طبق ماده‌ی ۸ پیمان‌نامه‌ی حقوق کودک سازمان ملل متحد، هر فرد از زمان تولد حق دارد هویت داشته باشد. در بالاترین سطح، هویت شامل نام و نام خانوادگی، تاریخ تولد، ملیت و گاهی شناسه‌ی ملی مانند شماره امنیت اجتماعی است. شماره امنیت اجتماعی شامل اطلاعاتی است که در گواهی تولد، گذرنامه و شناسه‌های صادرشده از طرف دولت ثبت می‌شود.
مشکل اینجاست که در دنیای روبه رشد دیجیتالی، این نوع شناسایی نیاز به حفظ مصنوعات فیزیکی دارد و کاملاً جهت صدور و اعتبار دهی به مقامات مرکزی وابسته است. درنتیجه، طبق گزارش سازمان ملل متحد، ۱.۱ میلیارد نفر در سراسر جهان راهی برای ادعای مالکیت هویت خود ندارند. بدون یک فرم معتبر شناسه، شخص نمی‌تواند دارایی، حق رأی، استفاده از خدمات دولتی، باز کردن حساب بانکی یا شغل تمام‌وقت داشته باشد. مهم‌تر از آن، زمانی که افراد قادر به اثبات هویت خود نباشند، نمی‌توانند در جامعه حضور داشته باشند. بدین ترتیب مخفی شدن و کناره‌گیری از جامعه برای آن‌ها آسان خواهد بود.
یکی از چالش‌های اصلی که اینترنت از ابتدا با آن روبرو بوده، شناسایی قابل‌اعتماد افراد به صورت دیجیتال است؛ چراکه هیچ‌یک از ابزارهای سنتی و غیراینترنتی برای تائید ادعای هویت اشخاص در این فضا کارآمد نبوده است. علاوه بر این، درصورتی‌که این شناسه‌ها توسط یک مقام مرکزی ایجاد، ذخیره و مدیریت شوند، سؤالاتی را در مورد مهم‌ترین دلایل عدم موفقیت و وضعیت نظارت در ذهن ایجاد می‌کند.
ایجاد یک هویت دیجیتال به تنهایی کافی نیست، بلکه جزییات خاصی برای عملی کردن توانایی و به حداکثر رساندن تأثیر اجتماعی آن لازم است. پروژه‌ای تحت عنوان ID2020 چارچوبی را برای نشان دادن خواص یک شناسه دیجیتال معتبر ارائه داده است. این معیار به‌سادگی یادآور ویژگی‌های فناوری بلاک چین است و نشان می‌دهد که چگونه بلاک چین‌ها می‌توانند به ایجاد شناسه دیجیتال بهتر کمک کنند.
سیستم‌های مبتنی بر بلاک چین وابستگی به دخالت شخص ثالث را نیز کاهش می‌دهند و می‌توانند در مقابل مشکلاتی که ممکن است یک سیستم ثبت متمرکزتر (که شکاف امنیتی در آن وجود دارد) را از بین ببرند، دوام بیاورند.
بااین‌حال، همان‌طور که آشیش گادنیس (Ashish Gadnis)، مؤسس بانکیو (BanQu) اظهار داشت: «هویت در بلاک چین خبر جدیدی نیست. ارزش واقعی بلاک چین، توانایی بی‌نظیر آن در ایجاد و امن کردن هویت اقتصادی برای میلیاردها نفر است که در فقر شدید به سر می‌برند… این واقعاً یک فرصت انقلابی است.» به‌عبارت‌دیگر، فناوری بلاک چین تنها اجازه‌ی ایجاد شناسه دیجیتالی بهتر را نمی‌دهد، بلکه فرصت ایجاد هویت «خودمختار» را نیز فراهم می‌کند.
اعتبارنیاز به شناسه‌ی فیزیکی یک مانع محسوب می‌شود اما این مانع با استفاده از بلاک چین‌ها برای دو دسته افراد خاص می‌تواند حل شود.
