به گزارش جماران، محمود سریع القلم عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، 30 مانع روانشناختی پیشرفت را این گونه بر شمرد:
1-در رابطه با هر موضوعی، نظر دادن؛
2-تقریباً تعطیلی انتقاد از افکار خود؛
3-تقریباً تعطیلی انتقاد از رفتار خود؛
4-تقریباً تعطیلی انتقاد از بدقولی های خود؛
5-تقریباً تعطیلی انتقاد از نسبتهای ناروا به دیگران؛
6-استفادۀ ناآگاهانه از واژه ها؛
7-شادمانی از عدم همکاری با دیگران؛
8-مرتب در مورد نیاتِ دیگران، قضاوت منفی کردن؛
9-تصورِ اینکه دیگران، گذشته را فراموش میکنند؛
10-شادمانی ناخودآگاه از زرنگی های یک هفتهای؛
11-تعطیلی اهرمهای کنترل عصبانیت؛
12-شادمانی ناخودآگاه از ورود به حریم خصوصی دیگران؛
13-القاء ناخودآگاه بر خود درست پنداری؛
14-القاء ناخودآگاه بر خود حق پنداری؛
15-القاء ناخودآگاه بر خود بزرگ پنداری؛
16-تعطیلی سلولهای تشکیک در بخشِ آگاه ذهن؛
17-عادتِ ناخودآگاه به پوشاندن حقیقت؛
18-عادتِ ناخودآگاه به دروغ گویی؛
19-عادتِ ناخودآگاه به دشنام دادن؛
20-عادتِ ناخودآگاه به وارونه جلوه دادن مسایل؛
21-عادتِ ناخودآگاه به مبرا دانستن خود از اشتباهات؛
22-عادتِ ناخودآگاه به استغراق در خودخواهی ها؛
23-عادتِ ناخودآگاه به اغراق و چاپلوسی؛
24-عادتِ ناخودآگاه به تخریبِ رقبا؛
25-عادتِ ناخودآگاه به جستجوی ریشۀ مشکلات در بیرون از خود؛
26-عادتِ ناخودآگاه به مخالفتِ ناآگاهانه با تغییر و تحول؛
27-عادتِ ناخودآگاه به مخدوش کردن معنای واژه ها؛
28-عادتِ ناخودآگاه به لذت بردن از تبعیت دیگران؛
29-شیفتگی نامحدود نسبت به پول و قدرت و استتارِ آگاهانۀ این شیفتگی؛
30-حاکمیتِ تقریباً مطلق ناخودآگاهِ زنگ زده بر افکار، رفتار و گفتار.
