به گزارش جماران؛ محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، در کانال تلگرامی خود نوشت:
«اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 رفتار تازه ای در بازار کسب وکار تهران رونق گرفت به این شکل که مغازه هایی با پسوند "نو" ایجاد شدند. به عنوان مثال خاطرم هست که تابلوهایی با عنوان"خیاطی لاله زار نو"، "چلوکبابی طریقت نو" ،"چاپخانه ایران نو" بر سر در مغازه ها در حول وحوش منطقه بازار تهران نصب شد.
این تابلوها از یک طرف، نام برند قدیمی(در مثالهای بالا،چلوکبابی طریقت،خیاطی لاله زار و...) را یدک می کشید و از سوی دیگر واژه "نو" می خواست در چشم مخاطب فروکند که من ویژگی های مثبت او را دارم و با "نو" شدن تابلو،نقایص آن را ندارم.
این "نو" ها گاهی همان کاسب قبلی بود که برای رونق بیشتر به این کلک متوسل می شد، گاهی نیز توسط شریک یا شاگرد همان برند قبلی ایجاد می شد، اما مهم نتیجه بود که غالبا موفقیتی به همراه نداشت و "نو" ها بعد از مدتی مغازه را تخته می کردند . اما زیانی که می رساندند این بودکه علاوه بر آنکه یخ شان نمی گرفت، اعتبار برند قبلی را هم از بین می بردند.
***
نواصولگرایی آقای قالیباف هم از همین جنس است.یک خیاطی لاله زار نو یا چلوکبابی طریقت نو درست می کند و بعد ازمدتی سرگرم شدن به آن ناگزیر ، بدلیل کسادی کار، کرکره را پایین خواهد کشید. دلیلش هم روشن است.مشتریان چلوکبابی طریقت نو می دیدند که در بهترین حالت،این همان چلوکبابی قبلی است که تابلو مغازه اش عوض شده و چلو و کبابش کیفیت همان مغازه قبلی را دارد و دلیلی نمی دیدند به آنجا مراجعه کنند.
آقای قالیباف هم سرنوشت مشابهی پیدا خواهد کرد چون به مصداق آن ضرب المثل شیرین همشهری هایش ، مردم وقتی بیایند و ببینند به جای"مَنَم"همان "مُیُم" است، دست آقای قالیباف رو می شود.
فقط نمی دانم چه اصراری دارد آقای قالیباف که با راه اندازی دکان "نو" برند قدیمی "اصولگرایی" را هم نفله کند؟»
