نوروز به گاه خردمندان در روزشمار ایرانیان نه یک اتفاق تقویمی است، که یک رویداد و رخداد تمدنی و فرهنگی است.
نوروز در ذات اجتماعی خود یک تحول است،یک نهاده اجتماعی در بستر زمان تا با تغییر فصل ها، انسان نیز به امید زنده باشند.
یکی از وابستگی ها تمدنی نوروز، تهیه نو کرده ها و نو شدگی هاست که براساس یک سنت دیرین ساکنان حوزه تمدنی نوروز در این گاه بهاری، دست به نو شدن می زنند و نمونه بارز آن نو شدن در لباس هاست.
نوروز که می رسد بسیاری برای نو شدن ابتدا به اسباب آن فکر می کنند تا تحت هر شرایطی در دایره تعریف نو شدن قرار بگیرند.
یکی از این تعاریف در زمره لباس یا نظام جامع پوشاک اتفاق می افتد که براساس آن مردم با لباس نو به استقبال نوروز می روند.
بسیاری از مردم در روزهای آخر سال در تکاپوی خرید هستند و حتی کوچکترین نیازهای اقتصادی نیز در آستانه نوروز در سبد خریدهای کلان خانوارها قرار می گیرد.
از این روزها بازار شب عید در اقتصاد خرد و اقتصاد بازار تعریف خاص خود را دارد و بسیاری از مغازه داران و تولید کنندگان خرد، چشم به همین بازار شب عید دارند.
اما سالهاست که انگار نوروز نه گاه روز نو است که گاه لباس نو شدن است اما کدام لباس؟ نوروز ایرانی گاهی منتهی به لباس های مارک دار خارجی است.
شلوار، دامن، کت و کفش با آرم های مختلف و برندها به فورو وارد بازار شب عید می شود و عده ای نیز در مقام خرید تنها به دنبال برندهای خارجی می گردند.
در این بازار اگر سودی است نه با درویش خرسند که با تولید کنندگان چینی یا ترکیه ای است که نوروز ایرانی گاهی نوروز شیرین آنهاست تا هر چه لباس دارند وارد بازار ایران کنند.
این تنها حکایت لباس و کیف و کفش خارجی نوروز نیست، گاهی سبزه های چینی و گلهای پلاستیکی ترکی و سفره هفت سین سرامیکی ایتالیایی و حتی این اواخر نیز خروس سال نو چینی در بازار ایران سر بلند کرده است.
آیا براستی قرار است سفره نوروز ایرانی را ماهی قرمز چینی ، لباسهای رنگارنگ چینی، کیف های نیمه چرم چینی زنانه، کفش و صندل چینی، آینه و شمعدان چینی رنگین کنند؟
بدون شک در این بازار شب عید، بیشتر لباس ها تولید چین است و آن که خیلی برندباز باشد تولید کارخانه های ترکیه را بیشتر می پسند و شاید این وسط یکی دو تک پوش زنانه یا زیر شلوار مردان سهم تولید داخلی باشد.
بازار شب عید برای کاسب جماعت یک رونق اقتصادی خاصی دارد و در این بازار اجناس ارزان و شیک بیشتر مورد پسند مردم است اما تولید کننده ایرانی به فکر این بوده که تیپولوژی بازار شب عید را خودش در اقتصادی ایران تعریف کند؟.
وقتی مشتری یک تیپ لباس را می پسندند، تعدادی از کاسبان نیز از این سلیقه استقبال می کند و برای این که چک هایشان پول نشود و نان شان آجر نشود تا می تواند از این دست لباس ها را در مغازه خود می فروشد و او برایش فرقی نمی کند که جناس تولید کجاست فقط به دنبال جلب نظر مشتری است.
این رفتار شناسی در خرید جنس خارجی حتی باعث می شود گاهی تعدادی از تولید کنندگان داخلی نیز تولید خود را با نشان خارجی روانه بازار کنند و هراس از این که جنس ایرانی شب عید فروش نرود او را از ریسک پذیری تولید دور می کند.
اما این رفتار اقتصادی استقبال از جنس خارجی مغایر با سنت دیرین نوروز است، چرا نوروزی که با خود نوید کشت و زرع را به کشاورز وعده می دهد باید نوید خوشایندی به تولید کنندگان داخلی نیز بدهد.
نوروز اگر قرار است نوروز باشد باید به مثابه نوروز با آن رفتار کرد و مهمترین برخورد با تبار نوروز بهره گیری از تولیدات داخلی و نو شدن به واسطه لباس های ایرانی است.
