استفتای نابخردانه اعضای ستاد جلیلی از رهبری در باب انتخاب میان «صالح مقبول» و «اصلح» در این لحظات حساس انتخاباتی، بازنمایی جز القای رای رهبری به جلیلی ندارد. برای همین دفتر رهبری از بیم این القا آنرا بی‌اعتبار خواند. طرفداران جلیلی نبایستی انتخابات را تقلیدی کنند.
به گزارش جماران؛ جواد موگویی، مستندساز، در یادداشتی اینستاگرامی نوشت: «تنها باری که امام رای خویش را آشکار کرد، روزی بود که گفت:
«رأی من «جمهوری اسلامی» است. لکن، تمام مردم آزادند که آرای خودشان را بنویسند.»
پس از آن دیگر کسی برگه انتخاباتی او را ندید. اگرچه در انتخابات اسفند ۵۸ طرفداران بنی‌صدر شایعه کردند که رای امام به بنی‌صدر است اما امام رای خویش را مخفی نگاه داشت تا ده‌سال بعد که در نامه به آیت‌الله منتظری نوشت: «والله قسم! من به بنی‌صدر رای ندادم»
تاکتیکِ رای مخفی، مشی و اراده آقای‌خامنه‌ای نیز بود‌ه و هست: «من به کسی نمی‌گویم، نگفته‌ام و نخواهم گفت به چه کسی رأی بدهید، به چه کسی رأی ندهید؛ رأی من مربوط به خود من است. این مال ملت است.»
استفتای نابخردانه اعضای ستاد جلیلی از رهبری در باب انتخاب میان «صالح مقبول» و «اصلح» در این لحظات حساس انتخاباتی، بازنمایی جز القای رای رهبری به جلیلی ندارد. برای همین دفتر رهبری از بیم این القا آنرا بی‌اعتبار خواند.
طرفداران جلیلی نبایستی انتخابات را تقلیدی کنند.
بصیرت سیاسی با استفتا همه‌گیر نخواهد شد و راه آن از تقلید جداست. ترویج سیاست‌ورزی دین‌مدارانه، تببین می‌خواهد نه استفتای مرجع!
«انتخابِ استفتایی»، مسئولیت‌گریزی به همراه دارد و هزینه انتخاب مقلد را به دوش مرجع می‌اندازد.
«انتخابِ استفتایی»، نه‌تنها جامعه را رشد نمی‌دهد بلکه تنبلی، مسئولیت‌گریزی، رخوت، سکون و در نهایت بی‌تفاوتی به بار می‌آورد. اما انتخاب آزادانه، ولو به خطا بیانجامد، رشد در پی‌خواهد داشت.
سیاست‌ورزی تقلیدی، بلوغ سیاسی نمی‌دهد، بلکه به پرتگاه بی‌تفاوتی و یکسان‌سازی سیاسی سقوط خواهد کرد.
انتخاباتِ تقلیدی، به دیکتاتوری ختم خواهد شد. عکس مشی امام در انقلاب ۵۷ که مشارکت انتخابی بود.
جفا به شخصیت و حیثیت جمهوریت انقلاب است که در ۴۲سالگی آن با استفتا در انتخابات گام برداشت!»
