«دنیا ویسی» با دنیایی از آرزوها صبح دوشنبه 16 مهر کوله پشتی اش را که همین چند وقت پیش از شهر خریده بود با کمک مادر بر شانه هایش انداخت تا مثل همیشه به سمت مدرسه ای برود که فردای آرزوهای خود را در آن می دید اما نمی دانست فرسودگی دیوار همان مدرسه به عنوان خانه دومش بلای جانش می شود.
این کودک هفت ساله به مدرسه رسید و در کلاس درس حاضر شد، زنگ نفریحش را رفت اما دیگر نتوانست به کلاس برگردد چرا که حسادت دیواره کهنه و فرسوده حیاط مدرسه بر رویش آوار شد و صدای ریزش آوار و ناله دنیا، 12 دانش آموز دیگر این مدرسه چند پایه را قبل از هر کسی با خبر کرد تا بدانند خطر بیخ گوششان است.
طبق اعلام اداره کل آموزش و پرورش کردستان بر اثر ریزش بخشی از دیوار حیاط آموزشگاه روستایی به علت فرسوده بودن بنا، یک دانش آموز پایه اول به نام دنیا ویسی مصدوم و سریعا توسط معلم مدرسه و پدرش به بیمارستان بعثت سنندج منتقل شد ولی او بر اثر جراحات وارده فوت کرد.
این حادثه تلنگری شد برای تسریع در روند نوسازی مدارس فرسوده ای که حداقل در استان کردستان، یک سوم مدارس را شامل می شود که روزانه جان تعدادی از دانش آموزانی را که آینده سازان کشور هستند را تهدید می کند.
پس از حادثه جانباختن دنیای هفت ساله، مسئولان آموزش و پرورش در برخی رسانه ها ضمن ابراز همدردی با خانواده این دانش آموز گفتند: بارها در جلسات و گفت و گوهای مختلف هشدار دادیم بسیاری از مدارس استان فرسوده است، اما مورد بی توجهی قرار گرفت.
سئوال اینجاست: چرا همیشه پس از حادثه به تکاپوی پیشگری و درمان می افتیم؟ این هشدار برای چه کسانی است؟ دانش آموزان، اولیا، مسئولان یا خود آموزش و پرورش با زیرمجموعه هایش؛ نوسازی مدارس در این میان چه نقشی دارد؟ چه کسی عهده دار اصلی پیگیری روند بازسازی و نوسازی مدارس است؟
مدرسه روستای گرماش سال 1359 تاسیس شده و اکنون سی و هشتمین سال بهره برداری خود را سپری می کند.
مسئولان آموزش و پرورش کردستان می گویند جزو مدارس فرسوده است حال به عنوان نگارنده سوال دارم: چرا به زعم اینکه مدرسه فرسوده است و احتمال وقوع یک حادثه در آن می رود نسبت به ایمن سازی آن با اندک هزینه ای اقدام نشده است؟
حادثه به نوعی شبیه حادثه آتش سوزی مدرسه دخترانه انقلاب اسلامی شین آباد در شهرستان پیرانشهر بود اما این بار جان دانش آموزی را گرفت که شاید در آینده با تلاش های خود تبدیل به شخصیتی مهم و تاثیر گذار می شد ولی با یک سهل انگاری، امروز بر دوش خانواده اش به خاک سپره می شود.
داده های آماری آموزش و پرورش کردستان حاکی از آن است که در حال حاضر از سه هزار و 800 مدرسه این استان، یک هزار و 73 مدرسه نیازمند تخریب و نوسازی است.
*خبرنگار ایرنا
انتهای پیام این کودک هفت ساله به مدرسه رسید و در کلاس درس حاضر شد، زنگ نفریحش را رفت اما دیگر نتوانست به کلاس برگردد چرا که حسادت دیواره کهنه و فرسوده حیاط مدرسه بر رویش آوار شد و صدای ریزش آوار و ناله دنیا، 12 دانش آموز دیگر این مدرسه چند پایه را قبل از هر کسی با خبر کرد تا بدانند خطر بیخ گوششان است.
طبق اعلام اداره کل آموزش و پرورش کردستان بر اثر ریزش بخشی از دیوار حیاط آموزشگاه روستایی به علت فرسوده بودن بنا، یک دانش آموز پایه اول به نام دنیا ویسی مصدوم و سریعا توسط معلم مدرسه و پدرش به بیمارستان بعثت سنندج منتقل شد ولی او بر اثر جراحات وارده فوت کرد.
این حادثه تلنگری شد برای تسریع در روند نوسازی مدارس فرسوده ای که حداقل در استان کردستان، یک سوم مدارس را شامل می شود که روزانه جان تعدادی از دانش آموزانی را که آینده سازان کشور هستند را تهدید می کند.
پس از حادثه جانباختن دنیای هفت ساله، مسئولان آموزش و پرورش در برخی رسانه ها ضمن ابراز همدردی با خانواده این دانش آموز گفتند: بارها در جلسات و گفت و گوهای مختلف هشدار دادیم بسیاری از مدارس استان فرسوده است، اما مورد بی توجهی قرار گرفت.
سئوال اینجاست: چرا همیشه پس از حادثه به تکاپوی پیشگری و درمان می افتیم؟ این هشدار برای چه کسانی است؟ دانش آموزان، اولیا، مسئولان یا خود آموزش و پرورش با زیرمجموعه هایش؛ نوسازی مدارس در این میان چه نقشی دارد؟ چه کسی عهده دار اصلی پیگیری روند بازسازی و نوسازی مدارس است؟
مدرسه روستای گرماش سال 1359 تاسیس شده و اکنون سی و هشتمین سال بهره برداری خود را سپری می کند.
مسئولان آموزش و پرورش کردستان می گویند جزو مدارس فرسوده است حال به عنوان نگارنده سوال دارم: چرا به زعم اینکه مدرسه فرسوده است و احتمال وقوع یک حادثه در آن می رود نسبت به ایمن سازی آن با اندک هزینه ای اقدام نشده است؟
حادثه به نوعی شبیه حادثه آتش سوزی مدرسه دخترانه انقلاب اسلامی شین آباد در شهرستان پیرانشهر بود اما این بار جان دانش آموزی را گرفت که شاید در آینده با تلاش های خود تبدیل به شخصیتی مهم و تاثیر گذار می شد ولی با یک سهل انگاری، امروز بر دوش خانواده اش به خاک سپره می شود.
داده های آماری آموزش و پرورش کردستان حاکی از آن است که در حال حاضر از سه هزار و 800 مدرسه این استان، یک هزار و 73 مدرسه نیازمند تخریب و نوسازی است.
*خبرنگار ایرنا
کپی شد
