برای شور عزای حسینی حتی جوانان هیاتی به استقبال دهه محرم رفتند و بیش از شروع دهه اول اقدام به سیاه پوش کردن خیابان ها و کوچه ها و بنرزدن و پارچه زدن در سطح شهرها کرده اند.
هیات های عزاداری، برای خود در فضای مجازی نیز گروه های اطلاع رسانی به راه انداخته اند و برنامه های هر شب هیات را به صورت زنده برای مخاطبان شبکه های اجتماعی منتشر می کنند.
در برخی از شهرها اما همچنان پیران در برخی از هیات ها میدان دار عزاداری هستند و این افراد در شب های عزاداری اقدام به نذر و پهن کردن سفره نذری عزاداری می کنند.
اسم امام حسین علیه السلام که در میان باشد پیر و جوان در کنار یکدیگر میدان داری می کنند و مهم نیست در دسته زنجیر زنی و سینه زنی چه کسی اول صف باشد ، مهم برای هیات ها این است که پرچم عزای سید و سالار شهیدان بالا باشد.
در برخی از شهرها چند سالی است که کاروان های نمادین ورود اسراء دشت کربلا به راه افتاده است که برخی اذهان دارند این کاروان ها برگرفته از کتب تاریخی است که بازسازی شده است.
در برخی از نقاط ، مردم چهارمحال و بختیاری با نواخته شدن آهنگ حزن انگیز نینوایی ، به صورت سنتی دیرینه و به رسم وفاداری پیراهن سیاه برتن می کنند و برای برپایی خیمه های عزاداری در این استان مهیا می شوند.
براساس یک سنت دیرین، شب تاسوعای حسینی در بین برخی از ساکنان چهارمحال و بختیاری به شب' چوب و دهل ' معروف است و روز عاشورا را نیز آنان روز ' تیغ ' می نامند.
جوانان بیشتر در هیاتهای عزاداری به زنجیرزنی می پردازند و بزرگسالان به ویژه نیز در این استان در آیین های سینه زنی شرکت می کنند.
در شهرکرد مرکز چهارمحال و بختیاری در ایام گذشته ۳ مسجد نو،مسجد جامع یا مسجد خان و مسجد ابومحمد مثلث سه گانه و محوری عزاداری مرکز استان بوده است و هنوز در ایام عزاداری جمعیت زیادی از عزاداران شهرکرد در این مساجد حضور دارند.
کم کم با گسترش مساجد و توسعه شهر نشینی در شهرکرد مساجد دیگری نیز به جمع میعادگاه های عزاداران حسینی مرکز استان پیوستند که دسته های عزاداری حسینیه اعظم ، مسجد صاحب الزمان (عج) و مسجد الرضا نیز محل تجمع عزاداران طایفه های دهکردی شد و پس از آنها در مساجد دیگر شهرکرد نیز پذیرای عزاداران چهارمحالی و بختیاری شد.
از قدیم و ندیم در شهرستان بروجن نیز مسجد حاج کرامت و مسجد جامع محل عزاداری های بزرگ مردم این شهر فرهنگ دوست چهارمحال وبختیاری بوده است.
در این دو شهر بزرگ استان نوع و شیوه عزاداری مردم بیشتر با استفاده از زنجیرها صورت می گرفته و بیشتر این زنجیره ها ساخته شهر نجف آباد اصفهان بوده است.
اما در شهرکرد نوع و شیوه زنجیر زنی در ۳ مسجد جامع، نو و ابومحمد براساس همان رسم دیرینه ' سنگین زدن ' است و جفت زدن زنجیره ها بر گرده و تک زدن هنگام دم دادن با مداح ،از ویژگی های این مساجد از گذشته تا امروز بوده است.
در مسجد امام صادق (ع) شهرکرد در وسط میدان چهارراه بازار نیز عزاداران که بیشتر از ترک زبانان استان بوده اند، زنجیر زنی تک ضرب دارند و این تک زنی زنجیر به صورت سه ضربه ای بوده است.
سینه زنی نیز در دسته های عزاداری شهرکرد رایج بوده است و شیوه سینه زنی در مساجد به صورت تک زدن می باشد که ریتم سنگینی دارد.
