ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !

ارز دیجیتال پترو که توسط دولت ونزوئلا معرفی شده، پشتیبان مشخصی ندارد. به علاوه به نظر می‌رسد هیچ تراکنشی در شبکه ی آن انجام نمی‌شود.

به گزارش نوداد، شهر آتاپیریر (Atapirire) منطقه‌ای کوچک با جمعیت ۱٫۳۰۰ نفری است که رئیس جمهور ونزوئلا یعنی نیکولاس مادرورو منابع نفتی آن را به عنوان پشتوانه های ارز دیجیتال دولت خود یعنی پترو در نظر گرفته است.

به بیان دیگر این شهر کوچک می‌تواند در خط مقدم انقلاب اقتصادی در ونزوئلا بازی کند. این منطقه، تنها شهر موجود در بیابانی دورافتاده در مرکز ونزوئلا است که مادورو ادعا می‌کند ۵ میلیارد بشکه نفت در زمین های آن وجود دارد.

ساکنین این منطقه می گویند که هیچ شواهدی مبنی بر تلاش دولت برای دستیابی یا حتی حفظ این منابع ادعا شده وجود ندارد. آنها هرگز تصور نمی‌کنند که شهرستان کوچکشان، در خط مقدم انقلاب اقتصادی ونزوئلا قرار داشته باشد. یک خانم خانه دار در مصاحبه با رویترز و پس از اشاره به وضعیت نامناسب زندگی و تحصیل در آتاپیریر گفت که هیچ نشانی از پترو در این منطقه نیست.

در واقع به نظر می‌رسد نشانه‌های از ارز دیجیتال پترو در هیچ جای دیگر نیز قابل مشاهده نباشد. این ارز دیجیتال که در ماه فوریه ی سال جاری معرفی شد، هیچ طرفدار یا سرمایه گذار شناخته شده‌ای ندارد. رویترز ۴ ماه پس از رونمایی از این ارز با تعدادی از متخصصان ارزهای دیجیتال و همچنین متخصصان ارزش گذاری منابع نفتی مصاحبه داشته است. رویترز همچنین تراکنش های دیجیتال این ارز را نیز پیگیری کرده‌اند تا در مورد آن اطلاعات زیادتری کشف کنند.

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

نتایج اولیه‌ی تحقیقات نشان داد که تجارت آن چنان پررونقی پیرامون پترو انجام نمی‌شود. به بیان دیگر این سکه در هیچ صرافی دیجیتالی خرید و فروش نمی شود و هیچ فروشگاهی نیز آن را نمی‌پذیرد. خریداران معدودی که این خبرگزاری موفق به کشف آنها شده است، کاربران حاضر در فروم های ارزهای دیجیتال بوده اند. البته هیچ یک از این کاربران قابل شناسایی نبوده‌اند. یکی از آنها از کلاه‌برداری این ارز شکایت داشته، اما دیگری ادعا کرده که بدون هیچ مشکلی، توکن هایش را دریافت کرده است. کاربر دوم تحریم‌های آمریکا و خبرهای منفی رسانه‌ها را دلیل عدم رشد سریع این ارز دانسته است.

اظهارنظرهای مقامات دولتی ونزوئلا در مورد پترو نیز ضد و نقیض است. مادورو ادعا می‌کند که فروش پترو به بیش از ۳.۳ میلیارد دلار رسیده و این ارز برای واردات استفاده می‌شود. اما هاگبل روآ یکی از وزرای درگیر در این پروژه ادعا کرده که فناوری این ارز هنوز در حال توسعه است و هیچ کس نتوانسته استفاده‌ی خاصی از پترو بکند. او همچنین گفته که هیچ منابعی نیز برای این ارز دریافت نشده است.

