یک عضو شورای شهر تهران در صفحه‌ی توئیتر خود نوشت: در اداره‌ی شهر نرسیدن به زبان مشترکی با نهادهای دست‌اندرکار دیگر کاستی است که تاوان‌ش را مردم می‌دهند.
به گزارش جماران، الهام فخاری، عضو و نایب رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران، در رشته توئیتی به انتقاد از عملکرد نهادهای مسئول در رابطه با وضعیت هوا پرداخت و نوشت:
هنوز دو ماه هم از اعلام برندگان جایزه‌ی خشت‌طلایی نگذشته است، جایزه‌ای که بازخوانی خبرش این‌روزها بیشتر شبیه یک ناقض یا نقیضه است.
شهرداری تهران به خودش جایزه داد و جایزه‌ی رتبه‌ی اول در بخش توسعه زیرساخت‌ها و حمل‌ونقل عمومی به سامانه‌ی بیدود رسید. آسمان شهر نقره‌ای شده ، بویی با منشا نامشخص مردم را آزار می‌دهد و خبر جایزه‌ی خشت طلایی هنوز در صفحه‌ی اول خبرگزاری‌ها و موتورهای جستجوگر باقی مانده است.
سال گذشته هر روز شاهد مصاحبه‌های پی‌در‌پی مسئولان حوزه‌ی حمل‌و نقل و ترافیکِ شهرداری بودیم که تعطیل نشدن مدارس بر اثر آلودگی هوا را ناشی از طرح‌های موفق معاونت حمل‌ونقل در زمینه‌ی آلودگی می‌دانستند و باور داشتند که آن هوای نه چندان آلوده به یاری باد و باران نبوده است.
ولی امسال همان طرح‌ها انگار نتیجه نداده است. دوچرخه‌ها از پهنه‌‌ی شهر ناپدید شده‌اند، ترافیک با اجرای طرح جدید نه تنها کمتر نشده که به گواه کارشناسان و مردمی که در خیابان‌ها تردد می‌کنند دوچندان گره خورده است.
فقط کافی است صبح زود در ورودی‌های طرح درنگ کنید تا به چشم خود ببینید که درست نزدیک خووروهای ماموران راهنمایی و رانندگی خودروهای شخصی با پلاک‌هایی که برخی مخدوش شده‌اند وارد طرح می‌شوند، در ورودی‌های طرح ترافیک کسب و کارهایی برقرار است ازجمله موتورسوارهایی چسبیده به پلاک‌ها.
ارزیایی کنیم کدام رفتارهای مدیریتی موجب تنش بین‌نهادی شد و چرا راهنمایی و رانندگی به عنوان همکار نزدیک شهرداری برای کنترل وضعیت ترافیک شهر مردد شد؟ اختلاف‌هایی که راه به جایی نبرد و سبب شد که سازمان راهنمایی و رانندگی مسئولیت پیامدهای طرح جدید را نپذیرد.
ارزیابی‌های اجتماعی و فنی گویای آن است پروژه‌های معاونت حمل و نقل و ترافیک در دو سال گذشته رو به جلو نبوده است.
بی‌توجهی به نقد کارشناسی متخصصان، دو سال آزمون و خطا و طرح‌های نمایشی و مصاحبه‌ها و کنفرانس‌های خبری و مانورهای تبلیغاتی چه اثر مثبتی بر روند ترافیکی و آمد و رفت مردم داشته است؟
در روزهایی که به گزارش نهادهای بهداشت و درمان مراجعه‌ی مردم به مراکز درمانی دولتی به‌دلیل عدم توانایی مالی، سی و پنج درصد کاهش پیدا کرده و توان مالی بخش قابل توجهی از شهر اجازه‌ی درمان را نمی‌دهد، چگونه در راستای پیشگیری اقدام شده؟
می‌گوییم چهارده نهاد مسئول و دست‌اندرکار هستند و از شهرداری به تنهایی کاری برنمی‌آید . متاسفانه دولت در انجام تعهدات مالی و تامین زیرساختی در زمینه حمل و نقل همگانی ناهمراه و تکالیف دولت معطل، ولی آیا شهرداری به وظایف خود عمل کرده است؟
طرح ترافیک جدید و برنامه‌هایی که معاونت حمل و نقل و ترافیک بر اجرایشان پافشاری می‌کرد نه تنها گره‌ای از آلودگی هوای تهران و کاهش بار ترافیکی برنداشته که درآمدهای شهرداری تهران را از محل عوارض طرح ترافیک هم به شدت کاهش داده است.