۱- افراد بی‌خانمان
برای افراد بی‌خانمان، هویت‌های دیجیتالی ثبت‌شده در بلاک چین می‌توانند بار نگهداری نسخه‌های فیزیکی شناسه‌ها را کاهش دهند و نیاز به تهیه کپی را برطرف کند.
زمانی که افراد بی‌خانمان می‌شوند این نسخه‌ها به‌راحتی گم یا دزدیده می‌شوند و یا در آب‌وهوای بد خراب می‌شوند. همچنین، معمولاً شخص به یک شناسه معتبر برای جایگزینی شناسه‌ی گم‌شده نیاز دارد. این شناسه‌های دیجیتال نه‌تنها کاربران را قادر می‌سازد تا به‌سرعت و آسانی هویت خود را تأیید کنند و به خدمات بیشتری دسترسی پیدا کنند، بلکه پروفایلی از تراکنش‌ها را ایجاد می‌کند که این پروفایل‌ها می‌توانند از طریق یک بلاک چین مجاز بین ارائه‌دهندگان خدمات به اشتراک گذاشته شوند. این پیشرفتی وسیع در سیستم فعلی است که به ارائه‌دهندگان سرویس اجازه می‌دهد تا به‌جای اتکا کردن به تاریخچه‌ی فرد یا تلاش او برای جمع‌کردن سوابق پزشکی و مالی شخصی مانند پازل جیگسا از سازمان‌های متعدد و متفاوت، به حرف‌های شفاهی آن‌ها متکی باشند.
مای‌پس آستین (MyPass Austin): پس از شرکت در چالش شهردارهای بشردوست بلومبرگ در سال ۲۰۱۸، شهر آستین، فوریت‌های پزشکی شهری آستین-تراویس و دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس در حال اجرای تست آزمایشی مدیریت هویت روی افراد بی‌خانمان هستند. مای‌پس آستین روی یک شبکه مبتنی بر اتریوم مجاز اجرا می‌شود که از نرم‌افزار ارائه‌شده توسط شرکت خدمات بلاک چینی بانکیو بهره می‌برد و ۳۰ تا ۵۰ نفر که هر یک تلفن همراه با قابلیت سرویس اس ام اس دارند آن را هدایت می‌کنند. بانکیو قصد راه‌اندازی پلتفرم‌های مشابهی را در پنج شهر دیگر ایالات‌متحده دارد. پس از اجرای برنامه در هفت ماه گذشته، مای‌پس آستین اکنون قصد دارد به‌تمامی ساکنین شهر دسترسی ساده، امن و راحتی را به خدمات ضروری مانند مراقبت‌های اضطراری، برنامه‌های اشتغال یا مسکن بدهد.
۲- پناهندگان
اهداف توسعه پایدار سازمان ملل شامل ۱۶.۹ هدف است که هدف آن «ارائه‌ی هویت قانونی به همه، ازجمله ثبت تولد، تا سال ۲۰۳۰» است. با این‌حال، ۲۰ میلیون پناهنده در سراسر جهان وجود دارند که بسیاری از آن‌ها دیگر به هویت حقوقی خود دسترسی ندارند. جای تعجب نیست که انجمن حمایت از پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) در حال ارزیابی راه‌های استفاده از فناوری بلاک چین برای کمک به پناهندگان و کمک برای بازگرداندن هویت‌های قانونی‌شان، که در زمان فرار آن را از دست داده‌اند، است.