نکته ی دیگر، سازمان دولتی ناظر بر روند توسعه‌بی پترو است. این سازمان که با نام واحد نظارت بر دارایی هایی رمزنگاری شده (The Superintendence of Cryptoassets) فعالیت می‌کند، ماهیتی مرموز دارد. خبرنگاران رویترز بازدیدی از وزارت امور مالی (مکانی که این سازمان ناظر باید در آن حضور داشته باشد) داشته‌اند، اما اثری از چنین سازمانی نیافته‌اند. به عبارتی به آن‌ها اعلام شده که هنوز حضور فیزیکی این سازمان نهایی نشده است!

ابهامات زیادی در مورد سازمان‌های ناظر بر پترو وجود دارد

از طرفی وب‌سایت این سازمان نیز فعالیت خاصی ندارد. به علاوه مدیر آن یعنی خوزلیت رامیرز نیز پیام های شبکه‌های اجتماعی خود را پاسخ نمی‌دهد. وزارت صنعت ونزوئلا مسئول نظارت بر این سازمان است و آنها نیز پاسخ روشنی در مورد عملکرد آن نداشته‌اند. خبرنگاران از وزارت اطلاعات نیز سوال هایی پرسیده‌اند که به پاسخ روشن منجر نشده است.

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

علاوه بر موارد گفته شده، مادورو نیز با اظهار نظر جدید خود، نگرانی‌ها را در مورد آینده‌ی اقتصاد افزایش داد. او عنوان کرد که حقوق و دستمزد و نرخ تبدیل ارز برای پول بی ارزش ونزوئلایی یعنی بولیوار از این به بعد وابسته به نرخ پترو خواهد بود. اقتصاددانان، متخصصان ارزهای دیجیتال و مردم از این اظهار نظر متعجب شده و آن را غیرعقلانی دانستند. آنها معتقدند پیوند پترو و بولیوار نتیجه‌ی خوبی نخواهد داشت.

الخاندرو ماکادو یک متخصص علوم کامپیوتر ونزوئلایی و فعال در زمینه‌ی ارزهای دیجیتال است که ارز پترو را با دقت دنبال می کند. او در این باره می‌گوید:

به هیچ وجه نمی‌توان قیمت‌ها و نرخ های تبدیل را با توکنی که در هیچ جا معامله نمی‌شود، مرتبط کرد. دلیل اصلی این است که هیچ راهی برای فهمیدن قیمت واقعی آن وجود ندارد.

تمامی مشکلات و هرج و مرج های پیش آمده، نتایج کلی بی نظمی‌ها و مدیریت غلط دولت مادورو هستند که در این زمینه نیز ونزوئلا را با مشکل مواجه کرده‌اند. ارز پترو قرار بود به عنوان راهکاری برای حل ابر تورم موجود در ونزوئلا و نجات ارز در حال مرگ بولیوار باشد. مادورو این ارز را معرفی کرد تا تراکنش های مالی کشور به صورت ناشناس رخ دهند و به نوعی تحریم‌های آمریکایی‌ها در این تبادلات بی اثر شود.

قیمت پترو به قیمت یک بشکه نفت ونزوئلا وابسته است

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

دولت ونزوئلا قیمت پترو را وابسته به قیمت یک بشکه نفت ونزوئلا اعلام کرده است. در حال حاضر قیمت هر بشکه نفت ونزوئلا حدود ۶۶ دلار است. آنها ادعا کرده‌اند که این قیمت به پشتوانه‌ی نفت موجود در میدان منطقه‌ی آتاپیریر تضمین خواهد شد. این منطقه مساحتی حدود ۳۸۰ کیلومتر مربع دارد. در این میان رئیس جمهور آمریکا نیز به سیاست‌های خود بر ضد این کشور ادامه داده و از ماه مارس، تمامی شهروندان این کشور را از خرید ارز پترو منع کرده است.

تحلیل گران به ادعاهای مادورو مبنی بر جذب میلیاردها دلار سرمایه از طریق فروش پترو مشکوک هستند. از نظر این متخصصان، آمارهای منتشر شده از عرضه اولیه سکه(ICO) واضح نیستند و نمی‌توان میزان دقیق جذب سرمایه ی این توکن را تخمین زد.