درآمدی که قرار بود صرف نوسازی ناوگان شهری و وسایل حمل و نقل عمومی شود کاهش چشم‌گیری داشته و بنابر اعداد منتشر شده از سوی مسئولان با کاهش حدود ۶۸ میلیارد تومانی روبرو شده است.
تعطیلی مدارس به عنوان راهکاری موقت و فوری سبب کاهش ۲۵ درصدی ترافیک می‌شود و این یعنی آلاینده‌ها کمتر می‌شود، واقعا این تنها کاری است که برای کنترل آلودگی از دستگاه‌های مدیریتی برمی‌آید؟
چرا هیچ اراده‌ای برای مذاکره و همکاری موثر نهادهای مرتبط ازجمله دولت، شهرداری و راهنمایی و رانندگی نیست؟ در اداره‌ی شهر نرسیدن به زبان مشترکی با نهادهای دست‌اندرکار دیگر کاستی است که تاوان‌ش را مردم می‌دهند.
سال گذشته تهران بعد از چند سال، تعطیلی خاصی به سبب آلودگی هوا نداشت. همان موقع شهرداری اعلام کرد که دلیل این کاهش روزهای آلوده، اقدامات شهرداری مانند اجرای طرح جدید ترافیک بوده است.
امسال با وجود آنکه دوباره وضعیت آلودگی به سال‌های قبلی ناهنجار تهران برگشته، برخی نهادها سکوت و برخی چون شهرداری در مقام دفاع از اقدامات خود برآمده‌اند.منابع آلاینده هوای کلانشهرها ازجمله تهران گوناگون هستند وازسویی نهادهای دست‌اندرکار تشدید یامهار این وضعیت هم چندگانه‌اند.
تجربه‌های موفق کشورهای در حال توسعه نادیده گرفته می‌شود و ترجیح داده می‌شود طرح‌های کشورهای اروپایی یک‌شبه اینجا پیاده شود. از دوچرخه‌سواری شهروندان‌مان در روزهای بهار خوشحال باشیم و به خیال‌مان که این زمستان هم نجات پیدا می‌کنیم.
آن هم در وضعیتی که هیچ‌کدام از زیرساخت‌های اساسی آن کشورها فراهم نشده! اما به‌نظر با این وضع نجاتی در کار نیست مگر این که رویکرد سیستمی و مشترک برای حرکت در مسیر کاهش آلاینده ها برنامه‌ریزی شود. بر اساس گزارش بانک جهانی روزانه ۱۲۰۰ تُن آلاینده در هوای شهر تهران پخش می‌شود.
شعار مدیریت شهری در دوره جدید "تهران شهری برای همه است" ما حالا به کجای این شعار رسیده‌ایم؟ برنامه‌ریزی‌ها، بحث‌ها، ســمینارها چه کمکی به کاستن از آلودگی هوا کرده‌اند.
کشمکش میان ســازمان محیط زیســت، وزارت نفت و خودروسازان بارها و بارها مطرح شده که نتیجه روشــنی هم در برنداشــته اســت، اما قرار است شهرداری و شورای شهر صدای این مردمی باشند که نمی‌توانند نفس بکشند!
امیدوارم همه‌ی آنچه در این دو سال بر شهر تهران گذشت ما را به این نتیجه برساند که دست از آزمون و خطا برداریم و با تکیه بر تجربه‌های موفق و با مذاکره بین‌نهادی به این وضعیت پایان بدهیم.