سازمان ملل متحد (UN) و برنامه جهانی غذا (WFP): سازمان ملل متحد و برنامه جهانی غذا (WFP) اخیراً برنامه‌ای تحت عنوان (building blocks) را به‌منظور پیگیری بهتر کمک از طرف WFP راه‌اندازی کرده‌اند. آژانس سازمان ملل متحد در ماه می نسخه‌ی آزمایشی یک‌ماهه‌ای را راه‌اندازی کرد که ۱۰,۰۰۰ نفر از بیش از ۵۰,۰۰۰ ساکنین اردوگاه ازرق اردن را شامل می‌شد. در این نسخه‌ی آزمایشی، پناهندگان از طریق اسکن بیومتریک چشم خود به حساب‌های خود دسترسی پیدا کردند و به آن‌ها اجازه‌ی دریافت غذا داده می‌شد. پس از انجام تست اولیه، سازمان ملل متحد و WFP قصد دارند که این نسخه‌ی آزمایشی را تا پایان سال برای بیش از ۱۰۰,۰۰۰ پناهنده در اردوگاه‌های مختلف اردن عملی کنند. تست ابتدایی (building blocks) روی یک بلاک چین خصوصی و مجازی اجرا می‌شود که از کلاینت تساوی اتریوم با الگوریتم اثبات اعتبار (PoA) استفاده می‌کند. (در قسمت پایین، در مورد معاملات مربوطه بیشتر خواهید خواند). هدف (building blocks) بیشتر پیگیری هویت‌های دیجیتالی در مناطق جنوبی بوده است تا ایجاد این هویت‌ها. کرولین راستن (Caroline Rusten)، رئیس بخش حامی زنان سازمان ملل متحد به پتانسیل فن‌آوری بلاک چین جهت بهبود مدیریت هویت پناهندگان پی برد. راستن به‌ویژه تأکید کرد که با استفاده از بلاک چین می‌توان رکوردی امن و غیرکاغذی از مهارت‌ها و آموزشی که پناهندگان دارند ایجاد کرد. این رکوردها را می‌توان زمانی که پناهندگان در حرکت هستند به اطلاعاتشان اضافه کرد و این موضوع به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به خود و شایستگی‌های خود افتخار کنند و فقط به چشم یک پناهنده دیده نشوند.
اعتبار و رأی‌گیری
ایجاد یک شناسه دیجیتالی با فناوری بلاک چین می‌تواند به مشارکت هرچه بیشتر رأی‌دهندگان کمک کند. سیستم بلاک چین توانایی بالقوه‌ای در ایجاد یک سیستم رأی‌گیری الکترونیکی دارد که امکان حسابرسی را فراهم می‌کند، رأی افراد را مخفی نگه می‌دارد و درنتیجه در رأی‌گیری مداخله‌ا‌ی وجود نخواهد داشت. این بدین معناست که مردم می‌توانند در امنیت کامل با تلفن‌های همراه خود رأی دهند. بنابرین مشارکت رأی‌دهندگان بیشتر می‌شود و موانع پیش روی افرادی که مایل به غیابی رأی دادن از خارج از کشور هستند، کاهش می‌یابد.
۱- زوگ، سوئیس: زوگ اخیراً به منظور ایجاد هویت الکترونیکی برای شهروندانش، یک آزمایشی الکترونیکی را به‌عنوان بخشی از طرحی بزرگ‌تر برگزار کرده است. در سال ۲۰۱۷، شهر زوگ شروع به ایجاد شناسه‌های دیجیتالی برای شهروندان خود کرد. با دانلود برنامه تلفن همراه Uport و ثبت شناسه یو-پورت خود در بلاک چین اتریوم می‌توان به این شناسه‌های دیجیتالی دسترسی پیدا کرد. سپس، زاگ در زمانی بین ۲۵ ژوئن و ۱ ژوئیه سال گذشته، از این سیستم برای انجام یک دادرسی کوچک رأی‌گیری الکترونیکی استفاده کرد (۷۲ نفر از ۲۴۰ شرکت‌کننده بالقوه تصمیم به شرکت گرفتند). اطلاعات رأی‌گیری و شناسه‌های ساکنین بر روی بلاک چین اتریوم ذخیره شدند. این سیستم رأی‌دهی الکترونیکی توسط لوکسافت (Luxoft)، شرکت نرم‌افزاری مستقر در زوگ و دپارتمان علوم رایانه دانشگاه علوم کاربردی لوسرن (Lucerne) توسعه داده شده است.