تام رابینسون مدیر بخش داده و هم بنیان گذار شرکت لندنی الیپتیک، فعال در زمینه ی داده‌های شبکه بلاک چین در این مورد می‌گوید:

با توجه به سطح پایین تراکنش های صورت گرفته، نمی توان عرضه ی پترو را یک ICO واقعی نامید. ما هیچ سندی گواه بر خرید یا تبادل این ارز پیدا نکرده ایم و همچنین، نشانه‌ای از خرید و فروش آن در صرافی ها نیز وجود ندارد.

خبرنگاران رویترز بازدیدی نیز از شهر آتاپیریر و تجهیزات استخراج نفت در اطراف آن داشته اند. آنها ادعا می‌کنند که هیچ فعالیت جدی در این منطقه انجام نمی‌شود و تجهیزات موجود نیز عموما قدیمی و بلااستقاده هستند. وزیر نفت سابق ونزوئلا یعنی رافائل رامیرز در اظهار نظری عنوان کرده بود که برای استخراج نفت این منطقه نیاز به سرمایه ی ۲۰ میلیارد دلاری هست که قطعا شرکت PDVSA (مسئول استخراج نفت در ونزوئلا) توانایی تامین آن را ندارد. این شرکت پاسخی به ایمیل رویترز برای اظهار نظر در مورد این سرمایه نداده است.

نفتی که به عنوان پشتیبان پترو معرفی شده، هنوز استخراج نشده است

رامیرز به مدت حدوداً یک دهه مسئول وزارت نفت در دولت رئیس جمهور قبلی یعنی هوگو چاوز بود. او در حال حاضر در مکانی نامعلوم در تبعید به سر می‌برد و این اظهار نظرها را به وب‌سایت محلی Aporrea ارسال کرده است. از نظر او، قیمت گذاری پترو روی یک نظر خودسرانه و بر اساس چیزی است که تنها در ذهن و تخیل دولت مردان ونزوئلا وجود دارد.

اتهام کلاه‌برداری

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

در مقایسه با خریداران ارزهای مشهور مانند بیت کوین و اتریوم، خریداران پترو به راحتی پیدا نمی‌شوند. یکی از محل های حضور این خریداران، فروم Bitcointalk است که صحبت‌ها در مورد ارز پترو، از ابتدای سال ۲۰۱۸ در آن جریان پیدا کرد. پست های اولیه در مورد این ارز، امیدوارکننده بودند؛ اما پس از مدتی شکایت‌ها به مرور شروع شدند. اغلب شکایت‌ها در ارتباط با کمبود اطلاعات در مورد این توکن و همچنین تاخیر در پرداخت توکن‌ها بود. حتی یکی از کاربران از عدم قابلیت برای جابجایی یا فروش پترو شکایت کرده بود.

به عنوان مثال یکی از کاربران این فروم در پستی نوشته بود: «کاملا مشخص است که ما مورد کلاه‌برداری قرار گرفتیم. تنها زمان مشخص می‌کند که این هزینه، سرمایه گذاری مناسبی بوده است یا خیر.»

کاربری دیگر که از طریق پیام رسان‌های اجتماعی با خبرنگاران رویترز در تماس بوده است، فرآیند خرید ارز خود را مثبت ارزیابی کرده و تنها تحریم های آمریکا و پوشش منفی رسانه‌ای را دلیل عدم تمایل به خرید و فروش پترو عنوان کرده است. نکته‌ی جالب این است که این کاربر خبرگزاری رویترز را نیز به بی صداقتی متهم کرده و با نگرانی از مشکلات احتمالی از طرف دولت آمریکا، نام خود را فاش نکرده است. در نهایت باید به این نکته توجه داشت که سرمایه گذاری هیچ یک از این افراد در پترو، قابل تایید را رد کردن نیست.

