به گزارش خبرنگار ایرنا، سفرهای نوروز98 آغاز شده و بخشی از مسافران و گردشگران ایرانی چمدان های خود را بستند و مقصدشان را هم تعیین کردند و در این بین عده ای از این مسافران دیدن مناظر بکر غرب کشور به ویژه کردستان را انتخاب کردند.
کردستان از ظرفیت های گردشگری اعم از تاریخی، مذهبی و طبیعی فراوانی برخودار است و هر یک از شهرهای آن جاذبه های خاص خود را دارد که چشم هر رهگذری را به خود خیره می کند.
مریوان، نگین گردشگری کردستان است که از سنندج مرکز استان باید 130 کیلومتر مسافت را به سمت غرب طی کنید تا به این شهر مملو از زیبایی های خدادادی برسید.
اگر برای نخستین بار است با خودروی شخصی وارد جاده پرپیچ و خم محور سنندج - مریوان می شوید زیاد محو تابلوی طبیعت در این مسیر نشوید و دین مناظر این مسیر را به زمان برگشت خود از این شهر اختصاص دهید.
محو زیبایی طبیعت شدن در این مسیر که یکی از محورهای حادثه خیز کشور محسوب می شود بی شک عواقب خوبی به دنبال ندارد و یک لحظه غفلت می تواند عامل برخورد با وسیله نقلیه روبه رو ، انحراف از جاده و یا پرت شدن در دره های عمیق این مسیر شود.
**شهرجهانی کلاش
مریوان از اوایل سال 96 به عنوان شهر جهانی کلاش مطرح و جشن جهانی شدن آن همان سال برگزار شد و این مسئله نویدبخش حضور گردشگران خارجی بیشتری در این شهر بود.
نخستین نشانه شهر جهانی کلاش را به محض ورود به مریوان با دیدن المان کلاش در میدان ورودی آن نظاره می کنیم و سپس وجود خیابانی به نام کلاش که بیش از 50 باب مغازه تولید و فروش این پاافزار کُردی در آن قرار دارد از دیگر علائم مشهود شهر کلاش است.
علاوه براین مغازه ها در فروشگاه ها و مجتمع های تجاری سطح شهر هم کلاش به فروش می رسد به عبارتی هر نقطه از مریوان را که بگردید نشانه ای از این پای افزار را خواهید دید حالا چه پشت ویترین ها و چه در پای مردم.
قدمت ساخت کلاش در کردستان به 800 سال پیش بر می گردد و نمونه کلاش پیرشالیار که در مرقد این عالم بزرگوار در هورامان وجود دارد، گویای این قدمت و تاریخ کهن تولید این نوع کفش است.
این پای افزار از مواد طبیعی موجود منطقه مانند نخ و چرم تولید می شود و از اواسط فصل بهار تا اواخر تابستان که دیگر بارندگی را شاهد نیستیم مورد استفاده قرار می گیرد.
کلاش تنها پای افزاری است که پوشیدن لنگه های چپ و راست آن با هم تفاوتی ندارد و برای حفظ فُرم آن هم باید هر چند مدت آنرا راست و چپ و یا چپ و راست به پا کرد.
یکی از شاخص های ممتاز و حائز اهمیت این پای افزار این است که چه در زمان تولید و چه بعد از مصرف هیچ نوع آلودگی محیط زیستی به دنبال ندارد چراکه مواد مصرفی آن کاملا طبیعی است و ساخت آن هم توسط مردان و زنان سختکوش کُرد انجام می شود.
مواد اولیه مورد نیاز برای تولید کلاش شامل پارچه نخی مانند متقال، چلوار، نخ تابیده شده نمره، لایه، لایه پوست، یا چرم گاو است.
کلاش صنعت دست اهالی مناطق کُردنشین است که بیشترین بافنده های این صنعت که بیش از 11 هزار نفر می شوند در شهر مریوان هستند و از این تعداد برای بیش از چهار هزار و 500 نفر پروانه کسب صادر شده است.