۲- ویرجینیای غربی: در ماه مه، ویرجینیای غربی با شرکت فناوری Voatz برای راه‌اندازی یک برنامه‌ی رأی‌دهی با تلفن همراه به‌منظور افزایش تعداد رأی‌دهندگان در دو کشور همکاری کرد. پس از بازرسی موفقیت‌آمیز، نسخه‌ی آزمایشی به رأی‌دهندگان واجد شرایط در سراسر ۵۵ کشور ارائه خواهد شد. همچنین، نسخه‌ی آزمایشی رأی‌دهی با تلفن همراه به افراد نظامی خارج از کشور که قصد غیابی رأی دادن دارند، داده خواهد شد. برنامه رأی‌گیری با تلفن همراه نیاز به یک عکس از شناسه‌ی رأی‌دهنده و یک فیلم کوتاه از حرکت چشم آن‌ها دارد. این اساساً تشخیص چهره را به یک کلید خصوصی پیوند می‌دهد و اجازه می‌دهد تا از طریق تلفن همراه، رأی‌دهندگان تأیید شوند. نزدیک به ۱۴۰ نفر از ساکنین ویرجینیای غربی که در ۲۹ کشور خارج از ویرجینیا زندگی می‌کنند، در انتخابات میان‌دوره‌ای اخیر ایالات‌متحده از طریق تلفن همراه رأی داده‌اند.
۳- نزدک: در همکاری با شرکت Chain، نزدک با توجه به رأی سهامداران، یک PoC (اثبات مفهوم) رأی‌گیری الکترونیکی مبتنی بر بلاک چین با چهار رابط کاربری مبتنی بر وب را در استونیا، راه‌اندازی کرد.
علاوه بر نسخه‌های آزمایشی و پروژه‌هایی که در بالا ذکر شد، تستهای هویت دیجیتال بلاک چین در دبی (ObjectTech)، جزیره‌ی مالت (Malta)، مولداوی (شناسه دیجیتال برای مبارزه با قاچاق)، آنتورپ، فنلاند (MONI) و کشورهای دیگر در سراسر جهان راه‌اندازی شد.
چالش‌ها
بااین‌حال، تستهای آزمایشی متمایز و یک مرحله‌ای برای ایجاد یک هویت دیجیتالی خودگردان واقعی کافی نخواهند بود. همکاری بین تمام سازمان‌هایی که این تست‌ها را اداره می‌کنند، ضروری است. درنهایت، مقامات مرکزی، مؤسسات دولتی و سازمان‌های خصوصی باید بر سر پذیرش اعتبار این شناسه‌های دیجیتالی موافقت و برای ایجاد استانداردهای همکاری با یکدیگر همکاری کنند. راه‌حل‌های تکنولوژیکی و UI / UX نیز باید همچنان توسعه داده شوند.
هماهنگی نه‌تنها بین بخش‌های دولتی و خصوصی بلکه باید میان مرزهای نهادی و جغرافیایی نیز وجود داشته باشد. همبستگی با سیستم‌های خبررسان نیز مهم است. برای مثال، در طی تست در شهر هریسون، ازآنجاکه آرا به‌طور خودکار در سیستم ضبط نتایج ثبت نشده بودند، به‌منظور اسکن آرای موجود در جداول رأی‌گیری، رأی‌های بلاک چین کپی شدند. به‌وضوح این موضوع بیشتر اهداف نسخه‌ی آزمایشی را زیر سؤال می‌برد. سازمان‌های مهم این مسائل را تشخیص دادند و ابتکار، اتحاد و مشارکت ایجاد کرده‌اند. هدف آن پیشبرد تحقیق، برنامه‌های سرمایه‌گذاری آزمایشی، تنظیم استانداردهای آزاد، امکان همکاری چندجانبه و ادغام است.