هنوز هیچ سرمایه گذار بزرگی، در این ارز سرمایه گذاری نکرده است

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

ارزهای دیجیتال در دهه‌ی گذشته با استقبال خوبی مواجه شده اند. اکثر طرفداران آن‌ها نیز کاهش هزینه‌ی تراکنش های مالی را علت موفقیت این اختراع قرن ۲۱ نامیده‌اند. به علاوه مواردی همچون داشتن گزینه‌ای جانشین به جای بانک‌های سنتی و همچنین دوری از تورم ایجاد شده توسط سیاست‌های بانک های مرکزی نیز از عوامل محبوبیت این ارزها بوده‌اند.

در توضیح ساده‌ی فرآیند تراکنش های ارزهای دیجیتال باید بدانید که این تراکنش‌ها توسط شبکه‌ای از کامپیوترها تایید و ذخیره می‌شوند که به صورت یک دفتر کل و با نام شبکه بلاک چین شناخته می‌شوند. تمامی عملیات صورت گرفته در این شبکه برای همه ی مردم قابل مشاهده است، اما هویت افراد درگیر همیشه مخفی خواهد ماند. عملیات داخل شبکه نیز با استفاده از رمزنگاری کامپیوتری محافظت می شود.

خرید سرسام آور ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷ باعث شد تا قیمت بیت کوین به حدود ۲۰ هزار دلار برسد. این موفقیت باعث شد تا تعداد زیادی از استارتاپ های دیگر به عرضه ی توکن برای کاربران تشویق شوند. در این میان، کوین های بی ارزشی نیز به وجود آمدند که میلیون ها دلار سرمایه جذب کرده اما بعدا به خاطر اثبات کلاهبرداری، توسط مقامات قانون گذار تعطیل شدند.

فعالان بازار ارزهای دیجیتال برای شفافیت هرچه بهتر فعالیت های خود، از لجرهای بلاک چین برای تایید ثبت نام و خرید سکه استفاده می کنند. این حرکت به سرمایه گذاران احتمالی، دیدی کلی از مقدار پول پرداخت شده می دهد و به نوعی اعتماد آنها را جلب می کند. این حرکت از طرف دولت ونزوئلا اجرا نشده و هیچ دفتر ثبت نامی در مورد خریداران پترو وجود ندارد.

برخی کاربران، تحریم و خبرهای منفی رسانه ها را دلیل عدم موفقیت پترو می دانند

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

مقاله معرفی یا Whitepaper ارز پترو که باید توضیحی در مورد این ارز به خریداران احتمالی ارائه دهد، پلتفرم پشتیبان آن را NEM معرفی کرده است. این شبکه بلاک چین توسط یک سازمان غیرانتفاعی سنگاپوری توسعه داده شده است. در مورد این پلتفرم باید بدانید که دارندگان حساب NEM ناشناس هستند، اما می توانند اطلاعات خود را در قسمت توضیحات سکه ها به نمایش بگذارند.

در ماه مارس سال جاری، حساب های کاربری NEM که ادعا می‌کردند توسط دولت ونزوئلا اداره می‌شوند، ۸۲.۴ میلیون توکن را به عنوان ICO یک سکه ی دیجیتال به نام پترو عرضه کردند. این تعداد سکه، با عبارت سکه‌ی اولیه معرفی شدند که طبق وایت پیپر پترو، بعدا قابلیت تغییر به سکه‌ی اصلی را داشتند. طبق گزارش های شبکه NEM، حدود ۲۳۰۰ عدد از آن توکن ها در ماه می به ۲۰۰ حساب ناشناس منتقل شدند.

زمان بندی ارسال این توکن ها با زمان پست های کاربران در فروم بیت کوین تاک و اعلام خرید سکه توسط آنها، هم خوانی دارد. با یک حساب سرانگشتی اگر توکن‌ها با قیمت مشخص شده توسط مادورو فروخته شده باشند، این تعداد پترو تنها سرمایه‌ای حدود ۱۵۰ هزار دلار جذب کرده است.

