در این مطلب آمده است: تولد «رسانه های زیرزمینی» در عصر گسترش و تقویت فضای مجازی، باعث افزایش غبارآلود شدن فضای رسانه ای جریان اصلی شده و قدرت مانور را خصوصا از رسانه های منتقد گرفته است.
قبل از تولد فضای مجازی، شبنامه های متنوع با روش های سنتی، جنگ روانی فضای جامعه را مدیریت می کردند و معمولا شبانگاهان مقابل در منازل و مغازه ها به تابلو اعلانات سیاسی تبدیل می شد.
اگر چه آن هم در نوع خود تاثیر گذار بود ولی ظهور فضای مجازی با انواع پیچیدگی های فنی، فصل نوینی از عملیات روانی در جامعه را باب کرد.
همانگونه که از اسمش پیداست فضای مجازی به اندازه کافی خودش غبارآلود و سردرگم است و در سایه تحولی که در این فضا ایجاد شده پیچیدگی های مضاعفی را در حوزه های مختلف اجتماعی از این فضا شاهد هستیم.
بخشی از فضای مجازی مربوط به هیجانات و سرگرمی های روزمره جوانان و کودکانه می باشد و بخش دیگر آن در اختیار شخصیت ها و جریانات مجازی و مجهول الهویه و بخش اندکی از آن در راستای عقل علم و فکر انسان ها است.
آنچه که مدنظر این گزارش است استفاده از این فضا در راستای اهداف به دور از اخلاق رسانه ای است.
بخصوص در مناسبت های مختلف سیاسی یا مواجهات پنهانی جریانات یا اشخاص که این تقابلات به اوج خود می رسد توده های بی هویت رسانه های مجازی، میدانی برای تاخت و تاز افراد یا جریانات بی هویت شده اند.
متاسفانه در این فضا وقایع سیاه و سفید، واقعی و مجازی آنچنان در دل هم فرو رفته اند که قدرت تشخیص را از آدمی سلب کرده اند.
در این فضای مجازی، انسان های مجازی با اخبار مجازی به جز تیره کردن فضای جامعه سود دیگری ندارند.
منظور از این نوع رسانه ها اشاره به رسانه هایی است که در داخل و بدون هویت ترویج و تجهیز می شوند و گرنه رسانه های مربوط به جریانات بیرونی و اپوزسیون دارای مسیر خاص خود هستند که خارج از این نوشتار است.
اخیرا جامعه کردستان شاهد ظهور قارچ گونه کانال های تلگرامی با هدف گذاری مشخص و با هدف تخریب فرد یا جریانی خاص سات و این اقدامات زیرزمینی قبل از اینکه موجب روشنگری جامعه بشود بیشتر به افزایش عقده های اجتماعی و رواج بی اخلاقی منجر می شود.
کانال هایی که هیچگونه جوابگویی به مراجع قانونی نداشته و تنها به تخلیه عقده های فردی و جریانی خلاصه می گردد.
اصول حرفه ای رسانه ای می گوید هر نقد و نظری نسبت به فرد یا جریانی، با رعایت اخلاق رسانه ای در قالب گزارش و خبر ارائه داده شود تا کمکی به رفع مشکلات جامعه باشد به نظر می رسد کسانی که به این رسانه ها پناه می برند یا ادله های قوی ندارند و یا آداب و فنون حرفه ای نویسی را نمی دانند.
این رسانه ها که هیچ نشانی از گرداندگان آنان یافت نمی شود و به هیج نهاد و ارگانی هم پاسخگو نیستند، چنان فضایی آکنده از پیچیدگی های مخوف ایجاد کرده اند که پی بردن به اهداف گردانندگان آنها تقریبا غیر ممکن است.
این نوع رسانه ها معمولا بر یک سری موج های خبری سوار می شوند یا برخی موج سازی های انتزاعی ایجاد می کنند.
در پاره ای از مواقع هم با مانورهای عجیب و غریب و طرح ادعاهای عجیب در مورد برخی ضعف ها و نارسایی ها چنان فضایی پر ابهام ایجاد می کنند که دست رسانه های شناخته شده منتقد را می بندند و اصل موضوع را به حواشی متوهمانه ای می برند که دیگر نمی شود کاستی ها را با دید منطقی پیگیری کرد.
این رسانه ها به توجه به ماهیت شان چنان هیجان آفرینی می کنند که رسانه های جریان اصلی را به حاشیه برده و در دراز مدت خسارت جبران ناپذیری بر پیکر افکار عمومی وارد می آورند.
این روش زیرزمینی نه مشکلی از جامعه حل می کند و نه تاثیرات ماندگاری خواهد داشت تنها عقده ای به صورت مقطعی برطرف می شود.
بهتر است کسانی که هدفشان اصلاح امور جامعه است در رسانه های شفاف با اسامی واقعی مطالب خود را مطرح کنند ضمن اینکه محتواهای منتشره در رسانه های زیرزمینی نه جامعه را به اقناع می رساند و نه مستمسکی برای مراجع قضایی خواهد بود.
