طهمورثی متولد 1365 دارای مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی است. وی بزرگترین افتخارش را شاگردی اساتید برجسه رشته کوهنوردی در کشور می داند.
طهمورثی تاکنون به صورت مستقل چندین قله بزرگ جهان را صعود کرده است.
در ادامه صحبت های خواندنی سامان طهمورثی نخستین ایرانی فاتح بام کشور بولیوی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا را می خوانید.
چه شد که به کوهنوردی روی آوردی؟
- من زمانی که پا در وادی ورزش گذاشتم در گروه دوچرخه سواری خورشید کنگاور عضو شدم، دفتر گروه ما نزدیک دفتر کوهنوردی آناهیتا بود، بعضی اوقات در جلسات آنها شرکت می کردم، دفتر کوهنوردی آناهیتا آن زمان یکی از بخش های مهمی بود که در حوزه ورزش شهرستان با مدیریت آقای حسن اسماعیلی کارش روی حساب و کتاب بود.
از طرفی محله ما در کنگاور که به نام شهرآباد معروف است، از لحاظ جغرافیای شهری دارای شیب زیادی است و این شیب زیاد کوچه من را روز به روز جسورتر برای کوهنوردی می کرد. دیدن هر روز کوه بزاو (یکی از کوهستان های مهم کنگاور) در تراس خانه هم حس بسیار خوب و با صلابتی در من ایجاد می کرد که همه این موارد دلایلی بود که من قدم در راهی سخت و دشوار بگذارم و این شد که جریان عشق کوهستان ما را بلعید.
ضمنا، در دنیای خودم کوهستان بزاو کنگاور بزرگ ترین و زیباترین کوه دنیا بوده و هست.
دلیل انتخاب قله ساخاما نوادو کشور بولیوی برای صعود چه بود؟
- برنامه سفر به بولیوی را داشتیم در کنارش تصمیم گرفتم قدم مثبتی بردارم، به قول معروف خواستم مثلا نقش نماینده جامعه کوهنوردی شهر خودم را ایفا کنم و به قله ای صعود کنم که قبلا توسط هیچ ایرانی صعود نشده بود که امیدوارم رو سفید شده باشم.
به جز ساخاما نوادو، پرچم ایران را در کدام کشورها به اهتزاز در آوردی؟
- من سالهاست کوهنوردی حرفه ای را دنبال می کنم و صعود در بیشتر کوههای شاخص ایران را در کارنامه خودم دارم. در کشورهای خارجی نیز کوههای تلیچو پیک با ارتفاع هفت هزار و ١٣٤متر، مراپیک، آیلند پیک و چلووست که همگی در کشور نپال هستند، چیمبورازو که مهمترین کوهستان کشور اکوادور است، کلیمانجارو تانزانیا، آرارات ترکیه و آلپامایو در کشور پرو را نیز فتح کردم.
در صورتی که اسپانسر داشته باشم یا مسئولان حمایت کنند، به یاری خدا پروژه صعود هشت هزار متری ها را شروع خواهم کرد.
این افتخارات را مدیون چه کسی هستی؟
- بنده با بهره گیری از آموخته های پیشکسوتان کوهنوردی فوت و فن های این ورزش را تا حدودی یاد گرفته ام؛ من مدیون بزرگان کوهنوردی شهرمان بخصوص 'حسن اسماعیلی' هستم و اگر موفقیتی کسب کرده ام در سایه کسانی بوده که افتخار شاگردی شان را داشته ام.
با توجه به اینکه کوهنوردی ورزش خطرناکی است نظر خانواده شما برای ادامه فعالیت در این رشته چیست؟
- هر چقدر از حمایت ها و توجه های خانواده خودم چه در ایران و چه خارج از ایران بگویم اغراق نکرده ام. داشتن یک خانواده خردمند و دانا بزرگ ترین نعمتی است که خداوند می تواند به انسان بدهد، به جرات می گویم تا امروز خانواده ام بستر را برای من فراهم کرده اند تا من با انرژی مضاعف و با انگیزه زیاد قدمی را در کوهستان های مختلف دنیا به عشق پدر و مادرم بردارم.
کوهنوردی بازی با جان انسان است؛ نظرتان چیست؟
- در مورد خطرناک بودن کوهنوردی باید شعری را از استادم در سطح کوهنوردی ملی برایتان قرائت کنم؛
'کوه گر روشن و گر تاریک است / تا بخواهی به خدا نزدیک است'.
