چگونه می‌توان بین بلاک چین‌های مجزا ارتباط برقرار کرد؟

اگر قرار باشد که فناوری بلاک چین موجب ایجاد اینترنت پول برایمان شود، باید بتوانیم بین بلاک چین‌های مجزا ارتباط برقرار کنیم.

طرفداران بلاک چین دوست دارند که این فناوری را با نخستین روزهای اینترنت مقایسه کنند. معمولا گفته می‌شود که بلاک چین، پنجره‌ای به سوی یک نظام جدید مالی در سطح جهانی باز می‌کند. این نظام مالی شباهت زیادی با اینترنت دارد، با این تفاوت که به جای اینکه بسته‌های داده در آن جابه‌جا شود، پول جابه‌جا می‌شود. اما یک مشکل بزرگ در این میان وجود دارد و آن هم اینکه بلاک چین‌های مربوط به ارزهای مختلف دیجیتال ارتباطی با یکدیگر ندارند.

با شکل‌گیری شبکه‌های جدید مبتنی بر بلاک چین، شاهد ایجاد محیطی با حضور فعالانِ جدا از هم هستیم. وضعیت کنونی و پیش‌رو درست مانند آن است که یک ظرف کِشت آزمایشگاهی داشته باشیم و بر روی آن تعدادی باکتری از انواع مختلف وجود داشته باشد. با رشد بیشتر این باکتری‌ها نمی‌توان شاهد ایجاد یک ارگانیزم واحد بود. توماس هاردجونو (Thomas Hardjono) یکی از پژوهشگران مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT) بر این باور است که وضعیت کنونی شباهت زیادی با روزهای پیش از شکل‌گیری اینترنت در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی دارد. در آن دوران، چندین رویکرد مجزا برای ایجاد شبکه‌های کامپیوتری وجود داشت. او بر این باور است که برای رفع مشکل کنونی، باید به سمت یافتن یک الگوی کلی برای ایجاد ارتباط میان این سیستم‌های مجزا برویم.

در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی، تیمی متشکل از پژوهشگران دانشگاهی و محققان ارتش آمریکا به ایجاد زیرساختی پرداختند که به شبکه‌های مجزا امکان تبادل منابع با سایر شبکه‌ها را می‌داد. این شبکه‌ی بزرگ به‌ویژه در مواردی که یک شبکه مورد حمله قرار می‌گرفت کاربرد داشت. این پروژه در نهایت به شکل‌گیری پروتکل‌های کنترل تبادل (TCP) و پروتکل اینترنتی (IP) انجامید که اساس شبکه‌ی اینترنت در دنیای امروز به شمار می‌روند.

هاردجونو می‌گوید:

با روندی که کشورهای مختلف برای عرضه‌ی ارز دیجیتال ملی خود در پیش گرفته‌اند، باید مبحث ریسک و مسئولیت‌های مربوط به آن در نظام اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد. اگر یک شبکه بلاک چین بتواند دارایی‌های رمزگذاری شده و سایر توابع خود را به یک دفتر کل توزیع شده‌ی دیگر منتقل کند، می‌تواند جلوی بروز بحران را بگیرد.

هاردجونو و دو نفر از همکارانش در مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست در پژوهشی اعلام کردند که توسعه‌دهندگان بلاک چین باید از روند شکل‌گیری پروتکل اینترنت که دیتاگرام (datagram) نامیده می‌شوند الهام گرفته و به فکر راهی برای تبادل اطلاعات بین شبکه‌های مختلف باشند. امروزه، هر شبکه‌ای می‌داند که چگونه داده‌هایی برای سایر شبکه‌ها در اینترنت ارسال کرده و چطور داده‌های آنها را دریافت کند. باید به دنبال یافتن چیزی مشابه دیتاگرام بین شبکه‌های بلاک چین باشیم.

در این میان، یک استارتاپ با نام آیون (Aion) به‌شدت به‌دنبالِ یافتن راه‌حلی برای این مساله است. این استارتاپ روی یک فناوری به نام «پل توکنی» (token bridge) کار می‌کند که به دارندگان توکن‌های مختلف در شبکه‌ی اتریوم امکان گرفتن نسخه‌ی پشتیبان روی سایر بلاک چین‌ها را می‌دهد. در حال حاضر، این امکان بر روی بلاک چین آیون فراهم شده است. متیو اسپوک (Matthew Spoke) که بنیانگذار استارتاپ آیون است می‌گوید:

این اقدام به گرفتن نسخه‌ی پشتیبان بدون ایجاد تغییری در میزان توکن صورت می‌گیرد.

این فرآیند با اتکا به یک سری کامپیوتر که هر کدام یک نود (node) نامیده می‌شود، روی می‌دهد. این کامپیوترها می‌توانند تراکنش‌های معتبر را تشخیص داده و آنها را روی یک زنجیره ثبت کنند. نودهایی که نقش پل را بازی می‌کنند یک فرآیند دیگر را نیز به انجام می‌رسانند. در این فرآیند، نودها بین خود به توافق رسیده و تصمیم می‌گیرند که آیا یک تراکنش خاص روی یکی از زنجیره‌ها را بر روی یک زنجیره‌ی دیگر نیز ثبت کنند یا خیر.

متیو اسپوک می‌گوید:

تفاوت اصلی که میان دوره‌ی پیش از شکل‌گیری اینترنت و دنیای بلاک چین وجود دارد، در ماهیت مبتنی بر پول بلاک چین خلاصه می‌شود. روی هر یک از بلاک چین‌ها میلیاردها دلار سرمایه‌ی کاربران قرار دارد.

بی‌تردید بسیاری از این بلاک چین‌ها همچنان در آینده نیز حضوری موفق خواهند داشت و به همین دلیل، ارتباط مؤثر بین آنها را می‌توان کلید استقبال عمومی از آنها دانست. شاید الگوی ارتباطی میان بلاک چین‌ها شباهت چندانی با الگوی اینترنت نداشته باشد، اما به همان اندازه می‌تواند زمینه‌ی‌ تحول در دنیای فردا را آماده کند.