در اینجا جای تقدیر است از کسانی که با چهره واقعی و با قلم حقیقی مطالبات خود را در هر رسانه های به صورت شفاف اعلام می کنند.
اخیرا استفاده از رسانه های زیرزمینی آهنگ تندتری به خود گرفته و با نزدیک شدن به انتخابات مجلس متعدد و متنوع گردیده اند.
متاسفانه برخی مسئولین هم به علت کم آوردن در بسیاری حوزه ها معمولا پای ثابت این تریبون های زیرزمینی هستند و جواب برخی انتقادها را با رسانه های زیر زمینی می دهند.
مشاهده شده در پاره ای مواقع برای ابقا و یا انتصاب مدیران هم به این تریبون ها پناه می برند البته متولیان این نوع تریبون ها حتما دارای توجیهاتی برای اقدامات خود هستند اما هر انگیزه ای داشته باشند قطعا مصالح و منافع مردم در آن در نظر گرفته نشده است.
متاسفانه مراجع ذیربط هم واکنشی به این تریبون ها نشان نمی دهند اگر آنها ادعا کنند اشرافیتی برآنها ندارند با توجه به تکنولوژی های جدید، این فرضیه پذیرفته نیست و اگر بگویند مجوز قضایی می خواهد که مدعی العموم به عنوان متولی این امور می تواند ورود پیدا کند تا اینکه مطالبات و مطالبه گری را به مسیر اصلی خود هدایت کنند.
به نظر می رسد بسیاری از این تریبون ها از فضای بینابینی مراجع قدرت استفاده می کنند که شک و تردیدهایی را بدنبال دارد که لازم است این مراجع اقدامات مقتضی را انجام دهند اما آن چیزی که معلوم است تریبون های زیر زمینی نه اینکه باری از دوش جامعه بر نخواهد داشت بلکه موجب ترویج فرهنگ منحط بی اخلاقی رسانه ای نیز خواهند بود.
با توجه به فراهم بودن امکانات فضای مجازی از جمله تلگرام، اینستاگرام، توئیتر، فیسبوک و پیام رسان های داخلی، رسانه های جریان اصلی خصوصا رسانه های منتقد باید به عنوان زبان مطالبات مردم شریف کُرد در چارچوب قوانین عمل کنند.
مخاطبان شریف تر و نجیب تر از آن هستند که با تریبون های زیرزمینی آنها را به اضلال بکشانند.
منبع: هفته نامه آوات
انتهای پیام قبل از تولد فضای مجازی، شبنامه های متنوع با روش های سنتی، جنگ روانی فضای جامعه را مدیریت می کردند و معمولا شبانگاهان مقابل در منازل و مغازه ها به تابلو اعلانات سیاسی تبدیل می شد.
اگر چه آن هم در نوع خود تاثیر گذار بود ولی ظهور فضای مجازی با انواع پیچیدگی های فنی، فصل نوینی از عملیات روانی در جامعه را باب کرد.
همانگونه که از اسمش پیداست فضای مجازی به اندازه کافی خودش غبارآلود و سردرگم است و در سایه تحولی که در این فضا ایجاد شده پیچیدگی های مضاعفی را در حوزه های مختلف اجتماعی از این فضا شاهد هستیم.
بخشی از فضای مجازی مربوط به هیجانات و سرگرمی های روزمره جوانان و کودکانه می باشد و بخش دیگر آن در اختیار شخصیت ها و جریانات مجازی و مجهول الهویه و بخش اندکی از آن در راستای عقل علم و فکر انسان ها است.
آنچه که مدنظر این گزارش است استفاده از این فضا در راستای اهداف به دور از اخلاق رسانه ای است.
بخصوص در مناسبت های مختلف سیاسی یا مواجهات پنهانی جریانات یا اشخاص که این تقابلات به اوج خود می رسد توده های بی هویت رسانه های مجازی، میدانی برای تاخت و تاز افراد یا جریانات بی هویت شده اند.
متاسفانه در این فضا وقایع سیاه و سفید، واقعی و مجازی آنچنان در دل هم فرو رفته اند که قدرت تشخیص را از آدمی سلب کرده اند.
در این فضای مجازی، انسان های مجازی با اخبار مجازی به جز تیره کردن فضای جامعه سود دیگری ندارند.
منظور از این نوع رسانه ها اشاره به رسانه هایی است که در داخل و بدون هویت ترویج و تجهیز می شوند و گرنه رسانه های مربوط به جریانات بیرونی و اپوزسیون دارای مسیر خاص خود هستند که خارج از این نوشتار است.
اخیرا جامعه کردستان شاهد ظهور قارچ گونه کانال های تلگرامی با هدف گذاری مشخص و با هدف تخریب فرد یا جریانی خاص سات و این اقدامات زیرزمینی قبل از اینکه موجب روشنگری جامعه بشود بیشتر به افزایش عقده های اجتماعی و رواج بی اخلاقی منجر می شود.