هنوز در برخی از شهرهای حوزه تمدنی نوروز مانند کردستان یا خجند لباس محلی بخشی از آداب و سنن نوروزی است.
سوال اینجاست، مگر می شود با شلوار چینی که دارای مارکهای شانگها و دایمون است، به استقبال نوروز ایرانی رفت و نو شد؟.
نوروز،نوشدن طبیعت پس چه اشکالی دارد حالا که مردم دلهای خود را نو می کنند،در سال نو به عنوان یک سنت دیرین کفش و گیوه و لباس سنتی ایرانی بپوشند و لباس پارچه ای ایرانی بر تن کنند، همان گونه که در گذشته این ساده پوشی رواج داشته است.
به نظر برخی تبارشناسان نوروز ، گرایش مردم به لباسهای خارجی در ایام نوروز درست نیست و در نوروز باید گرایش به لباسهای بومی و محلی تقویت شود تا علاوه بر تقویت اقتصاد داخلی، عرصه کالای خارجی در ازدحام خرید شب نوروز موجب ضربه زدن به اقتصاد کشور نشود.
در حوزه تمدنی نوروز بسیاری از مردم با لباس هاس سنتی به استقبال سال نو می روند چه اینکه در آستانه نوروز مردم ترکمنستان هنوز مانند برخی از روستاییان ایرانی لباس های بومی و سنتی خود را می پوشند و در شب عید نوروز کمتر به لباس های خارجی روی خود نشان می دهند.
حالا نوروز 96 فرصت مطلوب برای پیوستن به جرگه جمعی خرید کالای ایرانی در شب عید است.
این خرید می تواند به تولید کنندگان داخلی اعتبار ببخشید و آنها را در نگهداشت نیروی کار بومی ترغیب کند.
تثبیت نیروی کار بومی در کارخانه های تولید داخلی یعنی خانواده ای هنوز نان می خورد و خانواده ای که نان دارد ، غم ندارد.
این نوروز را با لباس ایرانی تبریک بگویید حتی اگر لباس ایرانی از اندازه قد و قامت مشترکی بزرگتر باشد.
خبرنگار ایرنا در شهرکرد
2097/1042
**انتشار دهنده: فاطمه نوری جهانگرد
انتهای پیام نوروز در ذات اجتماعی خود یک تحول است،یک نهاده اجتماعی در بستر زمان تا با تغییر فصل ها، انسان نیز به امید زنده باشند.
یکی از وابستگی ها تمدنی نوروز، تهیه نو کرده ها و نو شدگی هاست که براساس یک سنت دیرین ساکنان حوزه تمدنی نوروز در این گاه بهاری، دست به نو شدن می زنند و نمونه بارز آن نو شدن در لباس هاست.
نوروز که می رسد بسیاری برای نو شدن ابتدا به اسباب آن فکر می کنند تا تحت هر شرایطی در دایره تعریف نو شدن قرار بگیرند.
یکی از این تعاریف در زمره لباس یا نظام جامع پوشاک اتفاق می افتد که براساس آن مردم با لباس نو به استقبال نوروز می روند.
بسیاری از مردم در روزهای آخر سال در تکاپوی خرید هستند و حتی کوچکترین نیازهای اقتصادی نیز در آستانه نوروز در سبد خریدهای کلان خانوارها قرار می گیرد.
از این روزها بازار شب عید در اقتصاد خرد و اقتصاد بازار تعریف خاص خود را دارد و بسیاری از مغازه داران و تولید کنندگان خرد، چشم به همین بازار شب عید دارند.
اما سالهاست که انگار نوروز نه گاه روز نو است که گاه لباس نو شدن است اما کدام لباس؟ نوروز ایرانی گاهی منتهی به لباس های مارک دار خارجی است.
شلوار، دامن، کت و کفش با آرم های مختلف و برندها به فورو وارد بازار شب عید می شود و عده ای نیز در مقام خرید تنها به دنبال برندهای خارجی می گردند.
در این بازار اگر سودی است نه با درویش خرسند که با تولید کنندگان چینی یا ترکیه ای است که نوروز ایرانی گاهی نوروز شیرین آنهاست تا هر چه لباس دارند وارد بازار ایران کنند.
این تنها حکایت لباس و کیف و کفش خارجی نوروز نیست، گاهی سبزه های چینی و گلهای پلاستیکی ترکی و سفره هفت سین سرامیکی ایتالیایی و حتی این اواخر نیز خروس سال نو چینی در بازار ایران سر بلند کرده است.