۱- بانک جهانی ابتکار ID4D را که در سراسر گروه بانک جهانی فعالیت می‌کند، ایجاد کرده است. ID4D شامل واحدهای کاری روی توسعه دیجیتال، حمایت اجتماعی، سلامت، مشارکت مالی، حکمرانی، جنسیت و مسائل حقوقی در حال اجرا است. این ابتکار همچنین روی ادغام سیستم‌های شناسه‌ی دیجیتال با ثبت‌نام شهری (مستندسازی وقایع زندگی مانند تولد، ازدواج، فرزندخواندگی، مرگ و غیره) و آمار حیاتی تمرکز می‌کند. ID4D همچنین قصد دارد در ماه نوامبر ۲۰۱۸، چالش mission billion را که توسط شبکه‌ی امیدیار، بنیاد بیل و ملیندا گیتس و کمک استرالیا پشتیبانی می‌شود، راه‌اندازی کند.
۲- اتحاد ID2020 یک مشارکت دولتی و خصوصی است که برای حل چالش‌های مربوط به هویت از طریق فناوری تلاش می‌کند و هدف آن تأمین مالی پروژه‌های اجرای ایمن، راه‌حل‌های شناسه‌ی دیجیتالی به‌منظور تنظیم استانداردها برای تسهیل همکاری و امکان مشارکت چند ذی‌نفعی (multi-stakeholder) است. تابستان گذشته، به‌عنوان بخشی از اتحاد، شرکت مایکروسافت با اکسنچر (Accenture) و آواندا (Avanade) برای ایجاد نمونه اولیه هویت مبتنی بر بلاک چین روی Microsoft Azure مشارکت کرد. این نمونه‌ی اولیه‌ی به‌منظور سازگاری با سیستم‌های هویت موجود طراحی شده است، به‌طوری‌که به‌طور خصوصی، اطلاعات قابل‌شناسایی می‌توانند خارج از زنجیره باشند.
۳- همچنین سپتامبر گذشته، انجمن اقتصاد جهانی در نشست تأثیرات توسعه پایدار در نیویورک، با حمایت مالی سه‌ساله از طرف شبکه امیدیار، یک پلتفرم مشترک برای هویت دیجیتال خوب راه‌اندازی کرد.
۴- اورنیم (Evernym) و بنیاد ساورین (Sovrin)، برنامه‌ی هویت دیجیتال خوبی ایجاد کردند و در ایجاد برنامه‌ی شتاب‌دهنده اورنیم برای سازمان‌های غیرانتفاعی پیش‌قدم شدند. امید است که با دسترسی به ابزارها، فن‌آوری‌ها و تخصص‌ها در مدل‌های هویت غیرمتمرکز، این سازمان‌ها بهتر مأموریت‌های خود را پیش ببرند.
۵- بنیاد غیرمتمرکز Identity، یک سازمان مهندسی است که برای ایجاد اکوسیستم‌های هویت غیرمتمرکز مبتنی بر استانداردها برای افراد، سازمان‌ها، برنامه‌ها و دستگاه‌ها فعالیت می‌کند و امکان همکاری بین تمام طرفین را تضمین می‌کند. DIF دارای طیف گسترده‌ای از اعضا است، از شرکت Ethereum Alliance و هایپرلجر گرفته تا آی بی ام (IBM) و مسترکارت (Mastercard).
پذیرش اعتباراین هویت‌های دیجیتال نیز به‌منظور دستیابی به تمام توانایی خود نیاز به پذیرش مقامات دولتی دارند. مجله wired، نام پیشرفته‌ترین جامعه‌ی دیجیتال در جهان را مطرح کرد. استونیا یکی از دورافتاده‌ترین‌ها در این زمینه است.