** تالاب بین المللی زریبار
این تالاب در فاصله سه کیلومتری شمال‌غربی شهر مریوان، در ارتفاع 1250 متری از سطح دریا قرار گرفته است و آب آن از تعدادی چشمه‌های کف‌جوش و همچنین نزولات جوی تامین می شود.
این تالاب بزرگترین و زیباترین دریاچه آب شیرین غرب ایران و یکی از منحصر بفردترین دریاچه‌های آب شیرین جهان به شمار می‌رود.
طول این دریاچه حدود پنج کیلومتر و عرض آن حدود 1.6 کیلومتر، وسعت تالاب بدلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر و حداقل و حداکثر عمق آن به ترتیب 2 و 6 متر است.
زریبار در یک دره طولی وسیع قرار دارد و از 2 طرف غرب و شرق با کوه های پوشیده از جنگل احاطه شده و پوشش غالب اراضی منطقه را جنگل و بیشه زارهای نیمه انبوه تشکیل می دهد که گونه غالب جنگلی آن بلوط ایرانی است.
تاکنون 97 نوع پرنده، 31 گونه پستاندار، 13 گونه خزنده، 11 نوع ماهی یک گونه مارماهی، پنج گونه فیتوپلانکتون و 17 گونه زئوپلانکتون در تالاب بین المللی زریبار شناسایی شده است.
پوشش گیاهی این تالاب متشکل از گیاهان شناوری چون سراتوفیلیوم، سریوفیلیوم و گونه هایی از گیاهان خاردار و گونه های نی، هزارنی، بارهنگ آبی، نیلوفر آبی، علف هفت بند، پیچک ها، لویی، بزواش، جگن و نعناع است.
سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی و ماهی گامبوزیا از جمله گونه های بومی و ماهی آمور سفید، کپور آیینه ای، کپور معمولی، کپور سرگنده (بیگ هد) و فیتوفاک از جمله گونه های غیربومی این دریاچه است.
وجود فضاهای تفریحی، ورزشی، اقامتی و پذیرائی در قسمت شمالی دریاچه سبب خلق مناظر زیبائی در مسیر دریاچه شده است.
این دریاچه به عنوان یکصد و دومین اثر طبیعی در 20 بهمن 1389 در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت و 13 بهمن سال 97 همزمان با روز جهانی تالاب ها بعد از گذشت یک دهه از آغاز فرآیند ثبت تالاب زریبار در کنوانسیون بین المللی رامسر، به عنوان بیست و پنجمین تالاب ایران در فهرست این کنواسیون ثبت شد.
روستاهای حاشیه زریبار هم چون روستای ده رتفی از دیگر جاذبه های گردشگری مریوان است، این روستا در حوزه پرنده نگری شناخته شده است و مردم آن با ساخت لانه هایی برای گونه های مختلف پرندگان علاوه بر ایجاد شرایط مطلوب برای حضور پرندگان منجر به مهیاکردن بسترجذب گردشگران هم شدند.
** جاده مریوان ـ باشماق (بازارچه مرزی)
بازارچه مرزی باشماق در فاصله 16 کیلومتری دریاچه زریوار واقع شده که تعداد زیادی تجار، بازرگان خارجی و داخلی و پیله ور محلی و شرکت‌های حمل و نقل ترانزیتی کالا در آن فعالیت دارند.
این جاده در حال حاضر بدلیل ایجاد ارتباط بین شهر مریوان با بازارچه دارای عملکرد ترانزیت کالا بوده و جدا از آن مردم برای دیدن بازارچه مرزی و آثار هشت سال دفاع مقدس نیز از آن استفاده می کنند.
** دشت بیلو
دشت بیلو در 15 کیلومتری شهر مریوان قرار دارد و با پوشش گیاهی مناسب و چشمه‌های آب و همچنین جنگل های اطراف آن پذیرای تعداد زیادی از اهالی شهر و روستاهای اطراف است.
