کیوان مرادی عکاس طبیعت اهل مریوان روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: پرنده کورکور بال سیاه را سه سال متوالی است که در حاشیه تالاب زریبار مشاهده می کنم.
وی اضافه کرد: سال 97 موفق به عکاسی از اینگونه پرنده نشدم ولی سال 96 و امسال توانستم چند قطعه عکس از این پرنده زیبا بگیرم که اردیبهشت سال جاری در روستای دره تفی واقع در حاشیه تالاب زریبار آن را مشاهده کردم.
این عکاس مریوانی با اشاره به اینکه عکس هایش در کمیته ثبت پرندگان ایران ثبت و منتشر شده است، افزود: علاوه بر این پرنده در اردیبهشت امسال گونه کمیاب کوکوی خالدار را هم در حومه روستای سیف از دیگر روستاهای حاشیه تالاب زریبار مشاهده و ثبت کردم.
مرادی یادآور شد: فروردین امسال هم گونه های فلامینگو و کشیم بزرگ و جوجه هایش را در تالاب بین المللی زریبار مشاهده و ثبت کردم.
کوکوی خالدار بزرگ 39 سانتیمتر است، نشانه های تشخیص آن عبارتند از کاکل مشخص، دم دراز با کناره های سفید که شاهپرهای آن از وسط به کنار بتدریج کوتاه تر می شود و سطح پشتی قهوه ای پر از لکه های سفید، سطح شکمی و طرفین سر آن سفید کرمی و گلویش زرد رنگ است، حلقه چشمی آن به رنگ نارنجی روشن است، پرنده نابالغ سر تقریبا سیاه و بدون کاکل دارد و شاهپرهای نخستین آن بلوطی پررنگ است.
این پرنده در فصل زادآوری خیلی پر سر و صدا و خودنماست و اغلب روی پرچین ها می نشیند، از لحاظ رفتار گاهی شبیه زاغی است، پروازش نسبتا پر توان و مستقیم است و همچون کوکی تاجدار پرنده ای است اجتماعی.
زیستگاه کوکوی خالدار در حاشیه یا فضاهای باز وسط جنگل، باغات زیتون و دشته های پر بوته و کم درخت دیده می شود، از نظر لانه سازی، انگل پرندگان دیگر بوده معمولا در آشیانه پرندگان خانواده کلاغ (به خصوص زاغی) تخم گذاری می کند و غالبا در یک آشیانه چند تخم می گذارد.
کورکور بال سیاه هم پرنده ای است شکاری که به وسیله اندازه کوچک، رنگ سفید و روشن و سیاهی روی شانه هایش از سایر کورکور ها قابل تشخیص است.
رنگ کلی بدنش روشن است سطح پشتی، کمر و بال هایش خاکستری رنگ است که این رنگ بطور کمرنگ تر تا پشت گردن و روی سرش ادامه دارد.
جلوی پیشانی و گونه های این پرنده سفید است و یک خط ابرویی سیاه روی چشمانش دیده می شود، لکه سیاه، بزرگ و مشخصی روی شانه هایش وجود دارد، دمش به غیر از دو پر وسطی خاکستری رنگش سفید است و معمولا در هنگام نشسته بال هایش را زیر دم قرار می دهد.
سطح شکمی این پرنده سفید است و شاهپر های اولیه و ثانویه بالش تیره تر هستند، سرش بزرگ و جغد مانند است و معمولا بر روی سفیدی شکم و خاکستری کمرش، طیفی از رنگ نخودی به چشم می خورد.
پرنده نابالغ قهوه ای رنگ تر است و روی سر و کمرش پرهای قهوه ای با خال های سفید رنگی وجود دارد.
پرنده نر و ماده از لحاظ ظاهری شبیه یکدیگرند ولی ماده ها اندکی بزرگترند از پرندگان و پستانداران کوچک، مخصوصا خرگوش ها تغذیه می کند و برای شکار مانند دلیجه بالای سر شکارش بطور ثابت بال می زند و به یکباره بر روی طعمه اش فرود می آید.
در پرواز به غیر از شاهپرهای اولیه و ثانویه اش که سیاه و تیره تر دیده می شوند، سفیدی سایر قسمت های بدنش بطور محسوسی مشاهده می شود.
به وسیله اندازه کوچک و نوع پروازش از نر سنقر سفید و خاکستری تشخیص داده می شود، رنگ چشم هایش قرمز و رنگ پاها و منقارش زرد است که در انتها به سیاهی می گراید.
