به گزارش ایرنا، درست هنگامی که افراد جامعه با یک هدف مشترک و به یک سمت در حرکت باشند، می توان بازوان پرتوانی برای ادامه برقراری امنیت در یک کشور را محیا کرد.
مشارکت و همکاری مردم می تواند در تمامی اتفاقات تاثیر بسزایی بر امنیت جامعه داشته باشد که از مصداق های مهم آن تاثیر بر امنیت انسانی است.
این مدل ارتباط و تعامل با نهادهای اطلاعاتی نیاز به ضوابط خاص و ویژه ای ندارد، بلکه از این مهم می توان در میان تمامی اقشار جامعه با هرسبک و مدلی استفاده بهینه کرد و در نتیجه می تواند در کنترل عوامل پیشگیری کننده از کلیه اقدامات علیه امنیت ملی شده و موجب ارتقاء سطح امنیت فرد و متعاقب آن جامعه گردد.
از این رو پرداختن به این موضوع مهم می تواند در دستور کار هر نظام حاکمی که به دنبال ایجاد امنیت برای مردم است قرار بگیرد.
مسلما مدیران بخش های مختلف سازمان های اطلاعاتی و امنیتی کشور باید به راه های جلب مشارکت افراد جامعه در خصوص اطلاعات مردمی توجه بیشتری نمایند و در این راه با اعتمادسازی هرچه بیشتر افراد مختلف را علاقمند به کمک رسانی در ایجاد امنیت پایدار ترغیب نمایند.
در ارتباط گیری مردم با نهاد اطلاعاتی برای تامین امنیت، مهمترین ارکانی که باید به آن ها توجه شود، شامل موارد ذیل است:
-ارتباط دوستانه با تمامی گروه های سنی، اعتقادی، مخالفان و...
-سهیم نمودن افراد در برخی از کارهای مقدماتی به نوعی مانند دهه اول انقلاب اسلامی که مردم خود داوطلبانه با نهاد اطلاعاتی در ارتباط بودند.
-جلب اعتماد مردم در ارتباط گیری های دوطرفه و تضمین عدم ایجاد مشکل برای افرادی که با نهاد اطلاعاتی همکاری دارند.
-نقش آموزش و پرورش در فرهنگ سازی این ارتباط امنیتی میان مردم و اطلاعات
-آگاهی بخشی در خصوص مسئولیت پذیری مردم در امنیت خود و جامعه
-اطلاع رسانی به مردم در خصوص تهدیدات
-آموزش مسائل اطلاعات به مردم
بدون تردید، تامین امنیت فردی و جمعی همه اقشار مختلف مردم و مصونیت بخشیدن جان و مال و ناموس شهروندان، از وظایف مهم نهادهای اطلاعاتی در هر نظام سیاسی است، از این رو حساسیت، دشورای و پیچیدگی این اقدامات امنیتی لزوم مشارکت و همکاری مردم در ارتباط با اطلاعات در این خصوص را دو چندان می کند، یعنی کلیه شهروندان مجاز و موظف هستند در تامین امنیت خود و دیگران نقشی فعال ایفا نمایند.
این نقش فعال با الفبای ارتباط با نهاد امنیتی اطلاعاتی شروع می شود و هر آنچه رابطه مذکور بیشتر و عمیق تر انجام شود، بازتاب ایجاد امنیت آن بیش از پیش خواهد بود.
بدیهی است که عدم ارتباط با اطلاعات هرچند هم که فرد از توانمندی های بالایی برخوردار باشد نمی تواند بازتابی که در یک تلاش جمعی صورت می گیرد را شامل شده و نتیجه مطلوب تری را به دست آورد.
به نظر می رسد تنها راه آرامش و اطمینان خاطر در جامعه برای مردم در موضوع امنیت این است که چنانچه ارتباط و اطلاعات مردمی پشتیبان این نهادهای مسئول در این زمینه نباشد به میزان قابل توجهی می تواند ضریب امنیتی را کاهش دهد.
قسمتی از چاره اندیشی برای مواردی که در ارتباط مردم با دستگاه اطلاعاتی موثر بوده به شرح ذیل است:
در همین راستا ضعف اطلاعاتی افراد و عدم وجود آموزش های لازم در خصوص موارد و اقدامات مشکوک، تخلیه های تلفنی، عدم اعتماد به نهادهای برقرار کننده امنیت و... از سوی دولت و خانواده ها، یکی از مهمترین عواملی است که موجب به خطر افتادن امنیت افراد در بخش ها و جنبه های مختلف امنیت انسانی می شود، بهترین راه در برابر این معضلات همان ارتباط پیوسته و دائمی میان مردم و دستگاه های اطلاعاتی است.