مردم در دامن طبیعت زیبا و سرسبز این دشت بویژه در طول روز و ایام تعطیلات ساعت ها وقت خود را به تفرج در آنجا سپری می‌کنند، زمین های اطراف این دشت در گذشته بدلیل حاصلخیزی برای برنج کاری مورد استفاده قرار می گرفت.
** قلعه امام (قلعهٔ هلوخان)
قلعه تاریخی امام یا هلو خان در سه کیلومتری جنوب شرقی مریوان قرار دارد که بر اساس اطلاعات تاریخی در قرن هشتم ه.ش در زمان حکمرانی اردلان‌ها در دوران صفوی برروی کوهی با نام کوه امام به ارتفاع 1600 متر که مشرف و مسلط به دشت و شهر فعلی مریوان است قرار دارد.
این قلعه توسط امیر حمزه بابان در سال 752 (ه.ش) بنیاد نهاده شد و سپس سرخاب بیگ اردلان نیز در سال 902 (ه. ش) آن را از نو ساخت.
قلعه امام بعدها به قلعه مریوان معروف شد و به مدت سه قرن مقر اصلی حکومت‌های محلی بابان و اردلان‌ها بود.
قلعه مریوان یکی از آثار دیرین این سرزمین کهن است که بسیاری از آثار تاریخی، فرهنگی و هنری مردم این مرز و بوم در آن ثبت شده است.
**دشت ناوطاق گاران
ناوطاق گاران در 40 کیلومتری شهر مریوان و مابین بخش‌های سرشیو و مرکزی قرار دارد، این دشت در فصل بهار به واسطه سرسبزی و طبیعت زیبا و چشمه‌های آب، پذیرای گردشگران زیادی است؛ در اطراف این دشت کوه‌های بلندی سر به فلک کشیده زیبایی خاصی به این منطقه داده اند.
در این دشت گیاهان خوراکی زیادی مانند ریواس، پیچک، کنگر و قارچ خوراکی وجود دارد که در فصل بهار روزانه تعداد قابل ملاحظه‌ای از اهالی روستاهای اطراف برای جمع آوری گیاهان سنتی و محلی به آنجا مراجعه می کنند.
** منطقه ملاقوبی
ملاقوبی در سه کیلومتری مریوان در شمال اراضی روستاهای هجرت و جنوب شرقی روستای برقلعه قرار گرفته و از قدیم الایام به عنوان زیارتگاه و تفریحگاه مردم منطقه بوده است.
نام این محل به واسطه وجود زیارتگاه شخصی به نام ملا قوبی نامگذاری شده و علاوه بر آن بدلیل وجود طبیعت سرسبز و چشمه‌های آب و درختان جنگلی از مناطق دیدنی مریوان است.
پل گاران در 15 کیلومتری شرق مریوان و مسجد سور(سرخ) در محدوده روستای برقلعه از آثار تاریخی منحصر بفرد در شهرستان مریوان هستند که قدمت ساخت آنها به دوره صفویه بر می گردد.
تا کنون 51 اثر تاریخی مریوان در فهرست آثار باستانی کشور به ثبت رسیده است، علاوه بر آن این شهرستان دارای 135 اثر باستانی شناسایی از دوره های مختلف تاریخی از هزاره سوم قبل از میلاد تا دوره های مختلف معاصر است که 50 درصد این آثار قابلیت ثبت در فهرست آثار باستانی کشور را دارند.
مریوان این روزها دیگر زیاد نیازی به معرفی ندارد چراکه امروز شهری شناخته شده هم در ایران و هم خارج از کشور است و از این پس می طلبد مردم و مسئولان در کنار هم برای ارتقای زیرساخت های آن در حوزه های مختلف به ویژه گردشگری تلاش کنند.
استان کردستان دارای یک هزار و 519 اثر تاریخی شناسایی شده شامل آثار باستانی، غارهای طبیعی، درختان کهنسال، میراث منقول، قنات و مکان های طبیعی است و هم اکنون 828 مورد از این تعداد شامل 763 اثر تاریخی، هشت مورد میراث طبیعی، 49 مورد میراث معنوی و هشت مورد میراث منقول است.
