بیت کوین زندگی مرا در ایران نجات داد!

در این مطلب خاطرات توریستی را می خوانیم، که هنگام سفر به ایران از بیت کوین استفاده کرده است.

یکی از علایق شخصی من، مطالعه و ترجمه خاطرات توریست هایی است که به ایران سفر کرده اند. به نظر من تجربه سفر به شهرهای ایران، همواره از زبان توریست ها جذاب تر است. زیرا آنها زوایایی از ایران را تجربه می کنند، که آنقدرها در ذهن ما مبرز نیست.

این بار هنگام گشت و گذار در میان صفحات وب، به خاطرات یک گردشگر خارجی برخورد کردم که نوشته بود سال گذشته بیت کوین در ایران کمک بزرگی به او کرده است.

او در ابتدای گزارش سفر خود نوشته بود:

من از سال ۲۰۱۲ است که از بیت کوین استفاده می کنم. در آن زمان ارزش هر بیت کوین حدود ۱۲ دلار بود. البته، من همیشه شیفته این فناوری بوده ام، و نه قیمت ها.

در ادامه او علاقه خود به بیت کوین را شرح داده، و از خاطراتش در ایران نوشته است:

بسیاری از هواداران بیت کوین با این نظر من مخالف هستند، اما من فکر می کنم هنوز مانده تا برای خرید قهوه از بیت کوین استفاده کنیم. بیت کوین از پس پردازش سریع و مقیاس پذیر پرداخت های میکرو بر نمی آید، چه برسد به اینکه نسبت به روش های موجود یک راه پرداختی ارزان قیمت تر باشد.

و اما چرا این ارز دیجیتال را باور دارم؟

بیت کوین دو کاربرد ویژه دارد؛

یک: انجام تراکنش های بین المللی را در نبود روابط مالی با بانک ها و خدمات رسان ها، ممکن می سازد و دو: یک ذخیره ارزش است.

در حال حاضر بخش گسترده ای از جامعه ارزهای دیجیتال بیت کوین را نوعی ذخیره ارزش (طلای دیجیتال)، می داند.

هر چه بازار ها نامطمئن تر باشند، سرمایه گذاران به بازارهای امن تر روی می آورند – مثل فلزات گران بها از جمله طلا و نقره جات- که معمولا روند حرکتی معکوس دارند. طلا ماهیت فیزیکی و کالایی دارد. اما روند حرکتی ارزش آن نیز درست مثل بیت کوین، نامشخص و متغیر بوده و از آن قابل پیش بینی تر نیست!

حجم معاملات بیت کوین باعث می شود که نوسانات بازار آن نسبت به طلا بیشتر باشد. در این حین، دستیابی به بیت کوین ساده تر است. در کشورهایی که ارزش پول ملی آنها پایین است، یا اینکه یک سیر نزولی را طی می کند، افراد می توانند برای حفظ امنیت سرمایه خود به «بهشت امن سرمایه گذاری در کالاهای سنتی» پناه ببرند، اما به طور فزاینده ای به بیت کوین رجوع می کنند.

برای نمونه، عبارت « ونزوئلا بیت کوین» را در گوگل جستجو کنید. با یک جستجوی ساده، به صدها مقاله خواهید رسید که مثال خوبی بر این مدعی هستند: استخراج بیت کوین افراد را از شرایط مالی اسفناک خود نجات می دهد. همچنین پیشنهاداتی به چشمتان خواهد خورد که به قول معروف فعلا به حقیقت نمی پیوندند، مثلا پذیرش بیت کوین به عنوان یک ارز رسمی مانند دلار و غیره.

در ادامه، ماجرا را از زبان ماریان مولرِ گردشگر می خوانیم:

وقتی به تهران رسیدم، هیچ پولی نداشتم. به ندرت پیش می آید که با خود پول نقد به سفر ببرم؛ معمولا از کارت هایی مثل Monzo یا Revolut استفاده می کنم، که با کسر کارمزدی اندک، انجام عملیات های پرداخت و برداشت وجه را در سطح بین المللی ممکن می سازند. پس به نظرم لزومی ندارد برای تبدیل پول، هزینه زیادی را بابت کارمزد به صرافی ها بپردازم. پول نقد دیگر قدیمی شده است!

