به گزارش جماران؛ کامبیز نوروزی، حقوقدان، در کانال تلگرامی خود نوشت:
«حقوق دریاها و رژیم حقوقی تقسیمات آبهای دریاچه هایی که میان چند کشور قرار دارند بسیار پیچیده و دشوار است . از پی انحلال اتحاد جماهیر شوروی و تقسیم آن به چند کشور مستقل موضوع تقسیم دریای خزر میان کشورهای مجاور آن ، به یک بحث دشوار حقوق دریاها ، حقوق بین الملل و سیاسی تبدیل شد و مذاکرات پیچیده و مفصلی در مورد آن در گرفت . مذاکراتی که باید در چارچوب حقوق بین الملل عمومی ، حقوق دریاها و خصوصاً مناسبات و معادلات قدرت میان کشور مجاور دریای خزر بوده باشد.اینک بازهم بحث از تنظیم قرارداد میان کشورهای پیرامون دریاهای خزر داغ و تا حدی دچار ابتذال شده است . هر نقد یا دفاعی در چنین موضوع پیچیده ای باید مبتنی بر آگاهی های تخصصی لازم باشد .
من خود را در این مورد صاحب نظر نمی دانم و چیزی نمی گویم اما مایلم در حاشیۀ این بحث به دو نکته اشاره کنم .
نخست اینکه دولت همچنان بر خصلت پنهانکاری خود تأکید دارد و مردم را نامحرم می داند و از اطلاع رسانی در مورد فرآیندهای مذاکرات دریای خزر استنکاف می کند . برای دولت مهم نیست که مردم ، از کارشناسان تا سیاستمداران و دیگران در جریان مسائل باشند .
دولت همچنان مردم را بیگانه می داند . از افتادن در ورطۀ مباحثه و تلاش برای اقناع جامعه می گریزد و می هراسد . براساس توئیتی که محمود صادقی ، نماینده مجلس منتشر کرده حتی نمایندگان هم بی خبرند. چرا؟
دوم اینکه گویی همۀ ما موظفیم در هرچیز نظر بدهیم . پنهانکاری دولت ، حس نگرانی و تردید می آفریند . این حس موجب می شود جامعه کنجکاو شود . همین کنجکاوی انگیزه ای می شود تا خیلی ها ، حتی بدون آگاهی از جزئیات کنوانسیون چیزی بنویسند و نظری در مورد رژیم حقوقی دریای خزر بگویند. طرفه آنکه خیلی از اینها صلاحیت اظهارنظر در چنین موضوع تخصصی و پیچیده ای ندارند . این یک قصور یا تقصیر از ناحیه کسانی ، حتی صاحب نام است که بدون داشتن دانش لازم می نویسند . اما مسبب خود دولت است . در اینجا سبب ، قوی تر از مباشر است . پنهانکاری دولت و بی اعتنایی تام و تمام به افکارعمومی در کنار آشفتگی شرایط داخلی و بحرانهای موجود در روابط بین الملل ، همه را می ترساند که بین کاسه و نیم کاسه چه ارتباطی است و بعد هرکس خود را به نوعی ملزم به نوشتن می داند و اغتشاش ذهنی حاکم بر جامعه بالاتر می رود.
ما می توانیم با توجه بیشتر به محدوده های دانش خود در اظهارنظرهای خود ، مسئولانه به سلامت گردش اطلاعات کمک کنیم، اماشرط لازم سلامت گردش اطلاعات ، این است که دولت فقط شعار گردش اطلاعات و شفافیت ندهد . به آن عمل کند.»
