در این یادداشت آمده است: از مساحت 2 میلیون و 937 هزار هکتاری استان کردستان، بیش از 374 هزار هکتار آن را جنگل تشکیل می دهد، جنگل های این استان که جزو جنگل های زاگرس شمالی به حساب می آیند، در طول بیش از 50 هزار سال گذشته تشکیل شده و به لحاظ محافظت از منابع آب و خاک، تولید محصولات فرعی، ذخایر ژنتیکی، مصارف درمانی، توانایی های اکوتوریستی و ارزش های زندگی، دارای اهمیت زیادی است.
جنگل های این استان که بخشی از جنگل های غرب کشور را تشکیل می دهد بیشتر اطراف شهرهای بانه و مریوان واقع شده است و بعد از جنگل های شمال کشور در رتبه دوم اهمیت قرار دارند.
در جنگل های کردستان انواع درختان از جمله بلوط، مازو، گلابی، زبان گنجشک (ون)، گردو، سیب وحشی، پسته وحشی، زالزالک، آلبالو، ازگیل، بادام تلخ، داغداغان، نارون، افرا و بید وحشی رشد کرده است.
خشکسالی، فعالیت های معدنی، راهسازی و آتش سوزی در جنگل ها، بیماری و حمله آفت ها به درختان جنگلی، قطع درختان به منظور تهیه زغال، توسعه زمین های زراعی و در چند سال اخیر چنگ اندازی برخی افراد و از بین بردن جنگل به قصد ساخت خانه باغ همه دست بدست هم داده تا کمربند سبز و مهم جنگل ها هر روز باریک و باریک تر شود.
در این میان شاهد چنگ اندازی گسترده و تخریب جنگل های اطراف مریوان هستیم این تخریب غیرقابل قبول در کمال خونسردی و در سکوت ادارات و سازمان های مسئول، به امری عادی تبدیل شده است.
بی شک تداوم این روند در آینده ای نه چندان دور، نابودی تمام جنگل ها و تبدیل آنها به زمین های بی سود و غبارخیز را در پی خواهد داشت.
برای نمونه جنگل های انبوه حاشیه شهر مریوان مانند «تپه بازرگان» ناباورانه با بولدوزر تخریب می شود این در حالیست که این مکان چشم انداز قابل رویت بسیاری از ادارات است لذا چنان غیرعقلانی نمی نماید که تصور کنیم جنگل خواری به امری طبیعی و پذیرفته شده تبدیل شده است.
با مشاهده چنین تخریبی در گرداگرد شهر می توان گفت دیگر امیدی به حفظ جنگل های نقاط دور دست و خارج از دید مسئولان نیست، امری که در شماری از شهرها و مناطق کشور پیامدهای زیان بارش را اینک می توان مشاهده کرد.
با این توصیف اینک برای مردم و کنشگران محیط زیست این سوال پیش می آید که حقیقتا وظیفه و رسالت ادارات مربوط و در راس آنان اداره مناب طبیعی و محیط زیست چیست و اساسا آنها چرا نسبت به چنین تخریب هایی وظیفه سازمانی شان را به جا نمی آورند؟
با غیبت و سکوت کنشگران، جنگل های منطقه غرق در بحرانند و مراتع اطراف شهر مریوان دارد به خانه باغ های خصوصی تبدیل می شود.
در روزهای اخیر شماری از انجمن های مردم نهاد و کنشگران فرهنگی و زیست محیطی مراتب نگرانی شدید خود را اعلام داشته و توقف تخریب جنگل های اطراف مریوان را خواستار شدند.
یکی از فعالان محیط زیست مروان در اظهاراتی گفته است: همگان مستحضرند با توجه به قرار گرفتن جنگل های زاگرس در کمربند خشک زمین و گرم شدن روز افزون این کره خاکی، عملا احیای مناطق تخریب شده غیرممکن است.
بنابراین بهترین و کم هزینه ترین راه حفاظت از جنگل های موجود است و با توجه به این واقعیت نگران کننده نسبت به تداوم این وضعیت و نابودی منابع نسل های آینده این کشور شدیدا هشدار می دهیم.
بدون شک حفاظت و حراست از جنگل های استان، تنها بر عهده یگان حفاظت منابع طبیعی و تشکیل پرونده تخریب و تصرف جنگل در دادگاه نیست و همان گونه که همگان از منافع جنگل، از هوای پاک گرفته تا دیگر بهره های جنگل استفاده می کنیم باید برای حفاظت و حراست از این منابع گران بها و انتقال این ثروت خدادادی به نسل های آینده احساس مسئولیت کنیم.
