نخستین گام ایرانیان برای اعلام پدیدار شدن نوروز را سبزه انداختن می دانند که سنتی دیرینه است، هر چند اکنون این رسم دیرین به رفتاری فردی تبدیل شده است.
سبزه به ناز آمدن در آستانه نوروز در ایرانیان نخستین نوید بهاری است و جوانه زدن دانه ها به منزله آن است که سالی سر سبز پدید آمده است.
حافظ در غزلی به این مساله اذعان دارد که 'رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید / وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید ' و این سبزه برآمدن ها، برای شاعران به مفهوم دمیدن روح بهار بر جسم سرد طبیعت است.
یا منوچهری دامغانی در قصیده ای ناب این رویش سبزه را با موسیقی طربناک قیاس می کند، چنانچه جایی می گوید: 'سبزه بهار نشینی و مطربت/ بر سبزه بهار زند سبزه بهار' و یا حکیم خیام نیز می گوید 'کاین سبزه که امروز تماشاگه تست / فردا همه از خاک تو برخواهد رست' و آن را رویش جان انسان بر می شمارد.
مولوی شاعر نامی ایرانی اما این کشت سبزه را به روایتی دیگر بیان می کند که 'کی بروید سبزه ذوق وصال / کی بجوشد چشمه ها ز آب زلال؟' و این سبزینه شدن ها در نزد او به منزله تولد دوباره انسان هاست.
در بخشی از حوزه اجتماعی نوروز ، کشت سبزه برای سفره ای که بعدها به هفت سین مرسوم شد، دارای رسم و رسومی بوده است که این روزها روبه فراموشی است.
اگر چه این روزها سبزه های پلاستیکی چینی جای سبزه های تازه ایرانی را گرفته است اما هنوز بسیاری از مردم در آستانه ورود به نوروز اقدام به کشت سبزه می کنند.
هنوز در بسیاری از روستاها یا شهرهای کوچک در آستانه فرارسیدن فصل بهار، مردم براساس یک سنت دیرین آیین سبزه کشی یا کشت سبزه نوروز را برگزار می کنند، تا بهار را مردم زودتر از صحرا و دمن به خانه های خود ببرند.
مردم با فرا رسیدن هفته پایانی اسفند و گذشتن از نیمه ماه آخر سال، در آیینی خاص اقدام به کشت سبزه نوروز می کنند.
رئیس بنیاد ایران شناسی چهارمحال و بختیاری می گوید: مردم در روزهای پایانی اسفندماه با کشت روباز گندم، عدس، ماش، لوبیا و برخی دیگر از حبوبات بر روی سینی و یا کوزه های رنگی به استقبال فرارسیدن نوروز و ایام بهار می روند.
دکتر عباس قنبری عدیوی در گفت وگو با ایرنا افزود: در این آیین، دانه ها و بذرهای جمع آوری شده گندم را درون طبق یا سینی ها چوبی، سفالی و یا فلزی می ریزند و یک پارچه نم دار سبز رنگ یا سفید بر روی آن می کشند و با خواندن دعا و آیه الکرسی خود را برای استقبال از عید نوروز آماده می کنند.
رئیس بنیاد ایران شناسی چهارمحال و بختیاری و معاون دانشگاه فرهنگیان کشور می گوید: پیشتر مردم بر روی دیوارهای خانه های خشتی 12 نوع از انواع سبزه، بذرهایی مانند گندم، ارزن و جو و عدس را کشت می کردند و به آن تفال می زدند، تا ببینند کدام محصول در سال پیش رو پر رونق تر خواهد بود.
به گفته او، پس از جوانه زدن و سبزکردن این بذرها، آن را درون سینی گذاشته و به عنوان یکی از سین های سفره هفت سین قرار می دهند.
قنبری یادآور شد: بستن سبزه به منظور هدایت و کنترل مواد غذایی و گره زدن آن در تیرروز فروردین نیز منزله علاقه مندی به توسعه طبیعت و گسترش فرهنگ کشاورزی است و در دوران گذشته، سبزه کشت شده را بر روی سکویی با نام میزدپان (میزبان) می گذاشته اند.
برخی از مردم چهارمحال وبختیاری معتقدند؛ کشت سبزه در روزهای پایانی اسفند آن هم به دست پیشکسوتان و سادات و بزرگان فامیل، موجب سبزی و سالی پربرکت برای اهل خانه می شود.
مردم چهارمحال وبختیاری بر این عقیده اند که کشت سبزه و جوانه از دیرباز در بین مردم رواج داشته و ریشه آن باستانی و سنتی است.
براساس اعتقاد آنها، کشت سبزه به هنگام فرا رسیدن نوروز به عنوان ترویج فرهنگ کار و توجه بخش کشاورزی و تفال زدن به محصولات می باشد.
به گزارش ایرنا، این آیین هنوز در بخش هایی از شهر شهرکرد به صورت نمادین با حضور بزرگان فامیل و اقوام برگزار می شود.
جشن نوروز در بیش از 10 کشور جهان و 11حوزه فرهنگی نوروز به صورت رسمی و در 40 کشور جهان به صورت نیمه رسمی به عنوان جشن بزرگ مردم شناخته می شود.
این جشن به عنوان یکی از جشن های نوعدوستی و انسان دوستی ایرانیان از دوران کهن تاکنون در جهان شناخته شده است.
