به گزارش جماران، دکتر مصطفی معین در صفحه خود در اینستاگرام نوشت:
۱۵ فروردین(۱۳۲۰)، سالگرد درگذشت یکی از نام آورترین زنان تاریخ ادبیات ایران در دوران معاصراست. شاعری که صدای فرودستان و ستم دیدگان بود و سروده هایش در زمینه نوع دوستی و دفاع از حقوق بشر مشهور است. روح شعر پروین را ظلم ستیزی، مبارزه با فقر، عدالتخواهی و آرمان گرائی تشکیل می دهد. پروین را همچون بهار، دهخدا، میرزاده عشقی و ایرج میرزا می توان از پیشاهنگان آگاهی بخشی به توده مردم، مبارزات مدنی و دفاع از حقوق زنان درتاریخ و اندیشه سیاسی ایران دانست.
اکنون که هنوز رسوبات فرهنگ مردسالار و برداشت های نادرست از دین خدا در جامعه ما، تبعیض و ستم مضاعفی را به زنان تحمیل می کند و آنان را در معرض آسیب هائی چون خشونت و تجاوز، تحقیر و فقر، کم سوادی و احساس ناامنی بیشتر در مقایسه با مردان قرار می دهد؛ شعری در انتقاد از وضعیت زنان در عصر خودش، از این شاعر متعهد و اخلاقی به شما تقدیم می کنم:
کس چو زن اندر سیاهی، قرنها منزل نکرد
کس چو زن در معبد سالوس، قربانی نبود
در عدالتخانه انصاف، زن شاهد نداشت
در دبستان فضیلت، زن دبستانی نبود
دادخواهی های زن، می‌ماند عمری بی‌جواب
آشکارا بود این بیداد، پنهانی نبود
بس کسان را جامه و چوب شبانی بود، لیک
در نهاد جمله گرگی بود، چوپانی نبود
از برای زن به میدان فراخ زندگی،
سرنوشت و قسمتی جز تنگ‌میدانی نبود
نور دانش را ز چشم زن نهان می‌داشتند،
این ندانستن، ز پستی و گرانجانی نبود
زن کجا بافنده میشد، بی نخ و دوک هنر
خرمن و حاصل نبود، آنجا که دهقانی نبود
میوه‌های دکهٔ دانش فراوان بود، لیک
بهر زن هرگز نصیبی زین فراوانی نبود
در قفس می‌آرمید و در قفس می‌داد جان
در گلستان نام ازین مرغ گلستانی نبود...