استونی الکترونیکی: از طریق برنامه هویت الکترونیکی استونی، تمام شهروندان یک کارت شناسایی دیجیتالی ایمن (که توسط زیرساخت‌های مشابه بلاک چین اداره می‌شود و از رمزنگاری عمومی کلید ۲۰۴۸ بیتی استفاده می‌کند) دریافت می‌کنند که به آن‌ها اجازه‌ی دسترسی به خدمات عمومی، مالی و پزشکی، پرداخت مالیات و رأی دادن، دریافت آنلاین مقررات به‌منظور ایجاد امضای دیجیتال، رانندگی و سفر در کشورهای اتحادیه اروپا را می‌دهد. این کارت شناسایی دیجیتال، جایگزین بسیاری از مصنوعات فیزیکی است که شخص در کیف پول خود، گواهینامه‌ی رانندگی و گذرنامه تا کارت‌های بیمه و متروی خود دارد می‌شود. برنامه بر بستر متن بازی به نام X-road اجرا می‌شود و از K.S.I که گاردتایم (Guardtime) توسعه داده است، استفاده می‌کند. ناتو و وزارت دفاع امریکا نیز از این K.S.I استفاده می‌کند. درحالی‌که راه‌حل استونیا هنوز نیاز به مصنوعات فیزیکی (کارت شناسایی دیجیتالی فیزیکی) دارد، این سطح از پشتیبانی مقامات دولتی در بسیاری از کشورها برای بسیاری از ابتکارهای ذکرشده در بالا، مورد نیاز است.
مدیریت کلید
مدیریت کلید معمولاً در سیستم‌های هویت دیجیتالی چالش محسوب می‌شود و فناوری بلاک چین را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بدیهی است اگر یک فرد در نگهداری شناسه‌ی خود مشکل داشته باشد، ممکن است در مسائل مربوط به نگهداری کلید خصوصی خود نیز به مشکل برخورد کند. برخی معتقدند که کلید‌های خصوصی می‌توانند روی یک تراشه هوشمند در کلیدی که حمل آن هزینه ندارد (کلید FOB) و یا چیزی شبیه به کارت اعتباری، قرار بگیرند. همچنین می‌تواند در یک محدوده امن درون تلفن همراه نیز قرار داده شود که این گزینه امن‌ترین راه است.
بااین‌حال، اگر آیتم نگهداری شده در کلید خصوصی شخص گم یا دزدیده شود یا آسیب ببیند، آنگاه، شخص نمی‌تواند به حساب کاربری خود دسترسی پیدا کند. به همین ترتیب، کلیدها می‌توانند با یک مقام مرکزی ذخیره شوند، گرچه، از آنجا که تمرکززدایی مورد موافقت قرار گرفته است، این موضوع می‌تواند بیشتر اهداف را زیر سؤال ببرد. راه‌های مختلفی برای ایجاد تعادل بین امنیت و تمرکززدایی وجود دارد.
سیستم مای پس آستین اجازه می‌دهد که در صورت گم شدن کلید خصوصی، دو کاربر تأییدشده‌ی دیگر مانند کارمند سرویس‌دهنده یا ارائه‌دهنده مراقبت‌های اضطراری، به حساب اشخاص بی‌خانمان اضافه شوند. به‌طور مشابه، uPort نوعی مکانیسم بازیابی هویت ایجاد کرده است که به کاربر امکان می‌دهد تا افراد را از لیست مخاطبین خود انتخاب کنند و با تعداد مشخصی از این مخاطبین، شناسه پایدار خود را به یک دستگاه جدید متصل کنند. با uPort، تراکنش‌ها از دستگاه تلفن همراه (دستگاهی که کلید خصوصی کاربر را ذخیره می‌کند) از طریق یک قرارداد کنترل‌کننده به قرارداد پروکسی (قراردادی که به شناساگر منحصربه‌فرد وابسته است) فرستاده می‌شوند و سپس با یک قرارداد کاربردی ارتباط برقرار می‌کند.
قرارداد کنترل‌کننده فهرستی از نمایندگان بازیابی را حفظ می‌کند و درصورتی‌که کاربر کلید خصوصی خود را گم کند، امضای چندین نماینده به کاربر اجازه می‌دهد که یک دستگاه جدید را به یک کلید خصوصی جدید متصل کند. بااین‌حال، کاربر همچنان به پرونده‌های خود دسترسی خواهند داشت، زیرا دستگاه جدید به شناساگر پایدار موجود در قرارداد پروکسی (رشته شانزده‌رقمی ۲۰ بایتی که به‌عنوان آدرس قرارداد پروکسی تعریف شده) مرتبط است.