در برخی از روستاها و شهرهای حاشیه زاینده رود و بیشتر در بین آنهایی که با گویش ترکی صحبت می کنند، عزاداران زنجیر ۳ضرب می زنند و مداحان با دو گویش فارسی معیار و ترکی قشقایی مداحی می کنند و طبالان و سنج زنان نیز ریتم عزای شان سه ضربی است.
در برخی از این هیاتهای عزاداری امام حسین(ع) در مناطق ترک نشین استان، نیز زنجیرزنی و مداحی به صورت تک زنجیر و پنج ضرب و هفت ضرب نیز وجود دارد، که این شیوه اکنون در بین جوانان کمی کمرنگ تر شده است.
در این آیین دسته های عزاداری در ستون سه و دو ستون موازی در خیابان حرکت می کنند و بزرگان هیات ها در رده نخست ستون های عزاداری قرار می گیرند و به هنگام ' دم دادن ' و جواب نوحه خوانها ، زنجیرزنی تک ضرب خواهد شد.
علامت گردانی' نیز به گونه ای خاص برای ماه محرم آماده می شود و برای سرهم کردن علامت های سنگین فلزی ، بزرگان ' علامت بر' دور هم جمع می شوند و علامت یک مسجد یا دسته عزاداری را متصل و سرهم می بندند.
علامت ها در پیشاپیش دسته های عزاداری حرکت می کنند و بزرگ و پیر علامت گردانهای هیات ، در چهارراه و یا یکی از میدانهای شلوغ شهرها، با انداختن علامت تا آستانه زمین و تعظیم دادن علامت، اقدام به ' سلام ' به دیگر عزاداران می کند.
در شهرکرد قدیم هر طایفه در بین عزاداران دارای یک علامت بوده و علامت بر ها نیز بیشتر از همان طایفه بوده اند، که این امر امروزه منسوخ شده است.
در مناطق دیگر استان نظیر شهرستان فارسان و روستاهای آن نیز آیین های سینه زنی در بین جوانان به صورت'واحد ' و یا سینه زنی' خرمشهری ' برگزار می شود.
در برخی از دسته های عزاداری در روستاها یا شهرهای کوچک استان و بیشتر در مناطق بختیاری نشین نیز نوازندگان سرنا و دهل با نواختن ساز چپ و نوای عزا، پیشاپیش عزاداران حرکت می کنند کف برخی از عزاداری ها نیز با حرکت دادن نمادین کاروان اسرای کربلا همراه است.
در شهر فرخشهر نیز دسته های عزاداری به صورت منظم و گسترده پشت سر هم در سطح شهر زنجیرزنی می کنند و زنجیرزنی مردم به صورت جفت می باشد که در پیشایش دسته های عزاداری نیز ،تعزیه خوانان و گروه های تعزیه خوان در حرکت هستند.
شهر ' طاقانک ' شب تاسوعا شاهد برافراشته شدن خیمه ها و در روز عاشورا نیز شاهد خیمه سوزی است و پس از آتش کشیده شدن خیمه ها، مردم برای تبرک، قسمتی از این خیمه های سوخته را همراه خود می برند.
در این شهر درگذشته رسم بوده که چوب های کوچک را به هم بزنند و این برهم زدن چوب های کوچک که به نام 'چک چکو' نیز متداول بوده نشانه ای از صدای سم ستوران و شمشیرها در دشت کربلا بوده و این آیین نیز مانند سنج به صورت پنج ضربی و هفت ضرب صورت می گرفته است.
در شهر' بن ' نیز عزاداران علامت های چوبی هیاتها را به مدت یک شب در آب گرداب بن می گذاشته اند و در روز تاسوعا و عاشورا ،به حرکت دادن آنها که به صورت تنه درخت ارتفاع دار و با پارچه های سیاه پوشانده شده،اقدام می کرده اند.
در بین عزاداران کسانی که تمکن مالی بیشتری دارند ' سفره ابوالفضل ' پهن می کنند و به اطعام عزاداران می پردازند.
به گزارش ایرنا ، استان چهارمحال و بختیاری دارای ۱۰ شهرستان با جمعیتی نزدیک بر ۹۴۷هزار نفر است و همه مردم این استان شیعه دوازده امامی هستند که آیین های عزاداری خود را در بین از بیش از یک هزار هیات عزاداری برگزار می کنند.
۲۰۹۷
