حکومت ها و محکومیت ها، نصب ها و عزل ها و خوشی ها و ناخوشی ها می گذرد و آنچه از انسان باقی می ماند، ویژگی های اخلاقی مثبت و یا منفی اوست.
وزیر اسبق کشور گفت: پایداری و جاودانگی نام افراد بیش از هر چیز ریشه در سیمای اخلاقی آنان دارد و مصلحان بزرگ همواره الگوهای برتر اخلاقی نیز بوده اند.
به گزارش جماران، عبدالله نوری در یادداشتی با عنوان «سیمای اخلاقی حضرت آیت الله منتظری» در کانال تلگرام خود نوشت:
من با مرحوم آیت الله منتظری ارتباط و دوستی نزدیک داشتم و تا پیش از ماجرای عزل ایشان از قائم مقامی، به بیت ایشان بسیار رفت و آمد می کردم. پس از عزل به جز دیداری که با ایشان در روز هفتم فروردین ۱۳۶۸ داشتم (که ان شاء الله در فرصتی دیگر به آن خواهم پرداخت)، تا سال ۱۳۷۴ که دیگر نه من در مسئولیت حکومتی بودم و نه ایشان در شرایط سخت سال ۶۸ به سر می بردند، نزد ایشان نرفتم. در سال ۷۴ شرایط تغییر کرده بود؛ ایشان در مقام یک مرجع تقلید به درس و بحث و مراجعات اشتغال داشتند و من هم با خارج شدن از مسئولیت های گوناگون حکومتی، فارغ البال به قم بازگشته بودم. با وجود این همچنان از ملاقات با ایشان پرهیز داشتم، شاید هم به دلیل این که از قطع ناگهانی رابطه طولانی ام با ایشان احساس شرمندگی می کردم. در نهایت با اصرار و همراهی دوست قدیمی و عزیزم مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ حسن ابراهیمی -که رحمت خدا بر او و روحش شاد باد- به دیدار حضرت آیت الله رفتیم. البته نگران این بودم که در اولین ملاقات، ایشان چگونه برخورد می کنند و دست کم انتظار داشتم که در اولین برخورد، ایشان دستی به محاسن خود بگیرند و با لهجه خاص خویش بفرمایند خوب آقای نوری!!!! همین؛ و پس از چند لحظه ای سکوت، سخنانی بین ما رد وبدل شود، ولی هیهات و هیهات که چنین رفتاری از شخصیت اخلاقی و انسان بزرگوار و الهی همچون ایشان سر زند.
به هرحال هنگامی که بر ایشان وارد شدم با گرمی معانقه و احوال پرسی کردند و پس از آن که نشستم، چنان برخورد کردند که گویی من هر روز در محضر ایشان بوده ام و راجع به مسائل فقهی با من مشورت می کرده اند؛ یکی از استفتائاتی را که از ایشان شده بود، مطرح فرمودند و پس از بیان نظر خود، نظر مرحوم آیه الله العظمی خوئی رحمت الله علیه را مطرح کردند و اشکالات خود را نسبت به نظر فقهی آقای خوئی بیان نمودند و نظر ما را جویا شدند. من که از نحوه برخورد ایشان شگفت زده و به وجد آمده بودم، در حد بضاعت علمی خودم از نظر مرحوم آقای خویی دفاع کردم و پس از مقداری بحث و گفتگو، از خدمت ایشان مرخص شدم.
اینک که این خاطره را به یاد می آورم، همچنان تحت تأثیر منش بزرگوارانه و سیمای والای اخلاقی و ربانی ایشان هستم.
پس از آن بارها خدمت ایشان رسیدم و شگفت آن که هر از گاهی به من یادآور می شدند که علاقه ندارم به خاطر دفاع از من برای شما مزاحمتی ایجاد شود.
به یاد داشته باشیم که:
۱- ارزش و بزرگی انسان بیش از هرچیز در گرو پایبندی به اصول اخلاقی است.
۲- یکی از سخت ترین معیار ها در پایبندی به اصول اخلاقی آدمیان، چگونگی برخورد با کسانی است که مایه رنجش و آزردگی وی شده اند.
۳- پایداری و جاودانگی نام افراد بیش از هر چیز ریشه در سیمای اخلاقی آنان دارد و مصلحان بزرگ همواره الگوهای برتر اخلاقی نیز بوده اند.
۴- حکومت ها و محکومیت ها، نصب ها و عزل ها و خوشی ها و ناخوشی ها می گذرد و آنچه از انسان باقی می ماند، ویژگی های اخلاقی مثبت و یا منفی اوست.
رحمت و رضوان الهی بر روح وارسته و همیشه متواضع او باد.