منبع: هفته نامه بیانی
انتهای پیام جنگل های این استان که بخشی از جنگل های غرب کشور را تشکیل می دهد بیشتر اطراف شهرهای بانه و مریوان واقع شده است و بعد از جنگل های شمال کشور در رتبه دوم اهمیت قرار دارند.
در جنگل های کردستان انواع درختان از جمله بلوط، مازو، گلابی، زبان گنجشک (ون)، گردو، سیب وحشی، پسته وحشی، زالزالک، آلبالو، ازگیل، بادام تلخ، داغداغان، نارون، افرا و بید وحشی رشد کرده است.
خشکسالی، فعالیت های معدنی، راهسازی و آتش سوزی در جنگل ها، بیماری و حمله آفت ها به درختان جنگلی، قطع درختان به منظور تهیه زغال، توسعه زمین های زراعی و در چند سال اخیر چنگ اندازی برخی افراد و از بین بردن جنگل به قصد ساخت خانه باغ همه دست بدست هم داده تا کمربند سبز و مهم جنگل ها هر روز باریک و باریک تر شود.
در این میان شاهد چنگ اندازی گسترده و تخریب جنگل های اطراف مریوان هستیم این تخریب غیرقابل قبول در کمال خونسردی و در سکوت ادارات و سازمان های مسئول، به امری عادی تبدیل شده است.
بی شک تداوم این روند در آینده ای نه چندان دور، نابودی تمام جنگل ها و تبدیل آنها به زمین های بی سود و غبارخیز را در پی خواهد داشت.
برای نمونه جنگل های انبوه حاشیه شهر مریوان مانند «تپه بازرگان» ناباورانه با بولدوزر تخریب می شود این در حالیست که این مکان چشم انداز قابل رویت بسیاری از ادارات است لذا چنان غیرعقلانی نمی نماید که تصور کنیم جنگل خواری به امری طبیعی و پذیرفته شده تبدیل شده است.
با مشاهده چنین تخریبی در گرداگرد شهر می توان گفت دیگر امیدی به حفظ جنگل های نقاط دور دست و خارج از دید مسئولان نیست، امری که در شماری از شهرها و مناطق کشور پیامدهای زیان بارش را اینک می توان مشاهده کرد.
با این توصیف اینک برای مردم و کنشگران محیط زیست این سوال پیش می آید که حقیقتا وظیفه و رسالت ادارات مربوط و در راس آنان اداره مناب طبیعی و محیط زیست چیست و اساسا آنها چرا نسبت به چنین تخریب هایی وظیفه سازمانی شان را به جا نمی آورند؟
با غیبت و سکوت کنشگران، جنگل های منطقه غرق در بحرانند و مراتع اطراف شهر مریوان دارد به خانه باغ های خصوصی تبدیل می شود.
در روزهای اخیر شماری از انجمن های مردم نهاد و کنشگران فرهنگی و زیست محیطی مراتب نگرانی شدید خود را اعلام داشته و توقف تخریب جنگل های اطراف مریوان را خواستار شدند.
یکی از فعالان محیط زیست مروان در اظهاراتی گفته است: همگان مستحضرند با توجه به قرار گرفتن جنگل های زاگرس در کمربند خشک زمین و گرم شدن روز افزون این کره خاکی، عملا احیای مناطق تخریب شده غیرممکن است.
بنابراین بهترین و کم هزینه ترین راه حفاظت از جنگل های موجود است و با توجه به این واقعیت نگران کننده نسبت به تداوم این وضعیت و نابودی منابع نسل های آینده این کشور شدیدا هشدار می دهیم.
بدون شک حفاظت و حراست از جنگل های استان، تنها بر عهده یگان حفاظت منابع طبیعی و تشکیل پرونده تخریب و تصرف جنگل در دادگاه نیست و همان گونه که همگان از منافع جنگل، از هوای پاک گرفته تا دیگر بهره های جنگل استفاده می کنیم باید برای حفاظت و حراست از این منابع گران بها و انتقال این ثروت خدادادی به نسل های آینده احساس مسئولیت کنیم.
منبع: هفته نامه بیانی
کپی شد