در ماه آوریل، یک حساب کاربری دیگر تعدادی توکن پترو را به عنوان فازی مستقل برای سرمایه گذاران بزرگ عرضه کرد. این حساب کاربری، در ماه ژوئن حدود ۱۳ میلیون توکن را به چند حساب ناشناس منتقل کرد. فروش آن توکن ها نیز احتمالا رقمی حدود ۸۵۰ میلیون دلار را به عنوان افزایش سرمایه به همراه داشته است. نکته‌ی قابل تامل این است که نمی توان هیچ یک از این تراکنش ها را به عنوان فروش سکه در نظر گرفت. به علاوه، هیچ سرمایه گذاری تاکنون ادعای خرید ارز پترو را مطرح نکرده است.

هیچ صرافی معتبری این توکن را عرضه نمی کند

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

به تمام شک و شبهه های بالا، اظهارات روآ را نیز اضافه کنید که به عنوان مدیر سازمان نظارت بر شبکه‌ی بلاک چین ونزوئلا (Venezuelan Blockchain Observatory)، پترو را در حال حاضر ارزی غیرفعال می داند. خبرنگاران رویترز چندی پیش در حاشیه ی یک همایش مرتبط با ارز پترو در کاراکاس با این وزیر مصاحبه ای داشته اند و او، تراکنش های صورت گرفته در شبکه‌ی NEM را نمونه‌های اولیه نامیده است. او در ادامه به این نکته اشاره کرده که ونزوئلا در حال توسعه ی شبکه ی بلاک چین اختصاصی خود است. او گفته که خریداران تنها نوعی رزرو از این ارز انجام داده‌اند و هیچ سکه‌ای به صورت نهایی عرضه نشده است.

صرافی ارز دیجیتال Bitfinex که در هنگ کنگ واقع شده و از لحاظ حجم مبادلات یکی از بزرگترین صرافی ها است، در ماه مارس اعلام کرد که هیچ برنامه‌ای برای اضافه کردن پترو به لیست ارزهای خود ندارد. آنها کمبودهای زیرساختی را دلیل این تصمیم عنوان کردند و پس از مدتی نیز به صورت رسمی و به خاطر تحریم های آمریکا، این ارز را ممنوع اعلام کردند. صرافی‌های دیگر مانند Coinbase واقع در سانفرانسیسکو، Bittrex در سیاتل و Kraken در سانفرانسیسکو نیز هیچ اظهار نظر رسمی در مورد دلیل اضافه نکردن پترو به لیست خود، نداشته اند.

البته مادورو در تاریخ ۲۶ آوریل اعلام کرد که ۱۶ صرافی برای تجارت پترو تایید شده اند. به علاوه او ادعا کرد که فعالیت این صرافی ها از همان روز شروع خواهد شد. البته اکثر صرافی های اعلام شده، تاحدودی ناشناس هستند. ۷ عدد از این صرافی ها، هیچ حضوری در فضای اینترنت نداشتند. ۷ صرافی دیگر هیچ پاسخی به خبرنگاران ندادند. در این میان صرافی ونزوئلایی Italcambio نیز وجود داشت. مدیر این صرافی یعنی کارلوس دورادو اعلام کرد که هیچ گونه خرید و فروش پترو در صرافی او انجام نمی‌شود.

در واقع تنها صرافی بزرگ و عمومی که تجارت پترو را تایید کرده، صرافی هندی Coinsecure است. موهیت کارلا، مدیرعامل این صرافی اعلام کرده که آنها به زودی یک صرافی مستقل برای تجارت پترو برای ونزوئلایی‌ها توسعه می‌دهند. به علاوه آنها فناوری لازم برای اداره‌ی این صرافی را نیز به آن‌ها خواهند داد.