گزارش از محمود رییسی**انتشاردهنده: جهانبخش صفری دهکردی
2097/6021
انتهای پیام سبزه به ناز آمدن در آستانه نوروز در ایرانیان نخستین نوید بهاری است و جوانه زدن دانه ها به منزله آن است که سالی سر سبز پدید آمده است.
حافظ در غزلی به این مساله اذعان دارد که 'رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید / وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید ' و این سبزه برآمدن ها، برای شاعران به مفهوم دمیدن روح بهار بر جسم سرد طبیعت است.
یا منوچهری دامغانی در قصیده ای ناب این رویش سبزه را با موسیقی طربناک قیاس می کند، چنانچه جایی می گوید: 'سبزه بهار نشینی و مطربت/ بر سبزه بهار زند سبزه بهار' و یا حکیم خیام نیز می گوید 'کاین سبزه که امروز تماشاگه تست / فردا همه از خاک تو برخواهد رست' و آن را رویش جان انسان بر می شمارد.
مولوی شاعر نامی ایرانی اما این کشت سبزه را به روایتی دیگر بیان می کند که 'کی بروید سبزه ذوق وصال / کی بجوشد چشمه ها ز آب زلال؟' و این سبزینه شدن ها در نزد او به منزله تولد دوباره انسان هاست.
در بخشی از حوزه اجتماعی نوروز ، کشت سبزه برای سفره ای که بعدها به هفت سین مرسوم شد، دارای رسم و رسومی بوده است که این روزها روبه فراموشی است.
اگر چه این روزها سبزه های پلاستیکی چینی جای سبزه های تازه ایرانی را گرفته است اما هنوز بسیاری از مردم در آستانه ورود به نوروز اقدام به کشت سبزه می کنند.
هنوز در بسیاری از روستاها یا شهرهای کوچک در آستانه فرارسیدن فصل بهار، مردم براساس یک سنت دیرین آیین سبزه کشی یا کشت سبزه نوروز را برگزار می کنند، تا بهار را مردم زودتر از صحرا و دمن به خانه های خود ببرند.
مردم با فرا رسیدن هفته پایانی اسفند و گذشتن از نیمه ماه آخر سال، در آیینی خاص اقدام به کشت سبزه نوروز می کنند.
رئیس بنیاد ایران شناسی چهارمحال و بختیاری می گوید: مردم در روزهای پایانی اسفندماه با کشت روباز گندم، عدس، ماش، لوبیا و برخی دیگر از حبوبات بر روی سینی و یا کوزه های رنگی به استقبال فرارسیدن نوروز و ایام بهار می روند.
دکتر عباس قنبری عدیوی در گفت وگو با ایرنا افزود: در این آیین، دانه ها و بذرهای جمع آوری شده گندم را درون طبق یا سینی ها چوبی، سفالی و یا فلزی می ریزند و یک پارچه نم دار سبز رنگ یا سفید بر روی آن می کشند و با خواندن دعا و آیه الکرسی خود را برای استقبال از عید نوروز آماده می کنند.
رئیس بنیاد ایران شناسی چهارمحال و بختیاری و معاون دانشگاه فرهنگیان کشور می گوید: پیشتر مردم بر روی دیوارهای خانه های خشتی 12 نوع از انواع سبزه، بذرهایی مانند گندم، ارزن و جو و عدس را کشت می کردند و به آن تفال می زدند، تا ببینند کدام محصول در سال پیش رو پر رونق تر خواهد بود.
به گفته او، پس از جوانه زدن و سبزکردن این بذرها، آن را درون سینی گذاشته و به عنوان یکی از سین های سفره هفت سین قرار می دهند.
قنبری یادآور شد: بستن سبزه به منظور هدایت و کنترل مواد غذایی و گره زدن آن در تیرروز فروردین نیز منزله علاقه مندی به توسعه طبیعت و گسترش فرهنگ کشاورزی است و در دوران گذشته، سبزه کشت شده را بر روی سکویی با نام میزدپان (میزبان) می گذاشته اند.
برخی از مردم چهارمحال وبختیاری معتقدند؛ کشت سبزه در روزهای پایانی اسفند آن هم به دست پیشکسوتان و سادات و بزرگان فامیل، موجب سبزی و سالی پربرکت برای اهل خانه می شود.
مردم چهارمحال وبختیاری بر این عقیده اند که کشت سبزه و جوانه از دیرباز در بین مردم رواج داشته و ریشه آن باستانی و سنتی است.
براساس اعتقاد آنها، کشت سبزه به هنگام فرا رسیدن نوروز به عنوان ترویج فرهنگ کار و توجه بخش کشاورزی و تفال زدن به محصولات می باشد.
به گزارش ایرنا، این آیین هنوز در بخش هایی از شهر شهرکرد به صورت نمادین با حضور بزرگان فامیل و اقوام برگزار می شود.
جشن نوروز در بیش از 10 کشور جهان و 11حوزه فرهنگی نوروز به صورت رسمی و در 40 کشور جهان به صورت نیمه رسمی به عنوان جشن بزرگ مردم شناخته می شود.
این جشن به عنوان یکی از جشن های نوعدوستی و انسان دوستی ایرانیان از دوران کهن تاکنون در جهان شناخته شده است.
گزارش از محمود رییسی**انتشاردهنده: جهانبخش صفری دهکردی
2097/6021
کپی شد
