نقش رحمانی

به گزارش جماران؛ سید مهدی حسینی دورود در یادداشتی نوشت: تقارن رحلت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی در سال ۱۳۸۶ و درگذشت همسر وفادارشان بانو فاطمه لاجوردی در سال ۱۴۰۰ با ایام سوگواری فاطمیه سلام الله علیها از یک‌سو و ارادت و ارتباط صمیمی اینجانب با فرزندان بزرگوار ایشان به‌ویژه با استاد فرزانه آیت الله حاج آقا جواد فاضل لنکرانی و حاج احمد‌آقای عزیز و شناخت تاریخی از این خانواده بزرگ از سوی دیگر زمینه‌ساز نوشتن این یاد‌داشت کوتاه شد.

در لابلای ابعاد مختلف شخصیت خانم لاجوردی آنچه تأمل‌ برانگیزتر و بیشتر شایسته‌ درنگ است، نه فقط توجه به نقش سرنوشت‌ساز ایشان در زندگی و در کنار همسری چون آیت الله العظمی فاضل لنکرانی و تربیت فرزندانی موفق است که فراتر از آن بهره‌های معنوی، فکری و تربیتی است که در خانه پدرِ همسر خود (مرحوم آیت الله فاضل قفقازی) از آن عالم کم‌نظیر کسب کرده بود و به درستی آن را به فرزندان خود منتقل نموده است. 

از نظر نگارنده این سطور که مدتی طولانی درباره آن مرد الهی و تاثیرات فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی او تحقیق و پژوهش داشته است؛ بسیاری از موهباتی که از خداوند به این خانواده و نسل پاک رسیده است، ریشه در اخلاص و عملکرد رحمانی و خدمات فراوان و سخاوتمندانه آن مرد بزرگ داشته و دارد.

نقش خانم لاجوردی در انتقال فرهنگ رحمانی و حیات طیبه به نسل پاک پس از خود و شرح مشقات و رنج‌های طاقت فرسایی که از دوران‌های سخت زندگی به ویژه در دوران نهضت امام و یاران امام راحل عظیم‌الشأن و در غربتِ سیاه‌ترین سال‌های تبعید مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی، برده است و این‌که چگونه شیرزنانه ایستاده است در این مجال نمی‌گنجد و کتابی می‌خواهد به وسعت تاریخ زندگی او، که زندگی او به تنهایی خود یک "تاریخ" است.

امیدوارم فرزند دانشمند این بانوی بزرگ، نقش رحمانی مادر در خانواده و نقش کوشا و بی‌اعتنای او به موانع و سختی‌هایِ حاکی از منش مومنانه و مستحکم، که فراتر از نقش همسر و مادر «وفادار و فداکار»، و حتی فراسوی مرز جنسیّت، زنانگی و مردانگی است را به عنوان الگویی «انسانی»، در کتابی مستقل منتشر نماید.

با احترام

حسینی دورود