به نظر می‌رسد امروزه جنبش دانشجویی نیاز به افق جدیدی از فعالیت‌ها دارد، امروزه باید آرمان آزادیخواهی در قالب تکیه بر آزادی‌های قانونی مصرح در قانون اساسی و سایر قوانین شکل بگیرد تا امکان سواستفاده از آن توسط گروه‌های هرج و مرج طلب یا معاند به وجود نیاید، آرمان عدالت‌گرایی نیز در قالب مطالبه و برخورد با تخلفات قانونی و نهضت قانون‌گرایی به یک موج فزاینده تبدیل شود.
به گزارش جماران محسن هاشمی در کانال تلگرامی خود نوشت: در آستانه فرارسیدن روز دانشجو قرار داریم، 64 سال قبل در 16 آذرماه 1332 و در فضایی بسته و خفقان آمیز پس از کودتای 28 مرداد، خروش دانشجویان ایرانی در مقابل استعمار خارجی و استبداد داخلی شکل گرفت و دانشجویان ایرانی با اعتراض به سفر نیکسون معاون وقت رئیس آمریکا و برنامه وی برای حضور در دانشگاه تهران و دریافت دکترای افتخاری، به دعوت نهضت مقاومت ملی ایران به اعتراض پرداختند که با سرکوب مواجه شدند و 3 تن از دانشجویان ایرانی به ضرب گلوله ماموران رژیم پهلوی به شهادت رسیدند.
کمتر کسی می‌توانست باور کند که این جنایت تا این اندازه در تاریخ زنده بماند.
جنبش دانشجویی اگر چه در این 60 سال فراز و فرودهای بسیاری تجربه کرده است اما توانسته عناصر اصیل هویت خود، آرمانگرایی و آزادیخواهی، استقلال طلبی و عدالت‌خواهی را در استقامت بر منافع ملی حفظ کند.
اگرچه در دوران نظام سابق و اوایل انقلاب شاید اقدامات پرشور و هیجان‌انگیز مهم‌ترین بخش‌های جنبش دانشجویی به شمار می‌آمد اما در مقطع فعلی و دهه‌های آینده با توسعه ارتباطات و چرخش آزاد اطلاعات، جریاناتی در جامعه تاثیرگذار و بالنده خواهند ماند که با مدیریت هیجان و شور دانشجویی که ویژگی طبیعی دوران جوانی است، جریان پیش رو در فضای دانشجگاهی کشور را به سوی فهم و تحلیل عمیقتر حوادث و جریانات اجتماعی سوق دهند.
امروز بحران اجتماعی و فرهنگی در کنار چالش‌های سیاسی و اقتصادی، در برابر جامعه قرار دارند و جنبش دانشجویی اگر می‌خواهد تجربیات تلخ گذشته را در مورد سوءاستفاده قرار گرفتن توسط جریانات و جناح‌های سیاسی تکرار نکند، باید بتواند خود تحلیل و راهبردهای واقع‌بینانه از شرایط روز و اینده کشور ارائه دهد.
فضای نسبتا سرد و راکد دانشگاه‌ها حکایت از ایجاد شکاف بین بخش سیاسی جنبش دانشجویی و قاطبه دانشجویان دارد و نشان می‌دهد مساله اصلی اکثریت بدنه دانشجویان کشور مسائل سیاسی نیست و به همین دلیل از گرایشات سیاسی نتوانسته‌اند، همچون دهه‌های 60 و 70 فضای پررونقی را در جریان دانشجویی حامی خود ایجاد کنند.
به نظر می‌رسد امروزه جنبش دانشجویی نیاز به افق جدیدی از فعالیت‌ها دارد، امروزه باید آرمان آزادیخواهی در قالب تکیه بر آزادی‌های قانونی مصرح در قانون اساسی و سایر قوانین شکل بگیرد تا امکان سواستفاده از آن توسط گروه‌های هرج و مرج طلب یا معاند به وجود نیاید، آرمان عدالت‌گرایی نیز در قالب مطالبه و برخورد با تخلفات قانونی و نهضت قانون‌گرایی به یک موج فزاینده تبدیل شود.
جنبش دانشجویی باید بتواند شور دانشجویان را به کنشگری هدفمند تبدیل کند که مسیر آن از طریق تبدیل کنشگری دانشجویی به هیجان مثبت که لازمه آن داشتن معنا و هدف و سپس تحقق دستاورد است، می‌گذرد.
جنبش دانشجویی در آینده ناگزیر است که فراتر از سیاست در حوزه فعالیت‌های مدنی، اجتماعی و فرهنگی با رویکردی علمی ورود کند تا بتواند خاطرات جنبش دانشجویی اثرگذار گذشته را تکرار کند و از مدیریت دانشگاه‌ها نیز انتظار می‌رود که همسو با رهنمودهای مقام معظم رهبری و برنامه‌های ریاست جمهور، بسترهای لازم را برای تجدید رونق و فعالیت‌های جنبش دانشجویی فراهم کند.
