پایگاه خبری جماران: مقصود فراستخواه در طی یادداشتی نوشت
1.خشونت، بد است و زیانبار است؛ چه خشونتی به نام اعتراض در شهر و چه بویژه خشونتهای ساختاری و نمادین در نحوه سیاستگذاری و تصمیم گیری و ادارۀ کشور اعم از امور داخله وخارجه.
2.شکاف ملت–دولت، درد مزمن ماست و بارکجی است که به منزل نمی رسد؛ به بیگانگی و شقاق و سوء تفاهم می انجامد، چنانکه به هر بهانه ای ثبات سیاسی برهم می خورد، بدخواهانی از داخل وخارج موج سواری می کنند، از آب گل آلود ماهی می گیرند و کشور از وحدت سرزمینی و همبستگی اجتماعی، پیشرفت و توسعه بازمی ماند
3.ناگفته پیداست که شهروندان باید بتوانند نقدها و اعتراضات خود را دربارۀ همه امور و دربارۀ سرنوشت خویش به صورت قانونی وعلنی وسیستماتیک ابراز بکنند و الّا نه تنها حقوق و نفوس و حیثیات انسانی و عدالت اجتماعی له می شود بلکه فساد سیستماتیک به راه می افتد، بستری برای رادیکالیسم فراهم می آید وسیکل های معیوبی شکل می گیرد.
4.«حکمروایی خوب» با «بلوغ سیاسی جامعه» دو روی یک امرند وتنها از رهگذر این زوج واژه است که یک ملت-دولت پامی گیرد و یک کشور به عقلانیت و پایداری می رسد. آزموده را آزمودن خطاست.
5.بزرگترین «سرمایۀ اجتماعی» برای بقای ملک وملت، اعتماد جامعه به نهادهای تصمیم گیری و حکمروایی است. بی اعتمادی همواره زمینه ساز سوءتفاهمات سیاسی و تعارضات بنیان برانداز می شود. اما اعتماد را به بهانه ندهند بلکه حکومتیان اند که باید اسباب تدبیر وبزرگی فراهم بیاورند.
6.برای اینکه در یک کشور، تعارضات بموقع رفع شوند و اختلافات به نحو رضایتبخشی حل شوند وکارها به اینجا که هستیم نکشد، چه باید کرد وچه باید می کرد؟ تنها راه آزموده شده این است: وجود نهادمندِ سازمانهای اجتماعی و محلی و مدنی و سمنیِ آزاد وقوی ومستقل، و رسانه ها و تریبون های شهری وساز وکارهای همه پرسی که حوضچه های آرامشی باشند برای تجمیع وتقطیر مطالبات، و انتقال سازمان یافته و نافذ و مؤثر آنها به بدنۀ مدیریتی و حکومتی کشور واحقاق حقوق حقۀ مردمان: جامعه ای قوی وفعال و دولتی خوب و پاسخگو.
