به گزارش ایرنا ادهم مظفری در 27 اسفند سال 1376 با نجات جان دانش آموز خود از غرق شدن در رودخانه 'کام' روستای 'الک' از توابع بخش مرکزی شهرستان کامیاران و مرگ خود در این حادثه انشای ایثار و فداکاری را برای همیشه بر صحفه تاریخ این شهرستان نوشت.
این مراسم که شامگاه جمعه با حضور خانواده و بسیاری از شاگردان ادهم مظفری، شاعران، نویسندگان و خیران بزرگ استان برگزار شد 2 صندلی خالی داشت که یکی از آنها متعلق به معلم ادهم مظفری و دیگری جای خالی شهین فریدی شاگرد نجات یافته او بود.
امروز بعد از 19 سال، تداعی فداکاری این معلم و برگزاری یادواره هایی برای زنده نگه داشتن نام او این انتظار را در ذهن ها ایجاد می کند که دانش آموز نجات یافته از آن حادثه در یادواره ها و محافلی که برای این معلم ایثارگر برگزار می شود حضور داشته باشد.
شهین به این مراسم نیامده بود نه به این دلیل که خودش حاضر به شرکت در این مراسم نبود بلکه به این دلیل که افکار همسرش با رسانه ای شدن او و گرفتن عکس و مصاحبه از او همخوانی ندارد.
با شنیدن این موضوع، این سوال در وجودم جوانه زد که اگر شهین فریدی، احمد، حامد، حمید فریدی بود ( و نه یک زن) باز هم بعد از 19 سال کسی صدای او را در مورد معلمش که زندگی دوباره به او بخشید است نمی شنید؟
هر سخنرانی که در این آیین بر روی سن می رفت دل خوش می شدم که نامی از شهین، صاحب و بزرگترین غایب این مجلس برده شود اما هر بار که سخنران ها پایین می آمدند یادم می افتاد که جای خالی زن ها به ندرت پیش می آید که احساس شود.
شهین من زبان تو می شوم تا به مردم دیارم بگویم سکوت من بزرگترین فریاد برای گفتن این مسئله است که معلم فداکار سرزمین من برای جاودانه ماندن به انسان های آزاده و فداکاری چون تو به دور از افکاری مانند اینکه آن انسان زن است یا مرد نیاز دارد.
در این یادواره شعرها، داستان ها و مطالب علمی و ادبی زیاد در مورد معلم فداکار ادهم مظفری گفته شد اما جای ادهم مظفری خالی بود تا مانند 19 سال پیش فداکاری کند و یادی از شاگردش کند.
فداکاری این بزرگ مرد تاریخ شهرستان کامیاران نتایج، اثرات و بازتاب های مختلفی در جامعه داشته به صورتی که هنوز بعد از گذشت این همه سال اگر موضوع انشای دانش آموزان کامیارانی توصیف فداکاری باشد نام ادهم مظفری درخشان ترین نام برای توصیف فداکاری است.
7349/6108
یادداشت: ژاله گرگانی /** انتشار دهنده: امید بهمنی
**آگاهی از آخرین اخبار استان کردستان در کانال زیر:
@IRNASANANDAJ
https://telegram.me/joinchat/DHygAj7hzZXSBJmWuX3Bvg
انتهای پیام این مراسم که شامگاه جمعه با حضور خانواده و بسیاری از شاگردان ادهم مظفری، شاعران، نویسندگان و خیران بزرگ استان برگزار شد 2 صندلی خالی داشت که یکی از آنها متعلق به معلم ادهم مظفری و دیگری جای خالی شهین فریدی شاگرد نجات یافته او بود.
امروز بعد از 19 سال، تداعی فداکاری این معلم و برگزاری یادواره هایی برای زنده نگه داشتن نام او این انتظار را در ذهن ها ایجاد می کند که دانش آموز نجات یافته از آن حادثه در یادواره ها و محافلی که برای این معلم ایثارگر برگزار می شود حضور داشته باشد.
شهین به این مراسم نیامده بود نه به این دلیل که خودش حاضر به شرکت در این مراسم نبود بلکه به این دلیل که افکار همسرش با رسانه ای شدن او و گرفتن عکس و مصاحبه از او همخوانی ندارد.
با شنیدن این موضوع، این سوال در وجودم جوانه زد که اگر شهین فریدی، احمد، حامد، حمید فریدی بود ( و نه یک زن) باز هم بعد از 19 سال کسی صدای او را در مورد معلمش که زندگی دوباره به او بخشید است نمی شنید؟
هر سخنرانی که در این آیین بر روی سن می رفت دل خوش می شدم که نامی از شهین، صاحب و بزرگترین غایب این مجلس برده شود اما هر بار که سخنران ها پایین می آمدند یادم می افتاد که جای خالی زن ها به ندرت پیش می آید که احساس شود.
شهین من زبان تو می شوم تا به مردم دیارم بگویم سکوت من بزرگترین فریاد برای گفتن این مسئله است که معلم فداکار سرزمین من برای جاودانه ماندن به انسان های آزاده و فداکاری چون تو به دور از افکاری مانند اینکه آن انسان زن است یا مرد نیاز دارد.
در این یادواره شعرها، داستان ها و مطالب علمی و ادبی زیاد در مورد معلم فداکار ادهم مظفری گفته شد اما جای ادهم مظفری خالی بود تا مانند 19 سال پیش فداکاری کند و یادی از شاگردش کند.
فداکاری این بزرگ مرد تاریخ شهرستان کامیاران نتایج، اثرات و بازتاب های مختلفی در جامعه داشته به صورتی که هنوز بعد از گذشت این همه سال اگر موضوع انشای دانش آموزان کامیارانی توصیف فداکاری باشد نام ادهم مظفری درخشان ترین نام برای توصیف فداکاری است.
7349/6108
یادداشت: ژاله گرگانی /** انتشار دهنده: امید بهمنی
**آگاهی از آخرین اخبار استان کردستان در کانال زیر:
@IRNASANANDAJ
https://telegram.me/joinchat/DHygAj7hzZXSBJmWuX3Bvg
کپی شد