9936 / 3034
انتهای پیام کردستان از ظرفیت های گردشگری اعم از تاریخی، مذهبی و طبیعی فراوانی برخودار است و هر یک از شهرهای آن جاذبه های خاص خود را دارد که چشم هر رهگذری را به خود خیره می کند.
مریوان، نگین گردشگری کردستان است که از سنندج مرکز استان باید 130 کیلومتر مسافت را به سمت غرب طی کنید تا به این شهر مملو از زیبایی های خدادادی برسید.
اگر برای نخستین بار است با خودروی شخصی وارد جاده پرپیچ و خم محور سنندج - مریوان می شوید زیاد محو تابلوی طبیعت در این مسیر نشوید و دین مناظر این مسیر را به زمان برگشت خود از این شهر اختصاص دهید.
محو زیبایی طبیعت شدن در این مسیر که یکی از محورهای حادثه خیز کشور محسوب می شود بی شک عواقب خوبی به دنبال ندارد و یک لحظه غفلت می تواند عامل برخورد با وسیله نقلیه روبه رو ، انحراف از جاده و یا پرت شدن در دره های عمیق این مسیر شود.
**شهرجهانی کلاش
مریوان از اوایل سال 96 به عنوان شهر جهانی کلاش مطرح و جشن جهانی شدن آن همان سال برگزار شد و این مسئله نویدبخش حضور گردشگران خارجی بیشتری در این شهر بود.
نخستین نشانه شهر جهانی کلاش را به محض ورود به مریوان با دیدن المان کلاش در میدان ورودی آن نظاره می کنیم و سپس وجود خیابانی به نام کلاش که بیش از 50 باب مغازه تولید و فروش این پاافزار کُردی در آن قرار دارد از دیگر علائم مشهود شهر کلاش است.
علاوه براین مغازه ها در فروشگاه ها و مجتمع های تجاری سطح شهر هم کلاش به فروش می رسد به عبارتی هر نقطه از مریوان را که بگردید نشانه ای از این پای افزار را خواهید دید حالا چه پشت ویترین ها و چه در پای مردم.
قدمت ساخت کلاش در کردستان به 800 سال پیش بر می گردد و نمونه کلاش پیرشالیار که در مرقد این عالم بزرگوار در هورامان وجود دارد، گویای این قدمت و تاریخ کهن تولید این نوع کفش است.
این پای افزار از مواد طبیعی موجود منطقه مانند نخ و چرم تولید می شود و از اواسط فصل بهار تا اواخر تابستان که دیگر بارندگی را شاهد نیستیم مورد استفاده قرار می گیرد.
کلاش تنها پای افزاری است که پوشیدن لنگه های چپ و راست آن با هم تفاوتی ندارد و برای حفظ فُرم آن هم باید هر چند مدت آنرا راست و چپ و یا چپ و راست به پا کرد.
یکی از شاخص های ممتاز و حائز اهمیت این پای افزار این است که چه در زمان تولید و چه بعد از مصرف هیچ نوع آلودگی محیط زیستی به دنبال ندارد چراکه مواد مصرفی آن کاملا طبیعی است و ساخت آن هم توسط مردان و زنان سختکوش کُرد انجام می شود.
مواد اولیه مورد نیاز برای تولید کلاش شامل پارچه نخی مانند متقال، چلوار، نخ تابیده شده نمره، لایه، لایه پوست، یا چرم گاو است.
کلاش صنعت دست اهالی مناطق کُردنشین است که بیشترین بافنده های این صنعت که بیش از 11 هزار نفر می شوند در شهر مریوان هستند و از این تعداد برای بیش از چهار هزار و 500 نفر پروانه کسب صادر شده است.
** تالاب بین المللی زریبار
این تالاب در فاصله سه کیلومتری شمال‌غربی شهر مریوان، در ارتفاع 1250 متری از سطح دریا قرار گرفته است و آب آن از تعدادی چشمه‌های کف‌جوش و همچنین نزولات جوی تامین می شود.
