استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در صفحه اینستاگرام خود نوشت: ایکاش سرنوشت غمانگیز آتنا مسئولین ما را به خود میآورد که چرا و چه میشود که امثال قاتلین آتنا در جامعه به وجود میآیند و چگونه میتوان از طریق تعلیم و تربیت درست و نه شعارهای سیاسی و ایدئولوژیک زده از وقوع آنها کاست و جامعه امنتری برای آتناها ایجاد نمود؟
به گزارش جماران صادق زیباکلام نوشته است: سرنوشت غمانگیز «آتنا اصلانی» و موارد مشابه دیگر کودکآزاری در جامعه ما این پرسش را به وجود میآورد که آیا ما ایرانیان آنگونه که خیلیهایمان باور داریم، میتوانیم مدعی شویم که متفاوت از اقوام و ملیتهای دیگر هستیم؟ آیا میتوانیم بگوییم که در ارتکاب برخی پلیدیها ما کارنامه بهتری از ملیتها و مردمان دیگر داریم؟
یکسری آمارهای جهانی هستند پیرامون سنجش ناهنجاریهای اجتماعی. ازجمله اینکه به ازای هر یکصد هزار نفر جمعیت، چه تعدادی مجرم و زندانی وجود دارند؛ چه تعدادی معتاد، چند فقره قتل یا سرقت در سال اتفاق میافتادند، چه تعدادی تجاوز به عنف، کودکآزاری و...اتفاق میافتادند. آیا میدانیم وضعیت ایران در مقایسه با کشورهای دیگر در خصوص این دست آمارها چگونه است؟
بخشی از پاسخ در گرو اجازه طرح ناهنجاریها است. به دلایل متعددی، در ایران ترجیح داده میشود تا ناهنجاریها بالأخص ناهنجاریهایی که جنبه اخلاقی پیدا میکنند در سطح جامعه مطرح نشوند. تلاش در پنهان ساختن آمار و ارقام تجاوزهای جنسی، کودکآزاری، جرمهای ناموسی و موارد اینچنینی میتواند این باور نادرست را در میان ما ایرانیان به وجود بیاورد که ما تافته جدا بافته هستیم و فضیلتهای اخلاقی ما خیلی بالاتر از دیگران است؛ اما مورد «ستایش» دختر افغانستانی، آتنا اصلانی و موارد دیگر ازایندست مبین آن است که به نظر نمیرسد کارنامه ما در ارتکاب این دست جرائم و جنایات علیرغم دستهگلهای بزرگی که پیرامون شایستگیها و فضیلتهای اخلاقی نثار خودمان مینماییم خیلی پاکتر از دیگران باشد.
البته مسئولین و رسانههای حکومتی وقتی این قبیل جنایتها در کشورهایی که «دشمن» تعریف میشوند اتفاق میافتند، مانور میدهند که این وضعیت اخلاق در جوامع مادی، بیدین یا سکولار غربی است؛ اما جالب است در مواردی که حوادثی نظیر آتنا در جامعه خودمان اتفاق میافتند با سکوت معنادار مسئولین مواجه میشود تا طوفان بگذرد؛
سرنوشت غمانگیز آتنا و موارد مشابه کودکآزاری بعلاوه بسیاری از شواهد و آمارهای مربوط به ناهنجاریهای دیگر مبین آن است که ما ایرانیها علیرغم ادعاها و گزافهگوییهایمان خیلی با دیگران تفاوتی نداریم. ایکاش سرنوشت غمانگیز آتنا مسئولین ما را به خود میآورد که چرا و چه میشود که امثال قاتلین آتنا در جامعه به وجود میآیند و چگونه میتوان از طریق تعلیم و تربیت درست و نه شعارهای سیاسی و ایدئولوژیک زده از وقوع آنها کاست و جامعه امنتری برای آتناها ایجاد نمود؟