در نتیجه جان را خدا می دهد خودش هم خواهد گرفت، جان دوست ها جایی در کوهستان ندارند. وقتی روح و جسمت با کوه یکی شود بجز زیبایی چیزی نمی بینی؛ داستان عاشق و معشوق است.
اوج کار یک ورزشکار در دیگر ورزش ها معمولاً قرار گرفتن بر روی سکوی اول المپیک است. آیا فتح قله اورست نیز چنین جایگاهی را در میان کوهنوردان دارد؟
- شاید در ورزش های دیگر ایستادن بر روی سکوی المپیک نهایت کار یک ورزشکار پنداشته شود ولی صعود قله های بزرگ دنیا برای کوهنوردان پایان ماجرا نیست بلکه یک شروع تازه است. فراموش نکنیم که کوهنوردی تنها یک ورزش نیست بلکه زندگی است. تجربه شرایطی مانند سرما و گرمای طاقت فرسا، شب مانی ها و کلاً تطابق با شرایط سخت و ... یک فضای کاملاً متفاوت را برای این رشته پدید آورده است.
کوهنوردی حرفه‌ای ورزش گرانی است؟
- کوهنوردی گران ترین ورزش دنیا است؛ منظورم کوهنوردی حرفه ای و نیمه حرفه ای هست نه کوهپیمایی، امکان کوهپیمایی پایدار برای همه اقشار جامعه هست.
مثلا من برای صعود به قله ساخاما نوادو ٢ هزار دلار هزینه کرده ام.
حرف آخر و صحبت شما با مسئولان؟
- کرمانشاه و کردستان پرچم دار هیمالیانوردی ایران بودند، حمایت نشدیم جایگاه خود را از دست دادیم، من احساس می کنم این 2 استان پر از نخبه کوهنوردی هست، فقط محروم بودیم در زمینه های ورزشی و هستیم، بودجه هیات ها کوهنوردی برای خرید کاغذ و قلم هم کافی نیست چه برسد به خرید لوازم مدرن و گران کوهنوردی، بخش خصوصی هم تنها روی چند رشته خاص ورزشی تمرکز کرده. در صورتی که کوهنوردی می تواند موتور متحرک سلامت روانی و جسمانی همه اقشار جامعه باشه چه در سطح حرفه ای و چه آماتور.
گفت و گواز مجید رحمتی
8066/7447
انتهای پیام طهمورثی تاکنون به صورت مستقل چندین قله بزرگ جهان را صعود کرده است.
در ادامه صحبت های خواندنی سامان طهمورثی نخستین ایرانی فاتح بام کشور بولیوی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا را می خوانید.
چه شد که به کوهنوردی روی آوردی؟
- من زمانی که پا در وادی ورزش گذاشتم در گروه دوچرخه سواری خورشید کنگاور عضو شدم، دفتر گروه ما نزدیک دفتر کوهنوردی آناهیتا بود، بعضی اوقات در جلسات آنها شرکت می کردم، دفتر کوهنوردی آناهیتا آن زمان یکی از بخش های مهمی بود که در حوزه ورزش شهرستان با مدیریت آقای حسن اسماعیلی کارش روی حساب و کتاب بود.
از طرفی محله ما در کنگاور که به نام شهرآباد معروف است، از لحاظ جغرافیای شهری دارای شیب زیادی است و این شیب زیاد کوچه من را روز به روز جسورتر برای کوهنوردی می کرد. دیدن هر روز کوه بزاو (یکی از کوهستان های مهم کنگاور) در تراس خانه هم حس بسیار خوب و با صلابتی در من ایجاد می کرد که همه این موارد دلایلی بود که من قدم در راهی سخت و دشوار بگذارم و این شد که جریان عشق کوهستان ما را بلعید.
ضمنا، در دنیای خودم کوهستان بزاو کنگاور بزرگ ترین و زیباترین کوه دنیا بوده و هست.
دلیل انتخاب قله ساخاما نوادو کشور بولیوی برای صعود چه بود؟
- برنامه سفر به بولیوی را داشتیم در کنارش تصمیم گرفتم قدم مثبتی بردارم، به قول معروف خواستم مثلا نقش نماینده جامعه کوهنوردی شهر خودم را ایفا کنم و به قله ای صعود کنم که قبلا توسط هیچ ایرانی صعود نشده بود که امیدوارم رو سفید شده باشم.