متاسفانه، فراموش کرده بودم که کشور ایران در تحریم های اقتصادی به سر می برد، و تحریم های اقتصادی اتحادیه اروپا و آمریکا علیه ایران شامل حال بانک های داخل کشور هم می شود. در نتیجه، از هیچ یک از کارت های اعتباری که به همراه داشتم، نمی توانستم استفاده کنم: سامانه پی پال، وسترن یونیون، انتقال وجه بین حساب های بانکی، همه و همه مسدود بودند.

اگر تا به حال این شرایط را تجربه کرده باشید، حال و اوضاع آن موقع من را خوب درک می کنید. به یک کشور خارجه سفر کرده بودم، و هیچ پولی همراه خود نداشتم!

دسترسی بیست و چهار ساعته به پول واقعا نعمت بزرگی است! من در کشوری با این شرایط روبرو شده بودم، که حتی زبان رایج آن را هم بلد نبودم، بی نهایت به کمک احتیاج داشتم، و باید به غریبه ها اعتماد می کردم.

در وب سایت localbitcoins، با فردی به نام رضا آشنا شدم. او یک توسعه دهنده اپلیکیشن بود که برای تسهیل ارتباط با مشتری در پرداخت های بین المللی از بیت کوین استفاده می کرد.

ما با هم توافق کردیم، و قرار شد در ازای دریافت ریال ایرانی به او بیت کوین بپردازم، تا او این بیت کوین ها را برای مهندسانی که در چین بودند ارسال کند. بیت کوین یکی از روش های پرداختی معدودی است که به او در انجام معاملات بین المللی کمک می کند.

من، رضا و همسرش در شهر تهران

رضا به من کمک کرد مقداری بیت کوین به پول ایرانی تبدیل کنم، و بعد مرا به صرف یک شام ایرانی در دیزی سرا دعوت کرد.

هفته بعد، در یک کافی نت با سعید آشنا شدم. او طراح وب سایت بود، و مجددا به من کمک کرد بیت کوین هایم را به پول ایرانی تبدیل کنم. بعضی از مشتریان او در آمریکا زندگی می کنند، و بدین ترتیب هزینه را در قالب بیت کوین به او می پردازند.

البته این روش همیشگی نیست. ممکن است تحریم ها به جایی برسند، که کشورهایی مثل ایران را از انجام معاملات بین المللی در قالب ارز دیجیتال منع کنند. اما فعلا، بیت کوین فرصت انجام این کار را برای افراد زیادی فراهم آورده است. من در ایران متوجه شدم که بیت کوین در خدمت توسعه کسب و کارهای این کشور است، و می تواند به گردشگرهای بی تجربه ای مثل من، در سفر به کشورهای تحت تحریم کمک کند.

متاسفانه این اولین باری نبود، که چنین شرایطی را تجربه کردم. در سال ۲۰۱۳، به روسیه سفر کردم. متاسفانه شب قبل از پرواز، کارت اعتباریم را در جیب یکی از شلوارهایم جا گذاشته و فراموش کرده بودم قبل از سفر آن را بردارم. زمانی که به مسکو رسیدم، هیچ پولی همراه خود نداشتم. هوای آنجا بی نهایت سرد بود. مجبور شدم برای رسیدن به مرکز شهر کنار جاده بایستم، و بدون پرداخت کرایه سوار یکی از اتومبیل های عبوری بشوم. (hitch-hike)

وقتی به مرکز شهر رسیدم از وای فای استفاده کردم تا یک اکانت وسترن یونیون درست کنم، و با استفاده از اطلاعاتی که از کارت اعتباری ام به خاطر داشتم مقداری پول به یکی از بانک های داخلی انتقال بدهم.

خیلی بلد نبودم به زبان روسی صحبت کنم، اما با همان روسی دست و پا شکسته ام با مسئولین بانک صحبت کردم و توانستم شرایط را به آنها توضیح بدهم.

گاهی وقت ها پول فیات، مزیت های خاص خودش را دارد…