این تالاب بزرگترین و زیباترین دریاچه آب شیرین غرب ایران و یکی از منحصر بفردترین دریاچه‌های آب شیرین جهان به شمار می‌رود.
طول این دریاچه حدود پنج کیلومتر و عرض آن حدود 1.6 کیلومتر، وسعت تالاب بدلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر و حداقل و حداکثر عمق آن به ترتیب 2 و 6 متر است.
زریبار در یک دره طولی وسیع قرار دارد و از 2 طرف غرب و شرق با کوه های پوشیده از جنگل احاطه شده و پوشش غالب اراضی منطقه را جنگل و بیشه زارهای نیمه انبوه تشکیل می دهد که گونه غالب جنگلی آن بلوط ایرانی است.
تاکنون 97 نوع پرنده، 31 گونه پستاندار، 13 گونه خزنده، 11 نوع ماهی یک گونه مارماهی، پنج گونه فیتوپلانکتون و 17 گونه زئوپلانکتون در تالاب بین المللی زریبار شناسایی شده است.
پوشش گیاهی این تالاب متشکل از گیاهان شناوری چون سراتوفیلیوم، سریوفیلیوم و گونه هایی از گیاهان خاردار و گونه های نی، هزارنی، بارهنگ آبی، نیلوفر آبی، علف هفت بند، پیچک ها، لویی، بزواش، جگن و نعناع است.
سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی و ماهی گامبوزیا از جمله گونه های بومی و ماهی آمور سفید، کپور آیینه ای، کپور معمولی، کپور سرگنده (بیگ هد) و فیتوفاک از جمله گونه های غیربومی این دریاچه است.
وجود فضاهای تفریحی، ورزشی، اقامتی و پذیرائی در قسمت شمالی دریاچه سبب خلق مناظر زیبائی در مسیر دریاچه شده است.
این دریاچه به عنوان یکصد و دومین اثر طبیعی در 20 بهمن 1389 در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت و 13 بهمن سال 97 همزمان با روز جهانی تالاب ها بعد از گذشت یک دهه از آغاز فرآیند ثبت تالاب زریبار در کنوانسیون بین المللی رامسر، به عنوان بیست و پنجمین تالاب ایران در فهرست این کنواسیون ثبت شد.
روستاهای حاشیه زریبار هم چون روستای ده رتفی از دیگر جاذبه های گردشگری مریوان است، این روستا در حوزه پرنده نگری شناخته شده است و مردم آن با ساخت لانه هایی برای گونه های مختلف پرندگان علاوه بر ایجاد شرایط مطلوب برای حضور پرندگان منجر به مهیاکردن بسترجذب گردشگران هم شدند.
** جاده مریوان ـ باشماق (بازارچه مرزی)
بازارچه مرزی باشماق در فاصله 16 کیلومتری دریاچه زریوار واقع شده که تعداد زیادی تجار، بازرگان خارجی و داخلی و پیله ور محلی و شرکت‌های حمل و نقل ترانزیتی کالا در آن فعالیت دارند.
این جاده در حال حاضر بدلیل ایجاد ارتباط بین شهر مریوان با بازارچه دارای عملکرد ترانزیت کالا بوده و جدا از آن مردم برای دیدن بازارچه مرزی و آثار هشت سال دفاع مقدس نیز از آن استفاده می کنند.
** دشت بیلو
دشت بیلو در 15 کیلومتری شهر مریوان قرار دارد و با پوشش گیاهی مناسب و چشمه‌های آب و همچنین جنگل های اطراف آن پذیرای تعداد زیادی از اهالی شهر و روستاهای اطراف است.
مردم در دامن طبیعت زیبا و سرسبز این دشت بویژه در طول روز و ایام تعطیلات ساعت ها وقت خود را به تفرج در آنجا سپری می‌کنند، زمین های اطراف این دشت در گذشته بدلیل حاصلخیزی برای برنج کاری مورد استفاده قرار می گرفت.