آیا براستی قرار است سفره نوروز ایرانی را ماهی قرمز چینی ، لباسهای رنگارنگ چینی، کیف های نیمه چرم چینی زنانه، کفش و صندل چینی، آینه و شمعدان چینی رنگین کنند؟
بدون شک در این بازار شب عید، بیشتر لباس ها تولید چین است و آن که خیلی برندباز باشد تولید کارخانه های ترکیه را بیشتر می پسند و شاید این وسط یکی دو تک پوش زنانه یا زیر شلوار مردان سهم تولید داخلی باشد.
بازار شب عید برای کاسب جماعت یک رونق اقتصادی خاصی دارد و در این بازار اجناس ارزان و شیک بیشتر مورد پسند مردم است اما تولید کننده ایرانی به فکر این بوده که تیپولوژی بازار شب عید را خودش در اقتصادی ایران تعریف کند؟.
وقتی مشتری یک تیپ لباس را می پسندند، تعدادی از کاسبان نیز از این سلیقه استقبال می کند و برای این که چک هایشان پول نشود و نان شان آجر نشود تا می تواند از این دست لباس ها را در مغازه خود می فروشد و او برایش فرقی نمی کند که جناس تولید کجاست فقط به دنبال جلب نظر مشتری است.
این رفتار شناسی در خرید جنس خارجی حتی باعث می شود گاهی تعدادی از تولید کنندگان داخلی نیز تولید خود را با نشان خارجی روانه بازار کنند و هراس از این که جنس ایرانی شب عید فروش نرود او را از ریسک پذیری تولید دور می کند.
اما این رفتار اقتصادی استقبال از جنس خارجی مغایر با سنت دیرین نوروز است، چرا نوروزی که با خود نوید کشت و زرع را به کشاورز وعده می دهد باید نوید خوشایندی به تولید کنندگان داخلی نیز بدهد.
نوروز اگر قرار است نوروز باشد باید به مثابه نوروز با آن رفتار کرد و مهمترین برخورد با تبار نوروز بهره گیری از تولیدات داخلی و نو شدن به واسطه لباس های ایرانی است.
هنوز در برخی از شهرهای حوزه تمدنی نوروز مانند کردستان یا خجند لباس محلی بخشی از آداب و سنن نوروزی است.
سوال اینجاست، مگر می شود با شلوار چینی که دارای مارکهای شانگها و دایمون است، به استقبال نوروز ایرانی رفت و نو شد؟.
نوروز،نوشدن طبیعت پس چه اشکالی دارد حالا که مردم دلهای خود را نو می کنند،در سال نو به عنوان یک سنت دیرین کفش و گیوه و لباس سنتی ایرانی بپوشند و لباس پارچه ای ایرانی بر تن کنند، همان گونه که در گذشته این ساده پوشی رواج داشته است.
به نظر برخی تبارشناسان نوروز ، گرایش مردم به لباسهای خارجی در ایام نوروز درست نیست و در نوروز باید گرایش به لباسهای بومی و محلی تقویت شود تا علاوه بر تقویت اقتصاد داخلی، عرصه کالای خارجی در ازدحام خرید شب نوروز موجب ضربه زدن به اقتصاد کشور نشود.
در حوزه تمدنی نوروز بسیاری از مردم با لباس هاس سنتی به استقبال سال نو می روند چه اینکه در آستانه نوروز مردم ترکمنستان هنوز مانند برخی از روستاییان ایرانی لباس های بومی و سنتی خود را می پوشند و در شب عید نوروز کمتر به لباس های خارجی روی خود نشان می دهند.
حالا نوروز 96 فرصت مطلوب برای پیوستن به جرگه جمعی خرید کالای ایرانی در شب عید است.
این خرید می تواند به تولید کنندگان داخلی اعتبار ببخشید و آنها را در نگهداشت نیروی کار بومی ترغیب کند.
تثبیت نیروی کار بومی در کارخانه های تولید داخلی یعنی خانواده ای هنوز نان می خورد و خانواده ای که نان دارد ، غم ندارد.
این نوروز را با لباس ایرانی تبریک بگویید حتی اگر لباس ایرانی از اندازه قد و قامت مشترکی بزرگتر باشد.
خبرنگار ایرنا در شهرکرد
2097/1042
**انتشار دهنده: فاطمه نوری جهانگرد
کپی شد
