پایگاه خبری جماران: ۱۴ خرداد سالروز ارتحال امام خمینی (ره)، فقیه عالی قدری از سرسلسله جنبان فقهای تأثیر گذار ، نظام پرور و دورانساز شیعی است؛ او بر خلاف بسیاری از فقها و مراجع عظام شیعه و علی رغم باورهای مکتب تشیع وابسته به حوزه نجف اشرف، مؤید و معتقد به تأسیس حکومت دینی در عصر غیبت امام معصوم بوده و با عهده داری رهبری انقلاب اسلامی ایران، بر این باور خود صورت عملی پوشاند. او با تأسیس نظام جمهوری اسلامی ایران پایبندی خود را به یک مکتب مستقل شیعی معتقد به دخالت دین در عرصه اجتماعی به اثبات رسانده و عملا مدّعی کسب قدرت و قائل به توانمندی دین در حکومت داری شد.
امام خمینی حقیقتا ، هم در تئوری و نظریه پردازی های علمی و فقهی و هم در مقام عمل و تجربه با سلوک و مشی حکومتی خویش، باور به رأی مردم و القاء باورپذیری به آنان را سرلوحه کار خود قرار داد.
وی در جایی فرموده است :
« ما تابع آرای ملت هستیم. ملت ما هر طوری رای داد ما هم از آن ها تبعیت می کنیم. ما حق نداریم، خدای تبارک و تعالی به ما حق نداده است، پیغمبر اسلام (ص) به ما حق نداده است که ما به ملتمان یک چیزی را تحمیل بکنیم » (صحیفه نور جلد 11، صفحه 34)
براساس باورهای شیعی همه انسانها بجز انبیاء و ائمه اطهار علیهم السلام، دستخوش خطا و اشتباه میشوند. از همین رو امام خمینی ره نیز از خطا و اشتباه مبرّی نبوده است! امّا اگر او اشتباهی مرتکب شده باشد، آن اشتباه صادقانه رخ داده است. چرا که ایمان ناب او به خدا و باورش به مردم بر هر اهل انصاف و عدالتی محرز است.
همه انقلابها و انقلابیون در هر نقطه دنیا دستخوش خطا و اشتباه بوده اند؛ ولیکن انقلاب اسلامی ایران بیشتر یک انقلاب برخاسته از بطن مردم و با ریشه های فرهنگی بوده و به نسبت دیگر انقلابهای معروف دنیا به کمترین مظالم و بی عدالتی ها در آستانه و کوران پیروزی خود دچار شده است.
به باور دانشمندان و اندیشمندان دلسوخته و دغدغه مند سرنوشت نظام جمهوری اسلامی ایران، تنها راه رشد و نضج اندیشه های امام خمینی (ره) و بلکه هر رهبر و مرجعی ، بلاشک بوجود آمدن امکان و فرصت نقد و بررسی عالمانه و منصفانه اندیشه ها و آراء او و تمکین در برابر نقّادی بر بستر تضارب آراء و تعاطی افکار ، میسر می افتد ولاغیر.
مع الأسف در دورانی که ما به سر میبریم با انتساب شیوه ها و آراء ناصواب و ناچسب به آن بزرگ مرد تاریخ معاصر، ضمن در صدد برآمدن تطهیر و پوششی برای رویه عمل های غلط و غیر قانونی برخی حاکمان و عوامل آنها ، موجبات مشوش شدن و ملکوک شدن نابی و صافی اندیشه ها و سلک حکومتی ایشان را نیز فراهم ساخته اند.
بر پایه نظر دانشمندان علوم سیاسی و تئوریهای انقلابی، پدیده انقلاب و حتی عنوان رهبر انقلاب، نهادهای انقلابی و کارکرد آنها، تنها برای زمان براندازی نظام مستقر پیشین و دوران سپری شدن لحظات انقلاب تا زمان تثبیت آمال و اهداف آن در قالب یک نظام مستقر جدید و تبلور و تعیّن آرمانهای انقلاب در قالب قانون اساسی و بوجود آمدن ثبات سیاسی و اجتماعی در کشور کارایی دارد.
و دیگر پس از آن، نه آن عناوین و نه کارکرد آنها کارآمدی لازم را نخواهند داشت و نه مشروعیت نظام، رهبری و نهادهای انقلابی بدون ارجاع رسمی و تعیّن و تبلور در قانون اساسی حاصل خواهند شد.
از سوی دیگر حضرت امام (ره) خود همواره پای بند و قائل مند به اجتهاد پویا و متوجه به مؤلفه های زمان و مکان بوده و لذا تجدید نظر در آرای پیشین و ابراز و اعلام رسمی آرای جدید متفاوت و متمایز با نظریات گذشته، از منظر و مشی حکومتی ایشان امری بدیهی به حساب آمده و به همین دلیل است که قانون اساسی موجود نیز وحی منزل محسوب نشده و لذا با همان ساز و کار پیش بینی شده در متن آن قابل بازنگری میباشد.
کما اینکه تشکیل خبرگان قانون اساسی دوم در سال ۶۸ به دستور ایشان اگر با رحلت جانگداز وی مصادف نمی شد ، قطعا میتوانست هم سر منشاء اثرات و خیرات بعدی در نظام جمهوری اسلامی شود و هم الگویی برای جسارت یافتن حاکمان فعلی نسبت به پذیرش برگذاری رفراندوم در آن و برخی موضوعات اساسی ملّی بشود.
به امید آنکه روزی فرا رسد تا فرصت و آرامش لازم و کافی برای بازبینی و تجدید نظر در اندیشه ها و آرمانهای امام و انقلاب و قانون اساسی موجود که نه فقط محصول انقلاب بلکه حاصل مجاهدات و مبارزات دو سده اخیر ملّت ایران بوده است، فراهم گردد.
چه که بزرگترین خدمت و پاسداشت اندیشه های امام ره ، نقد عالمانه و منصفانه و فقیهانه آثار و اندیشه های علمی و فقهی آن ابر مرد معاصر ایران است.