کانال هایی که هیچگونه جوابگویی به مراجع قانونی نداشته و تنها به تخلیه عقده های فردی و جریانی خلاصه می گردد.
اصول حرفه ای رسانه ای می گوید هر نقد و نظری نسبت به فرد یا جریانی، با رعایت اخلاق رسانه ای در قالب گزارش و خبر ارائه داده شود تا کمکی به رفع مشکلات جامعه باشد به نظر می رسد کسانی که به این رسانه ها پناه می برند یا ادله های قوی ندارند و یا آداب و فنون حرفه ای نویسی را نمی دانند.
این رسانه ها که هیچ نشانی از گرداندگان آنان یافت نمی شود و به هیج نهاد و ارگانی هم پاسخگو نیستند، چنان فضایی آکنده از پیچیدگی های مخوف ایجاد کرده اند که پی بردن به اهداف گردانندگان آنها تقریبا غیر ممکن است.
این نوع رسانه ها معمولا بر یک سری موج های خبری سوار می شوند یا برخی موج سازی های انتزاعی ایجاد می کنند.
در پاره ای از مواقع هم با مانورهای عجیب و غریب و طرح ادعاهای عجیب در مورد برخی ضعف ها و نارسایی ها چنان فضایی پر ابهام ایجاد می کنند که دست رسانه های شناخته شده منتقد را می بندند و اصل موضوع را به حواشی متوهمانه ای می برند که دیگر نمی شود کاستی ها را با دید منطقی پیگیری کرد.
این رسانه ها به توجه به ماهیت شان چنان هیجان آفرینی می کنند که رسانه های جریان اصلی را به حاشیه برده و در دراز مدت خسارت جبران ناپذیری بر پیکر افکار عمومی وارد می آورند.
این روش زیرزمینی نه مشکلی از جامعه حل می کند و نه تاثیرات ماندگاری خواهد داشت تنها عقده ای به صورت مقطعی برطرف می شود.
بهتر است کسانی که هدفشان اصلاح امور جامعه است در رسانه های شفاف با اسامی واقعی مطالب خود را مطرح کنند ضمن اینکه محتواهای منتشره در رسانه های زیرزمینی نه جامعه را به اقناع می رساند و نه مستمسکی برای مراجع قضایی خواهد بود.
در اینجا جای تقدیر است از کسانی که با چهره واقعی و با قلم حقیقی مطالبات خود را در هر رسانه های به صورت شفاف اعلام می کنند.
اخیرا استفاده از رسانه های زیرزمینی آهنگ تندتری به خود گرفته و با نزدیک شدن به انتخابات مجلس متعدد و متنوع گردیده اند.
متاسفانه برخی مسئولین هم به علت کم آوردن در بسیاری حوزه ها معمولا پای ثابت این تریبون های زیرزمینی هستند و جواب برخی انتقادها را با رسانه های زیر زمینی می دهند.
مشاهده شده در پاره ای مواقع برای ابقا و یا انتصاب مدیران هم به این تریبون ها پناه می برند البته متولیان این نوع تریبون ها حتما دارای توجیهاتی برای اقدامات خود هستند اما هر انگیزه ای داشته باشند قطعا مصالح و منافع مردم در آن در نظر گرفته نشده است.
متاسفانه مراجع ذیربط هم واکنشی به این تریبون ها نشان نمی دهند اگر آنها ادعا کنند اشرافیتی برآنها ندارند با توجه به تکنولوژی های جدید، این فرضیه پذیرفته نیست و اگر بگویند مجوز قضایی می خواهد که مدعی العموم به عنوان متولی این امور می تواند ورود پیدا کند تا اینکه مطالبات و مطالبه گری را به مسیر اصلی خود هدایت کنند.
به نظر می رسد بسیاری از این تریبون ها از فضای بینابینی مراجع قدرت استفاده می کنند که شک و تردیدهایی را بدنبال دارد که لازم است این مراجع اقدامات مقتضی را انجام دهند اما آن چیزی که معلوم است تریبون های زیر زمینی نه اینکه باری از دوش جامعه بر نخواهد داشت بلکه موجب ترویج فرهنگ منحط بی اخلاقی رسانه ای نیز خواهند بود.
با توجه به فراهم بودن امکانات فضای مجازی از جمله تلگرام، اینستاگرام، توئیتر، فیسبوک و پیام رسان های داخلی، رسانه های جریان اصلی خصوصا رسانه های منتقد باید به عنوان زبان مطالبات مردم شریف کُرد در چارچوب قوانین عمل کنند.
مخاطبان شریف تر و نجیب تر از آن هستند که با تریبون های زیرزمینی آنها را به اضلال بکشانند.
منبع: هفته نامه آوات
کپی شد