** قلعه امام (قلعهٔ هلوخان)
قلعه تاریخی امام یا هلو خان در سه کیلومتری جنوب شرقی مریوان قرار دارد که بر اساس اطلاعات تاریخی در قرن هشتم ه.ش در زمان حکمرانی اردلان‌ها در دوران صفوی برروی کوهی با نام کوه امام به ارتفاع 1600 متر که مشرف و مسلط به دشت و شهر فعلی مریوان است قرار دارد.
این قلعه توسط امیر حمزه بابان در سال 752 (ه.ش) بنیاد نهاده شد و سپس سرخاب بیگ اردلان نیز در سال 902 (ه. ش) آن را از نو ساخت.
قلعه امام بعدها به قلعه مریوان معروف شد و به مدت سه قرن مقر اصلی حکومت‌های محلی بابان و اردلان‌ها بود.
قلعه مریوان یکی از آثار دیرین این سرزمین کهن است که بسیاری از آثار تاریخی، فرهنگی و هنری مردم این مرز و بوم در آن ثبت شده است.
**دشت ناوطاق گاران
ناوطاق گاران در 40 کیلومتری شهر مریوان و مابین بخش‌های سرشیو و مرکزی قرار دارد، این دشت در فصل بهار به واسطه سرسبزی و طبیعت زیبا و چشمه‌های آب، پذیرای گردشگران زیادی است؛ در اطراف این دشت کوه‌های بلندی سر به فلک کشیده زیبایی خاصی به این منطقه داده اند.
در این دشت گیاهان خوراکی زیادی مانند ریواس، پیچک، کنگر و قارچ خوراکی وجود دارد که در فصل بهار روزانه تعداد قابل ملاحظه‌ای از اهالی روستاهای اطراف برای جمع آوری گیاهان سنتی و محلی به آنجا مراجعه می کنند.
** منطقه ملاقوبی
ملاقوبی در سه کیلومتری مریوان در شمال اراضی روستاهای هجرت و جنوب شرقی روستای برقلعه قرار گرفته و از قدیم الایام به عنوان زیارتگاه و تفریحگاه مردم منطقه بوده است.
نام این محل به واسطه وجود زیارتگاه شخصی به نام ملا قوبی نامگذاری شده و علاوه بر آن بدلیل وجود طبیعت سرسبز و چشمه‌های آب و درختان جنگلی از مناطق دیدنی مریوان است.
پل گاران در 15 کیلومتری شرق مریوان و مسجد سور(سرخ) در محدوده روستای برقلعه از آثار تاریخی منحصر بفرد در شهرستان مریوان هستند که قدمت ساخت آنها به دوره صفویه بر می گردد.
تا کنون 51 اثر تاریخی مریوان در فهرست آثار باستانی کشور به ثبت رسیده است، علاوه بر آن این شهرستان دارای 135 اثر باستانی شناسایی از دوره های مختلف تاریخی از هزاره سوم قبل از میلاد تا دوره های مختلف معاصر است که 50 درصد این آثار قابلیت ثبت در فهرست آثار باستانی کشور را دارند.
مریوان این روزها دیگر زیاد نیازی به معرفی ندارد چراکه امروز شهری شناخته شده هم در ایران و هم خارج از کشور است و از این پس می طلبد مردم و مسئولان در کنار هم برای ارتقای زیرساخت های آن در حوزه های مختلف به ویژه گردشگری تلاش کنند.
استان کردستان دارای یک هزار و 519 اثر تاریخی شناسایی شده شامل آثار باستانی، غارهای طبیعی، درختان کهنسال، میراث منقول، قنات و مکان های طبیعی است و هم اکنون 828 مورد از این تعداد شامل 763 اثر تاریخی، هشت مورد میراث طبیعی، 49 مورد میراث معنوی و هشت مورد میراث منقول است.
9936 / 3034
کپی شد