همچنین پیدایش نظام هایی از ارتباطات که توزیع و انتقال سریع و گسترده پیام ها را از یک نقطه به نقطه دیگر امکان پذیر ساخته و این نظام ها، ابتدا از طریق الکترونیکی کردن اطلاعات، یکدست شدند و سپس با پیشرفت های روز افزون فناوری ها از راه دیجیتالی کردن آن ها توانستند بر عواملی چون فضا، زمان و مکان غلبه نمایند.
در این راستا، جهان با ظهور رسانه های جدید ارتباطی مانند فکس، تلویزیون های ماهواره ای و اینترنت وارد'دوره دوم رسانه ها' شده است که کاملا با'دوره اول رسانه ها' متفاوت است.
رسانه ها، با تکنولوژی های ارتباطی فیلم، رادیو و تلویزیون و ویدئو شناخته می شود و با توسعه جریان ارتباطی تلفن همراه است، هر رسانه ای خود حامل پیام و فرهنگ خاصی است از این رو رسانه های الکترونیکی جدید، حامل پیام ها و فرهنگ خاصی هستند که با گسترش آن ها، آن پیامدها و فرهنگ ها نیز انتشار می یابد، از میان این رسانه های جدید می توان به نقش رایانه و اینترنت در این رابطه اشاره کرد.
بیان راهکاری مناسب برای ارتباط گیری هرچه بیشتر مردم با اطلاعات بصورت بروز شده و با استفاده از آخرین امکانات و تجهیزات تکنولوژی، می توان مسیری را در این جهت ایجاد نمود، هرچند در ابتدای کار برقراری کلیه راه های امنیتی برای همین مسیر ارتباطی جدید لازم و بسیار حیاتی است.
پیشنهاد این ارتباط گیری های مستمر و دائمی میان مردم و اطلاعات برعهده روابط عمومی وزارت اطلاعات است که به عنوان حلقه واسط و اتصال دهنده نهادها و سازمان ها و اکنون کلیه اقشار مردم، در جهات ایجاد امنیت دائمی، باید در ایجاد ارتباط بیشتر و پیشرفته تر نقش حیاتی خود را ایفا کند.
یک نهاد اطلاعاتی می تواند با کسب اعتبار و جلب اعتماد مخاطبان در جهت ارتباط اطلاعاتی با نمایندگانی از کلیه گروه ها و اقشار در رده های سنی مختلف، نفوذ بر افکار عمومی، رسیدن به هدف خود را قریب الوقوع تر نماید آن هم با استفاده از عوامل موثر بر افکار عمومی که مهمترین آن ها رهبران افکار عمومی و رسانه های جمعی می باشند.
از سویی دیگر نهادهای اطلاعاتی می توانند با نزدیک شدن و ارتباط گیری با رهبران اقشار تاثیرگذار برافکار عمومی از طرق مختلف، توضیح و تبیین مسئله برای آن ها، افکار عمومی را در موضوعات خاص نظیر آزادی اطلاعات و حق دسترسی به آن توجیه نمایند، این امر می تواند یکی از راه های ارتباط متقابل اطلاعاتی بین مردم و نهاد امنیتی باشد.
چرا که رهبران افکار عمومی در مرحله اول به راحتی می توانند از طریق رسانه هایی که به نوعی بلندگو یا تریبون آن ها محسوب می شود نظرات خود را به عامه مردم القا کرده و برآن ها اعمال نفوذ نمایند مخصوصا اگر از رسانه هایی مثل تلویزیون در این مسیر استفاده شود که خود به خاطر تاثیرپذیری ذاتی اش به افراد اعتبار می بخشد و این اعتبار منبع پیام را افزایش می دهد.
این روش می تواند هم بر عامه مردم تاثیرگذار باشد و هم بر مدیران و کارگزاران سازمان ها تا بتوان قدم هایی را در جهت رسیدن به این حق مسلم شهروندان یعنی امنیت در جامعه را شامل شد.
شهروندان یک جامعه که از سواد اطلاعاتی برخوردار هستند می دانند چطور از اطلاعات به منظور بهره بیشتر در کار و زندگی روزمره شان استفاده نمایند، اطلاعات سودمند را هنگامی که تصمیماتی می گیرند و اینکه چگونه انجام دهند تعیین می نمایند.
آن ها قادرند اخبار خود، سخنرانی های سیاسی را ارزیابی کنند و تشخیص دهند که چه وقتی کاربرد اطلاعاتی در آن ها وجود دارد، بنابراین آن ها ممکن است با همین ارتباط گیری ها تصمیم اطلاعاتی درستی اتخاذ نمایند.
این شهروندان قدر ارزش قدرت اطلاعات را می دانند، چنین افرادی معتقدند به منظور نشان دادن مشکلات و سوالات در زندگی و جوامعشان در اجتماع به اطلاعات نیازمندند.