حریم خصوصی داده‌ها
یک شناسه دیجیتال مفید لزوماً حاوی اطلاعات حساسی مانند شناساگرهای شخصی و پرونده‌های پزشکی است و اغلب نیاز است که یک کلید خصوصی برای جلوگیری از ایجاد یک حساب چندگانه یا جعلی به داده‌های بیومتریک مرتبط بشود. گروه مای پس دریافت که مردم نگرانی‌های عمده‌ای در مورد استفاده از بیومتریک‌ها دارند و به دنبال جایگزین‌های امن، ازجمله مشارکت شرکت‌کنندگان به‌منظور استفاده از ترکیب کد QR و رمز عبور در آینده هستند. رعایت مقررات (HIPAA و غیره) نیز باید هنگام طراحی این سیستم‌ها موردتوجه قرار بگیرد.
دیوید دیل، استاد برجسته علوم رایانه در دانشگاه استنفورد و بنیان‌گذار رأی‌گیری معتبر غیرانتفاعی، اذعان داشت:
درحالی‌که فناوری بلاک چین بعضی از مشکلات رأی‌گیری الکترونیکی را حل می‌کند، اعتبارسنجی رأی‌دهندگان قبل از انتخابات یا مشکلات امنیتی در دستگاه‌های رأی‌دهندگان را حل نمی‌کند.
سه‌راهی رایج
موضوع استفاده از هویت دیجیتال با همان مسئله‌ی تعادل بین مقیاس‌پذیری، تمرکززدایی و حفظ حریم خصوصی که در بسیاری از مسائل بلاک چین وجود دارند، مواجه است. بسیاری از این آزمایش‌ها تا حدی تمرکززدایی را برای اطمینان از حفظ حریم خصوصی و امنیت بیشتر نادیده می‌گیرند. اکثر این آزمایش‌ها روی بلاک چین‌های مجاز اجرا می‌شوند و از قراردادهای هوشمند برای کنترل بیشتر روی دسترسی و حفظ محرمانه بودن اطلاعات حساس استفاده می‌کنند. برنامه (building blocks) در ابتدا روی یک بلاک چین عمومی راه‌اندازی شد، اما به مشکل مقیاس‌پذیری برخورد و دستیابی به نسخه عمومی برای آن بسیار کند و گران شد.
توانایی مقیاس پذیری نیز در هنگام در نظر گرفتن قابلیت رأی‌دهی الکترونیکی در سطح ملی، خود یک چالش به حساب می‌آید. بسته به فرضیه‌های مربوط به پلتفرم، تعداد تراکنش در ثانیه و تعداد آرای موجود در هر بلاک، پردازش انتخابات در سراسر کشور آمریکا با مشارکت ۶۰ درصدی رأی‌دهندگان می‌تواند تا دو هفته به طول بیانجامد. با این حال، این موضوع را می‌توان در کوتاه مدت و با استفاده از بلاک چین‌های چندگانه‌ی بومی حل کرد، درحالی‌که راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری درازمدت بیشتر توسعه یافته‌اند.
بیشتر بخوانید: مشکلات بلاک چین چیست و چرا کاربردی کردن آن دشوار است؟
هنگامی‌که فردی کنترل هویت خود را دوباره به دست می‌گیرد، می‌تواند کنترل زندگی خود را اصلاح کند. به‌عنوان بخشی از راه‌حل موردنیاز برای همکاری و مشارکت طیف وسیعی از مؤسسات، کشورها و سازمان‌ها، فناوری بلاک چین می‌تواند به افراد برای به دست آوردن این سطح از کنترل کمک کند. همان‌طور که یوشی یوکی یاماموتو (Yoshiyuki Yamamoto)، عضو سازمان ملل متحد، تصدیق کرد؛ فناوری بلاک چین می‌تواند پیشرفت قابل‌توجهی در هویت دیجیتال ایجاد کند، اما این کار را نمی‌توان در یک شب انجام داد و ما هنوز در مراحل ابتدایی هستیم.
منبع : blockchainatberkeley
دیدگاه تان را بنویسید