جامعه‌ای که در آن امکان شنیده شدن صدا وجود نداشته باشد و حتی به طور عمیق‌تری صداهای مختلف با پژواک‌های متفاوت در آن شنیده نشود، جامعه‌ای باثبات نخواهد بود.
به گزارش جماران؛ علی ربیعی، سخنگوی دولت، در کانال تلگرامی خود نوشت: «۲۸ فروردین روز جهانی صدا با هدف نشان دادن اهمیت زیاد صدا در زندگی روزمره به عنوان یک جنبه حیاتی در ارتباطات و تعاملات انسانی موثر است.
صدا در اشکال مختلف خود، همیشه عاملی موثر برای برقراری ارتباطات انسانی بوده که از عصر شکار تا به امروز با تحولات گسترده‌ای همراه شده است.
امروز، صدا علاوه بر جدایی ناپذیر بودنش از تعاملات انسانی، در جنبه‌های پزشکی و توانبخشی، موسیقی، هنر، زبان‌شناسی و... دارای کاربرد بوده و مورد بررسی و مطالعه قرار می‌گیرد.
امروز، کنکاشی در زمینه کلاب هاوس داشتم که کارکرد قابل توجهی از صدا نظرم را به خود جلب کرد: "صدا و امنیت جامعه"
جامعه‌ای که در آن امکان شنیده شدن صدا وجود نداشته باشد و حتی به طور عمیق‌تری صداهای مختلف با پژواک‌های متفاوت در آن شنیده نشود، جامعه‌ای باثبات نخواهد بود.
تجارب تاریخی نشان می دهد هیچ جامعه‌ای نمی‌تواند بدون گفتگو باشد. وقتی صدا در سطح شنیده نشود، در لایه‌های پایین تبدیل به "پچ‌پچ" می‌شود و جامعه "پچ‌پچی" جامعه‌ای بادوام نخواهد بود.
در دهه نود میلادی، مقاله‌ای از یکی از مارکسیستهای وطنی در خصوص فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی می‌خواندم. یکی از علل فروپاشی را فقدان صدا حتی در درون حزب کمونیست دانسته بود. جامعه پرصدا در ظاهر، نوعی ناآرامی را به ذهن متبادر می‌سازد اما در حقیفت، فراسوی سروصداهای متفاوت، متناقض و متعارض، آرامشی عمیق نهفته است.
جامعه تک‌صدا هم در حقیفت همان جامعه بی‌صدا است.
تجارب نشان داده‌اند تک صدایی حتی اگر در عرصه هنر، ادبیات، موسیقی و شعر پدید آید پس از یک دوره‌ای، صداهای دیگر با پژواکی بلندتر، به گوش می‌رسند.
اتفاقا بر عکس تصور معمول از امنیت سازی، ایجاد زیرساخت‌ها و امنیت‌زایی برای بلند شدن صداهای متفاوت، مقوم جامعه‌ای سالم، امن، مقاوم خواهد شد.»
