«اصلاح طلبی مسولانه» یعنی اینکه اصلاح طلبان بدانند تا رسیدن به نقطه تعادل مذکور در عرصه سیاسی ایران «بار شیشه» دارند
به گزارش جماران، حمید رضا جلایی پور در کانال تلگرامی خود نوشت: در روزهای گذشته با تاخیر روحانی در معرفی وزیر علوم (در طراز شخصیتی همچون فرجی دانا) عده ای از کاربران نگران شدند که جامعه در انتخابات 1400 به سمت گزینه های امنیتی - نظامی سوق داده می شود. گزینه هایی که با منعکس کردن توان برقراری امنیت در خارج از کشور بر امنیت در اقتصاد، رای مردم را خواهند گرفت. این نوشته نقد همین نگرانی است.
محتوای بحث
۱- در آخرین اقدام جمعی ایرانیان کاندیدای ریاست جمهوری اصلاح طلبان ۲۴ میلیون رای و لیست بیست و یک نفره شورای شهر تهران آنها پیروز شد ( با کسب رای بیش از یک میلیون و دویست هزار نفر) و به سرنوشت لیست منتقدان اصلاح طلب ( با کسب رای کمتر از صدوپنجاه هزار نفر) دچار نشد.
۲- به رغم این پیروزی خیره کننده، برخلاف نگرانی بعضی از کاربران، پیش بینی حضور نظامیان در سال هزارو چهار صد از الان، یک لقمه بزرگی فراتر از توان تحلیلی ما است.
۳- از منظر جامعه شناسی سیاسی و از منظر روند شناسی، عقلایی آن است که ببنیم: در پیروزی اصلاح طلبان در سه انتخابات ۱۳۹۲، ۹۴ و ۱۳۹۶ (در شرایط لغزنده خاورمیانه و مدرنیته نا امن جهانی) چه روندی به این پیروزی کمک کرده تا به تداوم آن کمک کنیم؟
۴- با برخلاف ارزیابی و نگرانی فوق روند «پیروزی بخش» در سه انتخابات گذشته نه وادادگی و نه میانمایگی اصلاح طلبان که شکل گیری «ائتلاف نانوشته میانه روها» ( متشکل از اصلاح طلبان، اعتدالگرایان و اصول گرایان میانه روها) در سیاست رسمی ایران با ابتکار اصلاح طلبان بوده است- یا در گذشته ائتلاف نانوشته خاتمی- هاشمی- ناطق و الان ائتلاف خاتمی- روحانی- ناطق.
۵- این ائتلاف میانه روها نه تا سال هزارو چهارصد بلکه تا زمان «رتق و فتق میانه روانه» موضوع جانشینی در ایران شایسته است ادامه پیدا کند. زیرا تا آن زمان در ارزیابی توازن قوا در صحنه رسمی سیاسی، «قدرت» به نفع تندروها و دولت موازی است- و واقع نگری ایجاب می کند که برآورد دقیق وضعیت توازن قوا را جدی بگیریم و سریع فیلمان یاد هندوستان نکند.
۶- «اصلاح طلبی مسولانه» یعنی اینکه اصلاح طلبان بدانند تا رسیدن به نقطه تعادل مذکور در عرصه سیاسی ایران «بار شیشه» دارند و ائتلاف بزرگ میانه روها از سه طرف آسیب پذیر است:
اول - از سوی «تندروها داخلی» که عاشق ظهور ناامنی و رادیکالیسم نیروهای داخلی هستند.
دوم-از سوی «تحول طلبان سرنگونی طلب» که عاشق جنگ طلبی تندروهای داخلی و عاشق حضور جنگ طلبانه راست افراطی آمریکا- اسرائیل - عربستان علیه ایران هستند.
سوم- از سوی حرف های زیبای اصقلابیون در بی عرضه دانستن اصلاح طلبان و نئولیبرالیست و استثمار گر دانستن اعتدال گرایان ( که معمولا این منتقدان از نقد دولت موازی هم جا خالی می دهند تا فضای گرم نقدشان نا امن نشود).
۷- تداوم این «اصلاح طلبی مسولانه» و «تقویت ائتلاف میانه روها» کابوس تندروها در دولت موازی است. و این نیرو آرزو داشت و دارد «اصلاح طلبی مسولانه» نماینده بی تدبیری غیر از خاتمی داشت. به همین دلیل با کمال شرمندگی مجبورند حصر را ادامه دهند و خاتمی را محدود کنند. و تحلیل های تمسخرگرایانه اصقلابیون را در فضای مجازی علیه اصلاح طلبان باز نشر می کنند