9936/9102
انتهای پیام وی اضافه کرد: سال 97 موفق به عکاسی از اینگونه پرنده نشدم ولی سال 96 و امسال توانستم چند قطعه عکس از این پرنده زیبا بگیرم که اردیبهشت سال جاری در روستای دره تفی واقع در حاشیه تالاب زریبار آن را مشاهده کردم.
این عکاس مریوانی با اشاره به اینکه عکس هایش در کمیته ثبت پرندگان ایران ثبت و منتشر شده است، افزود: علاوه بر این پرنده در اردیبهشت امسال گونه کمیاب کوکوی خالدار را هم در حومه روستای سیف از دیگر روستاهای حاشیه تالاب زریبار مشاهده و ثبت کردم.
مرادی یادآور شد: فروردین امسال هم گونه های فلامینگو و کشیم بزرگ و جوجه هایش را در تالاب بین المللی زریبار مشاهده و ثبت کردم.
کوکوی خالدار بزرگ 39 سانتیمتر است، نشانه های تشخیص آن عبارتند از کاکل مشخص، دم دراز با کناره های سفید که شاهپرهای آن از وسط به کنار بتدریج کوتاه تر می شود و سطح پشتی قهوه ای پر از لکه های سفید، سطح شکمی و طرفین سر آن سفید کرمی و گلویش زرد رنگ است، حلقه چشمی آن به رنگ نارنجی روشن است، پرنده نابالغ سر تقریبا سیاه و بدون کاکل دارد و شاهپرهای نخستین آن بلوطی پررنگ است.
این پرنده در فصل زادآوری خیلی پر سر و صدا و خودنماست و اغلب روی پرچین ها می نشیند، از لحاظ رفتار گاهی شبیه زاغی است، پروازش نسبتا پر توان و مستقیم است و همچون کوکی تاجدار پرنده ای است اجتماعی.
زیستگاه کوکوی خالدار در حاشیه یا فضاهای باز وسط جنگل، باغات زیتون و دشته های پر بوته و کم درخت دیده می شود، از نظر لانه سازی، انگل پرندگان دیگر بوده معمولا در آشیانه پرندگان خانواده کلاغ (به خصوص زاغی) تخم گذاری می کند و غالبا در یک آشیانه چند تخم می گذارد.
کورکور بال سیاه هم پرنده ای است شکاری که به وسیله اندازه کوچک، رنگ سفید و روشن و سیاهی روی شانه هایش از سایر کورکور ها قابل تشخیص است.
رنگ کلی بدنش روشن است سطح پشتی، کمر و بال هایش خاکستری رنگ است که این رنگ بطور کمرنگ تر تا پشت گردن و روی سرش ادامه دارد.
جلوی پیشانی و گونه های این پرنده سفید است و یک خط ابرویی سیاه روی چشمانش دیده می شود، لکه سیاه، بزرگ و مشخصی روی شانه هایش وجود دارد، دمش به غیر از دو پر وسطی خاکستری رنگش سفید است و معمولا در هنگام نشسته بال هایش را زیر دم قرار می دهد.
سطح شکمی این پرنده سفید است و شاهپر های اولیه و ثانویه بالش تیره تر هستند، سرش بزرگ و جغد مانند است و معمولا بر روی سفیدی شکم و خاکستری کمرش، طیفی از رنگ نخودی به چشم می خورد.
پرنده نابالغ قهوه ای رنگ تر است و روی سر و کمرش پرهای قهوه ای با خال های سفید رنگی وجود دارد.
پرنده نر و ماده از لحاظ ظاهری شبیه یکدیگرند ولی ماده ها اندکی بزرگترند از پرندگان و پستانداران کوچک، مخصوصا خرگوش ها تغذیه می کند و برای شکار مانند دلیجه بالای سر شکارش بطور ثابت بال می زند و به یکباره بر روی طعمه اش فرود می آید.
در پرواز به غیر از شاهپرهای اولیه و ثانویه اش که سیاه و تیره تر دیده می شوند، سفیدی سایر قسمت های بدنش بطور محسوسی مشاهده می شود.
به وسیله اندازه کوچک و نوع پروازش از نر سنقر سفید و خاکستری تشخیص داده می شود، رنگ چشم هایش قرمز و رنگ پاها و منقارش زرد است که در انتها به سیاهی می گراید.
9936/9102
کپی شد