پترو را بهتر بشناسیم

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

نفت، قلب اقتصاد ونزوئلا است. این کشور با اعلام پشتیبانی ارز دیجیتال با این ذخیره ملی، به جمع فعالان اندک اما رو به رشد دنیای ارزهای دیجیتال پیوست که به مرور، دارایی های فیزیکی را به عنوان پشتوانه ارزهای خود معرفی می‌کنند. به عنوان مثال، شرکت The Royal Mint که برای انگلستان سکه تولید می‌کند، در سال ۲۰۱۷ از سکه‌ی دیجیتالی با نام RMG رونمایی کرد که با طلا پشتیبانی می‌شد. مثال های دیگری نیز وجود دارند که با الماس پشتیانی می‌شوند.

میدان نفتی پشتیبان ارز پترو، در منطقه ای کاملا محروم واقع است

تفاوت این ارزها با پترو در آن است که دارایی های فیزیکی پشتیبان آنها در حال حاضر قابل تجارت هستند. در مقابل، مادورو ادعا کرده که پترو توسط میدان های نفتی پشتیبانی می شود که هنوز در زیر زمین و در نزدیکی منطقه ی آتاپیریر مدفون هستند. این میدان نفتی عظیم با نام Ayacucho I شناخته می‌شود. دولت ادعا کرده که ۵.۳ میلیارد بشکه نفت در این میدان ذخیره شده اما سازمان مستقل بین‌المللی یعنی PDVSA هیچ پاسخ روشنی در این مورد نداده است.

صرف نظر از مقدار نفتی که در این میدان وجود دارد، کمبود زیرساخت‌های لازم برای استخراج آن مانند جاده، خطوط لوله و تامین نیرو، مشکل اصلی این پشتیبان فیزیکی است. فرانسیسکو مونالدی، یک  ونزوئلایی استاد دانشگاه هیوستون این استدلال را در مورد میدان نفتی داشته است. او معتقد است هیچ برنامه‌ی سرمایه گذاری برای این منطقه وجود ندارد تا بتوان پیشرفت و توسعه‌ی آن را بهتر و زودتر از مناطق دیگر تخمین زد.

[ارز دیجیتال ونزوئلا با پشتوانه نفت اما بدون تراکنش !]

نکته‌ی جالب این است که کارمندان PDVSA نیز در موقعیت یابی این منطقه با مشکل روبرو شدند و خبرنگاران با استفاده از GPS و مشخصات منتشر شده توسط دولت، آن را پیدا کردند. در مورد شرایط زندگی در این منطقه نیز گزارش‌های نسبتا نامناسبی منتشر شده است. یک حوضچه‌ی پرورش ماهی وظیفه‌ی اصلی استخدام در این منطقه را بر عهده داشته که اخیراً تعطیل شده است. کلینیک این منطقه فاقد پزشک و آمبولانس است. تنها وسیله نقلیه‌ی عمومی نیز اتوبوسی است که با تأخیرهای چندساعته مردم را به نزدیک ترین شهر نفتی یعنی El Tigre در ۶۰ کیلومتری آن منطقه می‌برد.

رزا آلوارز معلم این منطقه است که با صحبت‌های خود، مهر خاتمه‌ای بر پتانسیل‌های آتاپیریر میزند. او می‌گوید که بسیاری از دانش آموزان ممتازش به خاطر کمبود غذا و تامین نشدن غذا از طرف دولت برای مدارس، در کلاس درس حاضر نمی‌شوند. دولت، شکایت های او را نادیده گرفته و تنها وزارت آموزش و پروش از رزا خواسته که در مورد ارز دیجیتال جدید برای دانش آموزان صحبت کند. او که از شرایط موجود به شدت ناراضی است می‌گوید:

وقتی خود من اطلاعی در مورد پترو ندارم، چگونه آن را برای دانش آموزانم توضیح دهم؟ من چگونه می توانم پترو بخرم؟ با چه دارایی باید این ارز را تهیه کنم؟