به گزارش جماران؛ احمد زید آبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:
«با اعلام نتایج نهایی انتخابات اسرائیل، حزب لیکود به رهبری نتانیاهو موفق به کسب 36 کرسی در برابر 35 کرسی حزب آبی - سفید در پارلمان جدید اسرائیل شد.
از نگاه من، مهمترین دستاورد نتانیاهو در انتخابات اخیر همین یک کرسی اضافی در برابر بنیامین گانتز است! وگرنه گرد و غباری که رسانه‌ها در مورد هموار شدن راه او برای تشکیل دولت به پا کرده‌اند، با واقعیت همخوانی چندانی ندارد و به زودی فرو می‌نشیند.
حقیقت این است که نتانیاهو برای به دست گرفتن رهبری دولت آیندۀ اسرائیل مسیر بسیار ناهمواری در پیش دارد و این ناهمواری در درجۀ نخست، خود را در تلاش او برای ائتلاف با سایر احزاب راستگرا نشان خواهد داد.
نتانیاهو برای تشکیل دولت مجبور است با پنج حزب دیگر ائتلاف کند که عبارتند از: شاس با 8 کرسی نمایندگی، یهودیت توراتی متحد با 7 کرسی، اسرائیل بیتنیو با 5 کرسی، اتحادیۀ احزاب راستگرا با 5 کرسی و نهایتاً حزب کولانو با 4 کرسی.
ائتلاف با دو حزب مذهبی شاس و یهودیت توراتی معمولاً آسان است چرا که آنها مطالبات سیاسی بغرنجی ندارند و در صورت تأمین منابع مالی مدارس تلمودی تحت زعامت‌شان و تعهد دولت به ادامۀ امتیازات انحصاری یهودیت ارتدوکس، با شیطان نیز به راحتی هم‌پیمان می‌شوند!
با این حال، بخش بزرگی از جامعۀ اسرائیل به شدت مخالف امتیازات انحصاری ارتدوکس‌هاست و مهمتر از آن، جامعۀ یهودیان مذهبی آمریکا که عمدتاً غیرارتدوکس به شمار می‌روند، خواهان به رسمیت شناختن خاخامیت اصلاح‌طلب و محافظه‌کار و شکستن اقتدار انحصاری خاخامیت ارتدوکس در تعیین وظایف دینی دولت اسرائیل‌اند. بدین ترتیب، نتانیاهو برای ارائه امتیاز به شاس و یهودیت توراتی چندان هم دست‌اش باز نیست.
این در حالی است که ائتلاف نتانیاهو با حزب اسرائیل بیتینو (اسرائیل خانۀ ما) بویژه سخت و دشوار به نظر می‌رسد. آویگدور لیبرمن رهبر این حزب در دولت قبلی نتانیاهو شریک و متحد او بود و پست وزارت دفاع را به عهده داشت. لیبرمن اما در اعتراض به سیاست نتانیاهو در برابر دولت خودخواندۀ حماس در نوار غزه، از سمت خود کناره گرفت و عملاً موجبات انتخابات زودهنگام در اسرائیل را سبب شد. لیبرمن پس از استعفاء از وزارت دفاع، حملات تندی را علیه نتانیاهو آغاز کرد به طوری که روابط شخصی دو طرف بسیار تیره شد. با این حساب، به نظر نمی‌رسد که اتحاد دوبارۀ لیبرمن و نتانیاهو بدون تغییر جهت سیاسی هر یک از آنها در برابر بحران نوار غزه ممکن باشد، ضمن آنکه لیبرمن به رغم مشی افراطی راستگرایانه‌اش، از جدایی بین عرب‌ها و یهودی‌ها حمایت می‌کند و به نوعی با تشکیل کشور فلسطینی به سبک مورد نظر خود مخالفتی ندارد؛ موضوعی که نتانیاهو فعلاً خود را با آن مخالف نشان می‌دهد.
در این میان، حزب کولانو هم به رغم داشتن فقط 4 کرسی در پارلمان، سهم به نسبت مهمی از کابینه، بخصوص تصدی وزارت دارایی را طلب می‌کند. تأمین خواست‌های این حزب برای نتانیاهو خیلی سخت نیست گرچه چانه زنی پردردسری به همراه دارد.
این در حالی است که اتحادیۀ احزاب راستگرا که خود ائتلافی از خرده گروه‌های نمایندۀ شهرک‌نشینان یهودی در کرانۀ باختری رود اردن است، گرچه از یک جهت، متحد طبیعی لیکود به شمار می‌رود، اما در عین حال، می‌تواند به بزرگترین مانع و معضل آن هم تبدیل شود. رهبر این حزب اعلام کرده است که در صورت پذیرش یا اجرای طرح صلح ترامپ از طرف نتانیاهو، حزب متبوع‌اش در دولت ائتلافی او حضور نمی‌یابد. نتانیاهو احتمالاً نسبت به طرح صلح ترامپ تفحظاتی را مطرح خواهد کرد اما در موقعیتی نیست که بتواند آن را رد کند، بنابراین ائتلاف او با اتحادیۀ احزاب راستگرا به مشکل جدی بر خواهد خورد.
فراتر از همۀ این موارد، آویخای مندلبلیت دادستان اسرائیل به زودی پروندۀ اتهامات نتانیاهو را به جریان می‌اندازد و او را در تنگنایی شدید قرار می‌دهد. نتانیاهو در صدد است که قانونی را در پارلمان جدید به تصویب برساند که طبق آن، نخست وزیر در طول خدمت خود مصونیت قضایی پیدا کند، اما تصویب چنین قانونی نوعی رسوایی است و حتی شماری از اعضای بلندپایۀ لیکود نیز آن را رد کرده‌اند.
از این رو، نتانیاهو اگر هم موفق به تشکیل دولت شود، دولت‌اش مستعجل خواهد بود. از این رو، شاید او در ماه‌های آینده به جای دفتر نخست وزیری راهی زندان شود! با این حساب، یا انتخابات زودهنگام دیگری در انتظار اسرائیل است یا تشکیل ائتلافی از لیکود و حزب آبی - سفید البته بدون نتانیاهو در رأس آن!»
