در این یادداشت امده است: یکی از مدیران کل اسبق ورزش و جوانان استان می‌گفت «کم به کیانوش رستمی رو بدهید.» او تمام تلاشش را به کار می‌بست تا مقامات ارشد استان به مشکلات مالی کیانوش رسیدگی نکنند! اگر زمانی لازم باشد نام این فرد را خواهیم آورد. اما مسئله اینجا این شخص نیست، بلکه رویه‌ای غلط است که در تمامی سطوح در برابر نخبگان در پیش گرفته می‌شود.
نخبه و نابغه فقط در عرصه اندیشه و فکر و تکنولوژی نیست. نابغه و نخبه فقط هنرمند نیست. به طورکلی نخبه و نابغه کسی است که توانایی جسمی و ذهنی خاصی دارد که پرورش آن باعث می‌شود از دیگر افراد ممتاز و متفاوت باشد. براین اساس ورزشکاری که با پرورش جسم خود می‌تواند در سطوح جهانی موفقیت کسب کند هم نخبه و نابغه است. حال این را در نظر بگیرید که کیانوش رستمی فارغ از تمام مدال‌های جهانی که کسب کرده، یک طلا و یک نقره المپیک دارد که برای هر ورزشکار، رویایی بس بزرگ است. او تا همین‌الان پرافتخارترین ورزشکار تاریخ کرمانشاه و یکی از پرافتخارترین ورزشکاران تاریخ ایران است و درصورتی که بتواند در المپیک 2020 مدال طلا بگیرد، در جایگاه پرافتخارترین ورزشکار تاریخ ایران قرار خواهد گرفت.
کیانوش با تمام خودمحوری که دارد و خواسته‌های خاص خودش (که بخش زیادی از آن محصول کم‌توجهی به او است) باز هم مدال‌آور در 2 دوره المپیک است. مگر چند نفر در ایران یا همین کرمانشاه می‌توانند به چنین موفقیتی دست یابند؟ چرا آدمی با این سطح از موفقیت، باید دائما نالان باشد و بگوید تنها هستم؟
یک سال تا المپیک مانده، لطف کنید مسئولان محترم ورزش و مقامات گرامی، کیانوش رستمی را دریابید.
8066
انتهای پیام نخبه و نابغه فقط در عرصه اندیشه و فکر و تکنولوژی نیست. نابغه و نخبه فقط هنرمند نیست. به طورکلی نخبه و نابغه کسی است که توانایی جسمی و ذهنی خاصی دارد که پرورش آن باعث می‌شود از دیگر افراد ممتاز و متفاوت باشد. براین اساس ورزشکاری که با پرورش جسم خود می‌تواند در سطوح جهانی موفقیت کسب کند هم نخبه و نابغه است. حال این را در نظر بگیرید که کیانوش رستمی فارغ از تمام مدال‌های جهانی که کسب کرده، یک طلا و یک نقره المپیک دارد که برای هر ورزشکار، رویایی بس بزرگ است. او تا همین‌الان پرافتخارترین ورزشکار تاریخ کرمانشاه و یکی از پرافتخارترین ورزشکاران تاریخ ایران است و درصورتی که بتواند در المپیک 2020 مدال طلا بگیرد، در جایگاه پرافتخارترین ورزشکار تاریخ ایران قرار خواهد گرفت.
کیانوش با تمام خودمحوری که دارد و خواسته‌های خاص خودش (که بخش زیادی از آن محصول کم‌توجهی به او است) باز هم مدال‌آور در 2 دوره المپیک است. مگر چند نفر در ایران یا همین کرمانشاه می‌توانند به چنین موفقیتی دست یابند؟ چرا آدمی با این سطح از موفقیت، باید دائما نالان باشد و بگوید تنها هستم؟
یک سال تا المپیک مانده، لطف کنید مسئولان محترم ورزش و مقامات گرامی، کیانوش رستمی را دریابید.
8066
کپی شد
