خاصیت این بیت در شعر فردوسی که از قضا بر وزن فعولن، فعولن فعولن فعل یا متقارب مثمن محذوف است، رویکرد حماسی ایرانیان است که پایه آن گفت وگو و دیالوگ است.
نوروز نه فقط جشن نو شدن لباس ها طبیعت است، بلکه یک گفتمان تمدنی و اجتماعی گفت وگو محور است.
گفتمان تمدنی نوروز، به مثابه یک گفت وگو اجتماعی بر محور اعتدال است که بهار بسان یک رستاخیز ، همه را در بر می گیرد و از این اعتدال همه طبیعت تازه می شود.
در این گفتمان تاکید بر اعتدال گرایی عقلانی است، اعتدال گرایی عقلانی به این مفهوم که همه انسان های نوع بشر، به واسطه خاستگاه های تمدنی به یکدیگر احترام می گذارند و براساس هویت تاریخی نوروز ، این جریان فرهنگی دل انسان را به هم نزدیک تر می کند.
نوروز از منظر گفتمانی در سه دوره پیشا اسطوره ای، تاریخی و معاصر قابل بررسی است و به دلیل اینکه در دوره پیشا اسطوره ای و دوره تاریخی نوروز دستخوش تغییراتی شده است، ورود به مختصات این گفتمان کمی زمان بر است.
اما در مختصات گفتمانی دوره معاصر نوروز، همین بس که بسیاری از کشورهای جهان به نوروز احترام می گذارند و اکنون جغرافیای تمدنی نوروز از پارسی زبانان به سایر ملت های دیگر نیز کشیده شده است.
این توسعه یافتگی جغرافیایی نوروز نشان می دهد که مختصات نوروز در تضاد با ناسیونالیست گرایی صرف است و نوروز به مثابه یک گفت وگو ملی در نظر ایرانیان بوده است که مورد پذیرش همه سلیقه هاست.
در دین مبین اسلام نیز به صله ارحام و دیدار یکدیگر تاکید شده است که این دید و بازدیدهای نوروزی خود یک گفت و گو و گفتار را در پی دارد.
اکنون جشن نوروز در بیش از 10 کشور جهان و 11حوزه فرهنگی نوروز به صورت رسمی و در 40 کشور جهان به صورت نیمه رسمی به عنوان جشن بزرگ مردم شناخته می شود و این جشن به عنوان یکی از جشن های نوعدوستی و انسان دوستی ایرانیان از دوران کهن تاکنون در جهان شناخته شده است.
پیام بهار برای انسان ها به واسطه نوروز، زیستن در میانه و فارغ از افراط و تفریط است که هر کس به دنبال اعتدال است، نوروز را می تواند مصداق آن بداند.
نوروز، د ربین کشورهای جهان، تنها جشنی است که در بهار برپا می شود و بهار برای همه انسان ها با هر زبان و نژادی که باشند ،سر آغاز اعتدال ، زندگی ، نو شدن و تازه شدن است.
2097
انتهای پیام نوروز نه فقط جشن نو شدن لباس ها طبیعت است، بلکه یک گفتمان تمدنی و اجتماعی گفت وگو محور است.
گفتمان تمدنی نوروز، به مثابه یک گفت وگو اجتماعی بر محور اعتدال است که بهار بسان یک رستاخیز ، همه را در بر می گیرد و از این اعتدال همه طبیعت تازه می شود.
در این گفتمان تاکید بر اعتدال گرایی عقلانی است، اعتدال گرایی عقلانی به این مفهوم که همه انسان های نوع بشر، به واسطه خاستگاه های تمدنی به یکدیگر احترام می گذارند و براساس هویت تاریخی نوروز ، این جریان فرهنگی دل انسان را به هم نزدیک تر می کند.
نوروز از منظر گفتمانی در سه دوره پیشا اسطوره ای، تاریخی و معاصر قابل بررسی است و به دلیل اینکه در دوره پیشا اسطوره ای و دوره تاریخی نوروز دستخوش تغییراتی شده است، ورود به مختصات این گفتمان کمی زمان بر است.
اما در مختصات گفتمانی دوره معاصر نوروز، همین بس که بسیاری از کشورهای جهان به نوروز احترام می گذارند و اکنون جغرافیای تمدنی نوروز از پارسی زبانان به سایر ملت های دیگر نیز کشیده شده است.
این توسعه یافتگی جغرافیایی نوروز نشان می دهد که مختصات نوروز در تضاد با ناسیونالیست گرایی صرف است و نوروز به مثابه یک گفت وگو ملی در نظر ایرانیان بوده است که مورد پذیرش همه سلیقه هاست.
در دین مبین اسلام نیز به صله ارحام و دیدار یکدیگر تاکید شده است که این دید و بازدیدهای نوروزی خود یک گفت و گو و گفتار را در پی دارد.
اکنون جشن نوروز در بیش از 10 کشور جهان و 11حوزه فرهنگی نوروز به صورت رسمی و در 40 کشور جهان به صورت نیمه رسمی به عنوان جشن بزرگ مردم شناخته می شود و این جشن به عنوان یکی از جشن های نوعدوستی و انسان دوستی ایرانیان از دوران کهن تاکنون در جهان شناخته شده است.
پیام بهار برای انسان ها به واسطه نوروز، زیستن در میانه و فارغ از افراط و تفریط است که هر کس به دنبال اعتدال است، نوروز را می تواند مصداق آن بداند.
نوروز، د ربین کشورهای جهان، تنها جشنی است که در بهار برپا می شود و بهار برای همه انسان ها با هر زبان و نژادی که باشند ،سر آغاز اعتدال ، زندگی ، نو شدن و تازه شدن است.
2097
کپی شد
