به گزارش جماران، رضا نصری، کارشناس مسائل بین الملل در رشته توئیتی در رابطه با تحریف برجام نوشت: « بارها به ابهاماتی که صنعت تحریف در مورد برجام و سیاست خارجه آفریده پاسخ داده شده است. اما همچنان بر چند تحریف پافشاری میکنند:
میگویند وزارت خارجه «امضای کِری» را در برجام تضمین میدانست و به همین خاطر «رودست» خورده است!
موضوع «امضای کری» مربوط به قانون جدید ویزا در آمریکا بود. بحث این بود که ضمانتنامهای که کِری در مورد معافیتهای ویزا برای سرمایهگذارانی که میخواهند به ایران سفر کنند ارائه داد باید یک «تعهد یکجانبه» تلقی شده و الزامآور محسوب شود! یعنی از دید ایران حرف کِری بار حقوقی دارد!
میگویند برجام قابلیت هستهای ایران - و به تبع - توان «بازدارندگی» ایران را از بین برد و به همین خاطر ترامپ از برجام خارج شد!
حال اینکه گامهایی که ایران در کاهش تعهدات خود برداشت نشان داد همه محدودیتهای فنی برگشتپذیر بود و همه قابلیتهای هستهای ایران در برجام محفوظ مانده است. ضمن اینکه توان «بازدارندگی» ایران - طبق دکترین دفاعی کشور و فتوای رهبر انقلاب - هرگز متمرکز بر «سلاح هستهای» نبوده است!
میگویند خروج ترامپ از برجام به دلیل ضعف حقوقی و عدم وجود «ضمانت اجرایی» بوده است.
حال اینکه برای توجیه خروج از برجام دولت ترامپ - و تمام مشاوران حقوقی واشنگتن - نتوانستند حتی یک «بهانه» از متن حقوقی برجام استخراج کنند! به همین خاطر آنها «تسخیر سفارت» در ۴۰ سال قبل، توان موشکی ایران، فعالیتهای منطقهای و سایر موارد «فرا متنی» را بهانه خروج قرار دادند!
اما اگر به برخی از معاهداتی که آمریکا از آن خارج شد توجه کنید (نفتا، پاریس، پیمانهای تجاری دوجانبه...)، دولت ترامپ اتفاقاً با استناد به «متن» و با توجیه نسبتاً قابل قبول حقوقی چنین کاری کرد! برجام - برخلاف خیلی از این معاهدات - متن محکمی دارد و متکی به قطعنامه شورای امنیت است!
به همین خاطر هم خروج آمریکا از برجام - به مراتب نسبت به خروج آمریکا از سایر معاهدات - بحثبرانگیزتر شد؛ تا جایی که هنوز هم متحدین نزدیک آمریکا نمیتوانند با این تصمیم ترامپ - حداقل در ظاهر - ابراز حمایت و همدلی کنند.
میگویند برجام از نظر اقتصادی هیچ فایدهای برای ایران نداشت. برای اثبات ادعای خود نیز به وضعیت کنونی اقتصاد استناد میکنند. حال اینکه آمار نشان میدهد آنچه موجب اُفت وضعیت اقتصادی کشور شد، نه برجام، که تضعیف برجام بود:
تحریف واقعیت - هرچند میتواند فواید کوتاهمدت سیاسی برای جناحهای رقیب داشته باشد - اما اقدامی است خلاف امنیت ملی و زیانبار که در عرصه سیاست خارجه موجب تصمیمات غلط و نتیجهگیریهای خطرناک خواهد شد. در کشور و منطقه ما امنیت ملی و سیاست خارجه بازیچه انتخاباتی نیست.»