7348/ 3020
انتهای پیام مشارکت و همکاری مردم می تواند در تمامی اتفاقات تاثیر بسزایی بر امنیت جامعه داشته باشد که از مصداق های مهم آن تاثیر بر امنیت انسانی است.
این مدل ارتباط و تعامل با نهادهای اطلاعاتی نیاز به ضوابط خاص و ویژه ای ندارد، بلکه از این مهم می توان در میان تمامی اقشار جامعه با هرسبک و مدلی استفاده بهینه کرد و در نتیجه می تواند در کنترل عوامل پیشگیری کننده از کلیه اقدامات علیه امنیت ملی شده و موجب ارتقاء سطح امنیت فرد و متعاقب آن جامعه گردد.
از این رو پرداختن به این موضوع مهم می تواند در دستور کار هر نظام حاکمی که به دنبال ایجاد امنیت برای مردم است قرار بگیرد.
مسلما مدیران بخش های مختلف سازمان های اطلاعاتی و امنیتی کشور باید به راه های جلب مشارکت افراد جامعه در خصوص اطلاعات مردمی توجه بیشتری نمایند و در این راه با اعتمادسازی هرچه بیشتر افراد مختلف را علاقمند به کمک رسانی در ایجاد امنیت پایدار ترغیب نمایند.
در ارتباط گیری مردم با نهاد اطلاعاتی برای تامین امنیت، مهمترین ارکانی که باید به آن ها توجه شود، شامل موارد ذیل است:
-ارتباط دوستانه با تمامی گروه های سنی، اعتقادی، مخالفان و...
-سهیم نمودن افراد در برخی از کارهای مقدماتی به نوعی مانند دهه اول انقلاب اسلامی که مردم خود داوطلبانه با نهاد اطلاعاتی در ارتباط بودند.
-جلب اعتماد مردم در ارتباط گیری های دوطرفه و تضمین عدم ایجاد مشکل برای افرادی که با نهاد اطلاعاتی همکاری دارند.
-نقش آموزش و پرورش در فرهنگ سازی این ارتباط امنیتی میان مردم و اطلاعات
-آگاهی بخشی در خصوص مسئولیت پذیری مردم در امنیت خود و جامعه
-اطلاع رسانی به مردم در خصوص تهدیدات
-آموزش مسائل اطلاعات به مردم
بدون تردید، تامین امنیت فردی و جمعی همه اقشار مختلف مردم و مصونیت بخشیدن جان و مال و ناموس شهروندان، از وظایف مهم نهادهای اطلاعاتی در هر نظام سیاسی است، از این رو حساسیت، دشورای و پیچیدگی این اقدامات امنیتی لزوم مشارکت و همکاری مردم در ارتباط با اطلاعات در این خصوص را دو چندان می کند، یعنی کلیه شهروندان مجاز و موظف هستند در تامین امنیت خود و دیگران نقشی فعال ایفا نمایند.
این نقش فعال با الفبای ارتباط با نهاد امنیتی اطلاعاتی شروع می شود و هر آنچه رابطه مذکور بیشتر و عمیق تر انجام شود، بازتاب ایجاد امنیت آن بیش از پیش خواهد بود.
بدیهی است که عدم ارتباط با اطلاعات هرچند هم که فرد از توانمندی های بالایی برخوردار باشد نمی تواند بازتابی که در یک تلاش جمعی صورت می گیرد را شامل شده و نتیجه مطلوب تری را به دست آورد.
به نظر می رسد تنها راه آرامش و اطمینان خاطر در جامعه برای مردم در موضوع امنیت این است که چنانچه ارتباط و اطلاعات مردمی پشتیبان این نهادهای مسئول در این زمینه نباشد به میزان قابل توجهی می تواند ضریب امنیتی را کاهش دهد.
قسمتی از چاره اندیشی برای مواردی که در ارتباط مردم با دستگاه اطلاعاتی موثر بوده به شرح ذیل است:
در همین راستا ضعف اطلاعاتی افراد و عدم وجود آموزش های لازم در خصوص موارد و اقدامات مشکوک، تخلیه های تلفنی، عدم اعتماد به نهادهای برقرار کننده امنیت و... از سوی دولت و خانواده ها، یکی از مهمترین عواملی است که موجب به خطر افتادن امنیت افراد در بخش ها و جنبه های مختلف امنیت انسانی می شود، بهترین راه در برابر این معضلات همان ارتباط پیوسته و دائمی میان مردم و دستگاه های اطلاعاتی است.