به جز ساخاما نوادو، پرچم ایران را در کدام کشورها به اهتزاز در آوردی؟
- من سالهاست کوهنوردی حرفه ای را دنبال می کنم و صعود در بیشتر کوههای شاخص ایران را در کارنامه خودم دارم. در کشورهای خارجی نیز کوههای تلیچو پیک با ارتفاع هفت هزار و ١٣٤متر، مراپیک، آیلند پیک و چلووست که همگی در کشور نپال هستند، چیمبورازو که مهمترین کوهستان کشور اکوادور است، کلیمانجارو تانزانیا، آرارات ترکیه و آلپامایو در کشور پرو را نیز فتح کردم.
در صورتی که اسپانسر داشته باشم یا مسئولان حمایت کنند، به یاری خدا پروژه صعود هشت هزار متری ها را شروع خواهم کرد.
این افتخارات را مدیون چه کسی هستی؟
- بنده با بهره گیری از آموخته های پیشکسوتان کوهنوردی فوت و فن های این ورزش را تا حدودی یاد گرفته ام؛ من مدیون بزرگان کوهنوردی شهرمان بخصوص 'حسن اسماعیلی' هستم و اگر موفقیتی کسب کرده ام در سایه کسانی بوده که افتخار شاگردی شان را داشته ام.
با توجه به اینکه کوهنوردی ورزش خطرناکی است نظر خانواده شما برای ادامه فعالیت در این رشته چیست؟
- هر چقدر از حمایت ها و توجه های خانواده خودم چه در ایران و چه خارج از ایران بگویم اغراق نکرده ام. داشتن یک خانواده خردمند و دانا بزرگ ترین نعمتی است که خداوند می تواند به انسان بدهد، به جرات می گویم تا امروز خانواده ام بستر را برای من فراهم کرده اند تا من با انرژی مضاعف و با انگیزه زیاد قدمی را در کوهستان های مختلف دنیا به عشق پدر و مادرم بردارم.
کوهنوردی بازی با جان انسان است؛ نظرتان چیست؟
- در مورد خطرناک بودن کوهنوردی باید شعری را از استادم در سطح کوهنوردی ملی برایتان قرائت کنم؛
'کوه گر روشن و گر تاریک است / تا بخواهی به خدا نزدیک است'.
در نتیجه جان را خدا می دهد خودش هم خواهد گرفت، جان دوست ها جایی در کوهستان ندارند. وقتی روح و جسمت با کوه یکی شود بجز زیبایی چیزی نمی بینی؛ داستان عاشق و معشوق است.
اوج کار یک ورزشکار در دیگر ورزش ها معمولاً قرار گرفتن بر روی سکوی اول المپیک است. آیا فتح قله اورست نیز چنین جایگاهی را در میان کوهنوردان دارد؟
- شاید در ورزش های دیگر ایستادن بر روی سکوی المپیک نهایت کار یک ورزشکار پنداشته شود ولی صعود قله های بزرگ دنیا برای کوهنوردان پایان ماجرا نیست بلکه یک شروع تازه است. فراموش نکنیم که کوهنوردی تنها یک ورزش نیست بلکه زندگی است. تجربه شرایطی مانند سرما و گرمای طاقت فرسا، شب مانی ها و کلاً تطابق با شرایط سخت و ... یک فضای کاملاً متفاوت را برای این رشته پدید آورده است.
کوهنوردی حرفه‌ای ورزش گرانی است؟
- کوهنوردی گران ترین ورزش دنیا است؛ منظورم کوهنوردی حرفه ای و نیمه حرفه ای هست نه کوهپیمایی، امکان کوهپیمایی پایدار برای همه اقشار جامعه هست.
مثلا من برای صعود به قله ساخاما نوادو ٢ هزار دلار هزینه کرده ام.
حرف آخر و صحبت شما با مسئولان؟
- کرمانشاه و کردستان پرچم دار هیمالیانوردی ایران بودند، حمایت نشدیم جایگاه خود را از دست دادیم، من احساس می کنم این 2 استان پر از نخبه کوهنوردی هست، فقط محروم بودیم در زمینه های ورزشی و هستیم، بودجه هیات ها کوهنوردی برای خرید کاغذ و قلم هم کافی نیست چه برسد به خرید لوازم مدرن و گران کوهنوردی، بخش خصوصی هم تنها روی چند رشته خاص ورزشی تمرکز کرده. در صورتی که کوهنوردی می تواند موتور متحرک سلامت روانی و جسمانی همه اقشار جامعه باشه چه در سطح حرفه ای و چه آماتور.
گفت و گواز مجید رحمتی
8066/7447
کپی شد
