به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از سنندج، در این کتاب آمده است: کردستان از دیر باز محل تاخت و تاز قدرت های مختلف در بسترهای تاریخی متفاوتی بوده است و در فراز و نشیب های این تحولات کمترین تأثیری در یکتاپرستی آنها نداشته است. کردستان دیاری ست سر سبز با قدمت تاریخی بسیار و می توان اقرا داشت که کردستان دیاری ست که در زمینه معرفی برای جذب توریست از نگاه برخی از مسئولان مظلوم واقع شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
آنچه درباره سنندج محرز است که از سال 1046 ه ق یعنی در دوره صفوی( در زمان شاه صفی)؛ سلیمان خان اردلان مرکز حکومت را از قلعه‌های حسن آباد و پالنگان در جنوب سنندج به شهر سنه منتقل نمود. تا قبل از آن سنندج به صورت دهکده ای کوچک به حیات خود ادامه می داد و احتمالاً شهر کهن « سنه » در اثر زلزله و یا هجوم مغول ویران شده بود زیرا تپه باستانی توس نوذر در کنار رودخانه قشلاق و قلعه حسن آباد و سایر شواهد مانند قبرهایی با قدمت بیش از هزار سال که در سنندج پیدا شده است، گواهی بر قدمت شهر دارد. سلیمان خان اردلان پس از انتقال مرکز حکومت به سنندج، قلعه حکومتی را با استحکام تمام در بالای تپه ای بنا نهاد و عمارات، حمام، مسجد و بازار را در خارج و اطراف قلعه ساخت؛ گفتنی است سنندج به لحاظ موقعیت جغرافیائی و فعالیت‌های شهرسازی عصر صفوی و قاجار، از بافت شهری سنتی باارزشی برخوردار است که بناهای مسکونی و عام المنفعه متعددی مانند حمام، مساجد، بازار و تکیه در آن باقی مانده است.
اصل شهر سقز در قدیم محدود بود از شرق به جلو حسینیه کنونی و از شمال به مرقد پیرغزائی و از جنوب به طاقه ره ش در کنار مسجد کنونی شیخ مظهر و از غرب به کاخ حاکم؛ در سقز با این مساحتی که گفته شد مساجد قدیمی دو مناره و دیمه کاران و جامع وجود داشته که قدمت مسجد دومناره به دوران افشاریه و اوایل زندیه بر می گردد و ساختمان مسجد و مناره ها و حوض وضوی آن به صورت قدیمی تاکنون پابرجاست لاکن مساجد جامع و دیمه کاران تخریب و بازسازی شده اند پس از آن مساجد حاج شیخ ابراهیم که بعدا به شیخ مظهر تغییر نام داد و مسجد ملا ابراهیم و خانقاه مرحوم حاج شیخ مصطفی و خانقاه شیخ علاالدین و تکیه باباشیخ از قدمت بیشتری برخوردارند.
این کتاب در با 85 صفحه به معرفی آثار تاریخی و مذهبی کردستان پرداخته است. کتاب فوق توسط نشر ئالای رووناکی منتشر شده است.
46