همچنین پیدایش نظام هایی از ارتباطات که توزیع و انتقال سریع و گسترده پیام ها را از یک نقطه به نقطه دیگر امکان پذیر ساخته و این نظام ها، ابتدا از طریق الکترونیکی کردن اطلاعات، یکدست شدند و سپس با پیشرفت های روز افزون فناوری ها از راه دیجیتالی کردن آن ها توانستند بر عواملی چون فضا، زمان و مکان غلبه نمایند.
در این راستا، جهان با ظهور رسانه های جدید ارتباطی مانند فکس، تلویزیون های ماهواره ای و اینترنت وارد'دوره دوم رسانه ها' شده است که کاملا با'دوره اول رسانه ها' متفاوت است.
رسانه ها، با تکنولوژی های ارتباطی فیلم، رادیو و تلویزیون و ویدئو شناخته می شود و با توسعه جریان ارتباطی تلفن همراه است، هر رسانه ای خود حامل پیام و فرهنگ خاصی است از این رو رسانه های الکترونیکی جدید، حامل پیام ها و فرهنگ خاصی هستند که با گسترش آن ها، آن پیامدها و فرهنگ ها نیز انتشار می یابد، از میان این رسانه های جدید می توان به نقش رایانه و اینترنت در این رابطه اشاره کرد.
بیان راهکاری مناسب برای ارتباط گیری هرچه بیشتر مردم با اطلاعات بصورت بروز شده و با استفاده از آخرین امکانات و تجهیزات تکنولوژی، می توان مسیری را در این جهت ایجاد نمود، هرچند در ابتدای کار برقراری کلیه راه های امنیتی برای همین مسیر ارتباطی جدید لازم و بسیار حیاتی است.
پیشنهاد این ارتباط گیری های مستمر و دائمی میان مردم و اطلاعات برعهده روابط عمومی وزارت اطلاعات است که به عنوان حلقه واسط و اتصال دهنده نهادها و سازمان ها و اکنون کلیه اقشار مردم، در جهات ایجاد امنیت دائمی، باید در ایجاد ارتباط بیشتر و پیشرفته تر نقش حیاتی خود را ایفا کند.
یک نهاد اطلاعاتی می تواند با کسب اعتبار و جلب اعتماد مخاطبان در جهت ارتباط اطلاعاتی با نمایندگانی از کلیه گروه ها و اقشار در رده های سنی مختلف، نفوذ بر افکار عمومی، رسیدن به هدف خود را قریب الوقوع تر نماید آن هم با استفاده از عوامل موثر بر افکار عمومی که مهمترین آن ها رهبران افکار عمومی و رسانه های جمعی می باشند.
از سویی دیگر نهادهای اطلاعاتی می توانند با نزدیک شدن و ارتباط گیری با رهبران اقشار تاثیرگذار برافکار عمومی از طرق مختلف، توضیح و تبیین مسئله برای آن ها، افکار عمومی را در موضوعات خاص نظیر آزادی اطلاعات و حق دسترسی به آن توجیه نمایند، این امر می تواند یکی از راه های ارتباط متقابل اطلاعاتی بین مردم و نهاد امنیتی باشد.
چرا که رهبران افکار عمومی در مرحله اول به راحتی می توانند از طریق رسانه هایی که به نوعی بلندگو یا تریبون آن ها محسوب می شود نظرات خود را به عامه مردم القا کرده و برآن ها اعمال نفوذ نمایند مخصوصا اگر از رسانه هایی مثل تلویزیون در این مسیر استفاده شود که خود به خاطر تاثیرپذیری ذاتی اش به افراد اعتبار می بخشد و این اعتبار منبع پیام را افزایش می دهد.
این روش می تواند هم بر عامه مردم تاثیرگذار باشد و هم بر مدیران و کارگزاران سازمان ها تا بتوان قدم هایی را در جهت رسیدن به این حق مسلم شهروندان یعنی امنیت در جامعه را شامل شد.
شهروندان یک جامعه که از سواد اطلاعاتی برخوردار هستند می دانند چطور از اطلاعات به منظور بهره بیشتر در کار و زندگی روزمره شان استفاده نمایند، اطلاعات سودمند را هنگامی که تصمیماتی می گیرند و اینکه چگونه انجام دهند تعیین می نمایند.
آن ها قادرند اخبار خود، سخنرانی های سیاسی را ارزیابی کنند و تشخیص دهند که چه وقتی کاربرد اطلاعاتی در آن ها وجود دارد، بنابراین آن ها ممکن است با همین ارتباط گیری ها تصمیم اطلاعاتی درستی اتخاذ نمایند.
این شهروندان قدر ارزش قدرت اطلاعات را می دانند، چنین افرادی معتقدند به منظور نشان دادن مشکلات و سوالات در زندگی و جوامعشان در اجتماع به اطلاعات نیازمندند.
7348/ 3020
کپی شد
