارِ «آموزندگی» و دانشوری ندارند. اما براستی این برنامه توانسته است برای بسیاری از مفاهیم فرهنگ عامه‌ی کوردی «رفرنس» به حساب بیاید.
یکی دیگر از جلوه‌های درخشان این برنامه، حضور موفق کودکانی است که به زبان مادری(کوردی) برگشته‌اند و با شعرخوانی، موج امید و تازگی را در دل مشتاقان به راه انداخته اند. این حرکت را که در فضای مجازی هم بازتاب‌های ویژه داشته به فال نیک می گیریم و خوشحالیم که برنامه‌ای این چنینی توانسته مسیری تازه را پیش روی کودکان دیارمان بگذارد. کودکانی که می توانند همچنان پاسداران فرهنگ و ادبیات دیرینی در این خاک باشند که در تاریخ هزاران ساله ریشه دارد.
صبح‌های زیبای بسیاری چشم به راه نونهالی هستند که نم نم باران فرهنگ و ادب کوردی همچنان صورت زیبایشان را نوازش کند و هیاهوی امیدشان خیابان‌های جهان آینده را تسخیر کند. با برنامه سازی‌های امروز و استفاده‌ی درست و کارشناسانه از ابزارهای مهم اطلاع رسانی می توان همچنان به آینده‌ی درخشان فرهنگ و هنر این خاک سربلند امیدوار بود. «کوشش آن حق گزاران یاد باد.»
8066
کپی شد
