پایگاه خبری جماران: زمین حاصلخیز فساد ، در تاریکی فضای بوروکراتیک و تکنوکراتیکی که با دیگر نهادهای قدرت پیوند خورده است ، دائم میوه هایی می دهد که برای ملت تلخ و خشک و مسموم است و برای کسانی که در راهروهای پیچ در پیچ سازمانهای عمومی پنهان شده اند ، سرشار از میوه های آبدار وشیرین.
1-دولت از مبارزه با فساد می گوید . از حقوق شهروندی می گوید . از حق دسترسی آزاد به اطلاعات می گوید. اما فقط می گوید . عمل مؤثر نمی کند.
2-پرونده 6 میلیارد یورویی شرکت بازرگانی پتروشیمی در دادگاه مطرح است . این پرونده نشان می دهد که چه شرایطی بر عملکرد بازرگانی پتروشیمی حاکم بوده و چه فضای آسوده ای برای توسعۀ فساد در آن گسترده شده بود . در جریان معاملاتی که می کردند ، بعضی مدیران و دلالها پولها را به حساب شخصی می ریختند و خیلی آسان و راحت بخش هایی از آن را برای خود بر می داشتند .
3-این فقط ذره ای از نوک یکی از کوههای کوه یخ است که اندکی از آن پیدا شده است .
4-کوه یخ زیر اقیانوس عمیق شبکۀ گستردۀ قدرت پنهان است . اطلاعات آن نیز در دستگاههای دولتی است.
5- نام این کوه یخ " خصوصی سازی شرکتهای پتروشیمی" است .
6-هیچکس نمی داند خصوصی سازی حدود 120 شرکت پتروشیمی در فاصلۀ سالهای 86تا91 چگونه و تحت چه شرایطی اتفاق افتاد ؟
7- در آمد سالانۀ شرکتهای پتروشیمی 10 میلیارد دلار برآورد می شود.
8-در سال 1386 ،تعداد 120 شرکت پتروشیمی در فهرست واگذاری ها قرار گرفت که باید تا سال 91 به بخش خصوصی منتقل می شدند . این فهرست تقریباً تمام شرکتها و کارخانجات پتروشیمی را در بر می گرفت . در سال 1391 با واگذاری شرکت بازرگانی پتروشیمی به به بخش خصوصی ، کار واگذاری اکثر شرکتها تقریباً به پایان رسید . شرکت بازرگانی پتروشیمی دروازۀ صادرات محصولات پتروشیمی است . واگذاری این شرکت به بخش خصوصی به منزلۀ تحویل دروازۀ درآمدهای پتروشیمی ها به بخش خصوصی ای است که به اتکاء قدرت و انواع رانتها غیرقابل مهار است. هیچگاه کسی گزارشی نداد ولی ارزش این شرکتها در همان زمان بسیار بیش از ده ها میلیارد دلار برآورد می شود .
9-گفته می شود اغلب این واگذاری ها بدون رعایت قوانین اصلی و با استفاده از مذاکرۀ مستقیم بوده . واگذاری از طریق مذاکرۀ مستقیم شیوه ای است که در آن خیلی کارها می شود کرد.
10-عباس شعری مقدم مدیرعامل شرکت صنایع پتروشیمی ایران در سال 94 با اشاره به وضعیت این صنعت پس از خصوصی‌سازی گفته بود: "اعتباری که صنعت پتروشیمی در چندین سال گذشته بدست آورده بود به دلیل خصوصی سازی غیراصولی کاملا از بین رفت.... خصوصی سازی که در این صنعت اتفاق افتاد، تاکنون مشخص نیست که چه سودی را برای دولت داشته است؛ پتروشیمی توانایی درآمدزایی داشت و امروز شاهد تعطیلی مجتمع‌های این بخش هستیم؛ هدف از واگذاریها تنها برای رددیون دولت بود که دولت را سبک کند و بدهی به شرکتها نداشته باشد."
11- با روی کارآمدن دولت روحانی ، با وجود مخالفتهایی که در همین دولت بود ، بیژن زنگنه واگذاریها را متوقف کرد ولی با آنچه در دولت قبل شده بود عملاً چیز زیادی باقی نگذاشته بودند.
12-جالب است که در حالی که از سال 1357 تا 1384 ، یعنی 27 سال ، شرکت ملی صنایع پتروشیمی فقط 6 مدیرعامل به خود دیده است ، اما از سال 1384 تا 1392 ، یعنی در طول فقط 8 سال ، 4 مدیرعامل عوض شده است. هرکه آمد گو بیا و هرکه خواهد گو برو.
13-پرسشهای اصلی بی پاسخ اند . پرسشهایی که می تواند پاسخ آنها گوشه هایی مهم از فسادهای ساخت اداری و اقتصاد کلان کشور را روشن می کند و شاید از بروز فسادها بعدی ، جلوگیری نماید : شرکتهای پتروشیمی چرا و چگونه واگذار شدند؟ اطلاعات دقیق این واگذاری ها چیست ؟ قیمت گذاری ، نحوۀ پرداخت قیمت ، نحوۀ انتخاب خریداران چگونه بوده است . مششخصات دقیق خریداران پتروشیمی ها چیست ؟ بعد از واگذاری ها آنها آیا به تعهدات خود عمل کرده اند یا نه ؟
14-سازمان خصوصی سازی گزارش نمی دهد . دارایی ملت است . اموال عمومی است . ملک طلق آقایان نیست که هرچه خواهند با آن بکنند . فقط سازمان خصوصی سازی نیست . هیچ جا گزارش نمی دهد . زمین حاصلخیز فساد ، در تاریکی فضای بوروکراتیک و تکنوکراتیکی که با دیگر نهادهای قدرت پیوند خورده است ، دائم میوه هایی می دهد که برای ملت تلخ و خشک و مسموم است و برای کسانی که در راهروهای پیچ در پیچ سازمانهای عمومی پنهان شده اند ، سرشار از میوه های آبدار وشیرین .
15-دولت باید به مردم اطلاعات و گزارش واقعی بدهد و آنچه را که رخ داده است را برای چاره جویی و درمان و مبارزۀ اصولی با فساد اعلام کند وگرنه مبارزه با فساد جز لفظی بی معنا نخواهد بود.
