حمایت سخنگوی دولت از برگزاری نماز جمعه در مسجد ایاصوفیه استانبول

به گزارش جماران؛ علی ربیعی،  دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس‌جمهوری و سخنگوی دولت، در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: «سرانجام کوه خیانت که «معامله قرن» نام گرفته بود موش زائید و امیری بی‌درایت در آنسوی خلیج فارس ترجیح داد مهره‌‌ای ناچیز شود در ماشین «عادی‌سازی» جنگ و جنایت و اشغالگری قدس شریف. این یک هدیه انتخاباتی بود برای ترامپ و یک هدیه وقیحانه به نتانیاهو که عجز او برای «طبیعی‌سازی» و به قول عرب‌ها «تطبیع» اشغال را پوشش دهد.

در واقع این نخستین باری نیست که امیری، حاکمی و یا خانی در گوشه‌‌ای از حوزه تمدن اسلامی خیانت به قدس را توجیه می‌کند. ابن اثیر مورخ شهیر قرن هفتم هجری قمری با اشاره به یکی از همین قدس فروشان بدنام تاریخ نوشت تسلیم بیت المقدس به (صلیبیون) فرنگی موجب یک وهن بزرگ برای مسلمین است وچنان دردبار است که نمی توان آن را وصف کرد. او دعا می کرد که خدا راه فتح قدس و بازگشت آن به مسلمین را بگشاید:«وتسلّم الفرنج البیت المقدس، واستعظم المسلمون ذلک وأکبروه، ووجدوا له من الوهن والتألم ما لا یمکن وصفه؛ یسر الله فتحه وعوده إلى المسلمین.» (نقل از سایت «الجزیزه»)

آن خائنین جز ردی از ننگ در تاریخ برجای نگذاشتند اما نام صلاح الدین ایوبی فاتح قدس شریف برتارک تاریخ می‌درخشد. می‌گویند نجاری در آن ایام در شهر حلب منبری ساخته بود برای مسجدالاقصی. از او پرسیدند حال که قدس در اشغال صلیبیون قرار دارد منبر تو به چه درد می‌خورد؟ گفت من نجار هستم کار خودم را انجام دادم. روزی کسی خواهد آمد و آن منبر را به مسجدالاقصی خواهد برد.

اشغالگران می‌کوشند قلمرو ذهن و ضمیر ما را چنان به اشغال خود درآوردند که نتوانیم رویای رهایی و آزادی را در سر بپرورانیم.

آنها که همین چند روز پیش پس از ۸۶ سال ممنوعیت، نخستین نماز جمعه و نخستین نماز عید قربان را در ایاصوفیه اقامه کردند درپیامد بلافصل این مراسم عبادی-سیاسی یک امکان بزرگ را به نمایش گذاشتند. بازگشایی ایاصوفیه به روی عبادت مومنان یک گشایش بزرگ به روی تاریخ وتمدن اسلام بود.در طول سه قرن اخیر شرقشناسی استعماری تلاش کرده تا ضمن برجسته کردن وجوه اختلاف ملیتی،مذهبی وفرهنگی اقوام خویشاوند،همه مشترکات ما را به قلمرو تاریک توجه نخبگان وتوده ها براند.اکنون در رویت تابلوی آن نماز جمعه باشکوه می توان همه مشترکات تمدنی امت محمدی را به تماشا نشست.

اکنون در طنین ملکوتی بانگ اذان آن چهار مناره مسجد ایاصوفیه می توان صدای آزادی قدس را شنید.از اصفهان تا استانبول ،از بلخ وبخارا تا بغداد وقاهره وحجاز،راه قدس از آن وحدتی می گذرد که پاره های پیکر امت محمدی را در ترکیب بندی میان اسلام ودموکراسی به یکدیگر وبه جهان مربوط می کند.همه دنیا در تابلوی زیبای آن نماز جمعه باشکوه ایاصوفیه دید که گشودن یک مسجد به روی نمازگزاران به مفهوم بسته شدن آن به روی پیروان ادیان ابراهیمی وبه روی بشریت معاصر نیست.در آن مسجد هم عطر حضرت مریم (س) پراکنده شد وهم در زیر آن الواح زیبای اصحاب پیامبر و دو نور چشم حسنی وحسینی حضرت محمد ندای وحدت مسلمین خوانده شد. در یک مدار تاریخی بالاتر،این تجربه را می توان با شکوه وخلاقیتی بیشتر در قدس شریف تکرار کرد.

 از ایاصوفیه تا قدس راهی نیست. فلسطینی‌هایی که به تعبیر رئیس جمهور در همایش بین المللی حمایت از انتفاضه «در متن آوارگی‌ها و گسست‌ها از سرزمین مادری، خاطره‌‌ای از منزلگاه اندوه، وآجری از خانه پدری باخود بردند و به کودکان خود آموختند که روزی باید به خانه برگردند.» جلوه دیگری از همین مقاومت یعنی مقاومت حافظه تاریخی در مقابل عادی سازی اشغالگری را به نمایش گذاشتند. مهم این است که اجازه ندهیم اشغالگران و یا تحریم گران تمامیت ذهن وضمیر ما را به اشغال درآوردند و ما را بدانجا بکشانند که اشغال را تقدیر خود بدانیم و در معرض عادی سازی قرار دهیم. فراموش نکنیم که ترامپ و نتانیاهو پس از این که یونسکو ماهیت اسلامی تاریخ قدس را رسما مورد بازشناسی و تصدیق خود قرار داد چه جیغ و داد کشیدند و چگونه سعی کردند خروج از برجام را با خروج برضد سازمان ملل وشورای حقوق بشر و یونسکو ترکیب بندی کنند. بنابراین آنجا دشمنان ایران عملیات تحریم و عملیات اشغالگری را در یک ردیف گروه بندی می‌کنند باید دانست که مقاومت در مقابل تحریم یک مقاومت ضد اشغالگرانه نیز هست.»